Δεν σχολίασα μέχρι στιγμής τις εκδηλώσεις της Κου-Κλουξ-Κλαν Αγλαντζιάς, αλλά όταν είδα να παρίστανται σ’ αυτές και εκπρόσωποι της κομματοκρατίας, φορείς δηλαδή του καρκίνου που διέλυσε αυτή τη χώρα, σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια.

Όχι ότι θα αλλάξει τίποτε. Η Κύπρος είναι χελώνα που κατρακυλά στον κατήφορο και δε θα τη σταματήσει τίποτα παρά μόνο τα βράχια. Το πάθαμε το 1974 (εισβολή και προσφυγιά), το 2000 (Χρηματιστήριο), το 2001 (Μαρί), το 2013 (οικονομική καταστροφή) και κάπως ελαφύτερα σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Είναι ο κατήφορος της ΗΘΙΚΗΣ μας πτώσης, στον οποίο μας σπρώχνουν οι επιτήδειοι του “συστήματος”. Την ώρα που ρίχνουν όλους εμάς στα βράχια και τσακιζόμαστε, αυτοί βγαίνουν πάντα κερδισμένοι. Είναι γόνοι και επίγονοι του διεφθαρμένου κατεστημένου, που μας κυβερνά διαχρονικά ως βαθύ κράτος, εδώ και δεκαετίες.

Δε βαριέσαι όμως, πονάμε για λίγο καιρό, δεν μπορούμε καν να κινηθούμε από τα κατάγματα και μόλις μας περάσει, πιάνουμε πάλι τον κατήφορο. Όταν μιλά κανείς στην Κύπρο σήμερα για ανθρωπιά και ενσυναίσθηση, είναι σαν να ρίχνει αυγά στον τοίχο, χώρια που τον κοιτάνε όλοι με το μισό τους, νομίζοντας ότι είναι τρελός. Γι’ αυτό δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σύντομα θα ζήσουμε την επόμενη καταστροφή.

Αν είχε κανείς το θάρρος να πει ότι μέσα στο περικυκλωμένο από την Κου-Κλουξ-Κλαν σπίτι, στην Αγλαντζιά, βρίσκονται τρομαγμένα παιδιά, που ζούσαν στην πατρίδα τους μια κόλαση κι αναζήτησαν εδώ (προσωρινά) καταφύγιο, οι πιο πολλοί θα του έλεγαν ότι εμείς έχουμε παραπάνω προβλήματα από αυτούς (ψέμα και αναγλησία). Αν τους έλεγε ότι και οι δικοί μας παππούδες αναγκάστηκαν κάποτε να μεταναστεύσουν, θα τον επέπλητταν που τόλμησε να συγκρίνει τους παππούδες μας με τους μαύρους! Αν τους έλεγε ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι, θα απορούσαν με το θράσος του να ονομάζει ανθρώπους τους μαύρους.

Τις αρετές της αγάπης, της ανθρωπιάς και της ενσυναίσθησης, τις έχουν αντικαταστήσει η ιδοτέλεια, η απληστία, η υστεροβουλία. Από την κορυφή του κράτους μέχρι τη βάση του κοινωνικού συνόλου, μεγίστη αρετή είναι πλέον η αρπαχτή και το εύκολο χρήμα. Αξίες έπαψαν να υπάρχουν και οι πλέον ευσεβείς χριστιανοί, πιστεύουν σε έναν άλλον Χριστό, έναν Χριστό με κέρατα κι όχι στην άμωμη εκείνη μορφή του Ευαγγελίου, που δίδαξε την αγάπη.

Ναι, υπάρχει πρόβλημα με το μεταναστευτικό, λόγω των αυξημένων ροών τα τελευταία χρόνια. Αλλά οφείλουν να το λύσουν αυτοί που μας κυβερνούν. Επιτέλους η δουλειά τους είναι να λύνουν προβλήματα και όχι μόνο να απολαμβάνουν τους καρπούς της εξουσίας. Το ότι έχουν μετακυλήσει το πρόβλημα στους πολίτες, με μια φτιασιδωμένη ρητορική μίσους, εκτός από το ότι πρόκειται για αχρειότητα, αποδεικνύει και ότι, εν πάση περιτώσει, δεν έχουμε ηγεσία. Έχουμε κάτι άλλο, το οποίο δε θέλω αυτή τη στιγμή να χαρακτηρίσω. Το ότι η Κου-Κλουξ-Κλαν κάνει εκδηλώσεις στην Κύπρο, στις οποίες παρίστανται εκπρόσωποι όλων των κομμάτων και υποψήφιοι δήμαρχοι της αριστεράς, αποδεικνύει το κατάντημά μας και και την απουσία κάθε ελπίδας να πάει ο τόπος μας καλύτερα.

Θα πάμε καλύτερα μόνο αν θεραπεύσουμε τον καρκίνο της διεφθαρμένης κομματοκρατίας που μας κατατρώει, αλλάζοντας άρδην το πολιτικό τοπίο και αν αναθεωρήσουμε αμέσως, ως πολίτες, ως λαός αυτής της χώρας νοοτροπίες και συμπεριφορές που διέπονται από υστεροβουλία, ιδοτέλεια, απληστία και τις αντικαταστήσουμε με τις βασικές αρχές και αξίες, που ορίζουν και χαρακτηρίζουν τις συνιστώσες μιας υγιούς κοινωνίας.

•  

Οι Έλληνες πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε ότι οι φίλοι και οι σύμμαχοί μας συμμερίζονται πλήρως τα δίκια μας, στις διαφορές μας με την Τουρκία, ή ότι θα σταθούν δίπλα μας σε περίπτωση θερμού επεισοδίου ή πολέμου.

Οι συστάσεις των εταίρων και των συμμάχων μας προς την Τουρκία παραμένουν χλιαρές και με διατύπωση που αφήνει μετέωρες τις δικές μας θέσεις. Για παράδειγμα, στο θέμα του Καστελόριζου οι Αμερικανοί θεωρούν τα ύδατα “αμφισβητούμενα”. Αποκαλούμε τη στάση αυτή “κατευνασμό” του Ερντογάν, προφανώς για να ανακαλέσουμε από την ιστορική μνήμη τον Χίτλερ. Δε μασάνε όμως. Οι δυτικοί χρειάζονται τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία. Θέλουν οι δύο αυτές χώρες να τα βρουν στο τραπέζι των συνομιλιών, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο.

Την πολιτική του “κατευνασμού” απέναντι στον Χίτλερ, είχε τότε κάποιος τα κότσια να την τερματίσει με πόλεμο. Το όνομά του ήταν Ουίστον Τσώρτσιλ. Έχουμε εμείς τα δικά του κότσια να τερματίσουμε τον σημερινό κατευνασμό του Ερντογάν με πόλεμο; Υπόψη όμως ότι τον πόλεμο πρέπει να τον κερδίσουμε. Γιατί, αν τον χάσουμε, θα χάσουμε πολύ περισσότερα από εκείνα που θα δίναμε για να κλείσουμε συμφωνίες σε όλα τα ζητήματα που αποτελούν ελληνοτουρκικές διαφορές, περιλαμβανομένου και του Κυπριακού.

Αν θεωρούμε τα δίκια μας αδιαπραγμάτευτα, να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο. Εγώ προσωπικά δεν τον αρνούμαι. Αν με καλέσει η πατρίδα θα τρέξω. Αλλά η ηγεσία μας πρέπει να έχει πλήρη συναίσθηση της ευθύνης της. Αποκοτιές θρηνήσαμε πολλές. Άλλους ήρωες δε χρειαζόμαστε. Έχουμε σπείρει τη γη μας με αμούστακα παιδιά, που τα στείλανε να υπερασπίσουν την πατρίδα σε μάχες που δεν ήταν όλες καθαρές, κάποιες από αυτές ήταν από πριν ξεπουλημένες με προδοτικές προσυμφωνίες.

Τα τελευταία χρόνια, ο πρόεδρος Αναστασιάδης κι ο ΥΠΕΞ Χριστοδουλίδης, εφάρμοσαν στην πράξη τη “Νέα Στρατηγική” του Νικόλα Παπαδόπουλου, η οποία δεν είναι διόλου νέα. Είναι στην πραγματικότητα η επίσημη πολιτική μας εδώ και δεκαετίες. Υπάρχει μια πεποίθηση στο πολιτικό μας κατεστημένο ότι μπορούμε να προκαλέσουμε πολιτικό (ή και οικονομικό) κόστος στην Τουρκία, σε βαθμό που θα κάνει πίσω στο Κυπριακό και θα συμφωνήσει μαζί μας σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού (την οποία ακόμη εμείς οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουμε συμφωνήσει μεταξύ μας).

Θελήσαμε να ταυτίσουμε τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων παιχτών στην περιοχή με τα δικά μας. Σωστή κίνηση, δεν αντιλέγω. Βάλαμε στην Κυπριακή ΑΟΖ συνέταιρούς μας τους Ισραηλινούς, τους Αμερικάνους, τους Γάλλους και τους Ιταλούς. Σχεδιάσαμε αγωγό για μεταφορά του φυσικού αερίου παρακάμπτοντας την Τουρκία (East Med). Παρόλα αυτά δεν καταφέραμε να διασφαλίσουμε απρόσκοπτη συνέχιση των εργασιών. Αντίθετα η Τουρκία ήρθε και κατέβασε τα τρυπάνια της μέσα στα οικόπεδά μας. Oι Ιταλοί τα μάζεψαν κι έφυγαν. Το μέλλον του πρότζεκτ βρίσκεται σε εκκρεμότητα, όσο κι αν προσπαθούν να μας παρουσιάσουν τα πράγματα αλλιώς.

Η Τουρκία δείχνει με τον πιο θρασύ τρόπο ότι γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις όποιες συμφωνίες κάναμε για οριοθέτηση της ΑΟΖ όπως και τις αδειοδοτήσεις εταιριών κολοσσών. Σε κάθε μας κίνηση, ο Ερντογάν απαντά με απύθμενο θράσος και ετσιθελισμό. Το να αξιώνουμε από την Ε.Ε. να τιμωρήσει την Τουρκία, δεν είναι αρκετό. Δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στο κρίσιμο ζήτημα, απλά διατίθεται για εσωτερική κατανάλωση. Καιρός να συνέλθουν οι ηγέτες μας από την αυταπάτη, που μας βουλιάζει στο τέλμα του λαϊκισμού κι ας αποφασίσουν επιτέλους σοβαρά τι πρέπει να κάνουμε.

•  

Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί σε Κύπρο, Ελλάδα και αλλού περίμεναν την αντίδραση του Πούτιν για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος. Στις ειδήσεις είπαν ότι ο Πούτιν τηλεφώνησε στον Ερντογάν και αφού του μετέφερε την απογοήτευση των Ρώσων Ορθοδόξων, στη συνέχεια συζήτησαν τρόπους περαιτέρω σύσφιγξης των Ρωσοτουρκικών σχέσεων.

Βεβαίως εγώ περιμένω να ενημερωθώ από τους γνωστούς πατριωτικούς ιστότοπους, που γράφουν εδώ και χρόνια για τους αγώνες που δίνει ο προστάτης μας Βλαδίμηρος Πούτιν υπέρ της Ορθοδοξίας και για το ότι στέκεται αντρίκια απέναντι στον Ερντογάν και τα άνομα σχέδιά του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά δημοσίευμα ενός από αυτά τα site να γράφει στον τίτλο του για ένα τηλεφώνημα του Πούτιν προς τον Ερντογάν στο οποίο ο Ρώσος πρόεδρος είπε στην Τούρκο : “Αν τολμήσεις να επέμβεις στη Συρία θα σε γαμ**ω!”.

Όπως όμως ξέρετε πολύ καλά ο Ερντογάν μπήκε και στη Συρία και στο Ιράκ και στη Λιβύη και στην ΑΟΖ της ορθόδοξης Κύπρου και την ΑΟΖ της ορθόδοξης Ελλάδας απειλεί και τέλος μετέτρεψε και την Αγία Σοφία σε τζαμί. Φαίνεται ότι ο Πούτιν γ*** καλά, αλλιώς δεν εξηγείται το γιατί ο Ερντογάν συνεχίζει.

•  

«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ» – Ουμπέρτο Έκο.

Η πραγματικότητα της εποχής που ζούμε είναι πιο εφιαλτική από τα μυθιστορήματα του Τζωρτζ Όργουελ ή του Αντώνη Σαμαράκη. Διότι τα κοινωνικά δίκτυα ανήγαγαν την απόλυτη ηλιθιότητα σε σχολή σκέψης κι εξίσωσαν την ελαφρότητα της βλακείας με την βαρύτητα της λογικής, με αποτέλεσμα οι ανόητοι, που πριν μιλούσαν και γελούσες, τώρα να διεκδικούν λόγο και ρόλο.

Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις αυτά που γράφουν και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι αυτό που κατάλαβες. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι που βλέπεις από κάτω εκατοντάδες “LIKE” από το πλήθος των ομοίων τους. Η βλακεία γίνεται κράτος.

Μία από τις μεγαλύτερες βλακείες που διαβάζουμε εσχάτως, προέρχεται από τη σχολή της συνωμοσιολογίας. Από αυτούς που βλέπουν πίσω από τα πάντα σιωνιστές, μασώνους, σκοτεινές δυνάμεις που δρουν υπόγεια, τέρατα τύπου Μπιλ Γκέιτς, που θεωρούν ότι τα δισεκατομμύρια δολάρια που έδωσε για εμβόλια, προκειμένου να σωθούν ανθρώπινες ζωές, τα έδωσε αντιθέτως για να δηλητηριάζει τους ανθρώπους, για να μειώνεται ο πληθυσμός της γης, που πιστεύουν ότι θα μας βάλουν όλους εμβόλια με μικροτσιπ για να ξέρουν όλες της κινήσεις της Μαρικούς που τα Λεύκαρα και της Τταλλούς που το Πιρόι. Από αυτούς που θεωρούν ότι οι μασώνοι, οι σιωνιστές Εβραίοι, οι Ιλλουμινάτι, η λέσχη Μπίλντελρμπεργκ, οι Ροφκέλερ, ο Κίσινγκερ και κάμποσα άλλα «σκυλιά» προσπαθούν να επιβάλουν τη «Νέα Τάξη» της παγκοσμιοποίησης. Από αυτούς που λένε και κάμποσες άλλες θεωρίες, ατεκμηρίωτες, βασισμένοι μονίμως σε fake news, κατασκευασμένα από ανισόρροπους, που διαψεύδονται από τα ίδια τα γεγονότα κι από την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά αυτοί επιμένουν.

Μια λοιπόν από τις θεωρίες αυτών των περίεργων είναι ότι ο ανισόρροπος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι ο αρχηγός των ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ και πολεμά με λύσα τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ.

Ποιος; Ο Τραμπ! Αυτός που έγινε δισεκατομμυριούχος με τις γνωστές κομπίνες και κυρίως κλέβοντας το φόρο (κλέβοντας δηλαδή τις τσέπες εκείνων που τον λατρεύουν και τον ψηφίζουν). Ένας δηλαδή κοινός κομπιναδόρος και απατεώνας. Αυτός που υποτιμά τις γυναίκες και θεωρεί ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον ο κώλος τους παρά οι απόψεις τους. Αυτός με τις επιφανειακές γνώσεις, που δεν τον ενδιαφέρει στην πραγματικότητα τίποτε άλλο παρά ο εαυτός του και ό,τι τον ευχαριστεί προσωπικά.

Μια ματιά στη διαχρονική του συμπεριφορά, είναι αρκούντως αποκαλυπτική της προβληματικής του ψυχοσύνθεσης. Αυτός δεν έγινε πρόεδρος επειδή είχε πολιτικές αναζητήσεις ή ανησυχίες ή για να αλλάξει τον κόσμο, όπως πιστεύουν οι …ψεκασμένοι. Έγινε από κόμπλεξ. Πλουσιόπαιδο με έπαρση, αναζητούσε πάντα την προβολή. Τον είδαμε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικά σόου, σειρές, ταινίες (Home Alone 2), αγώνες μποξ. Και τι δεν έκανε για μερικά δευτερόλεπτα προβολής. Μέχρι και δικό του σόου στην τηλεόραση ανέλαβε κάποια στιγμή. Ο ορισμός της παροιμίας «εγώ με τον παρά μου γα*ώ και την κυρά μου».

Δείτε την έπαρσή του όταν μιλά. Είναι ξερόλας. Για οποιοδήποτε θέμα ερωτηθεί να απαντήσει αρχίζει πάντα με το ΕΓΩ! «Εγώ ξέρω καλύτερα από τον καθένα γι’ αυτό το θέμα, γι’ αυτή τη χώρα, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, γι’ αυτά τα ζώα, γι’ αυτή την ασθένεια, γι’ αυτούς τους χιμπατζήδες, γι’ αυτά τα μυρμήγκια, για τον ουρανό, τα αστέρια, τις θάλασσες, τους ωκεανούς, τον άνεμο, την άπνοια…». Για όποιο θέμα του μιλήσουν, ξέρει καλύτερα από όλους. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση εγωπαθούς προσωπικότητας με πολλά συμπλέγματα. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ως σόουμαν είναι πολύ καλός. Θα ήταν ο ιδανικός για να κάνει ένα late night show. Ως εκεί όμως. Ούτε κατά διάνοια κατάλληλος για πρόεδρος χώρας και δη των ΗΠΑ.

Αυτός λοιπόν ο τύπος, που δεν ξέρει πόσα λεφτά έχει βγάλει από τις κομπίνες του, που κατάφερε να γίνει υποψήφιος του ενός από τα δύο ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ κόμματα των ΗΠΑ, του ΡΕΜΠΟΥΠΛΙΚΑΝΙΚΟΥ κόμματος είναι, λένε οι “ψεκασμένοι”, ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ! Από πότε το ρεμπουπλικανικό κόμμα κι οι μηχανισμοί του έγιναν αντισυστημικοί και επέτρεψαν στον Τραμπ να προωθηθεί και να εκλεγεί, μόνο αυτοί οι ατσίδες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Συνεπώς, αφού είναι αντισυστημικός, δικαιούται και να λέει ότι θέλει. Ό,τι μαλακία ξεστομίσει (και ξεστομίζει πολλές) είναι εντάξει, διότι είναι ο σούπερμαν που πολεμά εναντίον των κακών: Του Μπιλ Γκέιτς, του Ομπάμα, της Κλίντον (α, την ξέχασα αυτήν), των Ροφκέλλερ, των σιωνιστών, του κόμη Δράκουλα, του Δρακουμέλ, της Κρουέλας, της μάγισσας Φούρκας και πολλών άλλων. Ο ορθολογισμός, η κοινή λογική θα έλεγα καλύτερα, όπως και η επιστήμη, σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Σε αντίθεση με τους οπαδούς του Τραμπ που πιστεύουν πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος είναι “Στρατιώτης του Φωτός”, που πολεμά τις σκοτεινές δυνάμεις για να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, ο συντάκτης αυτού του άρθρου θεωρεί τον Τραμπ έναν αριβίστα, επικίνδυνο για την ανθρωπότητα. Αυτό! Τελεία! Δεν είναι ούτε με τους Κλίντον, ούτε με τον Κίσινγκερ, ούτε με το Δημοκρατικό Κόμμα, ούτε με τους μασώνους, ούτε με τους σιωνιστές, ούτε με τη “Νέα Τάξη”. Ο συντάκτης αυτού του άρθρου θέλει έναν κόσμο καλύτερο κι από αυτόν που “οραματίζεται” ο Τραμπ κι από εκείνον που έφτιαξαν οι αντίπαλοί του, οι οποίοι σίγουρα είναι το ίδιο συστημικοί με τον “Στρατιώτη του Φωτός”.

•