Της λείπει το ένα της ποδάρι που της το παίξανε στο ζάρι…

10:53 PM | | Comment 1

ανεξαρτησια 2Ο τίτλος είναι απόσπασμα από ένα ρεμπέτικο τραγούδι του 1929, που μιλά για την Ελλάδα της τότε εποχής, όμως ταιριάζει απόλυτα και για την Κύπρο από το 1974 μέχρι σήμερα…

Όταν ήμουν μικρός, τέλη του 60 και τη δεκαετία του 70, η γιορτή της Ανεξαρτησίας δεν γιορταζόταν στην Κύπρο, με τον τρόπο που γίνεται από τη δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα. Ούτε σχολική αργία είχαμε, ούτε παρελάσεις… Ήταν μια υποβαθμισμένη επέτειος, διότι θεωρούσαμε ότι το κράτος αυτό δεν ήταν ό,τι ονειρευτήκαμε. Σήμερα όλοι λέμε ότι στηριζόμαστε στην κρατική μας οντότητα. Κάποιοι μάλιστα φωνάζουν ότι πρέπει να διαφυλάξουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, λες κι έχουμε επιτύχει την εθνική μας δικαίωση. Τους “διαφεύγει” εντελώς το γεγονός ότι η Κύπρος είναι μοιρασμένη κι εκτουρκίζεται εδώ και 40 χρόνια.

Η σημερινή ημέρα της Ανεξαρτησίας δεν έπρεπε να ήταν για πανηγύρια αλλά για βαθύτατο προβληματισμό. Η Κυπριακή Δημοκρατία, το δικοινοτικό κράτος που γεννήθηκε από τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου το 1959 είναι το κράτος που αμφισβητήσαμε, που πυροβολήσαμε πολλές φορές στα πρώτα δέκα τέσσερα χρόνια  ζωής του. Από τους Ελληνοκύπριους εκείνους που επέμεναν ότι η Ένωση με την Ελλάδα ήταν ο τελικός εθνικός μας προορισμός κι όχι η “κολοβή ανεξαρτησία” με το “δοτό σύνταγμα της Ζυρίχης” κι από τους Τουρκοκύπριους εκείνους που θεωρούσαν τη διχοτόμηση της Κύπρου ως τη μόνη λύση. 

Φυλλομετρώντας ωστόσο τα γεγονότα εκείνης της εποχής μεταξύ εμάς και των Τουρκοκυπρίων αλλά και μεταξύ των δικών μας Μακαριακών – Γριβικών, Εοκαβητατζήδων – Εφεδρικού κτλ κτλ, λέω πως κι εμείς τελικά, οι Ελληνοκύπριοι, – ακούσια ή εκούσια- τελικά τον ίδιο στόχο με αυτό της Τουρκίας υπηρετήσαμε: τη διχοτόμηση.

Ναι τολμώ να το προφέρω ότι, πίσω από την πολιτική μωρία που οδήγησε αυτό τον τόπο διά πυρός και σιδήρου στην τουρκική εισβολή του 1974 και στην έκτοτε ντε φάκτο διχοτόμηση, κρυβόταν ένα σχέδιο εθελούσιας παραχώρησης στην Τουρκία μέρους του εδάφους της Κύπρου, κατά τρόπο ωστόσο τέτοιο που να μην τεκμηριώνεται το ηθελημένο, που να φαίνεται δηλαδή ότι όλα έγιναν με τη χρήση βίας και χωρίς τη δική μας συναίνεση. Πάντως σε όλες τις περιπτώσεις η Τουρκία έλαβε από εμάς την πολύ καλή αφορμή που έψαχνε, για να υλοποιήσει το μεγάλο της στόχο.

Το αποκορύφωμα ήταν βέβαια το πραξικόπημα του 1974, που δεν υπάρχει σήμερα καμία ιστορική αμφιβολία ότι έγινε για να εισβάλει η Τουρκία και να καταλάβει το βόρειο τμήμα της Κύπρου, ώστε να μεταφέρει εκεί τους Τουρκοκύπριους.  Τι ήταν τα τσάμπα μαγκιλίκια κάποιων δικών μας οπλοφόρων οι οποίοι, την ώρα που η Τουρκία προήλαυνε στην Κύπρο,  αντί να είναι στην πρώτη γραμμή και να υπερασπίζονται την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, έμειναν πίσω, χιλιόμετρα μακριά από τις μάχες, για να μπαίνουν στους τουρκοκυπριακούς θύλακες στις πόλεις και στα χωριά και να τρομοκρατούν τους Τουρκοκύπριους καθώς και οι δολοφονίες που έγιναν στην Τόχνη; Τι άλλο από άνανδρες πράξεις που μας οδηγούσαν στην αυτοκαταστροφή;

Πρώτον διότι έδωσαν αφορμές στον τουρκικό στρατό και σε άτακτες τουρκοκυπριακές ομάδες να προβαίνουν σε “αντίποινα”, δηλαδή σε δολοφονίες, βιασμούς και άλλες βιαιοπραγίες στη διάρκεια της εισβολής και δεύτερον διότι έδωσαν στην Τουρκία μια αφορμή παραπάνω να αξιώσει άμεσα την μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων στον Βορρά, τάχα για να τους προστατεύσει. Δεν μπορώ λοιπόν να πιστέψω ότι τα τσάμπα μαγκιλίκια των δικών μας ήταν μόνο πράξεις βλακείας. Έγιναν σκόπιμα, ως μέρος του γενικότερου σχεδίου που θα διευκόλυνε την Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο.

Η Κύπρος είναι μοιρασμένη και η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ένα Σύνταγμα που λειτουργεί με το δίκαιο της ανάγκης, έπειτα από το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το 1964, που εμμέσως αναγνώριζε τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς τους Τουρκοκύπριους αξιωματούχους της, με τον όρο ωστόσο ότι η κυβέρνηση θα έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για επίλυση του προβλήματος.  Συνεπώς από το 1964 η Κυπριακή Δημοκρατία λειτουργεί υπό καθεστώς προσωρινότητας κι αυτό συντηρεί τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή το ψευδοκράτος στο βορρά να αναβαθμιστεί από τη διεθνή κοινότητα κι η διχοτόμηση να μονιμοποιηθεί. 

Όσοι ισχυρίζονται ότι με μια λύση η Τουρκία θα ελέγχει την Κύπρο, λένε ψέματα για να παραπλανήσουν τον κόσμο.  Με λύση του Κυπριακού, και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα ομοσπονδιακό δικοινοτικό κράτος, το νόμιμο αυτό κράτος θα απλώσει ξανά την κυριαρχία του σε όλο το έδαφος της Κύπρου και η Τουρκία θα αποχωρήσει. Οι Τουρκοκύπριοι, ενταγμένοι πλέον στην οικονομία και στο σύστημα ασφαλείας της ευρωπαϊκής Κύπρου, θα πάψουν να εξαρτώνται από την Τουρκία, όπως συμβαίνει σήμερα. Συνεπώς η επιρροή της Τουρκίας ολοένα θα εξασθενεί.

Αντίθετα με διχοτόμηση ή με διαιώνιση του σημερινού στάτους κβο, η τουρκική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο θα περιφρουρεί τη συνέχιση του ανεξέλεγκτου εποικισμού και του εκτουρκισμού στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν δεν φύγει η Τουρκία από την Κύπρο, ο Ελληνισμός θα βρίσκεται κάτω από μια μόνιμη απειλή που θα υπονομεύει με πολλούς τρόπους το μέλλον κι αυτή ακόμη την ύπαρξή του σε τούτο το νησί. Μόνο με μια τίμια συμφωνία για λύση του Κυπριακού μπορεί αυτή η χώρα να πορευτεί αισιόδοξα προς ένα καλύτερο μέλλον και θα μπορέσει να διασφαλίσει την ευημερία εμάς, των πολιτών της. 

 

Comments

  1. ανδρεας says:

    Πολυ καλή η αρθρογραφια σου. Μακαρι αυτη η σχολη σκεψης να είχε περισσότερη εκπροσώπηση στην κυπριακη πολιτικη και δημοσιογραφία. Απο την μερα που βρηκα την ιστοσελίδα έχω αρχισει και διαβάζω όλα τα άθρα με μεγάλο ενδιαφέρον…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *