ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ Η ΚΥΠΡΟΣ ΠΑΡΑ Ο ΠΟΥΤΙΝ;

2:56 PM | |

Η οικονομική καταστροφή του 2013 ήταν το αποτέλεσμα της διαπλοκής του τραπεζικού και πολιτικού μας συστήματος με ξένους ύποπτους μεγιστάνες. Οι πιο πολλοί από εκείνους ήταν Ρώσοι, τους οποίους κυνηγούσε ακόμη και ο Πούτιν, ο οποίος έστειλε επανειλημμένες προειδοποιήσεις, με δημόσιες δηλώσεις του, ότι έπρεπε να επιστρέψουν τα λεφτά τους στη Ρωσία. Τα λεφτά που είχαμε εμείς στη Λαϊκή και στην Τράπεζα Κύπρου.

Μέχρι τότε η Κύπρος ήταν ένα κανονικό και νόμιμο διεθνές πλυντήριο βρώμικου χρήματος. Όποιος απατεώνας ήθελε να κάνει τις βρομοδουλειές του, ήξερε ότι στην Κύπρο θα ήταν ασφαλής, προπαντός αν έβρισκε (εύκολα πάλι) τον τρόπο να ικανοποιήσει το πολιτικό κατεστημένο ή συγκεκριμένους «ανθρώπους κλειδιά». Έπειτα όμως από το πατατράκ του 2013, αναγκαστήκαμε, ως χώρα, να αλλάξουμε δουλειά και, από πλυντήριο, να γίνουμε προορισμός υγειών συναλλαγών και υπηρεσιών. Ξεκίνησε σε θεσμικό επίπεδο να μπαίνει τάξη, οι νόμοι έκλεισαν πόρτες, παράθυρα και παραθυράκια και πλέον η παρανομία ξεκίνησε να θεωρείται παρανομία.

Παρόλα αυτά, η κουτοπονηριά, που ευδοκιμεί ευρέως την Κύπρο, συνέχισε να βαφτίζει το κρέας ψάρι για να το τρώει στις νηστείες. Εννοώ ότι κάποιοι συνέχισαν να διαπλέκονται με το βρόμικο ή ύποπτο ρωσικό χρήμα, ή να παραβιάζουν κυρώσεις,  κρυμμένοι πίσω από νομικισμούς, πίσω από το δάκτυλό τους δηλαδή, νομίζοντας ότι θα ξεγελάσουν οι έξυπνοι Κυπραίοι τους «κουτόφραγκους» και τα «αμερικανάκια». Όμως οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Αμερικάνοι, μας το έχουν κάνει ξεκάθαρο, ιδιαίτερα από το 2014 (από τότε που εισέβαλε ο Πούτιν στην Κριμαία) και μετά, ότι δεν μας παίρνει άλλο και ότι πρέπει να απαλλαγούμε αμέσως από την ρωσική εξάρτηση ή οποιαδήποτε άλλη οικονομική ή πολιτική επιρροή από τη Μόσχα του Πούτιν.

Το αντάλλαγμα ήταν πολιτική και οικονομική στήριξη, την οποία όντως βλέπουμε, αποτελεί πλέον πραγματικότητα η αλληλεγγύη της δύσης προς την Κύπρο. Η αξιοπιστία και η όποια ευρωστία υπάρχει σήμερα στο τραπεζικό μας σύστημα, οφείλεται στη δυτική στήριξη, γι’ αυτό και οι τράπεζες θορυβήθηκαν έντονα από τις συστάσεις και τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, σχετικά με εξυπηρετήσεις Κυπρίων λογιστών και δικηγόρων προς Ρώσους ολιγάρχες. Διότι φοβούνται μήπως με τις πράξεις τους κάποιοι μας πάνε ξανά πίσω στο κλίμα του 2013, με όλες τις συνέπειες.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος ωστόσο αντέδρασε, λέγοντας περίπου ότι μας δεσμεύουν μόνοι οι ευρωπαϊκές κυρώσεις και όχι οι αμερικανικές και βρετανικές. Αλλά το θέμα δεν είναι ούτε νομικό ούτε και εξαρτάται από τη άποψη του Δικηγορικού Συλλόγου. Για τη δύση το θέμα είναι εξόχως πολιτικό και για την Κύπρο θέμα εθνικού συμφέροντος. Ο Δικηγορικός Σύλλογος οφείλει να διακρίνει ότι άλλο είναι το συμφέρον της Κύπρου και άλλο το συμφέρον της «πούγκας» κάποιων δικηγόρων και λογιστών, οι οποίοι επιμένουν να συναλλάσσονται με Ρώσους που επηρεάζονται από τις δυτικές κυρώσεις.  

Για πάνω από μισό αιώνα τώρα η «πούγκα» ορισμένων σε τούτο τον τόπο είναι πάνω από την πατρίδα. Ναι, κάποιοι βάφτισαν το προσωπικό τους συμφέρον «δημόσιο συμφέρον» και έφαγαν με χρυσά κουτάλια, με τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων. Έφερε πολλά λεφτά στον τόπο, λέει το παραμύθι που μας πούλησαν. Μα θα έφερνε πολύ περισσότερα και για πολύ περισσότερο καιρό αν γινόταν μόνο για το συμφέρον του τόπου αντί για την πούγκα ορισμένων, υψηλά ισταμένων και βολεμένων. Άσε που δυο Υπουργοί Οικονομικών της κυβέρνησης Αναστασιάδη, ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Κωνσταντίνος Πετρίδης, παραδέχτηκαν ότι η ζημιά που προκάλεσε τελικά το πρόγραμμα στην αξιοπιστία της Κύπρου ήταν μεγαλύτερη από το όποιο έσοδο έφερε στα οικονομικά της χώρας.

Η Κύπρος είδε όφελος, μετά την απόφασή της να συμπλεύσει με τους εταίρους της στη δύση και η απεξάρτησή της από το ρωσικό χρήμα (παράνομο ή νόμιμο) δεν της βγήκε σε κακό.  Χωρίς το ρωσικό χρήμα, αναδιπλώθηκαν και αναπροσάρμοσαν τις υπηρεσίες τους λογιστές και δικηγόροι, των οποίων ο κύκλος εργασιών είχε να κάνει πριν σχεδόν αποκλειστικά με Ρώσους. Ο αποκλεισμός των Ρώσων τουριστών, την περσινή περίοδο, απέδειξε επίσης πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο κυπριακός τουρισμός μπορεί να ζήσει και να ευτυχήσει χωρίς τους Ρώσους τουρίστες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε τους θέλουμε. Φυσικά και τους θέλουμε, δεν μας έφταιξαν σε τίποτε οι απλοί πολίτες, αλλά ήταν μέγα σφάλμα να εξαρτόμαστε σχεδόν αποκλειστικά, για να μην πω με εμμονικό τρόπο, από μια αγορά.  

Τα κολλήματά μας μόνο να ξεπεράσουμε ως λαός, την ρωσολατρεία δηλαδή, που ξεπερνά τα όρια της λογικής και της ιστορικής τεκμηρίωσης και όλα θα πάνε καλά. Φιλία με τους Ρώσους ναι,  όχι όμως με τον Πούτιν και τους μεγιστάνες που ρουφάνε το αίμα του ρωσικού λαού. Να συνδυάσουμε τα φιλικά μας αισθήματα για τον ρωσικό λαό, με την ηθική και όχι με την ανηθικότητα και βεβαίως, σε ό,τι αφορά την πολιτική μας κατεύθυνση, να κοιτάμε πρώτα το εθνικό συμφέρον της Κύπρου και όχι το πώς θα υπερασπιστούμε τον Πούτιν και τον περίγυρό του.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *