Ο Ερντογάν ζήτησε πάλι χτες, από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να αναγνωριστεί ως επίσημο κράτος η παράνομη οντότητα στην κατεχόμενη από τον τουρκικό στρατό περιοχή της Κύπρου. Συνέχισε δηλαδή τον αμανέ της διχοτόμησης, που δεν σταματούν να τραγουδούν οι Τούρκοι από το 2017, από το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά και τον αποτυχημένο χειρισμό που έκανε τότε ο Νίκος Αναστασιάδης.
Τόσο κακός ήταν ο χειρισμός του, που έβγαλε κερδισμένη τελικά μόνο την Τουρκία. Όχι γιατί ήθελε καμιά από τις μεγάλες δυνάμεις να βγάλει την Τουρκία αθώα περιστερά. Να αφήσουμε αυτό το παραμύθι, που μας πουλούν από τη δεκαετία του 1960, ότι όλοι είναι εναντίον μας. Η Τουρκία έχει επικριθεί για πολλά πράγματα, κυρίως από την Ευρώπη και από τους Αμερικανούς τα τελευταία χρόνια. Κανένας όμως, ούτε από τη δύση ούτε από την ανατολή, το βορρά ή το νότο δεν της επέρριψε την ευθύνη για το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά. Ούτε και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, που ήταν παρών στις συνομιλίες.
Ο κύριος Αναστασιάδης κατέβαλε μια τεράστια προσπάθεια να πείσει εμάς τους Ελληνοκύπριους, ότι έκανε το σωστό και έπεισε πολλούς. Αλλά δεν κατάφερε να πείσει εκείνους που έπρεπε. Δεν έπεισε τη διεθνή κοινότητα, τα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρώπη, τους Αμερικανούς, τους Ρώσους, τους Κινέζους. Δεν έπεισε κανέναν άλλον. Γι’ αυτό εδώ και 7 χρόνια οι Τούρκοι δεν αλλάζουν τον αμανέ των δύο κρατών, γι’ αυτό ο Ερντογάν έδωσε χτες την παράστασή του στα Ηνωμένα Έθνη, ζητώντας από την διεθνή κοινότητα να κάνει το αντίθετο από εκείνο που λένε τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Το άλλο που λένε και επιμένουν οι Τούρκοι, είναι ότι, αμέσως μετά το ναυάγιο, ο κύριος Αναστασιάδης είπε στον τότε Τούρκο ΥΠΕΞ ότι μπορεί να συζητήσει και λύση δύο κρατών. Αν το έλεγαν μόνο οι Τούρκοι, θα έβαζα ένα χι και δε θα το συζητούσα. Δυστυχώς όμως το είπαν κι άλλοι, ανάμεσα στους οποίους και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ο Β’. Πώς τους ήρθε όλους αυτούς να το λένε, αν δεν τους είπε ο κύριος Αναστασιάδης; Απορώ! Πού το άκουσαν; Ήταν μεθυσμένοι;
Πάντως, επειδή μου αρέσει να μελετώ τις λεπτομέρειες, θα ήθελα εδώ να σας δείξω απόσπασμα από ένα άρθρο ενός ακαδημαϊκού, του κυρίου Νίκου Σταματάκη. Το έγραψε το 2014 και το είδα στο Facebook, στο προφίλ ενός τότε στελέχους της ΕΔΕΚ, που το μοιράστηκε μαζί μας σαν … «τροφή για σκέψη». Στο άρθρο αυτό ο Σταματάκης καλούσε την ηγεσία μας, δηλαδή τον κ. Αναστασιάδη, να αναποδογυρίσει πάνω στην κρίσιμη στιγμή το τραπέζι των συνομιλιών για την Ομοσπονδία και να ζητήσει λύση δύο κρατών. Το ξαναλέω: Να αναποδογυρίσει το τραπέζι των συνομιλιών ο Αναστασιάδης και να ζητήσει λύση δύο κρατών. Γιατί; Διότι – λέει- η Τουρκία δεν θέλει λύση δύο κρατών. Θέλει ομοσπονδία, για να μας ελέγχει κι εμάς στις ελεύθερες περιοχές.
Αυτή ήταν η άποψη όχι μόνο του Σταματάκη, αλλά και του επίσης ακαδημαϊκού και πολιτικού Άγγελου Συρίγου, ο οποίος είπε παρόμοια πράγματα σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο, την 1η Απριλίου του 2014. Σημειώστε ότι ο κ. Συρίγος έγραψε και τον πρόλογο στο τελευταίο βιβλίο του Προέδρου Χριστοδουλίδη για το Κυπριακό, το 2022. Πραγματικά όμως δεν ξέρω γιατί ο κ. Χριστοδουλίδης ήθελε την άποψη του κυρίου Συρίγου στον πρόλογο του βιβλίου του, 8 χρόνια μετά από την ξεκάθαρη τοποθέτηση του κυρίου καθηγητή υπέρ της λύσης των δύο κρατών, δηλαδή της διχοτόμησης.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί οι δύο υπέρ της λύσης των δύο κρατών. Ήταν επίσης και πολλοί άλλοι καθηγητάδες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, με τη διαφορά ότι οι πολιτικοί δεν τόλμησαν ποτέ να μιλήσουν υπέρ της λύσης δύο κρατών. Έμεναν μόνο στον ισχυρισμό ότι η Τουρκία δεν θέλει διχοτόμηση αλλά ομοσπονδία, για να μας ελέγχει (με την ομοσπονδία) κι εμάς. Με αυτό τον τρόπο πέρασαν υποσυνείδητα το μήνυμα ότι ίσως η διχοτόμηση να μην είναι και τόσο κακή λύση τελικά, αφού δεν την θέλει η Τουρκία.
Άλλωστε από τον πρώτο κιόλας καιρό μετά την εισβολή κι ενώ οι πρόσφυγες ήταν ακόμη μέσα στα αντίσκηνα, κάποιοι πέρασαν τεχνηέντως στον κόσμο το σύνθημα «τζείνοι πο’ τζει, εμείς πο’ δα τζι ένας τοίχος μες στη μέσην ψηλός ως τον ουρανόν, να μεν ρέσσουν ούτε τα πουλιά». Καθαρά διχοτομικό σλόγκαν, να σέρνεται υπογείως, μέσα στους καφενέδες και στις ιδιωτικές συζητήσεις, την ώρα που δημόσια πουλούσαν το παραμύθι του «Δεν Ξεχνώ» και του ούτω καλούμενου «Μακροχρόνιου Αγώνα».
Αυτά που έγραψαν τότε οι Σταματάκηδες και οι Συρίγοι είναι σχεδόν τα ίδια με αυτά που λένε και ξαναλένε εδώ και 7 χρόνια οι Τούρκοι. Αντίθετα με αυτά που υποστήριζε ο Συρίγος, ο Σταματάκης και πολλοί άλλοι, ότι δηλαδή οι Τούρκοι θα τα χάσουν και δεν θα ξέρουν τι να κάνουν αν ζητήσουμε εμείς τη λύση των δύο κρατών, οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν το ναυάγιο του Κραν-Μοντανά και δεν συζητούν τίποτε άλλο από τη λύση των δύο χωριστών κρατών, λέγοντας μάλιστα ότι είναι ιδέα του Αναστασιάδη. Επαναλαμβάνω ότι δεν ξέρω αν ήταν όντως ιδέα του Αναστασιάδη, στο Κραν Μοντανά, αν έκανε δηλαδή ο Αναστασιάδης εκείνο που τον συμβούλεψε ο Σταματάκης, αλλά πάντως αυτή η ιδέα υπήρχε.
Ό,τι λένε σήμερα οι Τούρκοι το είπαν ξεκάθαρα και ξεδιάντροπα πρώτα κάποιοι δικοί μας. Οι πολιτικοί, οι οποίοι πουλάνε πατριωτισμό με τη σέσουλα, αλλά είναι στην πραγματικότητα υπέρ της λύσης δύο κρατών, φέρουν τεράστια ευθύνη για το ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Στο σημείο να μιλά ξεκάθαρα πια η Τουρκία για διχοτόμηση της Κύπρου από το πιο επίσημο βήμα, αυτό των Ηνωμένων Εθνών. Γιατί στην πραγματικότητα εξυπηρέτησαν την Τουρκία, πιστεύοντας ότι η προδοτική λύση της διχοτόμησης ήταν η πιο βολική για όλους και για εμάς και για την Τουρκία. Αν όμως καταφέρει η Τουρκία να διχοτομήσει την Κύπρο, όπως σχεδίασε και μεθοδεύει από τη δεκαετία του 1950, θα κινδυνέψουμε να χάσουμε την Κύπρο. Δεν ξέρω αν έχουμε ακόμη ελπίδες να το εμποδίσουμε, αλλά σίγουρα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Έστω και τη δωδεκάτη.