“Η διαφθορά συνιστά απειλή για τα θεμέλια της Δημοκρατίας και είναι μάστιγα που επηρεάζει δυσμενώς κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής με οικονομικές, κοινωνικές, και πολιτικές επιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, προκαλεί αβεβαιότητα, και πλήττει, ανάμεσα σε άλλα, ανεπανόρθωτα το επιχειρηματικό περιβάλλον, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα της χώρας.”
Τα λόγια αυτά είναι του προέδρου Χριστοδουλίδη, στο Σεμινάριο που διοργάνωσε o Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος, με θέμα «Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς. Συμφωνώ και με το τελευταίο ιώτα. Άλλωστε αυτά γράφω ανελλιπώς από το 2011 στην ιστοσελίδα μου και στα κοινωνικά δίκτυα.
Η διαφθορά είναι, εξίσου με το Κυπριακό, ένα τεράστιο εθνικό ζήτημα επιβίωσής μας σε τούτο τον τόπο. Στην πραγματικότητα είναι σε μήκος και πλάτος, ύψος και βάθος πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ότι νομίζουν οι περισσότεροι Κύπριοι. Ναι, το λέω με βεβαιότητα ότι οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούν το μέγεθος του προβλήματος. Ας ξεκινήσουμε από το πιο απλό, από το «μέσον», που θεωρείται στην Κύπρο δεδομένο, ενώ είναι κι αυτό μια μορφή διαφθοράς και εκμαυλισμού ολόκληρης της κοινωνίας. Η πελατειακή σχέση με τα κόμματα και την εξουσία αποτελεί εδώ και δεκαετίες στην Κύπρο το εγχειρίδιο της αγωγής της διαφθοράς. Το διεφθαρμένο σύστημα της κομματοκρατίας μόλυνε μια ολόκληρη κοινωνία, για να λέει μετά, σαν άλλοθι, «μαζί τα φάγαμε».
Παράλληλα «εκπαιδεύεται» η κοινωνία να κοιτά το τέρας της διαφθοράς με απάθεια. Να θεωρεί περίπου σαν αυτονόητο ότι, εκείνος που έχει τη δύναμη και την εξουσία, θα κανονίσει πρώτα τους δικούς του και την τσέπη του. Είναι ενδεικτικό ότι ο Αναστασιάδης, όντας πρόεδρος, δεν ένιωσε καμία αναστολή να ταξιδεύει, με ιδιωτικά αεροπλάνα, μεγιστάνων που επιζητούσαν εξυπηρετήσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία και μας είπε κάποια στιγμή ότι έκανε οικονομία στο δημόσιο χρήμα, διότι δεν μας χρέωσε για τις πτήσεις! Αυτό το θεώρησε λογικό και μια μεγάλη μερίδα των πολιτών της μπανανίας.
Το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων είναι ένα άλλο παράδειγμα που με εξοργίζει όταν το συζητώ με φίλους και γνωστούς μου, απλούς πολίτες, που μου λένε ότι έφερε λεφτά στη χώρα σε μια δύσκολη στιγμή για την κυπριακή οικονομία και δεν τους απασχολεί καμία άλλη από τις κρίσιμα σοβαρές παραμέτρους του ιδίου ζητήματος. Δεν τους ενοχλεί που έκαναν Ευρωπαίους πολίτες ένα σωρό διεθνείς απατεώνες, θέτοντας βόμβα στα θεμέλια της αξιοπιστίας αυτής της χώρας, της αξιοπιστίας που αποτελεί ζητούμενο και προαπαιτούμενο για τους νόμιμους και σοβαρούς επενδυτές, που θα φέρουν εδώ νόμιμο χρήμα, ώστε να έχουμε μια υγιή και μακρόπνοη οικονομία. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι, με το βρόμικο χρήμα, που έφεραν εδώ οι απατεώνες, για να πάρουν διαβατήριο, κάποιοι επίορκοι έκαναν την «αρπαχτή» τους, ενώ τα λεφτά που έμειναν στην οικονομία του τόπου ήταν ένα βρόμικο απόστημα, που δεν ήθελαν να το πλησιάσουν οι σοβαροί επενδυτές, γιατί φοβόνταν ότι κάποια στιγμή το απόστημα θα σκάσει, όπως έσκασε το 2013 και θα κινδύνευαν να εκτεθούν ή και να χάσουν τα λεφτά τους. Κυριάρχησε το παραμύθι ότι «σώθηκε η οικονομία». Λες κι η οικονομία δεν μπορούσε να σωθεί με υγιείς, νόμιμες επενδύσεις και χωρίς να φάνε οι επιτήδειοι.
Ναι, είμαστε βουτηγμένοι στη διαφθορά κι όλα αυτά και πολλά άλλα σκάνδαλα που σκάνε κάθε τρεις και λίγο, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Πόσα άλλα έγιναν στις μαύρες δεκαετίες της διαφθοράς, εγκλήματα όλων των μορφών, δεν μπορεί να τα διανοηθεί ο νους του απλού, ανύποπτου πολίτη, που έμαθε να ανέχεται και να δικαιολογεί τα λίγα σκάνδαλα που βγήκαν στην επιφάνεια, προπαντός αν έγιναν επί διακυβέρνησης του δικού του κόμματος και προέδρου.
Ο Χριστοδουλίδης είπε το αυτονόητο για τη διαφθορά, μιλώντας σε ένα συνέδριο που είχε ως αντικείμενο τη διαφθορά. Το ερώτημα είναι αν αυτά που είπε τα εννοεί και τα πιστεύει πραγματικά. Διότι στα δέκα χρόνια της προηγούμενης διακυβέρνησης δεν είδε τίποτε το μεμπτό. Αν τα εννοεί, ας κάνει επιτέλους κάτι. Ξέρω, είναι εξαιρετικά δύσκολο, μέσα σε ένα διαχρονικά διεφθαρμένο σύστημα, που έχει στήσει μηχανισμούς εκβιασμού και δικλείδες ασφαλείας στους θεσμούς, για να μη χάσει τα κεκτημένα του και να αποφεύγει την τσιμπίδα του νόμου.
Όμως ο Χριστοδουλίδης δεν έχει άλλη επιλογή, γιατί ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, πρέπει η Κύπρος να καθαρίσει και να γίνει αξιόπιστη χώρα. Αλλιώς τη βάψαμε. Το δούλεμα των προηγούμενων χρόνων και δεκαετιών δεν έχει άλλο έδαφος να καρποφορήσει. Κάηκε. Τώρα μας κρατάνε κι οι ξένοι από το λαιμό. Με μια κίνησή τους καήκαμε και ως λαός. Η απληστία και η κακοήθεια του διεφθαρμένου συστήματος μας εγκλώβισε σ’ αυτόν τον εκβιασμό.
Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης οφείλει εδώ και τώρα να κάνει αυτό που δεν έκανε ο προκάτοχός του στην ιστορική συγκυρία του 2013. Πρέπει να βρει τον τρόπο να σκοτώσει το τέρας της διαφθοράς, αν θέλει πραγματικά να σωθεί η Κύπρος και ο ίδιος προσωπικά. Θέλω να πιστεύω ότι είναι αρκετά έξυπνος ώστε να καταλαβαίνει τις ολέθριες συνέπειες, αν η Κύπρος βρεθεί ξανά στο μάτι του κυκλώνα, με μια Τουρκία στο κάδρο να διεκδικεί να ανεκδιήγητα στην Κύπρο…