ΑΚΟΥΑΡΕΛΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Ζωγραφίζει στο τζάμι
η ώχρα
του λαμπτήρα νατρίου
στον δρόμο
τον υγρό ψυχισμό μου.
Μια σταγόνα
ολισθαίνει και μ’ έλκει
διαρκώς προς τα κάτω.
Δεν μπορώ να φρενάρω κι ένα
δαίδαλο σχήμα,
της βροχής ακουαρέλα,
σαν χοάνη με πίνει.
Κι όλο σκέφτομαι εσένα
καθώς λιώνω και φεύγω
στου νερού την πορεία.
AVALANCHE
A sodium-vapor light ushers in,
Dark yellow ochre casting on the windowpane,
Athwart
My liquid soul.
I succumb to the avalanche of a
Raindrop’s endless free fall.
I can’t escape,
Engulfed by the
Daedalian form of this
Aquarelle rainfall,
Guzzling like a funnel.
And all I can think of
Is you,
As I melt,
As I slip away
To the raindrop’s
Avalanche.
ACUARELA DE LA LLUVIA
Mientras una pálida luz de sodio
entra por la ventana,
la farola con la lluvia,
pinta en el cristal,
con el color del ocre,
mi psique mojada.
Una gota se desliza hacia abajo
y me arrastra
interminablemente con ella.
Estoy encerrado
en esta extraña forma,
esta grotesca acuarela de lluvia,
que engulle mi ser
como un embudo.
Y solo pienso en ti
mientras me derrito y fluyo
en el curso del agua.
YAĞMURUN SULUBOYU
Soluk sodyum ışığı camdan yayılırken, sokak lambası ve yağmur ıslak ruhumu aşı boyasına boyuyor.
Aşağıya doğru kayan bir damla beni onunla birlikte boşluğa çekiyor.
Şimdi bu tuhaf şekil içinde, beni bir huni gibi yutan bu grotesk sulu boya yağmurun içine hapsoldum.
Ve sadece seni düşünüyorum, artık eriyip gittiğimde, suyun akışında.
AQUARELLE DE LA PLUIE
Alors qu’une pâle lumière
de sodium traverse la fenêtre,
le réverbère et la pluie peignent avec
la couleur de l’ocre sur le verre,
ma psyché humide.
Une goutte glissant vers le bas,
elle m’entraîne avec elle dans le vide.
Maintenant je suis prisonnier
de cette forme étrange,
de cette grotesque aquarelle de pluie,
qui m’avale comme un entonnoir.
Et je ne pense qu’à toi
alors que je fond et que je pars, avec l’eau.
ACQUERELLO DELLA PIOGGIA
Mentre la pallida luce al sodio
passa attraverso la finestra,
il lampione insieme alla pioggia
dipinge sul vetro,
con il colore dell’ocra,
la mia psiche bagnata.
Una goccia che scivola giù,
mi trascina con sé nel vuoto.
Ora sono intrappolato in questa forma strana,
questo grottesco acquarello di pioggia,
che mi inghiotte come un imbuto.
E penso solo a te,
mentre mi sciolgo e scorro,
nel corso dell’acqua.