Register

Μοιραστείτε το με άλλους...

Facebook

Twitter

Θα με βρεις κι εδώ:

ΣΤΟ ΑΤΕΛΙΕ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΕΙΔΑ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2020

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - όπως την είδα πρώτη φορά, αρχές του 2020.
Περιδιάβαση στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιανουάριο του 2020, μαζί με φίλους και με το κινητό μου να καταγράφει εικόνες από το πρώτο μου αυτό ταξίδι στη γεμάτη ιστορικές μνήμες Πόλη, που υπήρξε πρωτεύουσά μας για 1200 χρόνια. Στο βίντεο χρησιμοποίησα τα εξής μουσικά κομμάτια: Arabic / Turkish Music | Istanbul Sunset | Study, Relaxing, Ambience - YouTube 'Εχε γεια, πάντα γεια! - Ξανθίππη Καραθανάση - Δίσκος “Αλησμόνητες Πατρίδες” Κοράσιν ετραγούδαγε - Δόμνα Σαμίου - Δίσκος "Songs About Greeks Far from Home" Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης - Χρόνης Αηδονίδης - Δίσκος "Αηδόνια της Ανατολής" Turkish muezzin's adhan, published on YouTube by Aslan ÖZCAN Classical Ottoman Music published on YouTube. Από Ξένο Τόπο - Üsküdara, Giderken - Κατερίνα Παπαδοπούλου,Meral Azizoglu,Marc Mauillon. Τη Υπερμάχω - Πέτρος Γαϊτάνος - Δίσκος "Οι Σημαντικότεροι Ύμνοι". Φήμη Πατριάρχου Βαρθολομαίου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Απολυτίκιο Αγ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου - Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Νικόδημος Καβαρνός Konyali - ορχηστρικό - δίσκος "Music From Turkey, vol.1". Γκιουλμπαχάρ - Pelin Suer - Cafe Aman Istanbul - Δίσκος "Fasl-ı Rembetiko". Aman katerina mou · Cigdem Aslan - Δϊσκος "Mortissa". Murder On the Orient Express - Sir Richard Rodney Bennett - Music for the Sydney Lumet's 1974.
Δημοσιεύτηκε από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ στις Σάββατο, 4 Απριλίου 2020

Μάνα για όλα τα παιδιά της

ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
(Οδοιπορικό στην κατεχόμενη μας πατρίδα)Κάποτε έπρεπε να ξαναπάω στην Κερύνεια, από το δρόμο που πηγαίναμε με τους γονείς μου, όταν ήμουνα μικρός. Από το «πογύριν», που σε φέρνει στη βόρεια ακτογραμμή, πίσω από τον Πενταδάκτυλο, μπαίνοντας από την δυτική του άκρη, εκεί στη Μύρτου κατεβαίνοντας προς τα Πάναγρα. Ακολουθούσαμε εκείνη την ατέλειωτη, μέσα στην παιδική μου ανυπομονησία, διαδρομή καθώς ο άλλος δρόμος, ο σύντομος, περνούσε μέσα από τον τουρκοκυπριακό θύλακα και μόνο σε συγκεκριμένες ώρες το πρωί και το απόγευμα μπορούσαν να περάσουν οι Ελληνοκύπριοι με τα αυτοκίνητά τους σε σειρά, σε κονβόι, όπως το λέγανε και με τη συνοδεία της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών. Η Κύπρος είχε ουσιαστικά διχοτομηθεί από τότε.Μαζί με την Τόνια, τη Μαρία και τον Γιώργο ξεκινήσαμε πρωί πρωί, για να μας φτάσει ο χρόνος. Μπήκαμε από το οδόφραγμα του Άη Δεμέτη και πήγαμε κατευθείαν στον Γερόλακκο για να μπορέσω να βρω τα παλιά μου ίχνη. Γερασμένο το χωριό. Ήταν σχεδόν όπως το άφησαν τότε οι νόμιμοι κάτοικοί του. Ελάχιστα τα καινούρια σπίτια και μόνο ο κεντρικός δρόμος μαρτυρούσε μικρή πρόοδο. Συνεχίσαμε προς τον Άγιο Βασίλειο. Ο δρόμος μοναχικός, πανομοιότυπος με τότε. Αλλά το χωριό δεν υπάρχει πια, δεν μπορείς καν να περάσεις από μέσα, είναι στρατόπεδο. Έπρεπε να γυρίσουμε πίσω και να το παρακάμψουμε παίρνοντας για λίγο τον καινούριο δρόμο. Ξαναβγήκαμε όμως στον παλιό για να βρούμε τη Σκυλούρα, κιτρινισμένη ζωγραφιά του χτες, να ξηραίνεται κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο του χρόνου. Έπειτα ο Κοντεμένος και πιο κάτω ο Ασώματος, άλλα δυο χωριά που έγιναν απ’ άκρη σ’ άκρη στρατόπεδα.Σε απόσταση πιο πέρα, εκεί στην άκρη του Πενταδάκτυλου, στη Μύρτου, έπρεπε οπωσδήποτε να δω το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου κάναμε σταθμό κατακαλόκαιρα, στο πανηγύρι, καθώς επιστρέφαμε στη Λευκωσία απ’ τη θάλασσα της Κερύνειας. Ήταν ένας κόσμος γεμάτος χρώματα και χαμόγελα. Εκεί άκουσα τον πρώτο ποιητάρη της ζωής μου, να απαγγέλλει τραγουδιστά τα βάσανα κάποιας Μαρίας από την Λεμεσό που την παράτησε ο Γιαννής, ο άντρας της, για μια Βασιλική απ’ την Ελλάδα.Μπήκαμε στην αυλή. Τότε, τον Μάη του 2015, δεν είχε ακόμη ξεκινήσει η αναστήλωση και βρήκαμε το μοναστήρι λείψανο. Μόνο τα σχήματα, η εκκλησιά στη μέση με το χαρακτηριστικό καμπαναριό κι το όλο σουλούπι του χώρου γύρω, με τα κελιά των μοναχών και των προσκυνητών ετοιμόρροπα, ήταν ότι επικύρωνε την ζωηρή, αλλοτινή μου μνήμη. Ένιωσα ξαφνικά πως ο κόσμος που ήξερα πέθανε. Ο Άγιος Παντελεήμονας δεν είναι πια εδώ…Κατηφορίσαμε στα Πάναγρα. Ο δρόμος μάς έφερε δίπλα στη θάλασσα, στον μακρύ στενό βράχο, που απλώνεται πάνω από εκατό μέτρα κατά μήκος της παραλίας. Όταν ήμουν μικρός, μου θύμιζε δράκο που κοιμόταν στην ακρογιαλιά. Πιο πέρα, στη Βασίλεια, έψαξα μάταια το περβόλι του θείου μου του Κωστάκη, όπου πηγαίναμε συχνά. Οι μεγάλοι κάθονταν και μιλούσαν με τις ώρες κι εγώ περπατούσα πιο πέρα, προς τη θάλασσα, μαζεύοντας κουζούδες κι άλλα αγγεία, που πετούσε μια μικρή εκεί βιοτεχνία που έφτιανε πήλινα. Έπειτα προχωρήσαμε προς τη Λάπηθο. Την απέραντη πολιτεία του παππού μου, που ξεκινά από τη θάλασσα κι ανεβαίνει ως την κορφή του Πενταδάκτυλου. Στο κοιμητήριο με τους σπασμένους σταυρούς η Μαρία έψαξε τον τάφο της μάνας της. Δεν τον βρήκε. Ανηφορίσαμε και βρήκαμε το σπίτι της. Ήταν εκεί στ’ αριστερά του δρόμου, πάνω σε μια στροφή. Τσακισμένο, χρόνια εγκαταλελειμμένο κι απ’ τους κατοπινούς του ένοικους. Βγάλαμε φωτογραφίες. Τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν γυρνάς στο σπίτι που γεννήθηκες μισό αιώνα από τότε…Ανηφορίσαμε κι άλλο. Βρήκαμε την εκκλησιά της Αγίας Αναστασιάς. Από εκεί πίστευα ότι θα έβρισκα και το σπίτι της θείας Μαρούλας, που μας έφυγε λίγους μήνες πριν, σαράντα χρόνια πρόσφυγας στην Ανθούπολη. Εκεί ήταν και το πατρικό του παππού. Προσπάθησα πολύ. Δεν τα κατάφερα να βρω το μικρό δίπατο σπίτι με το περιβόλι του πίσω, και το δρομάκι δίπλα να κατηφορίζει μαζί με το κρύο νερό από τις ζωντανές πηγές του Πενταδάκτυλου. Πρέπει οπωσδήποτε να ξαναπάω με τη μάνα μου. Αυτή σίγουρα θα το βρει.Κατεβήκαμε στην «Αϊρκώτισσα». Τη δική μου θάλασσα, κάτω απ’ το κέντρο του Σπαστρή με την «τουλούμπα» του νερού και το τζουκμπόξ που λάτρευα, άλλοτε με τους Ολύμπιανς κι άλλοτε με τις τρελές «αμφιβολίες» του Μυτιληναίου. Ναι, εδώ το φυσικό τοπίο έμεινε απαράλλακτο, με την ξανθή αμμουδιά, τα βράχια στις άκρες και την θάλασσα που βαθαίνει μόνο όταν την περπατήσεις πολλά μέτρα μέσα. Κοιτώντας την, θυμάμαι όλες τις μέρες, όλες τις ώρες, όλα τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, όλες τις έγχρωμες μου μνήμες απ’ τα ταραγμένα ασπρόμαυρα late sixties και early seventies αυτής της δύσμοιρης χώρας. Η στεριά πίσω μας όμως καμία σχέση. Ο Σπαστρής σβήστηκε σαν εικόνα με κιμωλία σε μαυροπίνακα και το αθώο, άπλετο τοπίο της παιδικής μου ανεμελιάς, διασώθηκε μόνο στα κάδρα της πεισματάρας μου μνήμης.Το λιμανάκι της Κερύνειας, γραφικό, αναλλοίωτο, σαν τοπίο μεσαιωνικό με επισκέπτες απ’ το μέλλον. Τόσο δικό μου και τόσο ξένο. Όπως και να ‘χει όμως, οπωσδήποτε το θέλω. Ναι, μου είναι εντελώς αδιανόητο τούτη η πόλη να αποκοπεί για πάντα απ’ την ιστορική της συνέπεια. Η Κερύνεια θα παραμείνει ως μια από τις 6 πόλεις της Κύπρου. Της μίας και μοναδικής Κύπρου. Αυτό είναι όρκος!Δεξιά πάνω στον Πενταδάκτυλο, το Κάρμι και το Πέλλαπαϊς κι έπειτα, στο δρόμο προς την Ακανθού, το Καζάφανι, ο Άγιος Επίκτητος, Άγιος Αμβρόσιος, Καλογραία, τα πιο όμορφά μας χωριά. Ανάμεσά τους όμως, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, δεν ξέρω κι εγώ πόσα τελικά μετρήσαμε καινούρια χωριά, τουριστικά, που βρίσκαμε στο δρόμο μας το ένα μετά το άλλο.Έξω απ’ την Ακανθού εγκαταλείψαμε την μάγισσα βόρεια θάλασσα της Κύπρου, που μας συντρόφευε ώρα πολλή, σ’ όλα εκείνα τα χιλιόμετρα από την Κερύνεια. Στρίψαμε νότια. Πήραμε το δρόμο που τέμνει τον Πενταδάκτυλο και περνά από την άλλη, στην πεδιάδα της Μεσαρκάς. Καθώς διασχίζαμε το βουνό, ο τόπος θύμιζε Τρόοδος. Πηχτό πράσινο και πεύκα που μυρίζουν, όπως η ψυχή μας, Κύπρο. Κάτω η Μεσαρκά αχανής καθώς τις άκρες του ορίζοντα τις λεύκαινε το πούσι. Πηγαίναμε όμως σωστά: Λευκόνοικο, Περιστερωνοπηγή, Πραστειό, Γαϊδουράς, Στύλλοι, Έγκωμη, Αμμόχωστος. Το μνημείο με το τεράστιο κεφάλι του Αττατούρκ στην κορυφή και τον χυτό μπρούτζο να σχηματίζει μορφές εκεί στο ραουνατμπάουντ της εκτός των τειχών πόλης, μου προκάλεσε πρέπει να πω ναυτία. Καλύτερα να μην το βρίσκαμε φάτσα κάρτα μπροστά μας στο τέλος αυτού του προσκυνήματος. Ας είναι όμως. Το πείσμα είναι πολλές φορές καρπός της πίκρας και σε τούτη την ιστορία το πείσμα να σώσουμε την πατρίδα μας είναι την ίδια στιγμή κι η μόνη μας ελπίδα να τα καταφέρουμε.Οι τόποι που γυρίσαμε, δείχνοντας ταυτότητες στο έμπα και στο έβγα, είναι δικοί μας. Καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα με κάνει ποτέ να συμβιβαστώ με τη διχοτόμηση. Αντίθετα, θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, για να ξαναγίνει η Κύπρος μου, η πατρίδα μου απ’ τον Απόστολο Ανδρέα ως τον Ακάμα, μια χώρα, μάνα για όλα τα παιδιά της.#ΚωνσταντίνοςΟδυσσέως
Δημοσιεύτηκε από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ στις Σάββατο, 16 Δεκεμβρίου 2017

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται

Η γιαγιά Ροδού στα 100 της χρόνια αφηγείται...
Όταν κάναμε αυτή την κουβέντα, το 2004, η γιαγιά ήταν 100 χρονών ή κάπου εκεί. Η ίδια δεν ήξερε πότε ακριβώς γεννήθηκε... Παρόλα αυτά κρατούσε μέχρι το τέλος της ζωής της ένα θησαυροφυλάκιο από αναμνήσεις, γλυκές και πικρές μιας πολύ δύσκολης ζωής, σε ένα κόσμο που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε πώς βίωνε τις καθημερινές του στιγμές.Μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια της Λευκωσίας σαν ψυχοκόρη, σαν «αναγιωτή» όπως λέγαν τότε, κάτι σαν υπηρέτρια από τα πρώιμα παιδικά της χρόνια. Η γιαγιά Ροδού, περιγράφει με μια αφοπλιστική απλότητα, πώς ήταν τότε η Κύπρος, πριν από 100 χρόνια, η Κύπρος της φτώχειας αλλά και της ανθρωπιάς... Ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα περνούν «ειρήσθω εν παρόδω» μέσα από την αφήγησή της, όπως η γέννηση του Γλαύκου Κληρίδη στον Αγρό, όταν αυτή, παιδί τότε, έπλυνε τα σεντόνια της γέννας.Με μια σπάνια διαύγεια πνεύματος και εκπληκτική ικανότητα απομνημόνευσης απαγγέλλει μεγάλα ποιήματα, που τα αποτύπωσε από τότε μες στο μυαλό της, ακούγοντας άλλους να τα λένε, αφού η ίδια δεν ήξερε ούτε να γράψει ούτε να διαβάσει... Καθώς τη θυμάμαι μέσα από τις παιδικές μου μνήμες αλλά και βλέποντας ξανά αυτό το βίντεο, ξέρω ότι οφείλω σ' αυτή τη γυναίκα πολλά, για το ποιος και πώς είμαι σαν άνθρωπος... Αιωνία της μνήμη.
Δημοσιεύτηκε από Κωνσταντίνος Οδυσσέως στις Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου 2014

Πεζοπορία στο Τρόοδος avec nos chiens

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΤΡΟΟΔΟΣ AVEC NOS CHIENS.
Πεζοπορία και κάμπιγκ στο Τρόοδος, με τον Σκούπη, τον Ντέξτερ και τη Νόβα, σε ... ριάλιτι επιβίωσης!
Δημοσιεύτηκε από Κωνσταντίνος Οδυσσέως στις Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου 2018

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μαγικές στιγμές στον τελικό του EURO 2004

Απαγγέλλοντας τη μαγική ποίηση του Νικου Καββαδία

Νίκος Καββαδίας – ποιήματα

“Fata Morgana” και άλλα 9 ποιήματα του Νίκου Καββαδία, σε απαγγελία Κωνσταντίνου Οδυσσέως.

Όλες οι απαγγελίες εδώ:

PERSONAL BLOG

Ψάξε στη σελίδα μου:

Αναζήτηση για:

Άρθρα ανά μήνα

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΕΚΕΙΝΗ Posted on: Dec 11th, 2020
ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΒΡΥΧΑΤΑΙ Posted on: Apr 8th, 2020
Όχι, δεν βεβηλώθηκε στα κατεχόμενα... Posted on: Sep 17th, 2015
Και φύσηξε ο Θεός των Ορθοδόξων μια σκόνη... Posted on: Sep 9th, 2015
Ψυχές στα σαγόνια της θάλασσας... Posted on: Apr 18th, 2015

Σύνολο άρθρων: 33

Περισσότερα

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΓΡΗΓΟΡΗ Posted on: Mar 3rd, 2020
ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ Posted on: May 2nd, 2015
Τα κροταλίζοντα δαιμόνια της σοφίτας... Posted on: Jan 15th, 2015
Απουσία... Posted on: Jun 11th, 2014
Χρόνια μετά... Posted on: Apr 4th, 2014

Σύνολο άρθρων: 20

Περισσότερα...

ΚΥΠΡΙΑΚΟ

ΑΝ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΤΟΝ ΚΛΗΡΙΔΗ Posted on: Apr 24th, 2021
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ Posted on: Feb 13th, 2021
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΓΕΤΕΣ Posted on: Nov 15th, 2020
ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ; Posted on: Oct 8th, 2020
ΑΠΟ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ Posted on: Aug 16th, 2020

Αριθμός άρθρων: 339

Περισσότερα...

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΝ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΤΟΝ ΚΛΗΡΙΔΗ Posted on: Apr 24th, 2021
ΠΡΙΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ Posted on: Dec 11th, 2020
ΑΦΕΛΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑ: ΘΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ; Posted on: Dec 7th, 2020
ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ Ο ΓΙΑΛΟΣ Ή ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ; Posted on: Oct 29th, 2020
δε θα εχουμε πατριδα να παραδωσουμε στα παιδια μασ Posted on: Oct 13th, 2020

Σύνολο άρθρων: 688

Περισσότερα

COVID-19

ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΛΟΙΜΟΣ... Posted on: Aug 21st, 2020
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ... ΜΑΚΑΚΕΣ! Posted on: Aug 15th, 2020
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΠΟΔΟΥΣ ΓΑΪΔΑΡΟΥΣ Posted on: Aug 14th, 2020
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΡΩΣΤΗΣΟΥΝ! Posted on: Jul 31st, 2020
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ Posted on: Jul 28th, 2020

Σύνολο άρθρων: 42

Περισσότερα...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

4 ώρες πριν

Η παρέμβασή μου στην εκπομπή "Μέρα Μεσημέρι" του ΑΝΤ1, με τον Νικήτα Κυριάκου, με θέμα την αποκάλυψη ότι ο τουρκοκύπριος εγκάθετος της Άγκυρας διαθέτει κυπριακό (ευρωπαϊκό) διαβατήριο και τα δεδομένα αυτή τη στιγμή στο Κυπριακό. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Βίντεο

Πήγαινε στο Facebook

· Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

1 ημέρα πριν

Την Πέμπτη 6 Μαΐου 2021 τα λέμε από τηλεοράσεως στην εκπομπή του ΑΝΤ1 Μέρα Μεσημέρι στις 13:15. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Φωτογραφία

Πήγαινε στο Facebook

· Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ

3 ημέρες πριν

Χρόνια πολλά στους Γιώργους και τις Γεωργίες που γιορτάζουν σήμερα την ονομαστική τους γιορτή. Χρόνια πολλά και στον Δημήτρη Μεσημέρη (Demetris Mesimeris) που τραγουδά το τραγούδι "Του Άη Γιωρκού" και έχει σήμερα τα 27α γενέθλιά του. ... Περισσότερα...Λιγότερα...

Δημήτρης Μεσημέρης - Τ' Άη Γιωρκού | Official Live Video

www.youtube.com

Βίντεο

Πήγαινε στο Facebook

· Κοινοποίηση

Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email