Τρίτο και φαρμακερό ή το τέλος των ψευδαισθήσεων…

1:25 PM | |

imageΤο τρίτο και φαρμακερό Μνημόνιο έστειλε χθες το βράδυ ως πρόταση στις Βρυξέλλες η ελληνική κυβέρνηση, υποστέλλοντας οριστικά τη σημαία του λαϊκισμού, που ανέμιζε επιδεικτικά στους πέντε μήνες της αποτυχημένης πρακτικής εφαρμογής της “θεωρίας των παιγνίων”.

Οι προτάσεις της Ελλάδας είναι βασισμένες στην τελευταία πρόταση της Τρόικας, που είχε δοθεί στη δημοσιότητα απο τον Γιούνγκερ έξι ολόκληρες ημέρες πριν απο το δημοψήφισμα. Το διπλό περιτύλιγμα, μέσα στο οποίο ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να κρύψει το τρίτο και σκληρότερο για τον μέσο Έλληνα Μνημόνιο, ήταν κι αυτό εδώ και πολύ καιρό ήδη γνωστό:

1. Το κονδύλι των 35 δις για εμπροσθοβαρές πρόγραμμα ανάπτυξης είχε προσφερθεί στην Ελλάδα εδώ και μήνες, νοούμενου ότι θα κατέληγαν τα δύο μέρη σε συμφωνία.

2. Η ελάφρυνση του χρέους ήταν επίσης ένα κίνητρο που υπήρχε στο τραπέζι από το 2012, νοουμένου ότι η Ελλάδα θα προχωρούσε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να θεραπεύσει τις παθογένειες  που προκαλούν την αδιάκοπη αιμορραγία της ελληνικής οικονομίας.

Παρόλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας αγνόησε όλα όσα του προσφέρθηκαν, όλα δηλαδή όσα σήμερα προσπαθεί να αρπάξει σαν σανίδες σωτηρίας και προχώρησε στο δημοψήφισμα. Ζήτησε και πήρε από το λαό ένα ηχηρό ΟΧΙ, για να διαπραγματευτεί καλύτερα. Το καλύτερα κατέληξε στο χειρότερο μέχρι σήμερα Μνημόνιο, καθώς οι πέντε μήνες ανερμάτιστης τακτικής, όπως κι η έσχατη αποκοτιά του δημοψηφίσματος, επιβάρυναν αφόρητα την ήδη εξαρθρωμένη ελληνική οικονομία.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε εναλλακτικό πλάνο. Με σωφέρ τον Βαρουφάκη, οδήγησε το ΙΧ της Ελλάδας με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης με την νταλίκα της Τρόικας. Κυριολεκτικά το τελευταίο δευτερόλεπτο ο πρωθυπουργός πέταξε έξω απο το αυτοκίνητο τον Βαρουφάκη, άρπαξε ο ίδιος το τιμόνι κι έκανε απότομη μανούβρα προς τα χωράφια. Είναι τώρα εκεί και περιμένει την …οδική βοήθεια των εταίρων.

Προσωπικά θεωρώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας έπραξε την τελευταία στιγμή το σωστό, για να σώσει την Ελλάδα απο την συντριβή κι εύχομαι να μην είναι ήδη πολύ αργά. Παρόλα αυτά η γνωστή παρανοϊκή κομπανία των σαλτιμπάγκων δεν σταματά να ακροβατεί στο κενό βαρώντας πίσω από τον πρωθυπουργό τα νταούλια της αυτοκαταστροφής. Είναι έτοιμοι τωρα να απαιτήσουν το κεφάλι και του Αλέξη Τσίπρα στο πιάτο, κατηγορώντας τον σαν ενδοτικό και περίπου προδότη των προσδοκιών του λαού.

Κυριολεκτικά δεν καταλαβαίνουν Χριστό οι άνθρωποι. Είναι τόσο κολλημένοι στη αυταπάτη, που τείνω να πιστέψω πια ότι δεν είναι. ούτε λαϊκιστές ούτε τσαρλατάνοι. Είναι διανοητικά ανάπηροι. Εύχομαι λοιπόν αυτή τη φορά να παραμείνουν μια θλιβερή μειοψηφία, να μην καταφέρουν να παρασύρουν ξανά το λαό, ότι τάχα υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν που έπλεξε τελικά ο πρωθυπουργός. Διοτι εύκολος δρόμος δεν υπάρχει για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Οι επιλογές είναι μόνο δυο: ο δύσκολος δρόμος ή η απόλυτη καταστροφή,

Ο Αλέξης Τσιπρας έκανε για πέντε μήνες έναν αγώνα βασισμένο στην πίστη του ότι μπορούσε να πετύχει πραγματικά κάτι καλύτερο για την Ελλάδα. Απέφυγε να κοιτάξει στα μάτια τη σκληρή πραγματικότητα, ακριβώς για να μην λιποψυχήσει, για να φτάσει μέχρι εκεί που τον παίρνει η δύναμη της πίστης…

Αλλά πίσω από τα μεγάλα ΟΧΙ πρέπει να βρίσκεται πάντα η συνετή εναλλακτική δράση προς την ωφέλιμη κατάφαση. Αν το Plan B είναι να τρως ξύλο, ασ’ το καλύτερα, μην κάνεις τον μάγκα. Το μεγάλο ΟΧΙ του Μεταξά προς στην Ιταλία, τον Οκτώβρη του 1940, δεν ήταν ένα απονενοημένο διάβημα, μια ηρωική έφοδος στη σφαίρα της μυθολογίας, όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί. Είχε πίσω του έναν καλά οργανωμένο κι αξιόμαχο στρατό, που βρισκόταν ήδη σε διάταξη μάχης και στις σωστές θέσεις, όταν ήρθε το ιταλικό τελεσίγραφο. Ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ ξέροντας ότι μπορούσε να νικήσει την Ιταλία στην ελληνοαλβανική μεθόριο και τη νίκησε.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να είχε μελετήσει καλύτερα την περίπτωση της Κύπρου, τα ΟΧΙ “στα κουτουρού” που μας οδήγησαν στα χειρότερα. Θα μπορούσε, με μια πιο ρεαλιστική τακτική κι επιδέξιους πολιτικούς ελιγμούς, να είχε κερδίσει πολύ περισσότερα για την Ελλάδα, έγκαιρα και πριν φτάσει η κατάσταση στο αμήν. Αν πρέπει να σπάσεις ένα τοίχο δεν τον σπας με το κεφάλι σου, βρίσκεις άλλους τρόπους.

Ας είναι όμως. Ότι έγινε έγινε. Μακάρι στο εξής να οδηγήσει την Ελλάδα στο σωστό δρόμο και σιγά σιγά να τη βγάλει από την αβίωτη κρίση. Το πάθημα των τελευταίων μηνών ας γίνει μάθημα κι ας σημάνει οριστικά το τέλος των ψευδαισθήσεων.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *