ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

Εκείνη…

Όταν με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου, ο παππούς είχε κιόλας φύγει. Δεν τον προλάβαινα πια. Κοίταξα απ’ το παράθυρο τον ουρανό. Τα σύννεφα μαζεύονταν με μια ασυνήθιστη σπουδή… Όταν ξεκίνησα τ’ αμάξι, βαριές σταγόνες πάσκιζαν να μου τρυπήσουν το παρμπρίζ.

Μας το ψιθύρισαν στην κλινική το ραντεβού. Κάπου εκεί ξημέρωμα τον άκουσαν στον ύπνο του να την φωνάζει. Είχε από χρόνια πριν φορέσει τ’ άσπρο της το νυφικό η γιαγιά και τον περίμενε. Ξύπνησε ήρεμος κι απλά τους είπε «φεύγω». Κι έφυγε πριν τον πιάσει η βροχή, πριν του μουσκέψει τ’ ατσαλάκωτο γαμπριάτικο κουστούμι.

Ο δρόμος ήτανε ποτάμι και βάρκες τα αυτοκίνητα σε βαρκαρόλα πένθιμη. Σαν λιτανεία μου ‘φερνε το σκηνικό. Μια λιτανεία παραστάσεων απ’ τα παλιά κι εν πάση περιπτώσει ασορτί με την ψυχή μου. Ήτανε «πλήρης ημερών», γιαυτό και πλήρεις αναμνήσεων εμείς, έπρεπε τώρα να συνυπογράψουμε το τέλος.

«Πού πας;» ξέσπασε με παράπονο η θεια μου, μα αυτός ατάραχος. Ήξερε πως Εκείνη τον περίμενε. Εκείνη! Μια στοργική αγκαλιά που δεν την έδωσε, μια τρυφερή κουβέντα που δεν είπε. Όλα του τα χρωστούμενα τα μάζεψε και πήγε. Σαν έτοιμος από καιρό, με την στερνή του γνώση στα μπαγκάζια.

Ολόκληρο το κείμενο…

Αγαπητέ μου Νίκος Χριστοδουλίδης – Nikos Christodoulides, Πρόεδρε αυτής της χώρας, κάθε φορά που τρέχεις απολογητικός και αγχωμένος να διορθώσεις τα λάθη της διακυβέρνησής σου, η κοινή γνώμη σού προσθέτει βαθμούς ποινής. Όσο αυξάνονται οι βαθμοί ποινής τόσο λιγοστεύει η εμπιστοσύνη του κόσμου στο πρόσωπό σου.

Αυτό με τις υπερωρίες που έδινες στην αναπληρώτρια εκπρόσωπο της κυβέρνησής σου, κάθε φορά που πήγαινε σε μνημόσυνα και εκδηλώσεις, καταλαβαίνεις ότι ήταν ένα ρεζιλίκι για το οποίο έχεις κι εσύ προσωπικά ευθύνη.

Όπως και για το ότι έχεις διορίσει ή αποσπάσει πάνω στο προεδρικό ολόκληρο στρατό συμβούλων, παρασυμβούλων, βοηθών, βοηθών των βοηθών, αυλικών, παρακοιμώμενων και ούτω καθεξής και μάλιστα ανακοίνωσες εσύ ο ίδιος ότι θα στήσεις κι ένα επιτελείο που θα παρακολουθεί και θα αξιολογεί τους υπουργούς που ΕΣΥ έχεις διορίσει και αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, θα σου τους καρφώνουν.

Μα τώρα είναι σοβαρά πράγματα αυτά, Πρόεδρε μου; Αντί να δεις πώς θα διορίσεις τους καλύτερους στις θέσεις που πρέπει, ξεπληρώνεις προεκλογικές υποχρεώσεις, βολεύεις συγγενείς, φίλους και κουμπάρους και μετά διορίζεις και κάμποσους άλλους για να τους παρακολουθούν;

Μα ποιος τους πληρώνει όλους αυτούς; Μήπως έχεις χάσει την επαφή σου με την κοινωνία, από τότε που ανέβηκες στον λόφο; Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο την ακρίβεια. Χώρια που οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Οι περισσότερες οικογένειες δεν τα βγάζουν πέρα, πολλά παιδιά στο σχολείο νιώθουν μειονεκτικά απέναντι στα παιδιά ευκατάστατων οικογενειών και δεν έχουν ούτε τις ίδιες ευκαιρίες. Πολλοί νέοι δεν θέλουν να φτιάξουν οικογένεια γιατί πολύ απλά δεν μπορούν με ένα μισθό που δεν φτάνει ούτε για τον εαυτό τους.

Στην οικονομική διαχείριση μέχρι στιγμής τα έχετε κάνει θάλασσα. Έκοψες πρόωρα την επιχορήγηση των καυσίμων και του ρεύματος διότι τάχα δεν αντέχει η οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή αύξησες την ΑΤΑ, που ωφελεί μόνο τους υψηλόμισθους δημόσιους υπαλλήλους, ζήτησες από τη Βουλή άλλες 1500 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων και έχεις φτιάξει άλλη μια μίνι δημόσια υπηρεσία στο προεδρικό.

Έχεις δηλαδή πάρει αρκετές δεκάδες εκατομμύρια από την τσέπη του κόσμου που δεν τα βγάζει πέρα και έδωσες, τάχα για αντάλλαγμα, μηδενικό ΦΠΑ σε κάποια προϊόντα, ένα μέτρο -με συγχωρείς- σκέτη κοροϊδία. Διότι με το που σταμάτησες άκαιρα την επιχορήγηση των καυσίμων και του ρεύματος, εκτός από το κόστος στην τσέπη του καταναλωτή ήρθαν και νέες αυξήσεις σε βασικά είδη.

Υπάρχει, Πρόεδρε, πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα που ολοένα χειροτερεύει κι αν πάμε σε νέα οικονομική ύφεση, η αντίδραση του κόσμου θα έρθει να σε βρει. Βγες από το προεδρικό και περπάτησε μέσα στον κόσμο να ακούσεις τα προβλήματά του, διότι -πολύ φοβάμαι- έχεις πάθει όπως τη Μαρία Αντουανέτα, που της είπαν “Ο κόσμος δεν έχει ψωμί να φάει” και τους ρώτησε: “γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;”…

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΗΡΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΣ…

Ο Ερντογάν ζήτησε πάλι χτες, από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωριστεί ως επίσημο κράτος η παράνομη οντότητα στην κατεχόμενη από τον τουρκικό στρατό περιοχή της Κύπρου. Συνέχισε δηλαδή τον αμανέ της διχοτόμησης, που δεν σταματούν να τραγουδούν οι Τούρκοι από το 2017, από το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά και τον αποτυχημένο χειρισμό που έκανε τότε ο Νίκος Αναστασιάδης.

Τόσο κακός ήταν ο χειρισμός του, που έβγαλε κερδισμένη τελικά μόνο την Τουρκία. Όχι γιατί ήθελε καμιά από τις μεγάλες δυνάμεις να βγάλει την Τουρκία αθώα περιστερά. Να αφήσουμε αυτό το παραμύθι, που μας πουλούν από τη δεκαετία του 1960, ότι όλοι είναι εναντίον μας. Η Τουρκία έχει επικριθεί για πολλά πράγματα, κυρίως από την Ευρώπη και από τους Αμερικανούς τα τελευταία χρόνια. Κανένας όμως, ούτε από τη δύση ούτε από την ανατολή, το βορρά ή το νότο δεν της επέρριψε την ευθύνη για το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά. Ούτε και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, που ήταν παρών στις συνομιλίες.

Ο κύριος Αναστασιάδης κατέβαλε μια τεράστια προσπάθεια να πείσει εμάς τους Ελληνοκύπριους, ότι έκανε το σωστό και έπεισε πολλούς. Αλλά δεν κατάφερε να πείσει εκείνους που έπρεπε.

Ολόκληρο το άρθρο…