Το Ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι το ταμείο προνοίας του κράτους. Είναι το ταμείο όπου βάζουν λεφτά από το υστέρημα τους οι εργαζόμενοι, για τα βρουν μετά την αφυπηρέτησή τους ή όταν χάσουν τη δουλειά τους και πρέπει να έχουν έσοδο για λίγο καιρό, ώσπου να βρουν ξανά δουλειά.

Από το ταμείο αυτό, δηλαδή από το υστέρημα του εργαζόμενου, οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων έκλεψαν πάνω από 8 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για κανονικό πλιάτσικο, για το οποίο κανονικά θα έπρεπε να είχαν φυλακιστεί όσοι πολιτικοί το διέπραξαν, αλλά βεβαίως δε φυλακίστηκε κανένας. Διότι η εκμετάλλευση των ιθαγενών αυτής της χώρας αποτελεί κανόνα εξουσίας, που δε σταμάτησε με το τέλος της αποικιοκρατίας, αλλά συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό μέχρι σήμερα.

Πέρα όμως από τη ληστεία, έχουμε και την χρονίζουσα, καθημερινή αναλγησία του κράτους απέναντι σε εκείνους που δικαιούνται χρήματα από το ταμείο, είτε επειδή έμειναν χωρίς δουλειά, είτε γιατί έχουν κάποιο άλλο πρόβλημα, που τους καθιστά δικαιούχους επιδόματος. Η καταβολή του επιδόματος καθυστερεί μήνες και μήνες, κάτι που αναγκάζει τους δικαιούχους να γίνονται ζητιάνοι, να υποβιβάζουν δηλαδή την προσωπική τους αξιοπρέπεια, ζητώντας δανεικά από γονείς, συγγενείς και φίλους.

Ενώ ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να καταβάλει την εισφορά του μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλιώς θα πληρώσει πρόστιμο κι ενώ ο άνεργος θα πρέπει να κάνει τη δήλωσή του μέχρι συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλιώς θα διαγραφεί και θα χάσει τα δικαιώματά του, το τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων στέλνει τα λεφτά όποτε ευκαιρήσει!

Αυτός ο εξευτελισμός του πολίτη πρέπει να σταματήσει αμέσως. Όπως θέλουν τα λεφτά του εργαζόμενου να μπαίνουν στην ώρα τους, έτσι και οι πληρωμές πρέπει να γίνονται στην ώρα τους. Η Βουλή των Αντιπροσώπων των πολιτών, οφείλει να νομοθετήσει, με αυστηρές ποινές για τους παρανομούντες. Τυχόν καθυστέρηση στην καταβολή των επιδομάτων, να συνεπάγεται προσωπικές ποινές για τους υπαίτιους.

Δεν άκουσα ωστόσο κανέναν από τους υποψήφιους προέδρους να κάνει έστω και την παραμικρή προσπάθεια για να αρθεί αυτή η απαράδεκτη αντιμετώπιση των πολιτών. Μόνο για την ψήφο τους ενδιαφέρονται. Αν δεν έχουν να φάνε δεν τους κόφτει. Αλλά βεβαίως δεν φταίνε μόνο αυτοί, φταίμε πιο πολύ εμείς, οι σιωπηλοί αμνοί, που ανεχόμαστε τα πάντα.