Επειδή θεωρώ άκρως επικίνδυνο αυτό που συνέβη, επανέρχομαι στην κατάπτυστη απόφαση δικαστή να φυλακίσει έναν φιλήσυχο πολίτη επειδή ήταν στο δρόμο στις 9:20 το βράδυ και πήγαινε στο σπίτι της κοπέλας του.

Ο λόγος για τον οποίο σύρθηκε ο άνθρωπος στο δικαστήριο και πολύ περισσότερο η ποινή που του επιβλήθηκε αποτελούν κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών.

Χωρίς να είμαι νομικός, αρνούμαι να δεχτώ ότι θεσμοί μιας δημοκρατικής πολιτείας δικαιούνται να θεσπίζουν νόμους και κανονισμούς οι οποίοι να καταστρατηγούν κατάφωρα τη δημοκρατία, πλην της κατάστασης πολέμου ή έκτακτης ανάγκης, όπως είναι βεβαίως ο λοιμός, κατάσταση η οποία ωστόσο θα πρέπει να τεκμηριώνεται πλήρως.

Στο τέλος μιας δίμηνης περιόδου καταστρατήγησης των αρχών της δημοκρατίας, με πράξεις αμφιβόλου νομιμότητας/συνταγματικότητας και υπό συνθήκες που πλέον δεν τεκμηριώνεται πειστικά ότι συνιστούν πραγματική κατάσταση λοιμού ή έκτακτης ανάγκης, έρχεται ένας δικαστής και στέλνει έναν πολίτη στη φυλακή, επειδή στις 9:20 το βράδυ πήγαινε στο σπίτι που διαμένει με την κοπέλα του;

Ναι, θεωρώ την απόφαση παράλογη, απάνθρωπη, ανάλγητη, ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ. Μα να φυλακίζεται σε δημοκρατία άνθρωπος για τέτοιο λόγο; Υπό το φόβο μιας αρρώστιας που έστειλε σε δυο μήνες μόλις 200 ανθρώπους στο νοσοκομείο, δηλαδή κατά μέσο όρο ΤΡΕΙΣ (3) ανθρώπους την ημέρα, οι περισσότεροι από τους οποίους παρουσίασαν ήπια συμπτώματα (σαν κρυολόγημα) και προκάλεσε το θάνατο σε 17 πρόσωπα που είχαν ήδη άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας;

Ζητώ από το αρμόδιο σώμα να αποπέμψει πάραυτα τον δικαστή, του οποίου την ευθυκρισία αμφισβητώ.

Θεωρώ τον νόμο που έδωσε στον δικαστή την εξουσία να διαπράξει αυτό το ολίσθημα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και εκείνους που θέσπισαν ένα τέτοιο νόμο υπολόγους στο λαό και στη δικαιοσύνη, με την κατηγορία του πραξικοπήματος αν όχι και της έσχατης προδοσίας. Όσο ακραία κι αν ακούγεται αυτή η θέση, τέτοια πρέπει να είναι η στάση του πολίτη, άτεγκτη, απόλυτη, αδιαπραγμάτευτη, όταν πρόκειται να υπερασπιστεί και να περιφρουρήσει τη δημοκρατία.

Κάποιοι φίλοι και αξιόλογοι νομικοί, υπερασπίζονται τον δικαστή διότι, λέει, στο δικαστήριο δεν λέχθηκε το ιστορικό του κατηγορούμενου ως ελαφρυντικό στοιχείο και ως εκ τούτου δεν γνώριζε ο δικαστής. Μα συγγνώμη, δηλαδή έπρεπε ο άνθρωπος να απαλλαχθεί μόνο και μόνο επειδή η οικογένειά του άξιζε τον σεβασμό της πολιτείας; Ο οποιοσδήποτε άλλος πολίτης είναι εντάξει να φυλακίζεται για ενάμισι μήνα για ένα τέτοιο λόγο; Για όνομα του Θεού!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ, στην οποία τιμωρούνται με σκληρότητα οι απλοί άνθρωποι και απαλλάσσονται κάθε κατηγορίας οι διεφθαρμένοι του πολιτικοοικονομικού συστήματος.