Όταν ήμουν μικρός νόμιζα ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο. Όταν άρχισα να μεγαλώνω πίστεψα πως ο κόσμος έκανε αναστροφή προς το χειρότερο. Τώρα ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει ούτε προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο. Απλώς παραμένει τραγικά ο ίδιος.
Η εταιρία K.V. Mediterranean Tours Limited προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας, ότι την εμποδίζει να εκμεταλλευτεί την περιουσία της στην Αμμόχωστο. Ο δικηγόρος της εταιρίας, Αχιλλέας Δημητριάδης, καταγγέλλει την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι κατέθεσε ανεπαρκείς και ατεκμηρίωτες παρατηρήσεις ενώπιον του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, με κίνδυνο να χαθεί η υπόθεση των Βαρωσιωτών και να υπερισχύσει η θέση του μουσουλμανικού συμβουλίου Εβκάφ, ότι η Αμμόχωστος ανήκει σ’ αυτό κι όχι στους νόμιμους, προ του 1974, κατοίκους της.
Από την πλευρά της η νομική υπηρεσία (Γενική Εισαγγελία) κατηγορεί τον κ. Δημητριάδη ότι κατέθεσε την αγωγή χωρίς να συνεννοηθεί πρώτα με την κυβέρνηση κι ότι, οι παρατηρήσεις που η ίδια υπέβαλε στο ΕΔΑΔ, υπήρξαν προϊόν μελέτης και εισηγήσεων διεθνούς κύρους νομικών.
Είναι παρακινδυνευμένο για κάποιον (όπως εμένα), που βλέπει τα πράγματα απ’ έξω και δεν έχει επαρκή πληροφόρηση ή νομικές γνώσεις, να κρίνει ποια από τις δύο πλευρές έχει δίκιο. Οφείλω όμως να σημειώσω τα εξής:
Ο Αχιλλέας Δημητριάδης ήταν ο δικηγόρος που κέρδισε το 1989 ενώπιον του ΕΔΑΔ την πρώτη μεγάλη δίκη εναντίον της Τουρκίας, την προσφυγή της Τιτίνας Λοϊζίδου, η οποία έδωσε στην Κυπριακή Δημοκρατία και στους εκτοπισμένους ένα τεράστιο νομικό όπλο.
Ο Αχιλλέας Δημητριάδης ήταν επίσης ο δικηγόρος που καλούσε απεγνωσμένα τον κόσμο να μην προσφεύγει μαζικά στο ΕΔΑΔ εναντίον της Τουρκίας, επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, όταν άλλοι γνωστοί δικηγόροι τους προέτρεπαν να κάνουν εκείνη την ανοησία, πιστεύοντας ότι το Κυπριακό θα λυνόταν στο δικαστήριο (ενώ η κυβέρνηση Παπαδόπουλου σιωπούσε). Δυστυχώς τότε ο κ. Δημητριάδης δεν εισακούστηκε και το αποτέλεσμα ήταν οικτρό: το ΕΔΑΔ αναγνώρισε την Επιτροπή Αποζημιώσεων της Τουρκίας και του ψευδοκράτους και έστειλε τους εκτοπισμένους να αποταθούν σε αυτήν. Έκτοτε πολλοί εκτοπισμένοι έχουν πουλήσει τις περιουσίες τους στην Τουρκία.
Σήμερα ο κ. Δημητριάδης λέει ότι εδώ και καιρό η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας άλλαξε τη στάση της στο θέμα των προσφυγών. Δεν το παλεύει, λέει, το θέμα, είναι λες και δεν ενδιαφέρεται. Εκφράζει μάλιστα την αγωνία του ότι οι νόμιμοι (εκτοπισμένοι) κάτοικοι της Αμμοχώστου κινδυνεύουν να χάσουν τα δικαιώματά τους πάνω στις περιουσίες τους και να τα κερδίσει το Εβκάφ.
Δεν θέλω να πάρω κατηγορηματικά θέση εναντίον της νομικής υπηρεσίας και της κυβέρνησης, θέλω να αφήσω μια ελπίδα να αιωρείται ότι ξέρουν τι κάνουν, ότι δε θα μας πουλήσουν για άλλη μια φορά, για χάρη αλλότριων συμφερόντων αντί του εθνικού συμφέροντος, αλλά οφείλω να δηλώσω ότι εδώ και χρόνια έχω χάσει ολοκληρωτικά την εμπιστοσύνη μου στο σύστημα, στο κατεστημένο που μας κυβερνά, όπως έχω χάσει και την ελπίδα μου ότι μπορεί να περιμένουμε από αυτούς σωτηρία.
Είναι λοιπόν ο πειρασμός μεγάλος να ανατρέξω και πάλι στην παγιωμένη μου πεποίθηση ότι το κατεστημένο που μας κυβερνά διαχρονικά, σαν βαθύ κράτος πίσω από κάθε κυβέρνηση, από το 1960 μέχρι σήμερα, δεν ενδιαφέρεται για την Κύπρο αλλά για την πάρτι του. Δεν ενδιαφέρεται για τον απλό κόσμο, εμάς δηλαδή τους Κύπριους πολίτες, αλλά για την τσέπη του. Έχω επίσης διατυπώσει σε πολλά άρθρα μου την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι το ελληνοκυπριακό κατεστημένο θέλει τη διχοτόμηση της Κύπρου, για να συνεχίσει απρόσκοπτα να νέμεται την εξουσία και το δημόσιο χρήμα, χωρίς να έχει άλλους μέσα στα πόδια του. Οι Τουρκοκύπριοι ας κάνουν παιχνίδι μόνο στο δικό τους κομμάτι.
Κρύβοντας τη διχοτόμηση πάντοτε πίσω από ένα πατριωτικό προπέτασμα καπνού, υποστηρίζοντας τάχα πριν την εισβολή την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και μετά την εισβολή μια λύση τάχα καλύτερη και πιο δίκαιη από την (ρατσιστική, όπως την αποκαλούν) Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, το κατεστημένο αφήνει το χρόνο να περνά μέχρι να επουλώσει πλήρως τις πληγές του ξεριζωμού και του γεωγραφικού διαχωρισμού και να επιφέρει κατά τρόπο φυσικό και χωρίς διαμαρτυρίες τη διχοτόμηση της Κύπρου, την οποία επιδιώκει εξάλλου (για τους ίδιους αντίστοιχους λόγους) και το τουρκοκυπριακό κατεστημένο όπως φυσικά και η Τουρκία, η οποία με τον τρόπο αυτό θα μετατρέψει σταδιακά την Κύπρο, με δημογραφικούς και οικονομικούς όρους, σε τουρκικό νησί.
Μπαίνω σε μεγάλο πειρασμό να μεταφράσω την καταγγελία του Αχιλλέα Δημητριάδη, περί αδιαφορίας της κυβέρνησης, σαν συνειδητή απόφαση του κατεστημένου ότι έφτασε πλέον η ώρα να προχωρήσουμε αποφασιστικά και αταλάντευτα προς τη λύση των δύο κρατών (τη διχοτόμηση) και μάλιστα, επειδή δεν τολμούν να διαπραγματευθούν τη διχοτόμηση, δε θα διεκδικήσουν καν εδαφικές αναπροσαρμογές κι έτσι θα κρατήσουν οι Τούρκοι όλα όσα πήραν το 1974, ακόμη και τις περιοχές που θα παίρναμε υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, δηλαδή την Καρπασία, τη Μόρφου και το Βαρώσι. Θα μοιραστεί επίσης στη μέση και η ΑΟΖ, εξ’ ου και η Τουρκία κάνει παιχνίδι με τα πλοία της μέσα στα οικόπεδα που τελικά θα της παραχωρήσουμε.
Το τι θα γίνει με την Αμμόχωστο, αγαπημένοι μου Βαρωσιώτες, νομίζω το αντιλαμβάνεστε. Εσείς θα χάσετε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας τα οποία θα περάσουν στο Εβκάφ. Στη συνέχεια, όταν θα ανοίξουν το Βαρώσι οι Τούρκοι, τα δικά μας σαΐνια θα σπεύσουν να κάνουν μαζί τους συνεταιριλίκια και μπίζνες, ενώ εσείς, που είστε στην απέξω, διότι δεν ανήκετε στην εκλεκτή ελίτ του κατεστημένου, θα μείνετε με θκυο σιείλη καμένα, που λέμε.
Κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδούσε για την Κύπρο ότι «δεν είναι οικόπεδο που το καταπατούνε…». Μα όχι, έκανε τελικά ο τραγουδοποιός μεγάλο λάθος. Είναι ακριβώς αυτό το πράγμα η Κύπρος: ένα οικόπεδο που το καταπατούνε εδώ και 60 χρόνια οι κλίκες της μαφίας, που το κυβερνά σαν βαθύ κράτος, φτιάχνοντας καριέρες και περιουσίες πάνω στην πλάτη μας.
Μόνη ελπίδα να σωθούμε είναι να βρούμε τον τρόπο να τους σαρώσουμε όλους με το φαράσι της αγανάκτησής μας και να τους πετάξουμε οριστικά και αλύπητα στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Δυστυχώς όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχουμε αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις, αφού αυτοί δεν αφήνουν κανέναν άλλον να ξεμυτίσει στα πολιτικά πράγματα, αν δεν τον έχουν μυήσει πρώτα στους κανόνες του παιχνιδιού.
Φτάσαμε λοιπόν αισίως στα μηδέν κρούσματα και με μονοψήφιο αριθμό ατόμων στα νοσοκομεία. Το 80% εκείνων που νόσησαν, είτε δεν το κατάλαβαν ότι είχαν τον κορωνοϊό SARS-COV-2 είτε παρουσίασαν ελαφρά συμπτώματα. Μόνο το 2 στους 10 χρειάστηκαν περίθαλψη και έχασαν τη ζωή τους λιγότεροι από 2 στους 100, άτομα που είχαν ωστόσο βεβαρυμένη από άλλες αιτίες υγεία, δηλαδή θα μπορούσαν να είχαν πεθάνει ακόμη κι αν αρρωστούσαν με εποχική γρίπη.
Σίγουρα βοήθησαν πολύ τα μέτρα, που λήφθηκαν έγκαιρα αλλά είναι πολύ πιθανόν να βοήθησε και αρκετά το κλίμα της Κύπρου κι αυτό το λέω χωρίς να είμαι ειδικός. Το σίγουρο είναι πως ο ίδιος ο κορωνοϊός ήταν πολύ πιο ακίνδυνος από τη ζημιά που προκάλεσε στην οικονομία αλλά κι από την παράνοια που, εξ αιτίας της COVID-19, ενέσκυψε σαν θεομηνία μέσα στην κοινωνία. Είχαμε από τη μια ένα μεγάλο (διεθνές ρεύμα) να υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε πανδημία, ότι ήταν φτιαχτή από σκοτεινές δυνάμεις, για να μας επιβάλουν παγκόσμια κυβέρνηση με πρόεδρο τον Μπιλ Γκέιτς (ας μην μπω πάλι σε αρρωστημένες λεπτομέρειες) κι από την άλλη εκείνους που νόμισαν ότι έπληξε την Κύπρο πανούκλα, που θερίζει κόσμο. Πέρασαν δυόμισι μήνες με τον κορονοϊό να είναι πιο ακίνδυνος κι από το συνάχι κι όμως υπάρχουν ακόμα πολλοί που φοράνε μάσκα μόνοι τους μέσα στο αυτοκίνητο ή πάνω στο ποδήλατο και νομίζουν ότι από στιγμή σε στιγμή θα κολλήσουν κορωνοϊό και θα πεθάνουν. Δεν τους περνά από το νου ότι δεν υπάρχει κανείς γύρω για να τους κολλήσει.
Επειδή τα κοινωνικά δίκτυα υπήρξαν ο θλιβερός καθρέφτης της κοινωνίας μας όλο αυτό το διάστημα, ο καθένας μας κρίνεται από τι έγραφε. Θα κριθούν και οι γραφικοί που έγραφαν για ανύπαρκτο ιό και ψεύτικους νεκρούς, για μικροτσίπ και παγκόσμια κυβέρνηση, θα κριθούν όμως και οι άλλοι που δεν σταματούσαν να μας τρομοκρατούν, ότι πρόκειται για ένα εφιάλτη, από τον οποίο θα αργήσουμε πολύ να ξεμπερδέψουμε, θρηνώντας πολλά θύματα. Δε θα ξεχάσω ποτέ ότι υπήρξε σοβαρότατη τοποθέτηση από επιστήμονες στην Κύπρο (όχι από τη συμβουλευτική ομάδα) ότι, χωρίς μέτρα, θα πεθάνουν στην Κύπρο 16 χιλιάδες άνθρωποι, στην Αμερική 4 εκατομμύρια και στο Ηνωμένο Βασίλειο πάνω από 1 εκατομμύριο. «Μα 16 χιλιάδες νεκροί στην Κύπρο;» Τόλμησα να ρωτήσω και έλαβα σοβαρότατη απάντηση ότι «ναι, διότι θα νοσήσει το 60% έως 70% του πληθυσμού, με τη θνησιμότητα να αγγίζει τους 16 χιλιάδες»…
Έγραψα 28 άρθρα και σχόλια για την COVID-19, όλο αυτό το διάστημα. Από το πρώτο μέχρι και σήμερα, υποστηρίζω τη θέση ότι ο κορονοϊός SARS-COV-2 είναι πολύ μεταδοτικός, αλλά δεν είναι σοβαρή ασθένεια για το σύνολο του πληθυσμού, παρά μόνο για τις ευπαθείς ομάδες, παρόλα αυτά οφείλουμε να λάβουμε μέτρα και να τα τηρήσουμε πιστά, για να προστατεύσουμε τους λίγους συνανθρώπους μας που θα κινδυνέψουν να πεθάνουν αν τον κολλήσουν. Υποστήριζα πάντα πως δεν δικαιολογείται καθόλου ο πανικός και ότι πρέπει να επιστρέψουμε στη ζωή το συντομότερο δυνατόν. Δεν μετάνιωσα ούτε για μία από τις αναρτήσεις αυτές και εξακολουθώ να υποστηρίζω τα ίδια: Ότι πρέπει να προσέχουμε, χωρίς μιζέρια, φόβο και άγχος. Όλα θα πάνε καλά και μας περιμένει ένα πανέμορφο καλοκαίρι.
Όσοι τυχόν έχετε την περιέργεια να δείτε την αρθρογραφία μου, όλο αυτό τον καιρό, για την COVID-19, πατήστε ΕΔΩ.
Επειγόντως να επιστρέψουμε πίσω στη ζωή! Δε μας παίρνει άλλο. Μέσα σε συνθήκες αφόρητης ζέστης και έπειτα από δυόμισι μήνες περιορισμών, που εξέθρεψαν σε μεγάλο βαθμό αυτοκαταστροφικές φοβίες, άγχος, καχυποψία, κατάθλιψη, αχαλίνωτη καταστροφική φαντασία και προκάλεσαν σοκ στην οικονομία, ο κορονοϊός είναι πλέον το μικρότερο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα είναι πλέον ανύπαρκτο πρόβλημα (τουλάχιστον για το καλοκαίρι).
Στην Κύπρο είναι αδικαιολόγητο να μιλάμε ακόμη για πανδημία. Αλλού ναι, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει. Εδώ όχι. Η επικινδυνότητα της COVID-19 πλέον δεν τεκμηριώνεται και συνεπώς η αναστολή θεμελιωδών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών δεν αιτιολογείται. Καθίσταται πράξη αντισυνταγματική, άρα παράνομη.
Σε διάστημα δυόμισι μηνών, νόησαν λίγο περισσότερα από 900 άτομα, από τα οποία ένα ποσοστό 80% είτε δεν το κατάλαβαν ότι αρρώστησαν είτε πέρασαν την αρρώστια σαν ελαφρό κρυολόγημα. Μόνο ένα ποσοστό 20% χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα και από αυτούς πολύ λιγότεροι χρειάστηκαν εντατική, ενώ έχασαν τη ζωή τους 17 άτομα (δηλαδή ποσοστό 1,8%), όλα με άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας.
Όσο για την επιστροφή των μαθητών στα σχολεία, το πρόβλημα δεν είναι ο κορωνοϊός, αλλά η αφόρητη ζέστη που προκαλεί μέσα στις τάξεις απαράδεκτα ανθυγιεινές συνθήκες, ανεξαρτήτως του κορωνοϊού. Διότι το κράτος για δεκαετίες τώρα απέτυχε παραγωδώς να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα. Παρόλο που η ζέστη στην Κύπρο δεν παλεύεται από τον Μάιο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, προφανώς οι αρμόδιοι, μέσα στα κλιματισμένα τους γραφεία, δεν αντιλήφθηκαν ποτέ (ή δεν τους ενδιαφέρει) ότι στα σχολεία είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει σωστή δουλειά Μάϊο, Ιούνιο και Σεπτέμβριο.
Εν πάση περιπτώσει και επειδή το θέμα της ανάρτησης είναι η άρση των αντιδημοκρατικών μέτρων, αυτό πρέπει να γίνει αμέσως, δηλαδή από την ερχόμενη Πέμπτη 21 Μαΐου. Θα πρέπει να επαναλειτουργήσουν τα πάντα. Εννοείται βέβαια ότι είναι ανάγκη να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε τα μέτρα προσωπικής υγιεινής, διότι είναι αναγκαία πάντοτε και όχι μόνο για τον κορωνοϊό και να κρατάμε για όσο καιρό δικαιολογείται, για προληπτικούς λόγους, τις καθορισμένες αποστάσεις από τους γύρω μας.
Επειδή θεωρώ άκρως επικίνδυνο αυτό που συνέβη, επανέρχομαι στην κατάπτυστη απόφαση δικαστή να φυλακίσει έναν φιλήσυχο πολίτη επειδή ήταν στο δρόμο στις 9:20 το βράδυ και πήγαινε στο σπίτι της κοπέλας του.
Ο λόγος για τον οποίο σύρθηκε ο άνθρωπος στο δικαστήριο και πολύ περισσότερο η ποινή που του επιβλήθηκε αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών.
Χωρίς να είμαι νομικός, αρνούμαι να δεχτώ ότι θεσμοί μιας δημοκρατικής πολιτείας δικαιούνται να θεσπίζουν νόμους και κανονισμούς οι οποίοι να καταστρατηγούν κατάφωρα τη δημοκρατία, πλην της κατάστασης πολέμου ή έκτακτης ανάγκης, όπως είναι βεβαίως ο λοιμός, κατάσταση η οποία ωστόσο θα πρέπει να τεκμηριώνεται πλήρως.
Στο τέλος μιας δίμηνης περιόδου καταστρατήγησης των αρχών της δημοκρατίας, με πράξεις αμφιβόλου νομιμότητας/συνταγματικότητας και υπό συνθήκες που πλέον δεν τεκμηριώνεται πειστικά ότι συνιστούν πραγματική κατάσταση λοιμού ή έκτακτης ανάγκης, έρχεται ένας δικαστής και στέλνει έναν πολίτη στη φυλακή, επειδή στις 9:20 το βράδυ πήγαινε στο σπίτι που διαμένει με την κοπέλα του;
Ναι, θεωρώ την απόφαση παράλογη, απάνθρωπη, ανάλγητη, ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ. Μα να φυλακίζεται σε δημοκρατία άνθρωπος για τέτοιο λόγο; Υπό το φόβο μιας αρρώστιας που έστειλε σε δυο μήνες μόλις 200 ανθρώπους στο νοσοκομείο, δηλαδή κατά μέσο όρο ΤΡΕΙΣ (3) ανθρώπους την ημέρα, οι περισσότεροι από τους οποίους παρουσίασαν ήπια συμπτώματα (σαν κρυολόγημα) και προκάλεσε το θάνατο σε 17 πρόσωπα που είχαν ήδη άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας;
Ζητώ από το αρμόδιο σώμα να αποπέμψει πάραυτα τον δικαστή, του οποίου την ευθυκρισία αμφισβητώ.
Θεωρώ τον νόμο που έδωσε στον δικαστή την εξουσία να διαπράξει αυτό το ολίσθημα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και εκείνους που θέσπισαν ένα τέτοιο νόμο υπολόγους στο λαό και στη δικαιοσύνη, με την κατηγορία του πραξικοπήματος αν όχι και της έσχατης προδοσίας. Όσο ακραία κι αν ακούγεται αυτή η θέση, τέτοια πρέπει να είναι η στάση του πολίτη, άτεγκτη, απόλυτη, αδιαπραγμάτευτη, όταν πρόκειται να υπερασπιστεί και να περιφρουρήσει τη δημοκρατία.
Κάποιοι φίλοι και αξιόλογοι νομικοί, υπερασπίζονται τον δικαστή διότι, λέει, στο δικαστήριο δεν λέχθηκε το ιστορικό του κατηγορούμενου ως ελαφρυντικό στοιχείο και ως εκ τούτου δεν γνώριζε ο δικαστής. Μα συγγνώμη, δηλαδή έπρεπε ο άνθρωπος να απαλλαχθεί μόνο και μόνο επειδή η οικογένειά του άξιζε τον σεβασμό της πολιτείας; Ο οποιοσδήποτε άλλος πολίτης είναι εντάξει να φυλακίζεται για ενάμισι μήνα για ένα τέτοιο λόγο; Για όνομα του Θεού!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ, στην οποία τιμωρούνται με σκληρότητα οι απλοί άνθρωποι και απαλλάσσονται κάθε κατηγορίας οι διεφθαρμένοι του πολιτικοοικονομικού συστήματος.
Είπα να περιμένω 48 ώρες πριν σχολιάσω τη φυλάκιση 35χρονου που διέπραξε το έγκλημα να πάει να συναντήσει βράδυ την κοπέλα του στο σπίτι της, τις μέρες της καραντίνας. Περίμενα να ακούσω κανένα παρασκήνιο, κάτι που να δικαιολογεί αυτή την ανήκουστη καταδίκη.Τελικά μαθαίνω ότι τον αποφυλακίζουν με ενέργειες του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Γενικού Εισαγγελέα.
Ναι αλλά αντιλαμβάνεστε πως, αν ο νέος αυτός άνθρωπος καταδικάστηκε σε 45 μέρες φυλάκιση επειδή παραβίασε το κέρφιου και πήγε στην κοπέλα του, τότε μιλάμε για ένα εξαιρετικά σοβαρό ολίσθημα κυβερνητών και νομοθετών, για μια τεραστίων διαστάσεων εκτροπή από την έννοια της δημοκρατίας, μια κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εκείνοι οι οποίοι επέβαλαν νόμους και κανονισμούς, που επιτρέπουν ή επιβάλλουν στα δικαστήρια τέτοιες αποφάσεις, θα πρέπει να λογοδοτήσουν ενώπιον του λαού ή και της δικαιοσύνης – σε περίπτωση προσφυγής του παραπονούμενου στο Ανώτατο (Συνταγματικό) Δικαστήριο- για τη σκοπιμότητα αντιδημοκρατικών νόμων και διαταγμάτων και κατά πόσο αυτή δικαιολογείται ως εκ των πραγμάτων. Πολύ φοβάμαι ότι τα επιδημιολογικά και άλλα συναφή στοιχεία, δε θα ελαφρύνουν καθόλου τη θέση όσων αποφάσισαν ή και νομοθέτησαν, καταστρατηγώντας δημοκρατικά θέσμια και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ενδεχομένως παραβιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας.
“Δεν είναι δυνατόν να έγιναν όλοι υπεραθλητές”, είπε σήμερα ο Υπουργός Εσωτερικών, ειρωνευόμενος τον κόσμο που βγήκε το σαββατοκύριακο για περπάτημα ή για κολύμπι. Κατάφερε δηλαδή για άλλη μια φορά να προκαλέσει το κοινό αίσθημα. Αφότου έγινε υπουργός, ο Νίκος Νουρής τείνει να γίνει γίνει η πλέον δυσάρεστη έκπληξη της κυβέρνησης Αναστασιάδη, στη δεύτερή του θητεία.
Δική μου ταπεινή άποψη είναι ότι θα μπορούσε να πει τα εξής:
Καταλαβαίνουμε ότι κάνετε ένα αγώνα εδώ και δύο μήνες, με δραστική αλλαγή της ζωής σας, ότι σας λείπουν οι γονείς σας, αγαπημένα σας πρόσωπα, οι φίλοι σας, η απαραίτητη αναψυχή που χρειάζεστε για να μην τρελαθείτε μέσα στην απομόνωση. Καταλαβαίνουμε ότι τώρα θέλετε να βγείτε έξω, να περπατήσετε, να τρέξετε, να κολυμπήσετε, θέλετε να ξαναγίνετε άνθρωποι. Κάντε το όμως με προσοχή. Να προσέχετε την προσωπική σας υγιεινή, να τηρείτε τις αποστάσεις από τους άλλους που συναντάτε έξω, να τηρείτε γενικά τα μέτρα. Πάμε καλά και πρέπει να συνεχίσουμε έτσι, μέχρι να εξαλειφθεί ο κορωνοϊός.”
Αυτό το μήνυμα έπρεπε να στείλει ο υπουργός και όχι για άλλη μια φορά να σταθεί απέναντι στους πολίτες, με το ύφος του λοχία που δίνει παραγγέλματα στους στρατιώτες και στο ενδιάμεσο τους ειρωνεύεται κιόλας.
Επειδή παρατηρώ σε σχόλια και αναρτήσεις ότι κάποιους τους ενόχλησε η αισιοδοξία μου, ότι θα περάσει γρήγορα ο κορωνοϊός, θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:
Ποτέ δεν αμφισβήτησα την ανάγκη να ακολουθήσουμε όλοι πιστά τα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση, με βάση τις εισηγήσεις της επιστημονικής ομάδας. Αντίθετα τόνισα ότι πρέπει να τα εφαρμόσουμε πιστά. Εκείνο που γράφω εδώ και δύο μήνες και δε χρειάστηκε να το αναθεωρήσω, είναι ότι η COVID-19 είναι μεν μια ιδιαίτερα μεταδοτική ασθένεια αλλά όχι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον γενικό πληθυσμό. Μπορεί όμως να καταστεί σε μεγάλο βαθμό θανατηφόρα ανάμεσα στις ευπαθείς ομάδες.
Ακριβώς αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη στον τόπο μας. Το 80% όσων νόσησαν παρουσίασαν ελαφρά έως καθόλου συμπτώματα και μόνο το 20% χρειάστηκε ιατρική φροντίδα. Είχαμε μέχρι στιγμής 16 θανάτους, ατόμων με άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Η δική μου σύσταση σε κάθε περίπτωση ήταν ότι οφείλουμε όλοι να συμπεριφερθούμε υπεύθυνα και να προστατεύσουμε τους συνανθρώπους μας.
Ουδέποτε έγραψα ή άφησα να νοηθεί ότι κακώς επεβλήθησαν τα μέτρα και, αντίθετα με το τι λένε εκείνοι που θεωρούν ότι κακώς μπήκαμε σε καραντίνα, τα στοιχεία δείχνουν ότι χώρες που δεν εφάρμοσαν τόσο αυστηρά μέτρα, είχαν (κατ΄ αναλογία) πάνω από τριπλάσια κρούσματα και θανάτους. Βεβαίως ο τελικός απολογισμός πρέπει να γίνει στο τέλος της πανδημίας και όχι τώρα. Τότε είναι που θα αξιολογήσουμε ορθά ποιοι πήραν τις σωστές αποφάσεις και ποιοι ενήργησαν λανθασμένα.
Στη φάση που βρισκόμαστε τώρα και πάλι τα δικά μου άρθρα κινούνται στη σφαίρα των όσων ανακοινώνονται από την επιστημονική ομάδα. Οι ίδιοι οι επιστήμονες έδωσαν το πράσινο φως για το σταδιακό άνοιγμα και τους ακούσαμε με τα αυτιά μας να λένε ότι η ασθένεια υποχωρεί κι ότι είναι ζήτημα χρόνου ο κορωνοϊός να εξαλειφθεί από την Κύπρο. Δεν έγραψα τίποτε το διαφορετικό από αυτό και τίποτε που είναι στη σφαίρα της δικής μου φαντασίας.
Προσπαθώ μέσα από τα άρθρα μου να μεταδώσω θετικά, αισιόδοξα μηνύματα ότι θα τα καταφέρουμε, κάτι βεβαίως που πιστεύω ακράδαντα. Θεωρώ ότι έχει σημασία να εισπράττουν τέτοια μηνύματα άνθρωποι με ευάλωτη ψυχολογία, που επηρεάζονται πολύ από το τι ακούνε και τι διαβάζουν. Παρόλα αυτά τα δικά μου μηνύματα δεν άρεσαν σε εκείνους που συμπεριφέρονται φοβικά, λες και θέλουν να μείνουμε μέσα στα σπίτια κλεισμένοι, αδιαφορώντας για τις οποιεσδήποτε άλλες συνέπειες, οι οποίες ενδεχομένως να είναι και πολύ χειρότερες από την COVID-19.
Αλλά αν κάποιοι οφείλουν να αναθεωρήσουν τη σκέψη τους είναι αυτοί και όχι εγώ. Διότι εγώ δεν φορτώνω τις δικές μου έγνοιες και τα προβλήματα στους άλλους. Αυτοί οφείλουν να τιθασεύσουν τους φόβους τους και να προσπαθήσουν να λειτουργούν με τη λογική και όχι τερατοποιώντας την κατάσταση. Σε δύσκολες στιγμές, όπως αυτές που ζούμε, είναι ό,τι χειρότερο να βγαίνει ο καθένας στα κοινωνικά δίχτυα και να μας βομβαρδίζει με τις φοβίες του.
Δηλαδή δε μας φτάνει η δική μας στενοχώρια γι’ αυτό που μας συμβαίνει, δε μας φτάνουν οι δικές μας έγνοιες, έπρεπε να έχουμε και του καθενός το “μπίρι-μπίρι”; Από τη μια εκείνους που ισχυρίζονται ότι όλα αυτά που συμβαίνουν είναι μια παγκόσμια συνωμοσία της “Νέας Τάξης” και βλέπουν τα μέτρα σαν προσπάθεια υποδούλωσης μας κι από την άλλη εκείνους που νομίζουν ότι ο κορωνοϊός είναι πανούκλα και αρνούνται να τον αντιληφθούν στα πραγματικά του μέτρα, που είναι πολύ μικρότερα από τον πανικό τους;
Δυστυχώς όλοι αυτοί οι πεσιμιστές, με τα μίζερα και αυτοκαταστροφικά τους μηνύματα, επηρεάζουν αρνητικά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό άλλων ανθρώπων που, λόγω χαρακτήρα, είναι ευάλωτοι απέναντι στο φόβο του απροσδιόριστου κινδύνου. Ένας ευάλωτος άνθρωπος χρειάζεται στήριξη και αισιοδοξία και όχι να έχει κάποιους πάνω στο κεφάλι του να του τον βομβαρδίζουν με μηνύματα τρόμου και απαισιοδοξίας, ότι πρέπει να μείνει κλεισμένος μέσα στη θλίψη του, αλλιώς θα έρθει ο κορωνοϊός να τον σκοτώσει!
