ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
Είναι παρήγορο το ότι συμφώνησαν προσωρινή παύση στον πόλεμο των νοσοκομείων και των σκοτωμένων παιδιών, τον πόλεμο της ντροπής, που παρακολουθεί με τηλεοπτικό ενδιαφέρον αλλά και με την ελάχιστη δυνατή ενσυναίσθηση ολόκληρη η ανθρωπότητα εδώ και ενάμιση μήνα. Έναν πόλεμο, στον οποίο ο ανθρώπινος παράγοντας αποδεικνύεται για άλλη μια φορά αμελητέα ποσότητα. Θέλω να μιλήσω για τους Παλαιστίνιους. Είναι ένας από πιο αδικημένους λαούς στην σύγχρονη ιστορία. Ένας λαός που υφίσταται εδώ και έναν αιώνα κανονικό διωγμό, από εχθρούς και φίλους, οι οποίοι παίζουν με αυτούς τους ανθρώπους ένα βρόμικο, απάνθρωπο παιχνίδι αδίστακτων συμφερόντων. Ολόκληρο το άρθρο…
Ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης ήρθε στην Κύπρο το 1953. Τόσο πολύ του άρεσε τότε το νησί και ο κόσμος του, που έγραψε μια σειρά ποιημάτων ειδικά για την Κύπρο, τα οποία περιέλαβε στη συλλογή «Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ’» με τον ειδικό τίτλο «Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν). Εκείνο τον καιρό ο εθνάρχης Μακάριος Γ’ προετοίμαζε μυστικά τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ, εναντίον της βρετανικής κυριαρχίας, με στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Όντας διπλωμάτης και πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο, λίγους μήνες πριν, ο Σεφέρης ήξερε πως ο στόχος της Ένωσης δεν ήταν καθόλου εύκολος, αφού τόσο η Βρετανία όσο και άλλες ισχυρές χώρες εκείνης της εποχής δεν επρόκειτο να δεχτούν να δοθεί η Κύπρος στην Ελλάδα. Ο ίδιος ο Σεφέρης έκανε τεράστιες προσωπικές προσπάθειες, στη διεθνή διπλωματία, για την εθνική δικαίωση των Κυπρίων, τα επόμενα χρόνια, στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Όμως το ποίημα «Ελένη» ήταν μια κραυγή αγωνίας, ήδη πριν ξεκινήσει ο αγώνας.
Βασισμένος στην εκδοχή του Ευριπίδη, ότι η Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία, αλλά βρισκόταν στην Αίγυπτο, όταν οι Έλληνες σκοτώνονταν με τους Τρώες, ο Σεφέρης εκφράζει στο ποίημα αυτό το φόβο μήπως στο τέλος ανακαλύψουμε ότι «ξαναπιάσαμε τον παλιό δόλο των Θεών», μήπως το ‘χουμε στη μοίρα μας ν’ ακούσουμε «μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε πως τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη».
Ο Κωνσταντίνος Οδυσσέως μιλά με τη Μικαέλα Κωνσταντίνου για τη ζωή του, από την ταραγμένη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα. Για τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, το γάμο και την οικογένειά του, για την καριέρα του αρχικά ως εκπαιδευτικός και μετά ως γενικός διεύθυντής του SIGMA και του ΑΝΤ1. Παράλληλα αναφέρεται και στις πολιτικές καταστάσεις της κάθε εποχής, κατά τις οποίες ανάξιοι έσυραν τον καταπροδομένο κυπριακό λαό σε περιπέτειες που τις πλήρωσε με ιδρώτα, δάκρυα και αίμα.
Μας το ψιθύρισαν στην κλινική το ραντεβού. Κάπου εκεί ξημέρωμα τον άκουσαν στον ύπνο του να την φωνάζει. Είχε από χρόνια πριν φορέσει τ’ άσπρο της το νυφικό η γιαγιά και τον περίμενε. Ξύπνησε ήρεμος κι απλά τους είπε «φεύγω». Κι έφυγε πριν τον πιάσει η βροχή, πριν του μουσκέψει τ’ ατσαλάκωτο γαμπριάτικο κουστούμι.
Ο δρόμος ήτανε ποτάμι και βάρκες τα αυτοκίνητα σε βαρκαρόλα πένθιμη. Σαν λιτανεία μου ‘φερνε το σκηνικό. Μια λιτανεία παραστάσεων απ’ τα παλιά κι εν πάση περιπτώσει ασορτί με την ψυχή μου. Ήτανε «πλήρης ημερών», γιαυτό και πλήρεις αναμνήσεων εμείς, έπρεπε τώρα να συνυπογράψουμε το τέλος.
«Πού πας;» ξέσπασε με παράπονο η θεια μου, μα αυτός ατάραχος. Ήξερε πως Εκείνη τον περίμενε. Εκείνη! Μια στοργική αγκαλιά που δεν την έδωσε, μια τρυφερή κουβέντα που δεν είπε. Όλα του τα χρωστούμενα τα μάζεψε και πήγε. Σαν έτοιμος από καιρό, με την στερνή του γνώση στα μπαγκάζια.
Τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής της δεν μπορούσε πια να περπατήσει. Έμεινε καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Μα το μυαλό της είχε μια απίστευτη διαύγεια μέχρι και την τελευταία ημέρα της ζωής της. Όταν ήμουν παιδί, περνούσα πολλές ώρες μαζί της, μου είχε και της είχα αδυναμία. Ίσως γι’ αυτό το λόγο έρχεται ακόμη μέχρι σήμερα συχνά στα όνειρά μου, έτσι όπως ήταν τότε, στις πρώτες μου αναμνήσεις, όρθια, δυνατή, γεμάτη ζωή, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.
Ο πόλεμος αυτός πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ! Το αν χύνεται αθώο παλαιστινιακό αίμα μπορεί να μην ενδιαφέρει αρκετά τον Νετανιάχου και τους εθνικιστές συμμάχους του. Μπορεί να μην ενδιαφέρει ούτε και τους χασάπηδες της Χαμάς ή τους Σιίτες μουλλάδες του Ιράν που είναι πίσω τους, το πόσοι αθώοι άνθρωποι -ανάμεσα τους και παιδιά- Σουνίτες Παλαιστίνιοι ή «άπιστοι» Εβραίοι θα σκοτωθούν σε αυτό τον ατελείωτο πόλεμο. Ενδιαφέρει όμως εμάς, που είμαστε άνθρωποι. Όσοι είμαστε και θέλουμε να φαινόμαστε άνθρωποι. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από του να βρεθεί μια πολιτική λύση στο πρόβλημα, μια λύση βασισμένη στη λογική του σχεδίου των Ηνωμένων Εθνών, του 1947, για δημιουργία δύο κρατών. Του σχεδίου που απέρριψαν τότε οι Άραβες επιλέγοντας τον πόλεμο κι από τότε οι Παλαιστίνιοι χάνουν όχι μόνο έδαφος αλλά και το δικαίωμά τους να ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι στον τόπο τους. Μπορεί οι εθνικιστές και γενικά οι σκληροπυρηνικοί του Ισραήλ και της εβραϊκής διασποράς να μην θέλουν να… Ολόκληρο το άρθρο…
Για μένα το σίγουρο είναι ότι Χαμάς δεν να εξυπηρετεί τους Παλαιστίνιους και τον αγώνα τους. Εξυπηρετεί το φανατικό, ισλαμικό, δικτατορικό καθεστώς του Ιράν, που την χρηματοδοτεί. Είναι γνωστό ότι η Χαμάς όχι μόνο δεν δίνει τίποτα από τα χρήματα αυτά στους εξαθλιωμένους Παλαιστίνιους της Γάζας αλλά κλέβει και την οποιαδήποτε ξένη βοήθεια προς τους ανθρώπους αυτούς. Χρηματοδοτείται για να εξυπηρετεί ξένα για τους Παλαιστίνιους συμφέροντα και κλέβει τα χρήματα της ξένης βοήθειας, πρώτα για να ζουν στην χλιδή οι ηγέτες της Χαμάς και έπειτα για να αγοράζουν όπλα και να ανοίγουν τούνελ κάτω από τη γη. Στις 7 Οκτωβρίου τα ξημερώματα, η Χαμάς έριξε 5000 ρουκέτες μέσα σε 20 λεπτά, για να πάνε να σκοτώσουν αδιάκριτα ανύποπτους πολίτες στις πόλεις του Ισραήλ, που ακόμα κοιμόνταν στα κρεβάτια τους. Ταυτόχρονα μερικές χιλιάδες φανατικοί χασάπηδες, που ο Ταγίπ Ερντογάν τους θεωρεί απελευθερωτές, σκότωσαν γύρω στους 1500 αθώους ανθρώπους, από βρέφη μέχρι εφήβους και ενήλικες.
Ολόκληρο το άρθρο…
Εκείνο το μεσημεροαπόγευμα στη γυναικολογική κλινική Αυξεντίου, στο Παραλίμνι, η τηλεόραση έπαιζε μόνη στο καθιστικό. Όσοι μπαινόβγαιναν περνούσαν από μπροστά της αδιάφοροι. Πολύ περισσότερο εγώ, που μόλις είχε γεννηθεί το πρώτο μου παιδί κι υποδεχόμουνα μεθυσμένος από το πρωτόγνωρο συναίσθημα, γονείς, συγγενείς και φίλους, για να τους οδηγήσω στο δωμάτιο, όπου βρισκόταν η Τόνια.
Πέρασα μια φορά μπροστά από την τηλεόραση, πέρασα δυο, τρεις, τέσσερις. Κάπου εκεί στην πέμπτη, συνειδητοποίησα ότι κάτι συνέβαινε, ένα άλλο πρωτόγνωρο γεγονός, σε άλλη σφαίρα, σε άλλο επίπεδο. Ένα γεγονός που άλλαζε εκείνη τη στιγμή τον χάρτη της Ευρώπης και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σε απευθείας μετάδοση, η τηλεόραση έδειχνε χιλιάδες ανθρώπους με λοστούς και κασμάδες πάνω στο τείχος του Βερολίνου να το γκρεμίζουν. Συγκινημένοι, χαρούμενοι, άλλοι γελώντας κι άλλοι κλαίγοντας, σε ένα πανηγύρι ενθουσιασμού. Η αμήχανη κυβέρνηση της Λαϊκης Δημοκρατάς της Γερμανίας, είχε μόλις ανοίξει …κατά λάθος τα σύνορά της με τη Δύση. Ο σοβιετικός στρατός έμεινε κλεισμένος στους στρατώνες, κάτι που σήμαινε ότι…
Λοιπόν κάποιοι ηρεμήστε!
Δεν θα κατέβω υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές, ούτε στις ευρωεκλογές που θα γίνουν την ίδια μέρα, ούτε και στις βουλευτικές. Ήμουν μια φορά υποψήφιος και ευχαριστώ δε ξαναπάρω. Όταν ο Θεός σε γλυτώνει μια φορά από το λάθος σου, δεν το ξανακάνεις. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Όταν έχεις αρχές και αυτά που λες τα πιστεύεις και τα εννοείς πραγματικά και τα εφαρμόζεις πρώτα εσύ ο ίδιος στη ζωή σου, άρα είσαι ειλικρινής και όντως θέλεις να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, ε δε νιώθεις και τέλεια όταν ένα μεγάλο ποσοστό από τους ψηφοφόρους που συναντάς σου ζητούν να τους τάξεις ρουσφέτι ή σε ρωτάνε τι θα… Ολόκληρο το άρθρο…
Ζώντας εντελώς στον κόσμο του, ο τέως πρόεδρος Αναστασιάδης είπε, σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο, ότι θα αναλάβει πρωτοβουλία, μαζί με την ηγεσία του ΔΗΣΥ, για αναγέννηση του κόμματος. Γιατί και από πού κι ως πού; Διότι θεωρεί την Αννίτα ανεπαρκή; Διότι θέλει να ποδηγετεί αυτός το κόμμα; Επειδή δεν του ήταν αρκετά 20 χρόνια στην προεδρία του ΔΗΣΥ και 10 χρόνια στην προεδρία της Δημοκρατίας; Πού το είδε αυτό να γίνεται και θέλει να το μιμηθεί; Πού, σε ποια υγιή δημοκρατία του κόσμου; Εδώ η Μέρκελ, που ήταν μια τόσο ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, αποχώρησε και πήγε σπίτι της. Ο Κληρίδης, που ήταν ο ιδρυτής της παράταξης, εξελέγη Πρόεδρος, έκανε… Ολόκληρο το άρθρο…
Τον τελευταίο καιρό σε είδα πολλές φορές να κάθεσαι μόνος σου στη θάλασσα. Άλλοτε διαβάζοντας ένα βιβλίο κι άλλοτε ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο ως την άκρη του ουρανού. Πάντα σου έδινε δύναμη η θάλασσα, γι’ αυτό την αγαπούσες. Αυτή η καθαρή, η διάφανη θάλασσα του τόπου μας αντανακλούσε μέσα στην ψυχή σου το ήρεμο βλέμμα του Θεού, που εξάγνιζε την καθαρή σου συνείδηση. Αυτό ακριβώς ήσουν Κωνσταντή. Ένας άνθρωπος με καθαρή ψυχή και καθαρό βλέμμα, μια ήρεμη, θετική δύναμη, που αθόρυβα και ανεπιτήδευτα πέτυχε ό,τι καλύτερο μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος στη ζωή του: να είναι γαλήνιος κι ευτυχισμένος, με την οικογένειά του, με τους ανθρώπους που αγαπά, με τον κοινωνικό του περίγυρο. Να είναι ένας άνθρωπος που τον σέβονται και τον εκτιμούν για τις πράξεις και τον χαρακτήρα του. Πάντα ευγνώμων για ό,τι σου δόθηκε στη ζωή και πάντα αισιόδοξος, ιδιαίτερα μπροστά στις δυσκολίες, υπήρξες εσύ ο ίδιος πηγή δύναμης, για τους άλλους. Είμαι σίγουρος ότι αυτές οι σκέψεις έτσι, καθώς κοιτούσες τη θάλασσα, γλύκαιναν την ψυχή σου. «Η ζωή είναι όμορφη», μάς είπες μόλις πριν από λίγες μέρες, έτσι όπως… Ολόκληρο το άρθρο…
Όπως ξαφνικά γέμισε η Κύπρος με τα θλιβερά εκείνα ιπτάμενα σκιάχτρα έτσι ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Προφανώς διότι τα περιστέρια διόλου δεν άλλαξαν τις συνήθειες τους στη διασκεδαστική γι’ αυτά θέα των πλαστικών αρπακτικών. Τα Θυμήθηκα βλέποντάς ένα τέτοιο πάνω από ένα κτίριο στο Παραλίμνι. Βλέπετε, κάποιοι άνθρωποι έχουν απέραντη υπομονή και επιμονή ότι αυτό το πράγμα κάποια μέρα ξαφνικά θα “συντρομάξει” επιτέλους τα περιστέρια. Το ερώτημα όμως που έχω να σας υποβάλω αποτελεί κατά κάποιο μια αλληγορία. Με βάση αυτό το φαινόμενο… Ολόκληρο το άρθρο…
Υπάρχει, Πρόεδρε, πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα που ολοένα χειροτερεύει κι αν πάμε σε νέα οικονομική ύφεση, η αντίδραση του κόσμου θα έρθει να σε βρει. Στην οικονομική διαχείριση μέχρι στιγμής τα έχετε κάνει θάλασσα. Έκοψες πρόωρα την επιχορήγηση των καυσίμων και του ρεύματος διότι τάχα δεν αντέχει η οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή αύξησες την ΑΤΑ, που ωφελεί μόνο τους υψηλόμισθους δημόσιους υπαλλήλους, ζήτησες από τη Βουλή άλλες 1500 θέσεις Ολόκληρο το άρθρο…
Ερντογάν ζήτησε πάλι χτες, από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωριστεί ως επίσημο κράτος η παράνομη οντότητα στην κατεχόμενη από τον τουρκικό στρατό περιοχή της Κύπρου. Συνέχισε δηλαδή τον αμανέ της διχοτόμησης, που δεν σταματούν να τραγουδούν οι Τούρκοι από το 2017, από το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά και τον αποτυχημένο χειρισμό που έκανε τότε ο Νίκος Αναστασιάδης. Τόσο κακός ήταν ο χειρισμός του, που έβγαλε κερδισμένη τελικά μόνο την…
Ολόκληρο το άρθρο…
«Φύλαξε το κλειδί. Είναι του σπιτιού. Όταν θα πας, ν’ ανοίξεις. Σε τόπο φύλαξέ το σίγουρο και κάπου- κάπου να το καθαρίζεις. Δεν πρέπει να σκουριάσει. Να’ ναι έτοιμο, μόλις σας πούνε να γυρίσετε… Έχω κλειδώσει δυο φορές την ξώπορτα. Πρέπει να την τραβήξεις προς τα έξω, μην ξεχάσεις… Εγώ δε θα γυρίσω, όπως το λογάριαζα. Εσύ θα πας. Θα ξαναδείς το περιβόλι και την καρυδιά που φύτεψα… Πρόσεχε το κλειδί. Η αυλή μας θα μοσκομυρίζει γιασεμιά. Το κλήμα θα’ χει σίγουρα καρπό… Μόνο που χρόνια τώρα έμεινε ακλάδευτο. Όταν θα πας, να φέρεις το Μηνά να το κλαδέψει. Και μην ξεχάσεις τα βασιλικά στη γλάστρα. Θα’ ναι όμορφα, Χαρά Θεού, μες στην αυλή μας. Μην κλαις. Μονάχα το κλειδί να το φυλάξεις καλά. Ξέρεις τι δυσκολία θα’ χεις, αν το χάσεις; Πού να’ βρεις μάστορη να σου αλλάξει κλειδαριά, όταν στην Πόλη θα γυρίσεις».
Κλαίρη Αγγελίδου