Ο “πατριωτισμός” της ήττας…

8:35 PM | | Comments 2

«Και τι περιμένεις από ανθρώπους
που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους.
Απαθώς
τότε
κι…..
απαθώς
σήμερα
ζητάνε απλώς
διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι
δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε».

(Παντελής Μηχανικός, Ίτε, Κατάθεση, 1975)

pendtadaktylos1Μέρες σαν κι αυτή, που είναι τόσο καθαρή η ατμόσφαιρα, νομίζεις πως αν απλώσεις τα χέρια θα αγγίξεις τον Πενταδάκτυλο. Τα δάχτυλά σου θα ασπρίσουν απ’ τον ασβέστη, του ζωγραφισμένου εδώ και δεκαετίες πάνω στο δικό μας βουνό το εμβλήματος της μεγάλης μας ήττας…

Μα λέω ότι Ελληνοκύπριος που αποδέχεται ή το χειρότερο βολεύεται μ’ αυτή την ήττα, 40 χρόνια τώρα και κάθε φορά που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα πρωτοβουλία για λύση κι απελευθέρωση της πατρίδας του από την Τουρκία, αρχίζει να “ανησυχεί” και να γυρεύει αφορμές  και προφάσεις να αναβληθεί, να ματαιωθεί η προσπάθεια, ας μη μιλά ούτε για τον Αυξεντίου, ούτε για τον Παλληκαρίδη, ούτε για άλλον τίμιο πατριώτη, που έδωσε τη ίδια τη ζωή του για να ελευθερωθεί τούτος ο τόπος.  Ούτε ο Αυξεντίου, ούτε ο Παλληκαρίδης θυσιάστηκαν για αυτή την ντροπή!

Εκείνος που νομίζει ότι η Κύπρος δεν έχει πρόβλημα αν η Κερύνεια, το Βαρώσι, η Μόρφου, η Καρπασία, η Γιαλούσα… είναι 40 τόσα χρόνια κάτω από την μπότα του Τούρκου κι αν η Τουρκία μαγαρίζει τα σπίτια μας με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και εκατοντάδες χιλιάδες έποικους…

Εκείνος που  δεν τον χαλά η σκέψη ότι πουλάμε τη γη μας στον κατακτητή, με κίνδυνο να μην έχουμε να ορίσουμε τίποτα πια εκεί μετά από λίγα χρόνια…

Εκείνος που λέει πως κι αν ακόμα η μισή μας πατρίδα γίνει μια επαρχία της Τουρκίας, θα ‘ναι η συνείδησή μας ήσυχη γιατί εμείς δεν βάλαμε από κάτω την υπογραφή μας σε κάτι τέτοιο (λες κι έχει σημασία αν θα έχουμε βάλει ή όχι υπογραφή σε ένα κακό που αφήσαμε να συμβεί)…

Εκείνος λοιπόν μπορεί, αν θέλει, να ονομάσει τον εαυτό του βολεμένο, αδιάφορο, καιροσκόπο, φοβικό… Πάντως πατριώτης δεν δικαιούται να αυτοαποκαλείται. Δεν έχει πατριώτη που αποδέχεται ή το χειρότερο βολεύεται με τούτη την κηλίδα πάνω στο βουνό μας.

Αλλά τι μου ήρθε τώρα κι έγραψα αυτές τις σκέψεις; Μα επειδή έχουμε μπροστά μας μια νέα προσπάθεια που ξεκίνησε ήδη για λύση του Κυπριακού προβλήματος -ενός προβλήματος που απασχολεί τα Ηνωμένα Έθνη εδώ και 63 χρόνια- και κάποιοι άρχισαν πάλι να βαράνε τις σάλπιγγες της αυτοκαταστροφής. Με διαστρεβλώσεις και μαξιμαλιστικές, εθνικιστικές θέσεις, δαιμονοποιούν οτιδήποτε σχετίζεται με την διαδικασία των συνομιλιών. Μια τακτική που ακολουθούν και επαναλαμβάνουν κάθε φορά που εξελίσσεται πρωτοβουλία για το Κυπριακό.  Χαρακτηρίζω “αυτοκαταστροφή” αυτό που κάνουν, διότι η μη λύση είναι ολοφάνερο ότι οδηγεί την πατρίδα μας στη μονιμοποίηση της διχοτόμησης, δηλαδή στη μεγαλύτερη ήττα και καταστροφή του Ελληνισμού στην Κύπρο από καταβολής της χιλιόχρονης ιστορίας του σε τούτο το νησί. 

Το ξαναγράφω λοιπόν και το υπογραμμίζω: Κανένας πραγματικός πατριώτης δεν μπορεί να ανέχεται άλλο την de facto και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να επιτρέψει την οριστική (de jure) διχοτόμηση.  Κανένας πραγματικός πατριώτης δεν θα ζητούσε ποτέ διαζύγιο από την κατεχόμενή μας πατρίδα.

Comments

  1. Anonymous says:

    Δεν νομίζω ότι πρέπει να κατηγορούνται οι Κύπριοι για την κατάσταση της Κύπρου αλλά θα έπρεπε να αποτελεί ντροπή για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή κοινότητα που ανέχεται και επικροτεί αυτή την κατάσταση. Ο πόλεμος είναι ίδιον των βαρβάρων και οι Κύπριοι είναι φιλειρηνικός λαός που προσπαθεί μέσα από νόμιμους και δίκαιους τρόπους να βρεί το δίκαιο του. Ο φόβος που επικρατεί στους Κύπριους σχετικά με την επερχόμενη λύση πηγάζει από τις προηγούμενες λύσεις που μας επεβλήθηκαν και που ήταν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της Τουρκίας, και γι αυτό προτιμά την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στο μέλλον από μια λύση που θα τον καταδικάζει.

    1. Χρησιμοποιείτε την “επίσημη εκδοχή” για τα γεγονότα των τελευταίων 60 ετών, την οποία εγώ προσωπικά καταγράφω σαν συνέχεια της αρχαίας … ελληνικής μυθολογίας. Έχουμε διαπράξει τεράστια σφάλματα, έχουμε προβεί και σε βιαιοπραγίες, στη διάρκεια της δεκαετίας του 60 και σίγουρα δώσαμε με τα σφάλματά μας στην Τουρκία τις αφορμές που έψαχνε για να διχοτομήσει την Κύπρο. Αν συνεχίζουμε να πιστεύουνμε ότι εμείς ήμασταν άγιοι και ότι πάθαμε το πάθαμε από την καλοσύνη μας και την αθωότητά μας, τότε ποτέ δεν θα διορθωθούμε και δεν πρόκειται να κερδίσουμε κανένα αγώνα στο μέλλον. Οι λύσεις που μας πρότειναν δεν ήταν φιλοτουρκικές. Αν ήταν έτσι η Τουρκία θα τις είχε δεχτεί από το τα τέλη του 70… Απλά δεν ήθελε ούτε η Τουρκία ούτε κι εμείς να διαπραγματευτούμε την τελική λύση. Η Τουρκία διότι υπηρετούσε το στόχο της διχοτόμησης κι εμείς… εμείς δεν ξέρω γιατί… μάλλον για τον ίδιο λόγο!!!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *