Δεν είναι τυχαία όσα κάνει η Τουρκία στη νεκρή ζώνη εδώ και χρόνια. Διεκδικεί περισσότερο έδαφος για το ανεξάρτητο, τουρκικό κράτος πάνω στο έδαφος της Κύπρου, που αξιώνει πλέον ανοικτά και χωρίς περιστροφές. Η Τουρκία κατέλαβε το 1974 το 36% του εδάφους της Κύπρου και ουδέποτε καταδικάστηκε για την εισβολή της, είτε από τον ΟΗΕ είτε από οποιαδήποτε ισχυρή χώρα του πλανήτη. Μπήκε εδώ με 30-40 χιλιάδες στρατιώτες, με το αιτιολογικό ότι είναι εγγυήτρια δύναμη και φυσικά μένει εδώ ενόσω το Κυπριακό παραμένει άλυτο.
Εκμεταλλεύεται το μακρύ χρονικό διάστημα, που διαρρέει ανάμεσα στα αδιέξοδα του Κυπριακού, για να κερδίζει έδαφος, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Προετοιμάζεται η Τουρκία για την επόμενη φάση, όταν θα έχει πετύχει να νομιμοποιήσει τη διχοτόμηση. Φτιάχνει τις υποδομές στον τουρισμό, στη γεωργία, στις υπηρεσίες, ούτως ώστε, όταν το σημερινό ψευδοκράτος, γίνει πια μια νόμιμη, άλλη, ανεξάρτητη χώρα, πάνω στην Κύπρο, να την καταστήσει οικονομικά ισχυρότερη από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ακολουθεί δηλαδή το παράδειγμα του Ισραήλ, που εκμεταλλεύτηκε την εκκρεμότητα του Παλαιστινιακού Προβλήματος για 75 χρόνια και απέκτησε τεράστιο πλεονέκτημα έναντι των Παλαιστινίων.
Όλα τα σχέδια λύσης του Κυπριακού που έχουν προτείνει μέχρι σήμερα τα Ηνωμένα Έθνη, προνοούσαν τη μετατροπή της Κύπρου σε ομοσπονδία με δύο πολιτείες, δηλαδή μία χώρα στην οποία οι δυο πολιτείες θα έχουν το δικό τους έδαφος η καθεμιά και αυτοδιοίκηση, με κυβέρνηση, βουλή δικαιοσύνη, οι οποίες όμως θα βρίσκονται και οι δύο κάτω από την κεντρική εξουσία της χώρας. Δεν θα είναι ανεξάρτητες χώρες, όπως με θράσος απαιτεί πλέον η Τουρκία. Το έδαφος των δύο πολιτειών, σύμφωνα με όλα τα σχέδια, ορίζεται περίπου μεταξύ 26% και 28% για την Τουρκοκυπριακή πολιτεία, ενώ το υπόλοιπο έδαφος, με εξαίρεση τις Βρετανικές Βάσεις, θα ανήκει στην Ελληνοκυπριακή Πολιτεία.
Συνεπώς η Τουρκία ξέρει ότι, με τη λύση του Κυπριακού, όπως τη συζητούσαμε τόσα χρόνια, θα πρέπει να φύγει από την Κύπρο και ότι, από το έδαφος που κατέλαβε το 1974, ένα 8% με 10% θα είναι πλέον μέρος του εδάφους της ελληνοκυπριακής πολιτείας. Με αυτό τον τρόπο πάνω από 100 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι εκτοπισμένοι θα πάρουν πίσω τα σπίτια και τις περιουσίες τους, ενώ οι υπόλοιποι, των οποίων τα σπίτια και οι περιουσίες θα μείνουν στην τουρκοκυπριακή περιοχή, είτε επιτέλους θα τα πάρουν πίσω είτε θα αποζημιωθούν. Φυσικά η Τουρκία προτιμά να τα πάρει όλα και να μην δώσει πίσω ούτε έδαφος, ούτε περιουσίες, ούτε αποζημίωση. Λυπάμαι να πω ότι κάποιοι δικοί μας την εξυπηρέτησαν για να φτάσουμε ως εδώ. Κάθε φορά που πλησιάζαμε σε λύση, μαζί με το καπετανάτο του Ντενκτάς και το βαθύ κράτος της Άγκυρας, αυτοί έκαναν ότι μπορούσαν για να μην λυθεί το Κυπριακό.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 χώρισαν τα ταράφια τους οι φατρίες της πολιτικής μαφίας στην Κύπρο. Από εκεί οι Ντενκτάσηδες κι αποδώ οι όμοιοι τους, διχοτομικοί όλοι τους, που παρίσταναν τους πατριώτες αφήνοντας άλυτο το Κυπριακό.
Με ψευδοπατριωτικά παραμύθια κατάφεραν να επηρεάσουν μια μεγάλη μερίδα των Κυπρίων, να πιστεύουν ειλικρινά ότι ίσως είναι καλύτερα να μείνουμε όπως είμαστε. Κάτι που βεβαίως ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ! Δε μένουμε όπως είμαστε! Τα πράγματα αλλάζουν. Η Τουρκία αποκτά διαρκώς πλεονέκτημα στη στρατηγική της, που είναι να κάνει την Κύπρο ένα νησί πρωτίστως τουρκικό, ένα νησί με τουρκική πλειοψηφία, στο οποίο εμείς οι Κύπριοι, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, θα είμαστε μειοψηφία. Γι’ αυτό θέλει το έδαφος. Ώστε, μαζί με την οικονομική ανάπτυξη, να έχει και χώρο για δημογραφική ανάπτυξη.
Επειδή καιρός δεν μας έχει μείνει πολύς, θέλω να το πω πολύ απλά και πολύ καθαρά. Αν η πολιτική μας ηγεσία, είτε διά των πράξεων είτε διά των παραλείψεών της, αποτύχει να αποτρέψει τη διχοτόμηση και πολύ περισσότερο αν χάσει την Αμμόχωστο και το υπόλοιπο έδαφος που θα παίρναμε, με βάση όλα τα σχέδια λύσης του ΟΗΕ, στα οποία είπαμε ΟΧΙ, θα είναι υπόλογοι απέναντι στην ιστορία αν όχι και στη δικαιοσύνη, με την βαρύτατη κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.