ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΓΕΤΕΣ

Σχολιάστε

Δε συζητούμε ποιος είναι ο επιδρομέας, ο πειρατής, ο προκλητικός. Είναι η Τουρκία κι ο ασύδοτος μέχρι ψυχοπάθειας πρόεδρός της, ο Ερντογάν. Αυτός που έστησε το σημερινό πανηγύρι στην Αμμόχωστο. Όμως για να παρακολουθούμε σήμερα την πρόκληση αμήχανοι κι ανήμποροι να αντιδράσουμε αποτελεσματικά, έχει τεράστια ευθύνη η δική μας ηγεσία. Όχι μόνο η σημερινή, αλλά διαχρονικά από την εισβολή και μετά για να μην πω από τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας.

Θέλω να θυμίσω ξανά πως η μεγάλη ευκαιρία για επιστροφή του Βαρωσιού στους νόμιμους κατοίκους της, έστω και υπό την ευθύνη των Ηνωμένων Εθνών, χάθηκε το 1978. Τότε η Τουρκία και η αμερικανική κυβέρνηση ήταν σε δύσκολη θέση, διότι το αμερικανικό Κογκρέσο είχε απαγορεύσει την πώληση όπλων στην Τουρκία. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έψαχνε τρόπο να αλλάξει αυτή η απόφαση, γιατί η Τουρκία ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς εταίρους στο ΝΑΤΟ. Προτάθηκε τότε ένα σχέδιο λύσης του Κυπριακού, από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τον Καναδά. Σε μια χειρονομία καλής θέλησης η Τουρκία έπρεπε να δώσει την Αμμόχωστο στα Ηνωμένα Έθνη για να διευθετήσουν την επανεγκατάσταση των νόμιμων κατοίκων της περίκλειστης πόλης, τέσσερα χρόνια μετά την εισβολή.

Η πολιτική μας ηγεσία, με εξαίρεση τον ΔΗΣΥ του Κληρίδη, απέρριψαν το σχέδιο και την πρόταση για την Αμμόχωστο. Είχε προηγηθεί σύσκεψη στη Λεμεσό, στο ξενοδοχείο «Αστήρ», στην Ανεξαρτησίας, του τότε πρόεδρου Σπύρου Κυπριανού με οικονομικούς παράγοντες. Λέγεται ότι στη σύσκεψη του είπαν: «Μα πρόεδρε, τώρα που καταφέραμε να σταθούμε λίγο στα πόδια μας, θα ανοίξεις το Βαρώσι να μας καταστρέψεις»; Δεν ξέρω πόσο μέτρησε η γνώμη των επιχειρηματιών, αλλά η απάντησή μας ήταν αρνητική. Στον κόσμο είπαν ένα εύκολο απλοϊκό επιχείρημα που έπιασε τόπο, ότι δηλαδή δε θέλαμε σχέδιο λύσης που σκέφτηκαν οι καταστροφείς μας, οι Αγγλοαμερικάνοι. Είναι σημαντικό να ξέρετε όμως ότι δεν ήταν προϋπόθεση να λυθεί τότε το Κυπριακό, για να επιστραφεί η Αμμόχωστος. Ήταν χειρονομία που έπρεπε να κάνει η Τουρκία, ανεξάρτητα αν θα φτάναμε σε λύση ή όχι.

Μέχρι σήμερα εκείνοι που συμφώνησαν με το ΟΧΙ ή εκείνοι που κουβαλάνε μέχρι σήμερα τα ίδια μυαλά, συνεχίζουν να μας λένε το ίδιο παραμύθι, ότι η Τουρκία είπε ΟΧΙ, οπότε δεν υπήρχε θέμα επιστροφής της Αμμοχώστου. Όχι δεν είναι έτσι. Η Τουρκία είπε ΟΧΙ, όταν το είπαμε εμείς. Όταν την απαλλάξαμε δηλαδή από την πίεση των Αμερικανών να δώσει το Βαρώσι. Διότι λίγο μετά το δικό μας ΟΧΙ, οι ΗΠΑ άρχισαν ξανά να στέλνουν στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία. Η Τουρκία λοιπόν είπε το ΟΧΙ, για να βρίσκεται πάνω στο τραπέζι για την ΕΠΟΜΕΝΗ φορά που θα της ζητούσαν να κάνει το ίδιο. Την επόμενη φορά που δεν θα είχε καμία πίεση να το κάνει, που δε θα έπρεπε να δώσει την Αμμόχωστο ως αντάλλαγμα για κάτι άλλο. Αυτή είναι η αλήθεια αλλά εκείνοι που έχτισαν για δεκαετίες τώρα την πολιτική τους ρητορική πάνω στο ψέμα και στην απάτη, δεν κόβουν ποτέ αυτό το κακό σύστημα.

Όλες τις επόμενες φορές που τέθηκε το θέμα της Αμμοχώστου, ως προτεραιότητα για λύση του Κυπριακού, η Τουρκία ήταν πάντα απρόθυμη να κάνει αυτή την κίνηση. Ήθελε ανταλλάγματα που δύσκολα θα μπορούσαμε να δεχτούμε, όπως π.χ. τη λεγόμενη «άρση του οικονομικού εμπάργκο των Τουρκοκυπρίων» δηλαδή το άνοιγμα του λιμανιού της Αμμοχώστου και πιο πρόσφατα την αναγνώριση του αεροδρομίου της Τύμπου. Στην άρνησή της αυτή έβρισκε πάντα «συμμάχους», εδώ στη δική μας πλευρά, εκείνους που πέταξαν το 1978 τη μεγάλη ευκαιρία. Πριν ακόμη συζητηθεί το οτιδήποτε, μιλούσαν για «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού, ήθελαν τάχα συνολική λύση και στο τέλος την απέρριπταν πάντα κι αυτήν, επικαλούμενοι πατριωτικούς λόγους.

Αν όμως είσαι πραγματικός πατριώτης, την ώρα που λες ΟΧΙ πρέπει να έχεις κάτι άλλο στο νου σου για να ελευθερώσεις την πατρίδα σου από τον κατακτητή. Δεν λες ΟΧΙ για να τον αφήνεις εκεί, να εδραιώνει την κατοχή και να τουρκοποιεί την πατρίδα σου. Έτσι βολευτήκαμε με τα χρόνια, λέγοντας συνθήματα, βρίζοντας τους Τούρκους και τραγουδώντας συγκινητικά τραγούδια για την Αμμόχωστο και όλη την κατεχόμενη γη μας. Εσχάτως φτάσαμε στο σημείο να ακούμε τους «πατριώτες» να μας λένε πως ό,τι έγινε το 1974 έγινε και τώρα πρέπει να υπερασπιστούμε το κομμάτι που μας έμεινε! Τέτοια θέση μόνο στη χώρα των Φοινίκων θα μπορούσε να θεωρηθεί πατριωτισμός. Οπωσδήποτε όχι σε μυαλά ελληνικά, διότι εκείνο που μας διδάσκει η ιστορία μας είναι ότι οι Έλληνες πάντα προάσπιζαν την πατρίδα τους και δεν έλεγαν ποτέ «άσε τους να πάρουν ένα κομμάτι και θα υπερασπιστούμε εμείς το υπόλοιπο που θα μας μείνει».

Αλλά αφού αυτός ήταν ο στόχος του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, που λειτουργεί ως βαθύ κράτος από το 1960 μέχρι σήμερα. Να διαχωριστούν οι Ελληνοκύπριοι από τους Τουρκοκύπριους για να διατηρηθεί πάση θυσία το μαφιόζικο σύστημα διαμοιρασμού της εξουσίας και του δημοσίου χρήματος που στήθηκε από τότε και λειτουργεί μέχρι σήμερα αυθαίρετα και μπροστά στα μάτια μας.

Ιδιαίτερα μετά το ΟΧΙ στην Αμμόχωστο, το 1978, ξέρετε τι έγινε. Ξεκίνησε η ασύδοτη κομματοκρατία να νέμεται τα πάντα. Το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Κανονικό πλιάτσικο, χωρίς τσίπα. Τα ζήσαμε, τα ζούμε κάθε μέρα. Βουλιάζουμε συνεχώς προς τα κάτω και πάτος δεν υπάρχει. Η τυχόν επισημοποίηση της διχοτόμησης, με δύο ανεξάρτητες χώρες πάνω στο νησί, θα είναι και το τέλος του ελληνισμού στην Κύπρο σε βάθος χρόνου. Διότι την τουρκική χώρα στο βορρά η Τουρκία θα επιδιώξει να την κάνει πληθυσμιακά μεγαλύτερη και οικονομικά ισχυρότερη από τη δική μας, ώστε στο τέλος η Κύπρος να είναι γίνει ένα κατ’ εξοχήν τουρκικό νησί κι εμείς τα τσιράκια τους.

Αν ανοίξει τώρα το Βαρώσι, με βάση τα σχέδια που κάνουν, μιλώντας για «Λας Βέγκας» της Μεσογείου, αυτό που φοβόταν το δικό μας διεφθαρμένο κατεστημένο, θα το πάθει. Γιατί το οικονομικό πλήγμα θα είναι τεράστιο. Δεν ήθελαν να το ανοίξουμε εμείς το Βαρώσι, με τα οικονομικά οφέλη να έρχονται στην Κυπριακή Δημοκρατία. Να δούμε πώς θα τους φανεί τώρα που θα το ανοίξει ο Τούρκος και θα επωφελείται οικονομικά αυτός.

Λυπάμαι πολύ γι’ αυτή την εθνική και ηθική κατάντια αλλά δεν είναι ποτέ αργά να καθαρίσουμε αυτό τον βόθρο. Δεν είναι ποτέ αργά να αφυπνιστούμε και να δούμε πώς θα σώσουμε την πατρίδα μας, όχι μόνο από τον Τούρκο εισβολέα, αλλά κι από τους δικούς μας ανάλγητους «εμπόρους» πατρίδας. Αν δεν το κάνουμε τώρα, πολύ φοβάμαι πως δε θα έχουμε πατρίδα να παραδώσουμε στα παιδιά μας.

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ Ο ΓΙΑΛΟΣ Ή ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ;

Σχολιάστε

Το μέγα ζήτημα με τις παρατυπίες (βλέπε φαγοπότι) σε σχέση με το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων, το έθεσε επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και όχι το Al Jazeera. Το Al Jazeera ήρθε να το αποκαλύψει πολύ μετά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Κι ενώ όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει σε τούτο τον τόπο, ξαφνικά είδαμε ένα βίντεο με πρωταγωνιστές τον δεύτερο τη τάξη στην Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή τον Πρόεδρο της Βουλής, που προέρχεται από το κόμμα της Αλληλεγγύης και έναν βουλευτή του ΑΚΕΛ και … πέσαμε από τα σύννεφα Σήμερα μαθαίνουμε ότι δικηγόροι του βουλευτή του ΑΚΕΛ είναι το γραφείο του κυβερνητικού εκπροσώπου της κυβέρνησης Αναστασιάδη.

Ελπίζω, αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισες, να μην ξεχάσατε ότι και πάλι επί αυτής της διακυβέρνησης ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τιμωρήθηκε για το ελεεινό φαγοπότι που φαλίρησε την Κύπρο το 2013 και το πληρώσαμε εμείς οι απλοί πολίτες. Ελπίζω να μην ξεχάσατε επίσης ότι κάποιοι που καταδικάστηκαν για υποθέσεις διαφοθοράς, ανάμεσα στους οποίους ο Δήμαρχος της Πάφου (ΔΗΚΟ) και διάφοροι άλλοι παράγοντες άλλων κομμάτων, όπως επίσης και ο τότε Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, βγήκαν από τη φυλακή σε χρόνο ντετέ, μαζί με επώνυμους παιδεραστές.

Σ΄αυτή την θλιβερή παράσταση αλαζονείας της κυπριακής “κομματοκρατίας”, εμείς οι πολίτες, βουβοί θεατές και πάντοτε πρόθυμοι να πληρώσουμε το λογαριασμό, αναρωτιόμαστε ακόμη “αν στραβός είν’ ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε”. Δεν καταλάβαμε ακόμη ποιο από τα δύο συμβαίνει;

Υ.Γ.: Μην ξεχνάτε να φοράτε τη μάσκα σας όταν περπατάτε μόνοι στο πεζοδρόμιο γιατί θα πληρώσετε 300 ευρώ πρόστιμο!

Related Posts

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

δε θα εχουμε πατριδα να παραδωσουμε στα παιδια μασ

Σχολιάστε

Είναι κανείς που έπεσε από τα σύννεφα, όταν είδε το ρεπορτάζ του Al Jazeera, με πρωταγωνιστές τον Πρόεδρο της Βουλής κι ένα βουλευτή, να συνδιαλέγονται με υποτιθέμενους εκπροσώπους Κινέζου απατεώνα για να τον πολιτογραφήσουν Κύπριο; Είναι κανείς που πιστεύει στ’ αλήθεια ότι άνθρωποι παγιδεύτηκαν, φράσεις απομονώθηκαν, ότι έγινε μοντάζ κι ότι η εικόνα, που παρουσιάζει το ρεπορτάζ, μας αδικεί ως χώρα;

Είναι κανείς που αμφιβάλλει ότι ναι, αυτή είναι η Κύπρος του 2020. Η Κύπρος όπως την κατάντησαν εκείνοι που μας κυβερνούν, όχι μόνο την τελευταία επταετία αλλά διαχρονικά, από το 1960 μέχρι σήμερα, πίσω από κάθε κυβέρνηση, σαν βαθύ κράτος: το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, που έστησε ένα διεφθαρμένο μαφιόζικο σύστημα νομής της εξουσίας. Μέσα από σημαντικά πόστα, ενίοτε από το ύπατο αξίωμα μέχρι κάτω και με αυθαίρετες αποφάσεις να διασπαθίζει ή να καταχράται δημόσιο χρήμα, μέσα από διαβλητές διαδικασίες ανάθεσης και επίβλεψης έργων, αγορών, σχεδιασμών κ.ο.κ.

Είναι κανείς που αμφιβάλλει ότι η Κύπρος είναι σήμερα μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον πλανήτη; Κάποιοι γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα ότι διαφθορά υπάρχει παντού. Ναι, διαφθορά υπάρχει παντού, όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχει διαφθορά, αλλά με μια τεράστια διαφορά: ότι σε χώρες με πολιτικό πολιτισμό, όπως π.χ. οι χώρες του ευρωπαϊκού βορρά, τις οποίες επικαλούμαστε συχνά ως πρότυπα για την οικονομική τους ανάπτυξη και για την πολιτική ορθότητα που γενικά εφαρμόζουν στις διαδικασίες και στον τρόπο σκέψης, μπορεί να υπάρχει κι εκεί διαφθορά, αλλά είναι σε περιορισμένη μορφή. Εδώ, στην Κύπρο, η διαφθορά είναι ΤΟ σύστημα. Εδώ η διαφθορά είναι παντού, σε όλα τα στρώματα της εξουσίας και της κοινωνίας, από πάνω μέχρι κάτω, είναι μέσα στην ίδια τη νοοτροπία μας. Χρόνια τώρα βλέποντας το πρόσωπο του τέρατος της διαφθοράς, το συνηθίσαμε τόσο πολύ, που έγινε το κατοικίδιό μας.

Το 2013, η τελευταία δηλαδή μεγάλη κρίση, πιστέψαμε όλοι ήταν οικονομική, ότι ήταν δηλαδή συνέβη διότι έγιναν λάθη και αστοχίες. Μα όχι. Η μεγάλη εκείνη κρίση ήταν πρωτίστως ΗΘΙΚΗ. Τότε είχαν συνεργαστεί οι δικοί μας απατεώνες λευκού κολλάρου με ξένους δισεκατομμυριούχους, οι οποίοι έκλεψαν λεφτά από τις πατρίδες τους κι ήρθαν εδώ, στο καλό πλυντήριο, να τα ξεπλύνουν, δίνοντας βέβαια το ανάλογο αντάλλαγμα σ’ αυτούς που θα έκαναν εδώ τους μεσάζοντες. Η τεράστια που ξέσπασε το 2013 ήταν μια «συμπαντική», μια νομοτελειακή, αν θέλετε, προειδοποίηση πως κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που λειτουργούμε σε τούτο τον τόπο, πως «ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε», πως έπρεπε να τα αλλάξουμε όλα, η Κύπρος να αναγεννηθεί, να χτιστεί ξανά από την αρχή, να τερματιστεί αυτή η νοοτροπία του φάε-φάε και του κλέψε-κλέψε.

Δυστυχώς όμως αυτό που έπρεπε να γίνει δεν έγινε. Αντίθετα, συνεχίστηκε ακριβώς η ίδια νοοτροπία του «όπου υπάρχει ψαχνό θα το τρώμε». Συνεχίστηκαν οι ίδιες διαβλητές διαδικασίες, οι ίδιες αυθαιρεσίες, οι διασπαθίσεις, οι καταχρήσεις, η συνεργασία με ξένους απατεώνες, μέσω – αυτή τη φορά- των πολιτογραφήσεων. Γι’ αυτό και μοιραία συνεχίσαμε και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ολοένα και νέα σκάνδαλα να βγαίνουν στην επιφάνεια, καθώς το τι έχουμε δει μέχρι στιγμής δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.

Αν συνεχίσουμε έτσι, θα έρθουν τα πολύ χειρότερα. Θα ψάχνουμε για την πατρίδα μας και δε θα έχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας τίποτα! Έφτασε η ώρα επιτέλους να ξυπνήσουμε! Να δούμε, εμείς, οι πολίτες, τι θα κάνουμε. Διότι δυστυχώς, εκείνοι που βρίσκονται μέσα στο νοσηρό και διεφθαρμένο σύστημα της κυπριακής εκτροφής «κομματοκρατίας», δείχνουν απρόθυμοι  ή αδύναμοι να το καταργήσουν και να το χτίσουν ξανά από την αρχή, ως ένα υγείες σύστημα εξουσίας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή οι πολίτες παρά πρώτα να ξυπνήσουμε και να συνέλθουμε και έπειτα να θεραπεύσουμε τον καλπάζοντα καρκίνο της διαφθοράς, που κατατρώει στο σώμα της Κύπρου. Για το γράφω και το τονίζω ξανά: Δε θα έχουμε Κύπρο να παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Related Posts

ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ;

Σχολιάστε

Ο ληστής μπήκε σήμερα στο Βαρώσι. Αλλά ο ληστής αφέθηκε να μπει. Χρόνια προετοίμαζε το γιουρούσι, με τη βοήθεια εκείνων που εξαπάτησαν τον κυπριακό ελληνισμό πουλώντας του ψευδοπατριωτικά φούμαρα.

Το Βαρώσι του το έδωσε του ληστή το βρόμικο ελληνοκυπριακό κατεστημένο, τα 6-7 τζάκια που έστησαν το διεφθαρμένο σύστημα νομής της εξουσίας και του δημοσίου χρήματος και κυβερνούν την Κύπρο, σαν βαθύ κράτος πίσω από κάθε κυβέρνηση, από το 1960.

Το 1978, όταν ακόμα η Αμμόχωστος ήταν όπως την άφησαν οι κάτοικοί της, προτάθηκε από τους Αμερικανούς η άμεση επιστροφή της Αμμοχώστου, με σκοπό να δημιουργηθεί καλό κλίμα για να ξεκινήσουν συνομιλίες για λύση του Κυπριακού. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ γύρευε τότε ένα τρόπο να πεισθεί το αμερικανικό κογκρέσο να άρει το εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία, μια απόφαση που είχε πάρει τιμωρητικά προς την Τουρκία, μετά την εισβολή της στην Κύπρο

Πρόεδρος ήταν τότε ο Σπύρος Κυπριανού, το όνομα του οποίου δόθηκε στις πιο μεγάλες λεωφόρους των κυπριακών πόλεων. Αν ο Κυπριανού αποφάσιζε να κάτσει σε συνομιλίες για λύση, με βάση το σχέδιο λύσης που πρότειναν από κοινού οι ΗΠΑ, η Βρετανία και ο Καναδάς, θα έπρεπε η Τουρκία να παραδώσει αμέσως την περίκλειστη πόλη, ανεξάρτητα αν θα φτάναμε ποτέ σε λύση ή όχι. Δεν ήταν προϋπόθεση η λύση, για να δοθεί το Βαρώσι. Έπρεπε να επιστραφεί έτσι κι αλλιώς.

Έγινε τότε στο ξενοδοχείο “Αστήρ”, στην Ανεξαρτησίας, στη Λεμεσό, σύσκεψη οικονομικών παραγόντων (το κατεστημένο που λέγαμε) μαζί με τον Κυπριανού και οι παράγοντες του είπαν: “Μα πρόεδρε τι πας να κάνεις; Μόλις καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας, πάεις να ανοίξεις το Βαρώσι και να μας καταστρέψεις”; Μετά από εκείνη τη σύσκεψη και έχοντας τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων πλην του κληριδικού τότε ΔΗΣΥ, ο Κυπριανού απέρριψε το σχέδιο και την πρόταση και τότε οι ΗΠΑ ξεκίνησαν ξανά να πουλάνε όπλα στην Τουρκία, χωρίς αυτή να χρειαστεί να δώσει κανένα απολύτως αντάλλαγμα.

Η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού, η οποία πάντοτε και σε όλες τις περιπτώσεις εμπιστεύεται τους προέδρους, ό,τι καταστροφική στραβάρα και να κάνουν, χειροκρότησε την απόφαση. Από τότε το Βαρώσι έμεινε εκεί περίκλειστο, μέχρι σήμερα που το άνοιξαν οι Τούρκοι.

Κάποιοι το 1974, ανάμεσα τους κι εγώ που ήμουν μόλις 10 χρονών μωρό, είχαμε το νου να καταλάβουμε ότι η πάροδος του χρόνου θα εκτούρκιζε την κατεχόμενη μας πατρίδα και θα μας οδηγούσε στη διχοτόμηση. Οι μεγάλοι όμως απατεώνες, που κατέκλεψαν το δημόσιο χρήμα και έφτιαξαν πολιτικές καριέρες με απατηλά συνθήματα, έπεισαν την πλειοψηφία ότι ήταν ανένδοτοι αγωνιστές, που απέρριπταν τάχα “ντροπιαστικές” προτάσεις για λύση. Ο Μακάριος διακήρυξε τότε τον “Μακροχρόνιο Αγώνα”, βασισμένος στο λεγόμενο “Δόγμα Δούντα” (τότε Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο).

Ο Μακροχρόνιος ήταν η μεγαλύτερη προδοσία και η καλύτερη υπηρεσία προς την Τουρκία, διότι δεν ήταν μακροχρόνιος για δίκαιη λύση, όπως υπόσχονταν, αλλά μακροχρόνιος για τη Διχοτόμηση της Κύπρου.

Όλοι αυτοί οι προδότες, που παραμύθιαζαν το λαό ότι αγωνίζονται τάχα για μια καλύτερη λύση, ενώ αγωνίζονταν για την πούγκα τους, εξυπηρέτησαν, σαν πρόθυμα γιουσουφάκια τα συμφέροντα της Τουρκίας, συμπορευόμενοι πάντοτε και σε όλες τις περιπτώσεις με τον Ραούφ Ντενκτάς, διότι με η διχοτόμηση το διεφθαρμένο σύστημα που έστησαν για να τρώνε και να πίνουν πάνω στην καμπούρα μας, θα συνέχιζε να λειτουργεί κανονικά,

Ενώ όμως ο Ντενκτάς έλεγε πάντα ξεκάθαρα αυτό που πίστευε, ότι δηλαδή η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση, τα γιουσουφάκια στην απ’ εδώ πλευρά (επειδή ήθελαν τη διχοτόμηση) μας παραμύθιαζαν ότι τάχα η Άγκυρα δεν θέλει διχοτόμηση αλλά λύση ομοσπονδίας, για να μας ελέγχει κι εμάς. Λες κι ο Ντενκτάς ήταν ηλίθιος ή ήταν εχθρός της Άγκυρας, όταν έλεγε σε όλα τα σχέδια λύσης ΟΧΙ. Ο Ντενκτάς είπε ΟΧΙ ακόμη και στο Σχέδιο Ανάν, το οποίο ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν διαπραγματεύθηκε, διότι ήθελε να έχει τρανταχτά τρωτά, ώστε να μας καλέσει το απορρίψουμε και φυσικά να συνεχιστεί κανονικά η πορεία προς τη διχοτόμηση.

Μαζί λοιπόν, χέρι με χέρι, με τον Ντενκτάς και την Τουρκία, μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα, που ό,τι κάνεις πια είναι λάθος. Μας οδήγησαν στη διχοτόμηση χωρίς να θελήσουν πάρουν για αντάλαγμα πίσω ούτε μια σπιθαμή γης. Αν αυτό δεν είναι προδοσία, αναρωτιέμαι τελικά τι είναι προδοσία.

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΩΠΑΙΝΟΝΤΑΣ Ή ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩΝΤΑΣ

Σχολιάστε

Ακούτε εδώ και χρόνια μερίδα της πολιτικής μας ηγεσίας να την ανάγκη να προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία. Μάλιστα ο Νικόλας Παπαδόπουλος, κατεβαίνοντας ως υποψήφιος για την προεδρία το 2018, προέταξε αυτή τη γραμμή στην ούτω καλούμενη “Νέα Στρατηγική” του, η οποία βεβαίως δεν ήταν καθόλου νέα. Το “blame game” στο Κυπριακό είναι διαχρονικά μια από τις πιο πιασάρικες ψευδοπατριωτικές κουτοπονηριές, με τις οποίες το βαθύ κράτος στην Κύπρο (δηλαδή τα τζάκια που μας κυβερνούν εδώ και 60 χρόνια) μας οδηγεί αργά και σταθερά στη διχοτόμηση.


Θα μου πείτε “Μα, τι εννοείς; Η Τουρκία είναι αθώα;”. Όχι φυσικά. Η Τουρκία είναι πειρατής. Ξέρει όμως πολύ καλά την αντίδρασή μας. Ξέρει πως θα κάνουμε ακριβώς αυτό που έκανε κι ο Αναστασιάδης και ο Παπαδόπουλος και ο Σπύρος Κυπριανού. Θα προτάξουμε “λογους αρχών και διεθνούς δικαίου”, θα επιμένουμε στην τιμωρία της Τουρκίας και στο τέλος θα απομονωθούμε, ενώ η Τουρκία θα συνεχίσει να κάνει στην Κύπρο αυτό που θέλει.


Θα μου πείτε και πάλι “Τι έπρεπε να κάναμε; Να αφήναμε την Τουρκία να αλωνίζει μέσα στην ΑΟΖ μας;”. Όχι φυσικά! Θα έπρεπε, για τους χειρισμούς μας, να είχαμε συνεννοηθεί πρωτίστως με τις χώρες που μας στηρίζουν στην Ε.Ε., ώστε να φτάσουμε σε μια αξιοπρεπή θετική κατάληξη και όχι να χάσουμε το παιχνίδι, όπως το χάσαμε και τώρα και πολλές φορές στο παρελθόν, προς όφελος της Τουρκίας. Δυστυχώς , για άλλη μια φορά, τα καταφέραμε να μείνουμε εντελώς μόνοι.

Βέβαια εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι πραγματικά τόσο ερασιτεχνική η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Κάτι μου λέει ότι επέμεναν μέχρι τέλους στις “θέσεις αρχών”, για να μην κατηγορηθούν εδώ, μέσα στο χωριό μας από άλλους συγχωριανούς, ότι υποχώρησαν και “δεν στάθηκαν στον πούντο τους”. Το τράβηξαν μέχρι τέλους. Καθαρά για “εσωτερική κατανάλωση” έπαιξαν και έχασαν, ώστε να έχουν να λένε ότι έκαναν τα πάντα.

Βεβαίως, πέρα από το ΑΚΕΛ, που ήταν εναντίον αυτής της γραμμής, βγήκε και κατηγόρησε επίσης την κυβέρνηση ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Άσχετα αν ο Αναστασιάδης ακολούθησε ακριβώς τη δική του “Νέα Στρατηγική”, για “πρόκληση κόστους στην Τουρκία”. Έτσι κι αλλιώς, με την πολιτική της “Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με σωστό περιεχόμενο” ως επίσημη θέση του ΔΗΚΟ και με τον ψίθυρο στο βάθος “τζείνοι πο ‘ τζει τζι εμείς πο ‘δα”, ο Νικόλας δε χάνει ποτέ.

Το θέμα είναι πως οι μικροπολιτικοί ακροβατισμοί των σαλτιμπάγκων του ερασιτεχνικού τσίρκου, που μας κυβερνά σαν βαθύ κράτος εδώ και έξι δεκαετίες, μας έχουν προκαλέσει αλλεπάλληλες εθνικές και οικονομικές καταστροφές, τις οποίες πληρώσαμε με αίμα, δάκρυ και ιδρώτα, πάντοτε σωπαίνοντας ή χειροκροτώντας.

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΟΙΚΟΣΙΤΟ

Σχολιάστε

Ξέρω, κάποιοι ψάχνετε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα στην υπόθεση με τις πολιτογραφήσεις απατεώνων. Δικαίωμά σας, έχουμε δημοκρατία. Διαρκούντος του τεκμηρίου της αθωότητος ο καθένας δύναται να εξαπατεί ή να αυταπατάται.


Να μου επιτρέψετε όμως κι εμένα για μια ακόμα φορά να πενθήσω το όραμα των Κυπρίων για μια καλύτερη πατρίδα, για τα παλληκάρια που θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία. Το 1960 αποτάξαμε το ζυγό των κατακτητών και περάσαμε, σαν ολοπρόθυμα υποζύγια, στο ζυγό των απατεώνων.

Έκτοτε συνηθίσαμε το πρόσωπο του τέρατος και δε μας τρομάζει καθόλου. Νομίζουμε πως είναι και οικόσιτο.

COVID-19,ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΛΟΙΜΟΣ…

Σχολιάστε

Στο Τρόοδος, από όπου κυβερνά αυτές τις μέρες την Κύπρο ο Π.τ.Δ., αποφασίστηκαν σήμερα νέα μέτρα για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της πανδημίας COVID-19, η οποία μέσα σε 6 μόλις μήνες εξολόθρευσε μέχρι στιγμής το 0,002% του πληθυσμού της Κύπρου, δηλαδή 18 ηλικιωμένα άτομα και 2 σχετικά νεότερους, οι οποίοι έπασχαν από πολύ σοβαρές άλλες ασθένειες και οδήγησε στα νοσοκομεία λιγότερους από 200 ανθρώπους από τους οποίους κρατήθηκαν μέσα σίγουρα κάτω από 100, ενώ πάνω από 1000 άλλα άτομα δεν κατάλαβαν ότι ήταν άρρωστοι παρά μόνο όταν τους έκαναν τεστ και τους το είπαν.

Ο φοβερός αυτός λοιμός είναι το νομικό έρεισμα στο οποίο στηρίζει δικτατορικά διατάγματά της η κυβέρνηση, με τα οποία περιορίζει ανθρώπινα δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες και θα ήταν οπωσδήποτε αντισυνταγματικά, αν δε είχαμε τόσους νεκρούς και τόσους πολλούς αρρώστους στα νοσοκομεία (νομίζω αυτές τις μέρες έχουμε σε όλη την Κύπρο 2 αρρώστους), αφού 8 στους δέκα που κολλούν είναι ασυμπτωματικοί, δηλαδή αισθάνονται υγιείς.

Καθώς όμως δεν πέθανε κανένας σήμερα στην Κύπρο με μόνη αιτία τον κορωνοϊό, ο φόβος που έχει ο καθένας μας μέσα του, είναι “μήπως σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και πεθάνω εγώ πρώτος”. Οπότε είπαμε να προσέχουμε. Υπάρχουν εξάλλου και οι ευπαθείς ομάδες, που δε θα θέλαμε να τους ταλαιπωρήσουμε. Αν θέλετε να σοβαρολογήσουμε και λίγο, ναι, μόνο γι’ αυτούς αξίζει τον κόπο η ταλαιπωρία όλων μας.

Σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση αποφάσισε ότι αν κάνετε πάρτι πρέπει να καλέσετε μόνο 50 άτομα, διότι από τα 50 και πάνω κινδυνεύετε να κολλήσετε και θα πεθάνετε όλοι. Αν κάνετε γάμο όμως, δικαιούστε να είστε 350. Στους γάμους ο ιός είναι συγκινημένος και δεν μεταδίδεται εύκολα.

Συνεχίζει να ισχύει η σκληρή πραγματικότητα ότι, αν κάθεσαι σε ένα μπαρ δεν κολλάς αλλά αν σταθείς κολλάς. Φαίνεται πως αυτός ο ιός πετά σε συγκεκριμένο ύψος και άμα κάθεσαι περνά πάνω από το κεφάλι σου.
Επίσης συνεχίζεται η υποχρεωτική χρήση της μάσκας, η οποία δεν ήταν υποχρεωτική μέσα στη βράση του ιού, τον Μάρτη και Απρίλη. Τότε, χωρίς τη μάσκα, σιγά σιγά μηδενίστηκαν τα κρούσματα, γι’ αυτό επιβάλλεται τώρα να τη φορούμε. Καταλάβατε; Εγώ όχι, αλλά δεν έχει σημασία διότι τα 300 ευρώ πρόστιμο τα πληρώνεις είτε κατάλαβες είτε όχι. Όπως πλήρωναν τα πρόστιμα και στα εστιατόρια όποιοι εργαζόμενοι εκεί δε φορούσαν, ώσπου ανακάλυψε η κυβέρνηση ότι τα γάντια είναι βλαβερά και σταμάτησε τη χρήση τους, χωρίς βεβαίως να επιστρέψει τα πρόστιμα.

Αυτές τις μοναδικές εμπειρίες φτάσαμε να βιώνουμε τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, πλησιάζοντας όλο και πιο πολύ ένα νέο μεσαίωνα, με λιγότερες ατομικές ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα και με επικαιροποιημένες μεθόδους κυνηγίου μαγισσών.

ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΑΠΟ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Σχολιάστε

Το 1955 έστειλαν τα παιδιά να σκοτωθούν για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και καθώς σκοτώνονταν, οι ηγέτες μας συμφώνησαν κάτι άλλο. Την ίδρυση συναιτερικού κράτους με τους Τουρκοκύπριους, με μαμά την Τουρκία.

Στις 16 Αυγούστου 1960 ανακυρήχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία . Ωστόσο εκείνοι που την συμφώνησαν και εκείνοι που δεν είχαν συμφωνήσει με την αλλαγή του στόχου, συνέχισαν να μιλούν για την Ένωση. Δηλαδή όχι μόνο οι αντιμακαριακοί αλλά και οι μακαριακοί. Βασικά ΟΛΟΙ.

Το 1974 έφεραν (ναι ΕΦΕΡΑΝ) την Τουρκία στην Κύπρο για να γίνει αυτό που θεωρούσαν και οι μεν και οι δε ως την καλύτερη λύση: η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ. Ο διαχωρισμός δηλαδή των ταραφιών ανάμεσα στο ελληνοκυπριακό και το τουρκοκυπριακό κατεστημένο, διότι κατάλαβαν ότι υπήρχε ένας ολόκληρος θησαυρός (το δημόσιο χρήμα) για να οικοιοποιηθούν και εξουσία για να σφετεριστούν με αυθαιρεσίες.

Τόσο οι μεν (Ελληνοκύπριοι) όσο και οι δε (Τουρκοκύπριοι) αετονύχηδες του κοινωνικο-οικονομικού κατεστημένου ξεκίνησαν από το 1960 να στήνουν τους μηχανισμούς, στα πρότυπα της ιταλικής μαφίας, για να ελέγχουν την εξουσία από θέσεις κλειδιά, ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά. Έκτοτε νέμονται την εξουσία και το δημόσιο χρήμα πάνω στην καμπούρα μας, πουλώντας μας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μονίμως επικαλούμενοι τον πατριωτισμό μας, ως γνήσιοι απατεώνες.

Η απόφασή τους να φέρουν εδώ την Τουρκία να “καθαρίσει” με το θέμα της διχοτόμηση (ώστε αυτοί να μπορούν να το παίζουν και πατριώτες) ήταν συνειδητή. Δεν παρέλειψαν ωστόσο να στείλουν πάλι τα παιδιά να σκοτωθούν για να υπερασπιστούν το πάτριον έδαφος (που είχαν ήδη οι ίδιοι ξεπουλήσει).

Από το 1974 μέχρι σήμερα κοροϊδεύουν τους πρόσφυγες ότι θέλουν λύση του Κυπριακού. Πάλι ψέμα. Διχοτόμηση θέλουν και επειδή δεν τολμούν να το πουν, διότι πρόκειται για προδοσία, δε θα διαπραγματευτούν ούτε την επιστροφή εδαφών. Θα τα δώσουν όλα στους Τούρκους, όσα πήραν το 1974 και το Βαρώσι μαζί. Θυματοποιώντας ξανά τους εκτοπισμένους και ναρκοθετώντας το μέλλον των παιδιών μας σ’ αυτό το νησί.

Οι Κύπριοι είμαστε από τους πιο προδομένους λαούς πάνω στον πλανήτη. Προδομένοι από την ίδια μας την πολιτική ηγεσία. Πληρώσαμε με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα, την προδοσία, εκείνων που μας κάθισαν στο σβέρκο, μετά που έφυγαν οι Βρετανοί και αποδείχτηκαν τρισχειρότεροι από τους αποικιοκράτες. Ανάξιοι, ιδιοτελείς, άπληστοι, ψεύτες, ανάλγητοι.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία μας. Αλλά μην το ξεχνάτε αυτό: Κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει.

PERSONAL BLOG