Απουσία…

11:07 PM | |
Μοναξιά-άντρας-παραλίαΣτην άμμο με την ύλη σου,
έτσι όπως δόθηκες
με λέξεις άρρητες,
πλήρεις αισθήσεις,
στη μουσική σιωπή της πανσελήνου.
 
Πώς καθρεφτίζονταν πάνω στη θάλασσα
σαν ένας δίαυλος φυγής στ’ άγνωστο σύμπαν,
πώς στροβιλίζονταν
σφές κι ανάσες κι ευωδιές
σ’ άδυτα βάθη.
 
Κι ύστερα τίποτα.
Βουβές σπηλιές, ξύλινος φλοίσβος.
 
Στην άμμο με την ύλη σου,
εδώ που γύρισα χίλιες φορές
στάλες ιδρώτα, χαρακιές
σε ένα κορμί που λίκνιζες να ψηλαφίσω,
εδώ να γίνω βότσαλο
μέσα στους πόρους μου να πετρωθείς
μέσα στο σώμα μου να σ’ αναστήσω.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *