Register

Μοιραστείτε το με άλλους...

Facebook

Twitter

Θα με βρεις κι εδώ:

ΣΤΟ ΑΤΕΛΙΕ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΕΙΔΑ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2020

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - όπως την είδα πρώτη φορά, αρχές του 2020.
Περιδιάβαση στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιανουάριο του 2020, μαζί με φίλους και με το κινητό μου να καταγράφει εικόνες από το πρώτο μου αυτό ταξίδι στη γεμάτη ιστορικές μνήμες Πόλη, που υπήρξε πρωτεύουσά μας για 1200 χρόνια. Στο βίντεο χρησιμοποίησα τα εξής μουσικά κομμάτια: Arabic / Turkish Music | Istanbul Sunset | Study, Relaxing, Ambience - YouTube 'Εχε γεια, πάντα γεια! - Ξανθίππη Καραθανάση - Δίσκος “Αλησμόνητες Πατρίδες” Κοράσιν ετραγούδαγε - Δόμνα Σαμίου - Δίσκος "Songs About Greeks Far from Home" Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης - Χρόνης Αηδονίδης - Δίσκος "Αηδόνια της Ανατολής" Turkish muezzin's adhan, published on YouTube by Aslan ÖZCAN Classical Ottoman Music published on YouTube. Από Ξένο Τόπο - Üsküdara, Giderken - Κατερίνα Παπαδοπούλου,Meral Azizoglu,Marc Mauillon. Τη Υπερμάχω - Πέτρος Γαϊτάνος - Δίσκος "Οι Σημαντικότεροι Ύμνοι". Φήμη Πατριάρχου Βαρθολομαίου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Απολυτίκιο Αγ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Konyali - ορχηστρικό - δίσκος "Music From Turkey, vol.1". Γκιουλμπαχάρ - Pelin Suer - Cafe Aman Istanbul - Δίσκος "Fasl-ı Rembetiko". Aman katerina mou · Cigdem Aslan - Δϊσκος "Mortissa". Murder On the Orient Express - Sir Richard Rodney Bennett - Music for the Sydney Lumet's 1974.
Posted by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ on Saturday, 4 April 2020

Μάνα για όλα τα παιδιά της

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
(Οδοιπορικό στην κατεχόμενη μας πατρίδα)Κάποτε έπρεπε να ξαναπάω στην Κερύνεια, από το δρόμο που πηγαίναμε με τους γονείς μου, όταν ήμουνα μικρός. Από το «πογύριν», που σε φέρνει στη βόρεια ακτογραμμή, πίσω από τον Πενταδάκτυλο, μπαίνοντας από την δυτική του άκρη, εκεί στη Μύρτου κατεβαίνοντας προς τα Πάναγρα. Ακολουθούσαμε εκείνη την ατέλειωτη, μέσα στην παιδική μου ανυπομονησία, διαδρομή καθώς ο άλλος δρόμος, ο σύντομος, περνούσε μέσα από τον τουρκοκυπριακό θύλακα και μόνο σε συγκεκριμένες ώρες το πρωί και το απόγευμα μπορούσαν να περάσουν οι Ελληνοκύπριοι με τα αυτοκίνητά τους σε σειρά, σε κονβόι, όπως το λέγανε και με τη συνοδεία της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών. Η Κύπρος είχε ουσιαστικά διχοτομηθεί από τότε.Μαζί με την Τόνια, τη Μαρία και τον Γιώργο ξεκινήσαμε πρωί πρωί, για να μας φτάσει ο χρόνος. Μπήκαμε από το οδόφραγμα του Άη Δεμέτη και πήγαμε κατευθείαν στον Γερόλακκο για να μπορέσω να βρω τα παλιά μου ίχνη. Γερασμένο το χωριό. Ήταν σχεδόν όπως το άφησαν τότε οι νόμιμοι κάτοικοί του. Ελάχιστα τα καινούρια σπίτια και μόνο ο κεντρικός δρόμος μαρτυρούσε μικρή πρόοδο. Συνεχίσαμε προς τον Άγιο Βασίλειο. Ο δρόμος μοναχικός, πανομοιότυπος με τότε. Αλλά το χωριό δεν υπάρχει πια, δεν μπορείς καν να περάσεις από μέσα, είναι στρατόπεδο. Έπρεπε να γυρίσουμε πίσω και να το παρακάμψουμε παίρνοντας για λίγο τον καινούριο δρόμο. Ξαναβγήκαμε όμως στον παλιό για να βρούμε τη Σκυλούρα, κιτρινισμένη ζωγραφιά του χτες, να ξηραίνεται κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο του χρόνου. Έπειτα ο Κοντεμένος και πιο κάτω ο Ασώματος, άλλα δυο χωριά που έγιναν απ’ άκρη σ’ άκρη στρατόπεδα.Σε απόσταση πιο πέρα, εκεί στην άκρη του Πενταδάκτυλου, στη Μύρτου, έπρεπε οπωσδήποτε να δω το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου κάναμε σταθμό κατακαλόκαιρα, στο πανηγύρι, καθώς επιστρέφαμε στη Λευκωσία απ’ τη θάλασσα της Κερύνειας. Ήταν ένας κόσμος γεμάτος χρώματα και χαμόγελα. Εκεί άκουσα τον πρώτο ποιητάρη της ζωής μου, να απαγγέλλει τραγουδιστά τα βάσανα κάποιας Μαρίας από την Λεμεσό που την παράτησε ο Γιαννής, ο άντρας της, για μια Βασιλική απ’ την Ελλάδα.Μπήκαμε στην αυλή. Τότε, τον Μάη του 2015, δεν είχε ακόμη ξεκινήσει η αναστήλωση και βρήκαμε το μοναστήρι λείψανο. Μόνο τα σχήματα, η εκκλησιά στη μέση με το χαρακτηριστικό καμπαναριό κι το όλο σουλούπι του χώρου γύρω, με τα κελιά των μοναχών και των προσκυνητών ετοιμόρροπα, ήταν ότι επικύρωνε την ζωηρή, αλλοτινή μου μνήμη. Ένιωσα ξαφνικά πως ο κόσμος που ήξερα πέθανε. Ο Άγιος Παντελεήμονας δεν είναι πια εδώ…Κατηφορίσαμε στα Πάναγρα. Ο δρόμος μάς έφερε δίπλα στη θάλασσα, στον μακρύ στενό βράχο, που απλώνεται πάνω από εκατό μέτρα κατά μήκος της παραλίας. Όταν ήμουν μικρός, μου θύμιζε δράκο που κοιμόταν στην ακρογιαλιά. Πιο πέρα, στη Βασίλεια, έψαξα μάταια το περβόλι του θείου μου του Κωστάκη, όπου πηγαίναμε συχνά. Οι μεγάλοι κάθονταν και μιλούσαν με τις ώρες κι εγώ περπατούσα πιο πέρα, προς τη θάλασσα, μαζεύοντας κουζούδες κι άλλα αγγεία, που πετούσε μια μικρή εκεί βιοτεχνία που έφτιανε πήλινα. Έπειτα προχωρήσαμε προς τη Λάπηθο. Την απέραντη πολιτεία του παππού μου, που ξεκινά από τη θάλασσα κι ανεβαίνει ως την κορφή του Πενταδάκτυλου. Στο κοιμητήριο με τους σπασμένους σταυρούς η Μαρία έψαξε τον τάφο της μάνας της. Δεν τον βρήκε. Ανηφορίσαμε και βρήκαμε το σπίτι της. Ήταν εκεί στ’ αριστερά του δρόμου, πάνω σε μια στροφή. Τσακισμένο, χρόνια εγκαταλελειμμένο κι απ’ τους κατοπινούς του ένοικους. Βγάλαμε φωτογραφίες. Τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν γυρνάς στο σπίτι που γεννήθηκες μισό αιώνα από τότε…Ανηφορίσαμε κι άλλο. Βρήκαμε την εκκλησιά της Αγίας Αναστασιάς. Από εκεί πίστευα ότι θα έβρισκα και το σπίτι της θείας Μαρούλας, που μας έφυγε λίγους μήνες πριν, σαράντα χρόνια πρόσφυγας στην Ανθούπολη. Εκεί ήταν και το πατρικό του παππού. Προσπάθησα πολύ. Δεν τα κατάφερα να βρω το μικρό δίπατο σπίτι με το περιβόλι του πίσω, και το δρομάκι δίπλα να κατηφορίζει μαζί με το κρύο νερό από τις ζωντανές πηγές του Πενταδάκτυλου. Πρέπει οπωσδήποτε να ξαναπάω με τη μάνα μου. Αυτή σίγουρα θα το βρει.Κατεβήκαμε στην «Αϊρκώτισσα». Τη δική μου θάλασσα, κάτω απ’ το κέντρο του Σπαστρή με την «τουλούμπα» του νερού και το τζουκμπόξ που λάτρευα, άλλοτε με τους Ολύμπιανς κι άλλοτε με τις τρελές «αμφιβολίες» του Μυτιληναίου. Ναι, εδώ το φυσικό τοπίο έμεινε απαράλλακτο, με την ξανθή αμμουδιά, τα βράχια στις άκρες και την θάλασσα που βαθαίνει μόνο όταν την περπατήσεις πολλά μέτρα μέσα. Κοιτώντας την, θυμάμαι όλες τις μέρες, όλες τις ώρες, όλα τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, όλες τις έγχρωμες μου μνήμες απ’ τα ταραγμένα ασπρόμαυρα late sixties και early seventies αυτής της δύσμοιρης χώρας. Η στεριά πίσω μας όμως καμία σχέση. Ο Σπαστρής σβήστηκε σαν εικόνα με κιμωλία σε μαυροπίνακα και το αθώο, άπλετο τοπίο της παιδικής μου ανεμελιάς, διασώθηκε μόνο στα κάδρα της πεισματάρας μου μνήμης.Το λιμανάκι της Κερύνειας, γραφικό, αναλλοίωτο, σαν τοπίο μεσαιωνικό με επισκέπτες απ’ το μέλλον. Τόσο δικό μου και τόσο ξένο. Όπως και να ‘χει όμως, οπωσδήποτε το θέλω. Ναι, μου είναι εντελώς αδιανόητο τούτη η πόλη να αποκοπεί για πάντα απ’ την ιστορική της συνέπεια. Η Κερύνεια θα παραμείνει ως μια από τις 6 πόλεις της Κύπρου. Της μίας και μοναδικής Κύπρου. Αυτό είναι όρκος!Δεξιά πάνω στον Πενταδάκτυλο, το Κάρμι και το Πέλλαπαϊς κι έπειτα, στο δρόμο προς την Ακανθού, το Καζάφανι, ο Άγιος Επίκτητος, Άγιος Αμβρόσιος, Καλογραία, τα πιο όμορφά μας χωριά. Ανάμεσά τους όμως, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, δεν ξέρω κι εγώ πόσα τελικά μετρήσαμε καινούρια χωριά, τουριστικά, που βρίσκαμε στο δρόμο μας το ένα μετά το άλλο.Έξω απ’ την Ακανθού εγκαταλείψαμε την μάγισσα βόρεια θάλασσα της Κύπρου, που μας συντρόφευε ώρα πολλή, σ’ όλα εκείνα τα χιλιόμετρα από την Κερύνεια. Στρίψαμε νότια. Πήραμε το δρόμο που τέμνει τον Πενταδάκτυλο και περνά από την άλλη, στην πεδιάδα της Μεσαρκάς. Καθώς διασχίζαμε το βουνό, ο τόπος θύμιζε Τρόοδος. Πηχτό πράσινο και πεύκα που μυρίζουν, όπως η ψυχή μας, Κύπρο. Κάτω η Μεσαρκά αχανής καθώς τις άκρες του ορίζοντα τις λεύκαινε το πούσι. Πηγαίναμε όμως σωστά: Λευκόνοικο, Περιστερωνοπηγή, Πραστειό, Γαϊδουράς, Στύλλοι, Έγκωμη, Αμμόχωστος. Το μνημείο με το τεράστιο κεφάλι του Αττατούρκ στην κορυφή και τον χυτό μπρούτζο να σχηματίζει μορφές εκεί στο ραουνατμπάουντ της εκτός των τειχών πόλης, μου προκάλεσε πρέπει να πω ναυτία. Καλύτερα να μην το βρίσκαμε φάτσα κάρτα μπροστά μας στο τέλος αυτού του προσκυνήματος. Ας είναι όμως. Το πείσμα είναι πολλές φορές καρπός της πίκρας και σε τούτη την ιστορία το πείσμα να σώσουμε την πατρίδα μας είναι την ίδια στιγμή κι η μόνη μας ελπίδα να τα καταφέρουμε.Οι τόποι που γυρίσαμε, δείχνοντας ταυτότητες στο έμπα και στο έβγα, είναι δικοί μας. Καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα με κάνει ποτέ να συμβιβαστώ με τη διχοτόμηση. Αντίθετα, θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, για να ξαναγίνει η Κύπρος μου, η πατρίδα μου απ’ τον Απόστολο Ανδρέα ως τον Ακάμα, μια χώρα, μάνα για όλα τα παιδιά της.
Posted by ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ on Saturday, 16 December 2017

