Σ’ ένα στεναγμό της ιστορίας σπάρθηκαν σώματα παιδιών σ’ αυτούς τους τάφους. Μικρός ήμουν τότε που τους κουβάλησαν εδώ με τα καμιόνια. Παιδιά σαν τα δικά μας. Γελούσαν, γλεντούσαν, ονειρεύονταν. Οι πιο πολλοί ούτε που νοιάζονταν για τα πολιτικά. Η γλυκιά τρέλα της ανέμελής τους ηλικίας ήταν η απόδραση από τη σχιζοφρένεια της εθνικής αυτοκαταστροφής. Κάθε που ο φανατισμός ανέβαζε τα ντεσιμπέλ στους καφενέδες, ετούτοι φεύγανε. Να κάνουν το τσιγάρο… συνέχεια… ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΤΗ ΡΩΤΗΣΑΝ ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ ΗΡΩΑ;

Σαν σήμερα, πριν από 40 χρόνια, μας ξύπνησαν χαράματα οι φοβερές εκρήξεις της δεύτερης φάσης της τούρκικης εισβολής. Ο τουρκικός στρατός προέλαυνε εκτοπίζοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Στο πέρασμά του σκορπούσε τον τρόμο, με δολοφονίες αθώων ανθρώπων κι αμέτρητους βιασμούς γυναικών.  Ήταν το “επίτευγμα” της χούντας, το επιστέγασμα της προδοσίας, εκείνων που ενεθάρρυναν τη βία διακηρύσσοντας την Ένωση, ενώ είχαν στον νου τους τη ΔΙΠΛΗ ΕΝΩΣΗ, δηλαδή τη διχοτόμηση της Κύπρου…. συνέχεια… ΤΟ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ

Εκείνοι που σχεδίασαν και διέταξαν το πραξικόπημα, ήξεραν ότι θα ακολουθούσε η τουρκική εισβολή, ότι η Τουρκία θα κατελάμβανε μέρος της Κύπρου (μικρότερο από αυτό που κατέλαβε τελικά) και θα γινόταν ανταλλαγή πληθυσμών με σκοπό τη διχοτόμηση ή τη διπλή ένωση. Αναφέρομαι στους εμπνευστές και όχι σ’ εκείνους που πίστεψαν στο παραμύθι που τους πούλησαν ότι τάχατες με το πραξικόπημα θα γινόταν η Ένωση. Σαράντα χρόνια από τότε, αυτό θα… συνέχεια… ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΑΚΟΜΗ

-Θυμάσαι, γιε μου, που μας έλεγες ότι κάτι κακό συμβαίνει κι εμείς δεν σου δίναμε σημασία; Έμεινε από τότε μέσα στο νου μου και δεν το ξεχνώ! Η γειτόνισσα μας στην Πάνω Λακατάμια, η κυρά Φροσού, μεγάλη πια σήμερα στην ηλικία, θυμάται εκείνο το μαύρο πρωί της Δευτέρας, 15 του Ιούλη του ‘74, που ανήσυχος πήγα και τη βρήκα για να της πω ότι κάτι συμβαίνει, αφού η μάνα μου… συνέχεια… ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΤΟΥΤΗ Η ΜΝΗΜΗ