Μα δεν έπρεπε να είχε προχωρήσει σε αυστηρά διαβήματα προς τη Σιγκαπούρη η Κυπριακή Δημοκρατία, μετά από τη σύλληψη δύο διακεκριμένων Κυπρίων, του Wang Dehai και του Su Haijin; Όταν μάλιστα ο δεύτερος τραυματίστηκε, που πήδηξε από το παράθυρο, μόλις έκανε ντου η αστυνομία;
Τι σοβαρή χώρα είμαστε, όταν δεν προστατεύουμε συμπολίτες μας, που τους δώσαμε τιμητικά την ευρωπαϊκή ταυτότητα; Ο τέως πρόεδρος Αναστασιάδης, που τους έδωσε την υπηκοότητα, γιατί δε λέει κάτι; Ο νυν ΠτΔ που συνυπέγραψε την πολιτογράφησή τους τότε, γιατί δε πιάνει ένα τηλέφωνο τον πρόεδρο της Σιγκαπούρης, να του πει να αφήσει τους Κύπριους αδελφούς μας ήσυχους;
Με την ευκαιρία θα ήθελα να σημειώσω ότι η νήσος Σιγκαπούρη υπήρξε, όπως και η Κύπρος, βρετανική αποικία. Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η πιο σημαντική βρετανική βάση στη οτιοανατολική Ασία. Το 1959 οι Βρετανοί πρότειναν στους κατοίκους της Σιγκαπούρης αυτοκυβέρνηση, όπως περίπου είχαν προτείνει και σε εμάς στη Διασκεπτική του 1948. Σε αντίθεση με εμάς που είπαμε ένα βροντερό ΟΧΙ, οι Σιγκαπούριοι είπαν ΝΑΙ και κέρδισαν την αυτοδιοίκησή τους. Το 1963, δηλαδή 4 χρόνια αργότερα, ανακήρυξαν μονομερώς την ανεξαρτησία τους και προσπάθησαν να ενωθούν με τη Μαλαισία. Όμως επειδή διαφώνησαν με την ηγεσία της Μαλαισίας, αποφάσισαν να παραμείνουν ανεξάρτητη χώρα.
Η Σιγκαπούρη είναι ένα νησί με έκταση ίσαμε τα Κοκκινοχώρια. Έχει πληθυσμό 5.6 εκατομμύρια. Είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη και οι κάτοικοί της, οι οποίοι προέρχονται από πολλές φυλές (ασιατικές και ευρωπαϊκές) απολαμβάνουν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Προφανώς κάτι έκαναν πιο σωστά από εμάς. Έγιναν ανεξάρτητη χώρα χωρίς ένοπλο αγώνα και έφτιαξαν ισχυρή οικονομία και σοβαρό κράτος.
Εμείς εδώ απορρίψαμε την αυτοκυβέρνηση και πολεμήσαμε για την Ένωση, τελικά δεχτήκαμε ανεξαρτησία την οποία όμως δε θέλαμε και συνεχίσαμε να μιλάμε για Ένωση, μαλώσαμε με τους Τουρκοκύπριους και μεταξύ μας, δώσαμε στην Τουρκία πρόσχημα για να επιβάλει στην Κύπρο και να πάρει σχεδόν τη μισή και από τότε κάνουμε “Μακροχρόνιο Αγώνα” της μάσας και της ρεμούλας, στο πλαίσιο του οποίου δώσαμε και διαβατήρια σε ένα σωρό διεθνείς εγκληματίες.
Οι μεγάλοι μας ηγέτες, τους οποίους υμνούμε και δοξολογούμε, τα έκαναν μαντάρα, γιατί δεν ήταν ηγέτες, ήταν πολιτικά ανεπαρκείς και υστερόβουλοι. Όμως στην εθνική μας συνείδηση παραμένουν οι ηγέτες μας μεγάλοι, εμείς πατριώτες και οι ξένοι σατανάδες διότι αυτοί μας τα έκαναν όλα. Μας βρήκαν καλούς και μας την έμπηξαν.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Αντιγράφω αυτούσιο το σχόλιο του Λευτέρη Χατζηζαχαρία, από τα σχόλια κάτω:
Παρόμοια μας πρότειναν και το 56 με το Χαρτκινγ (και, περίπου, στο τέλος του 56 τις συνταγματικες προτάσεις Ράντκλιφ). Τα ίδια πρότειναν και στους Μαλτεζους, που φυσικά δεν ήταν τόσο έξυπνοι όσο εμείς, ειπαν Ναι, και πήραν την ανεξαρτησία τους σταδιακά με μια σειρά συνταγματικων διευθετησεων.