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται...
Όταν κάναμε αυτή την κουβέντα, το 2004, η γιαγιά ήταν 100 χρονών ή κάπου εκεί. Η ίδια δεν ήξερε πότε ακριβώς γεννήθηκε... Παρόλα αυτά κρατούσε μέχρι το τέλος της ζωής της ένα θησαυροφυλάκιο από αναμνήσεις, γλυκές και πικρές μιας πολύ δύσκολης ζωής, σε ένα κόσμο που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πώς βίωνε τις καθημερινές του στιγμές.Μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια της Λευκωσίας σαν ψυχοκόρη, σαν «αναγιωτή» όπως λέγαν τότε, κάτι σαν υπηρέτρια από τα πρώιμα παιδικά της χρόνια. Η γιαγιά Ροδού, περιγράφει με μια αφοπλιστική απλότητα, πώς ήταν τότε η Κύπρος, πριν από 100 χρόνια, η Κύπρος της φτώχειας αλλά και της ανθρωπιάς... Ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα περνούν «ειρήσθω εν παρόδω» μέσα από την αφήγησή της, όπως η γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη στον Αγρό, όταν αυτή, παιδί τότε, έπλυνε τα σεντόνια της γέννας.Με μια σπάνια διαύγεια πνεύματος και εκπληκτική ικανότητα απομνημόνευσης απαγγέλλει μεγάλα ποιήματα, που τα αποτύπωσε από τότε μες στο μυαλό της, ακούγοντας άλλους να τα λένε, αφού η ίδια δεν ήξερε ούτε να γράψει ούτε να διαβάσει... Καθώς τη θυμάμαι μέσα από τις παιδικές μου μνήμες αλλά και βλέποντας ξανά αυτό το βίντεο, ξέρω ότι οφείλω σ' αυτή τη γυναίκα πολλά, για το ποιος και πώς είμαι σαν άνθρωπος... Αιωνία της μνήμη.
Posted by Κωνσταντίνος Οδυσσέως on Wednesday, 15 October 2014

Πεζοπορία στο Τρόοδος avec nos chiens

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΤΡΟΟΔΟΣ AVEC NOS CHIENS.
Πεζοπορία και κάμπιγκ στο Τρόοδος, με τον Σκούπη, τον Ντέξτερ και τη Νόβα, σε ... ριάλιτι επιβίωσης!
Posted by Κωνσταντίνος Οδυσσέως on Sunday, 4 February 2018

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μαγικές στιγμές στον τελικό του EURO 2004

Απαγγέλλοντας τη μαγική ποίηση του Νικου Καββαδία

“Fata Morgana” και άλλα 9 ποιήματα του Νίκου Καββαδία, σε απαγγελία Κωνσταντίνου Οδυσσέως.

PERSONAL BLOG

Ψάξε στη σελίδα μου:

Αναζήτηση για:

Άρθρα ανά μήνα

COVID-19

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ... Posted on: Jun 20th, 2020
ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΠΙΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ Posted on: Jun 19th, 2020
Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΦΟΒΙΚΑ ΜΥΑΛΑ Posted on: Jun 18th, 2020
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ! Posted on: Jun 18th, 2020
Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ Posted on: Jun 16th, 2020

Σύνολο άρθρων: 36

Περισσότερα...

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΡΥΧΑΤΑΙ Posted on: Apr 8th, 2020
Όχι, δεν βεβηλώθηκε στα κατεχόμενα... Posted on: Sep 17th, 2015
Και φύσηξε ο Θεός των Ορθοδόξων μια σκόνη... Posted on: Sep 9th, 2015
Ψυχές στα σαγόνια της θάλασσας... Posted on: Apr 18th, 2015
Εδώ είμαστε, Γρηγόρη... Posted on: Mar 3rd, 2015

Σύνολο άρθρων: 34

Περισσότερα

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! Posted on: Jul 3rd, 2020
ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ Posted on: Jun 30th, 2020
Η ΚΑΣΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ... Posted on: Jun 28th, 2020
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ "ΑΓΓΡΙΣΜΑΤΑ" ΤΟΥ; Posted on: Jun 26th, 2020
ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΤΕ Ο,ΤΙ ΔΕ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΛΥΣΕΤΕ Posted on: Jun 24th, 2020

Σύνολο άρθρων: 682

Περισσότερα

ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Ο ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΟΙ ΒΑΡΩΣΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ Posted on: Jun 24th, 2020
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ "Ν" Posted on: Jun 15th, 2020
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Posted on: Jun 9th, 2020
ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΕ Posted on: May 26th, 2020
ΚΙΝΗΣΗ ΟΥΣΙΑΣ Ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΒΕΓΓΑΛΙΚΟ; Posted on: Dec 6th, 2019

Αριθμός άρθρων: 313

Περισσότερα...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ Posted on: May 2nd, 2015
Εδώ είμαστε, Γρηγόρη... Posted on: Mar 3rd, 2015
Τα κροταλίζοντα δαιμόνια της σοφίτας... Posted on: Jan 15th, 2015
Απουσία... Posted on: Jun 11th, 2014
Χρόνια μετά... Posted on: Apr 4th, 2014

Σύνολο άρθρων: 20

Περισσότερα...

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

1 ημέρα πριν

ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!

Οποία αυταπάτη! Πιστέψατε πτωχοί μου καλλιτέχνες ότι είναι τόπος η Κύπρος για να εκφράσετε το ταλέντο σας! Πιστέψατε ότι θα μπορούσατε να υπηρετήσετε την τέχνη στην χώρα των Φοινίκων!

Στη χώρα των συναλλαγών κάθε μορφής. Που ανήγαγε σε τέχνη το αλισβερίσι και το παζαρλίκι. Στη χώρα του ρουσφετιού, της μίζας, της κατάχρησης εξουσίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς, του “φάτε να φάμεν τωρά που ήβραμεν”, σε τούτη τη χώρα της ιδιοτέλειας και της απληστίας, της ρηχότητας, της αμορφωσιάς, όπου η κυβερνώσα μετριότητα, με το χωρκατιλλίκκι που κουβαλά στο DNA της, ανήγαγε την κουτοπονηριά σε πολιτικοκοινωνικό αφήγημα και μας δουλεύει ψιλό γαζί. Σε τούτη τη χώρα βρήκατε κι εσείς να γίνετε καλλιτέχνες; Και περιμένετε στήριξη;

Σηκωθείτε μάναμου φύετε που δαμέσα! Έννεν τόπος τούτος να δημιουργήσετε. Πόσα χρόνια εν να αντέξετε, να φυτεύκετε τα φκιόρα σας μες στο κόπριν τζαι να περιμένετε τζείνους που στοιβάζουν το κόπρι να τα μυρίσουν τζαι να εκτιμήσουν το άρωμα τους; Ο νους τους τζι ο ανανούς τους εν πας στην πούγκαν τους τζαι στο πότε εν να την γεμώσουν ριάλια, πόσον μέλιν εν να συνάξουν που μες στο βάζον της εξουσίας. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟΝ!

Φύετε που την Κύπρον! Δεν έσιει τούτος το τόπος μέλλον, διότι δεν έσιει ΟΡΑΜΑ. Φύετε, όπως φεύκουν ούλλοι οι καλοί! Διότι όσοι καλοί μείνετε, εν να σας κόψουν τα φτερά σας τζαι θα σας πετάξουν μέσα στα αλώνια να σας φαν οι μαυροκόρωνοι. Αλλά πριν φύγετε, σας παρακαλώ, ένας καλός γλύπτης να φιλοτεχνήσει το μοναδικό έργο τέχνης που θα μπορούσε να εκφράσει τη νοοτροπία αυτής της χώρας. Να το στήσουμε στη μέση της πλατείας Ελευθερίας, αν και όταν επιτέλους αυτή κάποτε εγκαινιαστεί:

Ένα τεράστιο ΒΥΖΙ! Το ΒΥΖΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΑΣ που, για το χρήμα, το πουλάμε ακόμη και στον Διάβολο, μαζί με την ψυχή μας. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΤΕ ΤΟ ΒΥΖΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! | CONSTANTINOS ODYSSEOS

constantinosodysseos.com

Πήγαινε στο Facebook

·Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

4 ημέρες πριν

ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ

Εγώ δεν το πήρα χαμπάρι αλλά διαβάζω σήμερα στον “Φιλελεύθερο” ότι έγινε φασαρία στα κοινωνικά δίκτυα για την έκθεση ιδεών μαθήτριας του Λυκείου Δασουπόλεως, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του σχολείου σε σχέση με το μάθημα των θρησκευτικών. Διάβασα την έκθεση. Πολύ καλογραμμένη και μπράβο στο κορίτσι, για την άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Εξέφρασε την προσωπική της άποψη, κατά του μαθήματος των θρησκευτικών, ως ελεύθερα σκεπτόμενη σε μια δημοκρατία πολίτις. Επιχειρηματολογώντας και όχι αφορίζοντας.

Αφορισμούς έγραψαν στα κοινωνικά δίχτυα οι συνήθεις αφοριστές. Κάτι χριστιανοταλιμπάν, που δεν έχουν καμία σχέση με τον Ιησού Χριστό. Καμία απολύτως. Άλλος ορίζει τον νου τους. Εκείνος που πείραζε τον Ιησού στη διάρκεια της νηστείας του. Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, ο διάβολος τόλμησε να πειράξει μέχρι και τον ίδιο τον Θεό, εκμεταλλευόμενος την ανθρώπινή του αδυναμία, λόγω της πείνας στη διάρκεια των 40 εκείνων ημερών.

Συνεπώς δεν είναι διόλου παράξενο που πειράζει ανθρώπους με αδυναμίες, οι οποίοι καταφεύγουν στην Εκκλησία όχι από αληθινή πίστη στον Χριστό και στις αλήθειες του, αλλά από φόβο και θέλουν να επιδεικνύουν πομποδώς την πίστη τους, σαν τον Φαρισαίο του Ευαγγελίου. Χωρίς να έχουν ούτε κατά προσέγγιση ανακαλύψει την αλήθεια του Χριστιανισμού, προσκολλήθηκαν στην τυπολατρεία. Βάζουν σε κάθε ευκαιρία τρεις φορές το σταυρό τους, φιλάνε εικόνες, τρώνε αντίδωρο, αποφεύγουν το κρέας και τα τυροκομικά στις νηστείες και κοινωνούν Σώμα και Αίμα Χριστού, χωρίς να πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις, χωρίς δηλαδή να έχουν υιοθετήσει την πρώτιστη αρετή που δίδαξε ο Ιησούς, που είναι η αγάπη και ό,τι αυτή συνεπάγετα: συμπόνια, αλληλεγγύη, κατανόηση για τις αδυναμίες των άλλων, συγχώρεση.

Έχοντας μέσα τους τον Διάβολο αντί τον Χριστό, είναι γεμάτοι μνησικακία, υποκρισία, διάθεση να “θάψουν” τον άλλον σε κάθε ευκαιρία και, σε ό,τι αφορά την ελευθερία της πίστης, μετέτρεψαν το “Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…” του Ιησού, σε “Όστις δεν έλθει οπίσω μου με το ζόρι να τον φέρετε εσείς με το ζόρι ή να τον κάνετε να βαστημήσει την ώρα που γεννήθηκε”. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κρίμα. Γιατί μια ζωή κοινωνούν, χωρίς να είναι άξιοι γι’ αυτό. Επειδή εξομολογήθηκαν, κρύβοντας από τον πνευματικό τις κακίες τους, νομίζουν ότι θα ξεγελάσουν και τον Χριστό.

Όσοι πραγματικά αναζητούν τον Χριστό και όχι τον περιφερόμενο και λοιδορούμενο από θεομπαίχτες Νυμφίο της Μεγάλης Εβδομάδας, ας τον αναζητήσουν στο ευαγγέλιο και στην ατόφια αγάπη που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο. Όποιος δεν μπορεί να χαρεί την αγάπη, να την δώσει και να την δεχτεί, δεν έχει καμία σχέση με τον Ιησού Χριστό κι όποιος με το ζόρι προσπαθεί να επιβάλει τον Χριστό στους άλλους, δεν είναι Χριστιανός. Κάτι άλλο είναι, αλλά πάντως όχι Χριστιανός. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ | CONSTANTINOS ODYSSEOS

constantinosodysseos.com

Πήγαινε στο Facebook

·Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ Ο χρήστης πρόσθεσε μια νέα φωτογραφία.

5 ημέρες πριν

Με τους Πέτρο Γιωρκάτζη, Σαββίνα Γεωργίου, Ευφροσύνη Κουτσουβέρη, Έλενα Χριστοφή. ΕΣΥ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Φωτογραφία

Πήγαινε στο Facebook

·Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ Ο χρήστης πρόσθεσε 21 νέες φωτογραφίες — μαζί με Κωνσταντίνος Οδυσσέως στην πόλη Λατσιά.

5 ημέρες πριν

Σέλφι με τους πρωταγωνιστές της σειράς μου, "ΕΣΥ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ!", στη σημέρινή πρώτη συνάντηση για τις ανάγκες της φωτογράφισης του τρίτου κύκλου. #esystonkosmosou #esistonkosmosou #ant1cy #ant1cyprus ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Φωτογραφία

Πήγαινε στο Facebook

·Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

6 ημέρες πριν

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ...

Πλέκονταςτο εγκώμιο του τέως Γενικού Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη, σύσσωμη η χορωδία της πολιτικής μας οπερέτας, είπε τα καλύτερα λόγια. Για το ήθος του, για την αξιοπρέπειά του, για λίγες αλλά σημαντικές υποθέσεις που κέρδισε υπέρ του κράτους.

Παραδόξως όμως, ξέχασαν όλοι τους την καταστροφή της κυπριακής οικονομίας, που έφερε όλους εμάς τους απλούς πολίτες σε πολύ δύσκολη θέση, χιλιάδες έμειναν άνεργοι, χιλιάδες αναγκάστηκαν να παραμερίσουν την περηφάνεια τους και να καταφύγουν στα κοινωνικά παντοπωλεία, χιλιάδες νέοι άνθρωποι αποφάσισαν είτε να φύγουν στα ξένα για να βρουν εκεί δουλειά είτε έμειναν εδώ άπρακτοι και βαθιά απογοητευμένοι, βλέποντας τα όνειρά τους να γκρεμίζονται.

Την ξέχασαν όλα τα κόμματα εκείνη τη συμφορά. Ξέχασαν και τις υποσχέσεις που μας έδιναν, ότι οι αίτιοι επρόκειτο οπωσδήποτε να προσαχθούν στη δικαιοσύνη, για να υποστούν την ποινή που τους αξίζει. Κατευοδώνοντας τον Γενικό Εισαγγελέα, που έχασε όλες τις δίκες για την καταστροφή της οικονομίας, δεν είπε κανείς μια λέξη απολογητική, μια δικαιολογία έστω στους ιθαγενείς αυτής της χώρας, που πληρώσαμε το λογαριασμό στο μέχρι σκασμού φαγοπότι της διαπλοκής και της διαφθοράς, στο οποίο κάθισαν όλοι.

Δυστυχώς για την Κύπρο τα συμφέροντα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου και της διαπλεκόμενης με αυτό κομματοκρατίας, επέβαλλαν οι δίκες να χαθούν κι οι ύποπτοι να αθωωθούν. Για να μην ακουστούν και στα δικαστήρια όλα εκείνα που ξέρουμε . Για να μην βγουν στη φόρα άπλυτα της ασύδοτης κομματοκρατίας: τα ρουσφέτια, τα κουμπαριλίκια, το βόλεμα των ημετέρων, η αναξιοκρατία, τα αλισβερίσια, οι τεράστιες μίζες και η μοιρασιά του δημοσίου χρήματος από έργα που ξεκινούν με Χ προϋπολογισμό και τελειώνουν (όταν κάποτε τελειώσουν)με κόστος Χ επί 10, η αυθαιρεσία και η κατάχρηση εξουσίας. Όλα αυτά που ξεκίνησαν δηλαδή να βγαίνουν στη φόρα σε κάποιες υποθέσεις, όπως της CYTA στη Δρομολαξιά, στις υποθέσεις ΧΥΤΑ Πάφου και ΧΥΤΥ Κόσιης. Αυτού του του τύπου τις αήθεις δοσοληψίες, τις οποίες πληρώνουμε εσύ κι εγώ και τις ξαναπληρώνουμε και τις ξαναπληρώνουμε, γιατί δεν έχει πάτο το πιθάρι.

Λοιπόν όχι. Δεν είναι καθόλου περίεργο που ξέχασαν όλοι την καταστροφή της οικονομίας. Δεν είναι καθόλου παράδοξο που δεν έχουν κανένα παράπονο από τον Γενικό Εισαγγελέα, για το ότι έχασε τις δίκες. Γιατί ήθελαν να χάσει τις δίκες κι έκαναν τα πάντα για να τις χάσει κι αν δεν τις έχανε, όσοι τυχόν θα έμπαιναν φυλακή, θα έβγαιναν έξω σε μερικούς μήνες. Όπως βγήκαν άλλοι. Το ξέρετε αυτό πολύ καλά.

Ναι, τελικά παραδέχομαι πως είναι άδικο να φορτώνουμε το ξέπλυμα του σκανδάλου της οικονομίας στον Γενικό Εισαγγελέα. Ίσως το μεγαλύτερο του λάθος να ήταν το ότι δεν τα βρόντηξε και να φύγει, όταν είδε την έκταση της διαφθοράς. Έμεινε στη θέση του και έχασε τις δίκες. Είναι γνωστό εξάλλου ότι οι Ιθαγενείς αυτής της χώρας, ανάμεσα στους οποίους είμαι κι εγώ, δεν υπήρχε περίπτωση να αντιδράσουμε, όπως και δεν αντιδράσαμε.

Λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι το σημερινό πολιτικό τοπίο είναι τοξικό και μας δηλητηριάζει. Είναι σαράκι που κατατρώει το μέλλον εμάς και των παιδιών μας. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε κάτι! Να καθαρίσουμε τον τόπο μας από το λεκέ του διεφθαρμένου συσήματος που έστησαν για να νέμονται την εξουσία και τους καρπούς της. Να φτιάξουμε μια καινούρια Κύπρο, καθαρή, τίμια, ΗΘΙΚΗ! Την Κύπρο που αξίζει σ’ εμάς και στα παιδιά μας. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Η ΚΑΣΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ… | CONSTANTINOS ODYSSEOS

constantinosodysseos.com

Πήγαινε στο Facebook

·Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email