Ο αιφνιδιασμός ως συνιστώσα του εθνικού μας μαζοχισμού

5:55 PM | |

ΙΣΡΑΗΛ - ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ«Παιχνίδια σε διπλό ταμπλό – Κοντά σε συμφωνία Ισραήλ και Τουρκία, ενώ το Τελ Αβίβ συνεχίζει και με Κύπρο».

Αυτός είναι ο τίτλος σημερινού πρωτοσέλιδου στον Φιλελεύθερο, που ενημερώνει τους αναγνώστες του ότι Ισραηλινοί και Τούρκοι βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία για μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Η διατύπωση του τίτλου σαφέστατα μαρτυρεί την απαρέσκεια της εφημερίδας για την εξέλιξη αυτή. Είναι σαν να φαίνεται δηλαδή περίεργο ο Ισραήλ να είναι εταίρος με την Τουρκία και με την Κύπρο ταυτόχρονα εκ παραλλήλου.

Τα τελευταία τρία χρόνια έγραψα αρκετά άρθρα επιχειρηματολογώντας σε σχέση με την άποψη μου ότι το Κυπριακό θα οδηγηθεί σε λύση διότι αυτό επιβάλλουν οι σχεδιασμοί των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή. Ότι ο φυσικός πλούτος στη λεκάνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου πρέπει να ανορυχθεί υπό συνθήκες ειρήνης και ως εκ τούτου θα επιδιωχθεί ευρεία συνεργασία όλων των εμπλεκομένων και σημαντικών χωρών κι ότι συντρέχει παράλληλα μια εξαιρετικά ευνοϊκή συγκυρία για λύση του Κυπριακού, με τρόπο που να ικανοποιεί και τις δύο κοινότητες του νησιού. 

Όταν ειδικοί επί των υδρογονανθράκων, όπως ο Σόλων Κασίνης κι ο Χαράλαμπος Έλληνας, επέμεναν ότι ο Ισραήλ δεν επρόκειτο ποτέ να τα ξαναβρεί με την Τουρκία κι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει ισραηλινό φυσικό αέριο από τη χώρα αυτή, εγώ έγραφα ότι μια τέτοια εξέλιξη θα πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανή αν όχι βέβαιη.

Δεν είμαι ειδικός ούτε επί των αερίων ούτε επί των μεσανατολικών ζητημάτων. Επιχειρηματολογώ με βάση τη λογική μου, που δεν είναι τίποτε παραπάνω από κοινή λογική. Παρόλα αυτά η σχολή σκέψης που εδώ και 42 χρόνια επιδιώκει, μονίμως και με διάφορες αιτιάσεις, την αναβολή της λύσης του Κυπριακού επ’ αόριστον, επέμενε ότι Ισραήλ και Τουρκία δεν πρόκειται να τα βρουν, «διότι οι Ισραηλίτες δεν είναι Κυπραίοι», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά.

Μάλιστα έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι ο Ισραήλ είναι εναντίον της λύσης του Κυπριακού διότι δεν θέλει μέσα στα πόδια του την Τουρκία. Παιδαριώδη επιχειρήματα, χωρίς το βάρος και τη σοβαρότητα που απαιτεί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο τόπος μας. Με τέτοιες επιδερμικές και «άρπα-κόλλα» προσεγγίσεις καταφέρνουμε κάθε φορά να αιφνιδιαζόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που ήταν πλήρως προβλέψιμες.

Σε άρθρο μου πριν από δύο χρόνια, με τίτλο «Ο Ισραηλινκός ΥΠΕΞ και οι επιλογές για εξαγωγή του φυσικού αερίου» έγραφα τα εξής: «Μπορεί μεν οι εμπειρογνώμονες που ασχολούνται με θέματα φυσικού αερίου να δηλώνουν ότι δεν τίθεται θέμα μεταφοράς αερίου μέσω Τουρκίας, αλλά φαίνεται ότι η λύση που θα επιδιώξουν σ’ αυτό το θέμα οι ΗΠΑ και ίσως η ΕΕ θα είναι όχι τεχνοκρατική αλλά πολιτική… Ας το έχει λοιπόν διαρκώς υπόψη η πολιτική μας ηγεσία, για να μην ακούσουμε ένα πρωί πάλι τη γνωστή φαρσοκωμωδία με τις εκπλήξεις και τους ολοφυρμούς, ότι τάχατες παγιδευτήκαμε. Διότι τα μηνύματα που φτάνουν στ’ αυτιά μας είναι ξεκάθαρα.»

Ενώ λοιπόν τα μηνύματα ήταν ξεκάθαρα πριν από δύο χρόνια, σήμερα κάποιοι αιφνιδιάζονται και πάλι. Και πού είσαι ακόμα… Στους επόμενους λίγους μήνες να δείτε τι θα γίνει.  Όταν η επιλογή μας θα είναι να λύσουμε το Κυπριακό ή να χάσουμε οριστικά το παιχνίδι των υδρογονανθράκων, με πιθανότερη εξέλιξη ο Ισραήλ να περάσει το δικό του φυσικό αέριο στην Τουρκία χωρίς εμάς και φυσικά από περιοχές της Κύπρου που δεν ελέγχονται από την Κυπριακή Δημοκρατία, εκεί να δείτε κλάματα και οδυρμούς από τις γνωστές … πατριωτικές δυνάμεις. 

Είπαμε και γράψαμε εδώ και πολύ καιρό και πάντως έγκαιρα ότι έρχονται εξελίξεις. Ότι έπρεπε να είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι, να ξέρουμε τι θέλουμε και, με τη στήριξη των ισχυρών (σ’ αυτή την ευνοϊκή για εμάς και δύσκολη για την Τουρκία γεωπολιτική συγκυρία) να επιτύχουμε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού.  Αυτοί που απορρίπτουν τα πάντα στο Κυπριακό μιλώντας τάχα για πορεία προς την “όποια λύση” είναι αυτοί που με την χωρίς πυξίδα και έρμα πολιτική μας οδηγούν όχι απλά στην “όποια λύση” αλλά στην χειρότερη λύση από όλες, που θα είναι η διχοτόμηση και η αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως επίσημου κράτους στο σύνολο της επικράτειας της Κύπρου. 

Εύχομαι ο πρόεδρος Αναστασιάδης να είναι αρκούντως προετοιμασμένος κι αποφασιστικός. Διότι οι γνωστές πολιτικές δυνάμεις (που εξάλλου είναι στην αντιπολίτευση και δικαιούνται να λένε ό,τι θέλουν) δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως την κρισιμότητα της κατάστασης. 

Αλλά όταν δεν μπορείς να δεις πού παν τα τέσσερα, πέφτεις από λακκούβα σε λακκούβα και θα ‘σαι τυχερός αν δεν βρεθείς στο τέλος και στον πάτο του πηγαδιού. Τελικά όμως σε τούτο τον τόπο γουστάρουμε τον αιφνιδιασμό. Είναι μια από τις θανάσιμες συνιστώσες του εθνικού μας μαζοχισμού.

ΣΗΜ.: Πατώντας ΕΔΩ, μπορείτε να διαβάσετε άρθρα μου από το 2013 μέχρι σήμερα, στα οποία επιχειρηματολογώ εκτενέστερα για τη σχέση ανάμεσα στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων και την ανάγκη για γρήγορη λύση του Κυπριακού.  

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *