Όπως κάθε χρόνο, έτσι και στη φετινή επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, θυμήθηκα τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς, με την ίδια πικρή γεύση για το πού οδήγησαν την πατρίδα μας ανάξιες και ανεύθυνες ηγεσίες. Θυμάμαι λοιπόν ότι το 1983, είχε υποβάλει ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Χαβιέ Πέρες Ντε Κουεγιάρ τους “Δείκτες”, ένα σχέδιο με προτάσεις για την εδαφική και τη συνταγματική πτυχή του Κυπριακού. Ο Κουεγιάρ, πριν γίνει… συνέχεια… Αναφορά σε (άλλη) μια μαύρη επέτειο…

Πολλές φορές, κάτω από τον αδυσώπητο ετούτο ήλιο του κυπριώτικου καλοκαιριού, πατώντας τα γυμνά μου πόδια στην άμμο που καίει σ’ αυτές τις άλλες θάλασσες τα μεσημέρια, ο συνειρμός με ταξιδεύει πίσω στην Αηρκώτισσα της Λαπήθου, σε εκείνη την αμέριμνη γαλάζια θάλασσα των παιδικών μου χρόνων. Χρόνια και χρόνια μες στον ύπνο μου οδοιπορούσα, από το σπίτι μου μίλια μακρυά σε κείνο το μικρό ακρογιάλι, που δεν το πάτησα ποτέ… συνέχεια… Ιφιγένεια εν Κυρηνεία…

-Θυμάσαι, γιε μου, που μας έλεγες ότι κάτι κακό συμβαίνει κι εμείς δεν σου δίναμε σημασία; Έμεινε από τότε μέσα στο νου μου και δεν το ξεχνώ! Η γειτόνισσα μας στην Πάνω Λακατάμια, η κυρά Φροσού, μεγάλη πια σήμερα στην ηλικία, θυμάται εκείνο το μαύρο πρωί της Δευτέρας, 15 του Ιούλη του ‘74, που ανήσυχος πήγα και τη βρήκα για να της πω ότι κάτι συμβαίνει, αφού η μάνα μου… συνέχεια… ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΤΟΥΤΗ Η ΜΝΗΜΗ

Κολλήσαμε στα υπέροχα συνθήματα, στη μαγκιά που τρώει περήφανα καρπαζιές, στα “λόγια και τα χρόνια τα χαμένα”… Όχι, λέει, σε λύσεις που ξεπουλάνε την πατρίδα και τα μάτια μας πλημμυρίζουν με πατριωτικά δάκρυα συγκίνησης. Όταν την ίδια στιγμή η μισή μας πατρίδα βρίσκεται κάτω από την μπότα 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών, όταν οι έποικοι αυξάνονται και πληθύνονται, όταν η γη μας στα κατεχόμενα γίνεται ξενοδοχεία και τουριστικά συγκροτήματα ή ξεπουλιέται… συνέχεια… Κολλήσαμε στα υπέροχα συνθήματα…

Αξιοπρεπείς ήττες δεν υπάρχουν. Αξιοπρεπής είσαι όταν στέκεσαι όρθιος, περήφανος και νικητής. Λυπάμαι και θυμώνω πολύ όταν κοιτάω πίσω, την ιστορία αυτού του τόπου από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει ούτε και μία νίκη. Ένδοξες στιγμές ναι, θυσίες ηρώων ναι… Προδομένοι όμως αποδείχτηκε ότι ήταν στο τέλος όσοι έδωσαν το αίμα τους, όπως προδομένα έμειναν τα όνειρα των απλών ανθρώπων και η συλλογική ιστορική ευθύνη. Αυτά… συνέχεια… Διαλυόμαστε περήφανα και με αξιοπρέπεια…

Βλέπω τον προκλητικά ερασιτεχνικό θίασο των πολιτικών μας να δίνει άλλη μια παράσταση μετά το Greentree και νιώθω μέσα μου μια απέραντη λύπη. Επειδή, ρε γαμώ το, είτε το θέλω είτε όχι βλέπω κάθε πρωί αντίκρυ τον Πενταδάκτυλο με τη σημαία του ψευδοκράτους απάνω και σκέφτομαι ότι τόσα χρόνια στέκομαι βουβός και ασάλευτος μάρτυρας του ξεπουλήματος της μισής μου πατρίδας, από μια ανάξια της ιστορίας μας πολιτική ηγεσία. Δεν ξέρουμε τι… συνέχεια… Κερύνεια μου…