Η Κύπρος είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον πλανήτη. Ας ξεκινήσουμε από αυτή την παραδοχή για να αναζητήσουμε τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, το γιατί ζούμε σε μια μοιρασμένη στα δύο χώρα και γιατί τόσες πολλές φορές μας έχουν καταληστέψει οι τράπεζες, οι κτηματομεσίτες, οι χρηματιστές, το κράτος, το κάθε λαμόγιο που έχει άκρες στην εξουσία.
Αναμφίβολα ατυχήσαμε να μας κυβερνήσουν ανεπαρκείς, που δεν είχαν τη σοφία και τα κότσια του μεγάλου ηγέτη. Το κατεστημένο προήχθη σε βαθύ κράτος επί Μακαρίου, του πρώτου προέδρου αυτής της χώρας, ενός επισκόπου που δεν διέθετε μεν ηγετικές ικανότητες, αλλά διέθετε πλούσιο υποκριτικό ταλέντο και άστρο αυτοπροβολής. Ο Μακάριος λοιπόν έχτισε ένα σύστημα εξουσίας που το χαρακτήριζε η αρχοντοχωριάτικη κουλτούρα της υποκρισίας, της αυτοπροβολής και της απληστίας.
Επί Σπύρου Κυπριανού την κουμπαροκρατία του Μακαρίου αντικατέστησε η ασύδοτη κομματοκρατία, που έγινε καρκίνος και κατέφαγε τα σωθικά αυτής της χώρας, που εξάρθρωσε και γελοιοποίησε τους θεσμούς του κράτους, καταστρατήγησε τους νόμους, καταβαράθρωσε κάθε ηθική αξία, πυροβόλησε στο κεφάλι την αξιοκρατία, κατέκλεψε ουκ ολίγες φορές το υστέρημα του λαού.
Ο Βασιλείου, αν και καλός τεχνοκράτης, δεν τόλμησε να τα βάλει με τα κόμματα. Έγινε τροχονόμος τους. Εισήγαγε την κομματική λίστα στα συμβούλια των ημικρατικών οργανισμών με αποτέλεσμα να γίνει πλέον κουλτούρα η κομματική συμμετοχή σε κάθε θεσμό και μορφή δημόσιας διοίκησης.
Ο Κληρίδης, γεννημένος και μεγαλωμένος μέσα στο κατεστημένο, παρότι τίμιος ο ίδιος, συναγελαζόταν ωστόσο με όλους τους καλοφαγάδες συνδαιτημόνες της διαπλοκής. Το τι φαγοπότι έπεσε επί Κληρίδη, κυρίως στη δεύτερή του πενταετία, δεν περιγράφεται. Δεν είχε κανένα ηθικό φραγμό το κατεστημένο να εξαπατήσει τον απλό λαό στο Χρηματιστήριο και να τον κατακλέψει. Δεν τιμωρήθηκε κανένα από τα μεγάλα ψάρια. Μόνο κάποια μικρά ψαράκια μπήκαν για λίγο στη φυλακή.
Επί Τάσσου ήρθε η φούσκα των ακινήτων. Άλλη ευφυέστατη ιδέα του κατεστημένου για να κλέψει. Καμία συνέπεια. Μάλιστα ο Τάσσος έδωσε και φορολογική αμνηστία στους απατεώνες που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Αντί να βρει τρόπο να τους μπαγλαρώσει και να τους στείλει φυλακή, τους χάρισε και τους φόρους, λες κι ήταν από την τσέπη του κι όχι από την τσέπη του λαού, ώστε να τους δώσει τάχατες κίνητρο για να πάψουν να παρανομούν.
Όταν ανέβηκε στην εξουσία ο Χριστόφιας, απλά θεώρησε πως ήταν η σειρά της «αριστεράς» να απολαύσει τα ίδια με τους προηγούμενους προνόμια. Τόσα χρόνια ήταν στην απέξω, ήρθε η ώρα να μπουν με τις «ποδίνες». Έτσι και έκανε. Η διακυβέρνηση Χριστόφια τα έκανε πλακάκια με το κατεστημένο και παρακάθισε μαζί του στη συνεστίαση. Μέσα στην παραζάλη και την έπαρση του κλητήρα που έγινε δήμαρχος, η τότε κυβέρνηση δεν έβλεπε ότι η οικονομία έτρεχε σαν φορτηγό με σπασμένα φρένα προς τον γκρεμό. Ούτε ότι το κράτος έγινε μια πατσαβούρα ξεσκισμένη από την ασυδοσία του κατεστημένου και την αλαζονεία της εξουσίας. Έτσι φτάσαμε στο μεγάλο κραχ.
Το 2013 η Κύπρος χρειαζόταν έναν ηγέτη που θα είχε τα κότσια να τα βάλει με αυτό το αισχρό και ανήθικο κατεστημένο, που θα έκοβε κεφάλια, θα έβαζε τάξη, θα χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι και θα πάγωνε ολονών το αίμα. Έναν πρόεδρο που θα έθετε διά πυρός και σιδήρου τέλος στη διαπλοκή και τη διαφθορά, θα θεράπευε δηλαδή μια κι έξω την παθογένεια. Δυστυχώς τέτοιος ηγέτης δεν υπήρχε ως επιλογή ενώπιον των ψηφοφόρων και τις εκλογές κέρδισε ο Νίκος Αναστασιάδης. Ο οποίος συνέχισε από εκεί που έμειναν οι προηγούμενοι, να προστατεύει τον πλούτο και το κατεστημένο, να ενισχύει την κομματοκρατία και την κουμπαροκρατία, να επιτρέπει την ασυδοσία των τραπεζών και των εκπροσώπων του κεφαλαίου, να αρμέγει το υστέρημα του απλού κοσμάκη, για να πληρωθούν τα σπασμένα της διαλυμένης οικονομίας και να συσσωρευθούν επαρκή κεφάλαια για το επόμενο γιουρούσι.
Διότι να μην έχετε καμία αμφιβολία ότι, μετά τη μεγάλη ληστεία των 7 δισεκατομμυρίων από τις τσέπες μας, από την κυβέρνηση Αναστασιάδη για τον Συνεργατισμό, θα ακολουθήσουν κι άλλα. Η απόλυτη ατιμωρησία έχει κάνει τα μέλη του κατεστημένου να θεωρούν τους εαυτούς τους άτρωτους, ανώτερους του μέσου ανθρώπου, ημίθεους. Ιδιαίτερα μετά που η κυβέρνηση Αναστασιάδη έβγαλε από τη φυλακή όλους όσοι καταδικάστηκαν για εγκλήματα διαφοράς, δείχνοντάς μας βασικά τα παπάρια της, τύπου «εγώ θα τους βγάλω από τη φυλακή κι εσύ λαέ να πα να γαμηθείς».
Μοιραίο ήταν λοιπόν αυτό το σινάφι να μας οδηγήσει και στη διχοτόμηση της πατρίδας μας. Στη διχοτόμηση που η Τουρκία επιζητούσε και μεθόδευε εδώ και 60 χρόνια. Στη διχοτόμηση που θα μας κάνει την Κύπρο τουρκικό νησί κι εμάς θλιβερούς μισταρκούς των Τούρκων, όταν θα έχουν καταστήσει τη δική τους τουρκική χώρα πάνω στην Κύπρο οικονομικά και πληθυσμιακά ισχυρότερη από τη δική μας. Τότε θα είναι πια πολύ αργά για τον κυπριακό Ελληνισμό. Αλλά όταν θα έχει συμβεί κι αυτή η συμφορά, τα επίλεκτα μέλη του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου απλώς θα μπουν μέσα στο αεροπλάνο τους και θα την κάνουν για αλλού. Αλίμονο σ’ εμάς και στα παιδιά μας…
Η ηγεσία που είχε η Κύπρος, από την πρώτη μέρα της ανεξαρτησίας μέχρι σήμερα, ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να μας είχε τύχει. Όμως να μην ξεχνάμε ποτέ τη μεγάλη αλήθεια στη ρήση που λέει πως «κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν» . Και τη μοίρα που του αξίζει επίσης, προσθέτω εγώ. Καλή τύχη, συμπατριώτες!