Ανοίγοντας στο κινητό του την εφαρμογή «chat-4», ένα εργαλείο συνομιλίας με τεχνητή νοημοσύνη, ο Νικόλας Παπαδόπουλος ανακάλυψε ότι η Τουρκία προωθεί στην Κύπρο τη λύση δύο κρατών, δηλαδή τη διχοτόμηση. Μάλιστα, με ανάρτησή του στο Twitter, ζήτησε «να συμβουλευτούν αυτό το εργαλείο κάποιοι εκτός και εντός Κύπρου, που ακόμα και σήμερα κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν». Όμως ποιοι είναι αυτοί, ειδικά οι εντός της Κύπρου, που ακόμα και σήμερα κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν;
Είναι οι «συναγωνιστές» σου, κύριε Νικόλα Παπαδόπουλε! Στο ΔΗΚΟ και στα άλλα απορριπτικά κόμματα, που ισχυρίζονται, σε συνεντεύξεις, άρθρα και σχόλια, εδώ και δεκαετίες ότι η Τουρκία δε θέλει διχοτόμηση αλλά ομοσπονδία, για να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο. Το έλεγαν και τότε που ο Ντενκτάς έκανε τα πάντα για να πετύχει τη διχοτόμηση και συνεχίζουν να το λένε και τώρα που η Τουρκία και σύσσωμη η τουρκοκυπριακή δεξιά επιμένει σε λύση δύο κρατών.
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω σ’ αυτό τον επίμονο μύθο είναι ότι στην πραγματικότητα τη διχοτόμηση δε τη θέλει μόνο η Τουρκία αλλά και αυτοί, οι δικοί μας δηλαδή. Οπότε βρήκαν έναν «πανέξυπνο» τρόπο να απενοχοποιούν την έννοια της διχοτόμησης και προσθέτουν άλγος στην ομοσπονδιακή λύση.
Όμως ακόμα κι αν η Τουρκία θέλει να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο, αυτό δεν το θέλουν οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι, οι οποίοι (για να τα λέμε ωμά) θέλουν αυτό τον έλεγχο για την πάρτη τους, λόγω της νευραλγικής θέσης του νησιού στη θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου, ανάμεσα σε Τουρκία, Άραβες και Ισραήλ. Αιώνες τώρα διεκδικούν οι Ευρωπαίοι την Κύπρο. Οι Άγγλοι κατέλαβαν το νησί από τους Βυζαντινούς, έπειτα πέρασε στους Γάλλους και αργότερα στους Ιταλούς. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία το κατέλαβε έπειτα από σκληρές μάχες με τους Ιταλούς αλλά το κράτησε μόνο ενόσω ήταν ισχυρή. Μόλις έχασε την ισχύ της, η Κύπρος πέρασε ξανά στους Άγγλους. Οι Ρώσοι δεν είχαν ποτέ λόγο πάνω στην Κύπρο, αλλά ούτε κι αυτοί θα ήθελαν να περάσει το νησί υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, κάτι που θα σήμαινε ουσιαστικά αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας στο κομβικό αυτό γεωγραφικό σημείο.
Επίσης οι δυτικοί δεν είναι ανόητοι, για να ξεγελαστούν και να επιτρέψουν στην Τουρκία να βάλει χέρι στην Κύπρο μέσα από μια λύση του Κυπριακού, πράγμα που θα σημαίνει εμμέσως και παρέμβασή της στα εσωτερικά της Ε.Ε. Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να ήταν το όπλο μας. Αν προχωρούσαμε αποφασιστικά για λύση του Κυπριακού, με στόχο να φτάσουμε ως το τέλος, η Τουρκία δε θα μπορούσε να κερδίσει την τελική μάχη, γιατί δε θα είχε στήριξη. Άλλωστε το έχει αποδείξει αυτό κι η ιστορία. Το ισχύον Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το τουρκοκυπριακό βέτο του αντιπροέδρου και τις ποσοστώσεις, αφήνει μεγάλα περιθώρια στην Τουρκία να ποδηγετεί, μέσω των Τουρκοκυπρίων, την Κύπρο. Όμως δεν της επέτρεψαν αυτό το ρόλο, ούτε η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία του 80% αλλά ούτε και οι ξένοι, οι οποίοι το 1964 αναγνώρισαν, στον ΟΗΕ, ως νόμιμη την Κυπριακή Δημοκρατία, παρά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων.
Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκει η Τουρκία είναι να αποκτήσει κυριαρχία στο βόρειο μέρος της Κύπρου, ώστε να έχει γεωπολιτικό ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και ελεύθερη πρόσβαση σε μέρος της ΑΟΖ της Κύπρου. Κάτι δηλαδή που δε θα έχει, αν η Κύπρος ενωθεί σε μία, ομοσπονδιακή χώρα. Θα επιδιώξει επίσης, με τις πλάτες της τουρκικής αγοράς των 80 εκατομμυρίων ανθρώπων, να κάνει το δικό της κράτος στην Κύπρο οικονομικά πιο εύρωστο από την Κυπριακή Δημοκρατία και πληθυσμιακά μεγαλύτερο, ώστε να συντηρεί εδαφικές απαιτήσεις στο μέλλον. Με οικονομικούς και δημογραφικούς όρους να κάνει στο μέλλον ισχυρότερη την τουρκική Κύπρο από την ελληνική. Γι’ αυτό θέλει τη διχοτόμηση, με λύση δύο ανεξάρτητων κρατών.
Η Τουρκία δε διαπραγματεύεται μαζί μας το Κυπριακό αλλά με τους ξένους. Οι ηγέτες μας της έδωσαν όλες τις αφορμές που χρειαζόταν για να παρουσιάσει στη διεθνή κοινότητα την παρανομία της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής ως «δικαιολογημένη», τάχα «για την προστασία των Τουρκοκυπρίων», ως εγγυήτρια δύναμη. Αν οι ξένοι ήθελαν να της παραχωρήσουν κομμάτι της Κύπρου, θα μπορούσε η διχοτόμηση να είχε γίνει το 1957, το 1960, το 1964, το 1967, το 1974, το 1983, το 2004, το 2017. Αιματηρές συγκρούσεις και δολοφονίες ανάμεσα στις δύο κοινότητες καθώς επίσης ναυάγια συνομιλιών και άλλα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα, θα μπορούσαν να είχαν δώσει στην Τουρκία όσα «πατήματα» έψαχνε για να πείσει τους ξένους ότι Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι δεν μπορούν να συμβιώσουν και πρέπει να χωρίσουν οριστικά και επίσημα.
Τα γεγονότα του 1974, πραξικόπημα και εισβολή, καθώς και η συμφωνία για ανταλλαγή πληθυσμών (ναι υπογράψαμε ανταλλαγή πληθυσμών), το 1975, έγιναν βάση ενός σχεδίου που σίγουρα είχε την παρασκηνιακή έγκριση των Βρετανών και των Αμερικάνων αν όχι και των Ρώσων, αφού έβλεπαν ότι λύση στο Κυπριακό δεν μπορούσε να βρεθεί και η Τουρκία πίεζε για διχοτόμηση επικαλούμενη τους Τουρκοκύπριους. Όμως το σχέδιο, για τους ξένους, δεν ήταν για να αποκτήσει η Τουρκία δικό της κράτος στην Κύπρο. Ήταν μόνο για να αποκτήσουν οι Τουρκοκύπριοι δική τους «στέγη», ένα έδαφος μέσα στο οποίο θα αισθάνονται ασφάλεια.
Μεμπτό, πρόστυχο και καταδικαστέο να εκτοπίζεις 160 χιλιάδες ανθρώπους για να εγκαταστήσεις άλλους, αυτό δεν το συζητάμε. Όμως ας κάνουμε κάποτε μια αυτοκριτική, για λάθη που ΔΕΝ τα κάναμε όλοι μας, αλλά ΚΑΠΟΙΟΙ συγκεκριμένοι από τους δικούς μας, ηγέτες, παραηγέτες, παρακοιμώμενους, στρατόκαβλους, πιστολάδες, φονιάδες και πάει λέγοντας. Πώς κατάφεραν με τις πράξεις τους να δώσουν υπόσταση στον ισχυρισμό της Τουρκίας ότι οι Τουρκοκύπριοι κινδυνεύουν από εμάς (ειδικά μετά και τα γεγονότα της Κοφίνου). Αλλά οι ξένοι δεν συναίνεσαν να δοθεί έδαφος στην Τουρκία. Το έδαφος αυτό θα ήταν η μία από τις δύο πολιτείες της μίας και μόνης, ομοσπονδιακής Κύπρου.
Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι οι ξένοι αρνούνται κατηγορηματικά να δεχτούν λύση δύο κρατών στην Κύπρο, αρνούνται δηλαδή να αποκτήσει δικό της κράτος η Τουρκία πάνω στην Κύπρο, αρνούνται να ελέγχει νόμιμα και μόνιμα η Τουρκία κομμάτι της Κύπρου, η δική μας πολιτική ηγεσία μας σπρώχνει προς τα εκεί εδώ και δεκαετίες. Για λόγους που ένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει εντελώς. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι πιστεύουν ότι θα είμαστε πιο ασφαλείς, αν μείνουμε καθαρά ελληνικό κράτος στον νότο και έχουμε δίπλα μας, από τη Δερύνεια ως τον Λιμνίτη σκληρό σύνορο με την Τουρκία. Ότι δε θα μας επηρεάσει ένα ενδεχόμενο οικονομικό και δημογραφικό «μπουμ» στο νόμιμο πια τουρκικό κράτος του βορρά και ο τύπου «hard rock» ανταγωνισμός που θα μας κάνει. Ούτε ανησυχούν ότι χάνουμε οριστικά και το Βαρώσι, το οποίο αρχίσαμε να πουλάμε σιγά σιγά, για να το κάνουν οι Τούρκοι και όχι εμείς “Las Vegas” της Μεσογείου. Ναι, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι αφελείς ανάμεσά μας.
Όμως, κύριε Νικόλα Παπαδόπουλε, πολύ φοβάμαι ότι την Κύπρο την ξεπούλησαν ακουσίως ή εκουσίως στα τουρκικά συμφέροντα κάποιοι που βρίσκονταν στα υψηλά δώματα της εξουσίας και στα σαλόνια του κατεστημένου. Κάποιοι που έκαναν καριέρες με το Κυπριακό και έφτιαξαν περιουσίες, λαμβάνοντας μέρος στη νομή της εξουσίας, σε ένα κράτος με διαμπερές Σύνταγμα, απουσία ελέγχων και ατιμωρησία.
Συνεπώς, κύριε Νικόλα Παπαδόπουλε, αυτό που σου έγραψε το “Chat-4” και μας το ανάρτησες στο twitter, θα έπρεπε να το είχες στείλει πρώτα στους δικούς σου «συναγωνιστές» που περιφέρονται στα ΜΜΕ και στα ΜΚΕ, αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα ψευδοεπιχειρήματα, που εδώ και 47 χρόνια και διαρκούντος του μακροχρόνιου αγώνα της μάσας, μας οδηγούν αργά και σταθερά στη διχοτόμηση, λέγοντάς μας ότι η Τουρκία δεν την θέλει. Στείλε τούς το επειγόντως!