ΤΥΧΕΡΟΙ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ

12:27 PM | |

Βαρέθηκα να τραβάω τα μαλλιά μου σε τούτη τη χώρα, άλλωστε τράβα-τράβα δεν μου έχουν μείνει και πολλά πια. Μα έχετε συνειδητοποιήσει τι γίνεται στους προσφυγικούς συνοικισμούς με τα ακατάλληλα σπίτια και πολυκατοικίες;

Παρακαλώ προσέξτε:

Μετά τους σεισμούς στην Τουρκία και στη Συρία, που σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, κάποιοι επιτέλους εδώ συγκινήθηκαν και ρώτησαν τι συμβαίνει με τους προσφυγικούς συνοικισμούς στην Κύπρο. Έχει από εκείνη τη μέρα που ακούμε για 43 πολυκατοικίες που είναι ακατάλληλες και νομίσαμε ότι κάποιοι μπήκαν στον κόπο να κάνουν στατικές μελέτες.

ΛΑΘΟΣ! Δεν επιθεώρησαν τις πολυκατοικίες αν είναι κατάλληλες ή όχι. Η επιθεώρηση έγινε για το αν αξίζει τον κόπο να ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΟΥΝ ή όχι. Δηλαδή η επιθεώρηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, αλλά για το ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΞΟΔΕΨΟΥΝ ΛΕΦΤΑ. Για το αν είναι κατάλληλες ή ετοιμόρροπες οι προσφυγικές οικίες, που έκτισε το κράτος, δεν έχει γίνει ουσιαστικά καμία σοβαρή μελέτη. Γι’ αυτό και ακούμε να λένε με μισόλογα ότι ακατάλληλες δεν είναι μόνο αυτές οι 43 πολυκατοικίες, αλλά μπορεί να υπάρχουν και πολλά άλλα ακατάλληλα χτίσματα, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν και να πλακώσουν κόσμο.

Από την άλλη, σε κάποιες πολυκατοικίες, όταν πήγαν επιθεωρητές για να δουν αν αξίζει να τις επισκευάσουν ή όχι, οι ένοικοι δεν τους επέτρεψαν να μπούνε μέσα. Διότι – το έγραψα πολλές φορές και κάποιοι με κατσαδιάζουν όταν το γράφω- η βλακεία ευδοκιμεί πολύ σ’ αυτό τον τόπο. Υπάρχουν λοιπόν και κάποιοι που δε θέλουν να ξέρουν αν το σπίτι που μένουν θα πέσει να τους πλακώσει. Θέλουν να τους έρθει σαν έκπληξη.

Οι προσφυγικοί συνοικισμοί χτίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970, στο πλαίσιο μιας άρπα-κόλλα διευθέτησης του προσφυγικού προβλήματος. Σε κάποιους άλλους πρόσφυγες δόθηκε οικονομική βοήθεια και σε άλλους τουρκοκυπριακά σπίτια, σε μια πολιτική αλαλούμ, που μέχρι σήμερα ταλαιπωρεί τους εκτοπισμένους, διότι, όπως είπε τότε ο εθνάρχης Μακάριος, με τη σοφία του υπεύθυνου ηγέτη που τον χαρακτήριζε, «κάποιοι σε αυτή τη ζωή είναι τυχεροί και κάποιοι άτυχοι». Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι, τότε, μετά την τουρκική εισβολή, στάλθηκε στην Κύπρο και μια τεραστίων διαστάσεων οικονομική βοήθεια από τη Δύση και κυρίως από την Αμερική. Η βοήθεια ήρθε για τους πρόσφυγες και για στήριξη της κυπριακής οικονομίας κι έπρεπε τα λεφτά να βρεθεί τρόπος να … αξιοποιηθούν με τον γνωστό κυπριακό τρόπο.

Ο Μακάριος εξήγγειλε «μακροχρόνιο αγώνα» για λύση του Κυπριακού, τον Ιούλιο του 1977 και μετά από λίγες ημέρες πέθανε. Όμως ο μακροχρόνιος ξεκίνησε κανονικά, με την μεγάλη κλοπή της υλικής βοήθειας για τους πρόσφυγες, μέσα από τις αποθήκες της Κοινωνικής Μέριμνας (τις οποίες μετά έκαψαν, για να μην μείνουν ίχνη). Στη συνέχεια και προκειμένου να αξιοποιηθεί δεόντως η οικονομική βοήθεια, άρχισε η οικοδόμηση προσφυγικών συνοικισμών, καθώς δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες ζούσαν ακόμα μέσα σε τσαντίρια, κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Εργολάβοι λάδωναν παντού: επιτηρητές, επιθεωρητές, επίσημους και ανεπίσημους, λυτούς και δεμένους, όχι μόνο για να κερδίσουν τους διαγωνισμούς για τα έργα, αλλά και για να χτίσουν με τον πιο «οικονομικό» τρόπο και με τα πιο φθηνά υλικά, ώστε να βάλουν και ένα σεβαστό ποσό στην τσέπη. Ο παράγοντας άνθρωπος, σε συνάρτηση με τις έννοιες της ευσυνειδησίας, της δεοντολογίας και της ανθρωπιάς, σε τούτο τον τόπο ήταν πάντα ένα καλό ανέκδοτο.

Σιγά μην στενοχωρηθούν επειδή οι πρόσφυγες θα στεγάζονταν σε σπίτια χτισμένα όπως-όπως. Εδώ διαβάζουμε ότι και σήμερα, ναι, ΣΗΜΕΡΑ, πωλούνται ακόμη ακατάλληλα υλικά οικοδομής στην Κύπρο και εξακολουθούν να χτίζονται σπίτια αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με τέτοια υλικά. Μάλιστα εκπρόσωπος των πολιτικών μηχανικών είπε χτες ότι το 70% των κτιρίων στην Κύπρο (το ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟΝ) έχουν αβέβαιη σεισμική ικανότητα.  

Ήμασταν τυχεροί λοιπόν τόσα χρόνια που δεν έγινε μεγάλος σεισμός στην Κύπρο. Θα κλαίγαμε πολύ κόσμο. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη θα συνεχίσουμε να είμαστε τόσο τυχεροί, στη σεισμογόνο περιοχή που βρισκόμαστε. Αλλά, το γράφω και θα το γράφω πάντα, γιατί πλέον το έχω απολύτως εξακριβώσει: Ό,τι παθαίνουμε σε τούτο τον τόπο, από το κεφάλι μας το παθαίνουμε κι αν ζούμε σε μια τέτοια μπανανία, είναι γιατί αυτή μας αξίζει.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *