ΟΤΑΝ Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ΣΕ “ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑ”…

8:15 PM | |

Το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, τον Ιούλιο του 1974, ήταν προσχεδιασμένη πράξη, στο πλαίσιο του σχεδίου για διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων και διχοτόμηση της Κύπρου στη βάση της εθνοκάθαρσης.  Το σχέδιο αυτό εξυπηρετούσε βασικά τον τουρκικό στόχο για πλήρη και απόλυτο έλεγχο στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, ως στρατιωτική βάση και ζώνη ασφαλείας στο μαλακό της υπογάστριο της Τουρκίας, κάτι δηλαδή που θα καθιστούσε το μέρος αυτό προτεκτοράτο της Τουρκίας που θα εποικιζόταν ασταμάτητα με Τούρκους πολίτες και θα ενισχυόταν οικονομικά, ώστε να καταστεί σε βάθος χρόνου πληθυσμιακά μεγαλύτερο και οικονομικά ισχυρότερο από την Κυπριακή Δημοκρατία.

Παρόλα αυτά μια τέτοια λύση στο Κυπριακό εξυπηρετούσε απόλυτα και το διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Διότι εκμεταλλευόμενο τα κενά στο κουτσουρεμένο Σύνταγμα και την απουσία ελέγχου της μιας κοινότητας πάνω στην άλλη, έστησε τους μηχανισμούς διαμοιρασμού της εξουσίας και καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος. Οι επιτήδειοι “πατριώτες” κατάφεραν μάλιστα να πείσουν και πολλούς αγνούς πατριώτες ότι ο αγώνας τους ήταν για μια ελληνική Κύπρο, ή εν πάση περιπτώσει για μια καλύτερη λύση από το “έκτρωμα” της Ζυρίχης αρχικά κι έπειτα της ΔΔΟ.

Από την αρχή της ανεξαρτησίας, προβοκατόρικες πράξεις από βαλτούς και στις δύο κοινότητες, έσπειραν το εθνικιστικό μίσος που έδωσε στην Τουρκία το πρόσχημα για να το παίξει προστάτης των Τουρκοκυπρίων. Το πραξικόπημα ήταν μέρος του ίδιου σχεδίου, με το οποίο συμφώνησε κι ο δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης, ώστε να λυθεί οριστικά το κυπριακό με “καθαρή” λύση, η οποία όμως θα επιβαλλόταν διά της βίας από την Τουρκία, ώστε να μην κατηγορηθούν οι Έλληνες θιασώτες της λύσης αυτής ότι συναίνεσαν για τη διχοτόμηση της Κύπρου. 

Κατάφερε λοιπόν το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο να πείσει  τους χρήσιμους ηλίθιους ψηφοφόρους ότι μάχεται για την απαλλαγή μας από την Τουρκία, ενώ στην πραγματικότητα χάρισε τη μισή Κύπρο στην Τουρκία και της επέτρεψε να παγιώσει την κατοχή και την ντε φάκτο διχοτόμηση, ώστε με την πάροδο του χρόνου η προδοτική λύση της διχοτόμησης να γίνει δεκτή χωρίς διαμαρτυρίες, ως φυσική εξέλιξη.

Το κατεστημένο, που αποτελεί το βαθύ κράτος σε τούτη τη χώρα, είναι βαθιά διχοτομικό και όχι “ανανικό” όπως ανοήτως δήλωσε λίγο πριν τις εκλογές η Ελένη Θεοχάρους. Τα κατεστημένα στις δύο κοινότητες μάς ανέβασαν στο τρένο της διχοτόμησης που ήδη πλησιάζει στο τερματικό. Εδώ και 50 χρόνια διεξάγονται συνομιλίες απλά για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια σε κάποιους αφελείς (όπως εμένα) που πίστεψαν ότι μπορεί να υπάρξει λύση. Η λύση γι’ αυτούς γράφτηκε επί του εδάφους της Κύπρου το καλοκαίρι του 1974, όπως δήλωσε εξάλλου από τότε πανηγυρικά και ο πρωθυπουργός της εισβολής Μπουλέντ Ετζεβίτ. 

Το δικό μας κατεστημένο ποσώς ενδιαφέρεται αν η Τουρκία επιδιώκει την αναγνώριση του ψευδοκράτους για να το καταστήσει ισχυρότερο και πληθυσμιακά μεγαλύτερο από την Κύπριακή Δημοκρατία. Δεν τους ενδιαφέρει ότι αυτό το κράτος θα βρίσκειται πάνω στη γη των πατέρων μας, δεν μπορούν να προβλέψουν τις συνέπειες  που θα έχει στο μέλλον του ελληνισμού σε τούτο το νησί. Θεωρούν ότι κι αυτός ακόμη ο διαμοιρασμός της ΑΟΖ, που αναγκαστικά θα πρέπει να γίνει εφόσον το ψευδοκράτος αναγνωριστεί, θα είναι απλά μια αναγκαία υποχώρηση, προκειμένου να τελειώνουμε με το Κυπριακό και τους Τούρκους.

Το πραξικόπημα ήταν μια πράξη εσχάτης προδοσίας κι όχι μια απερισκεψία, όπως απερίσκεπτα δήλωσε σήμερα ο Μαρίνος Σιζόπουλος. 

Θυμάμαι πώς όταν Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης (όταν έπεσε η χούντα υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας), χαρακτήρισε το πραξικόπημα “άφρΟν”, εδώ στην Κύπρο έγινε χαμός. Ξεσηκώθηκαν οι πάντες, κατηγορώντας τον ότι υποβαθμίζει μια πράξη εσχάτης προδοσίας σε “άφρονα” πράξη, αναγνωρίζοντας περίπου στους  χουντικούς πραξικοπηματίες το “ακαταλόγιστο” του τρελού. 

Σήμερα ο επικεφαλής ενός από τα κόμματα που φώναζαν τότε εναντίον του Καραμανλή για τη δήλωσή του, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος, υποβάθμισε ακόμη πιο πολύ το έγκλημα, χαρακτηρίζοντας το … “απερισκεψία”. Πάλι καλά που δεν το χαρακτήρισε “απροσεξία”. 

Αλλά δεν με εκπλήττει καθόλου η δήλωση. Ο Σιζόπουλος, όπως κι αν δικαιολογεί την απορριπτική του πολιτική στο Κυπριακό, αυτή η πολιτική δεν παύει να είναι η πολιτική της της διχοτόμησης, για την οποία έγινε το πραξικόπημα. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *