Όποτε ακούω τον ακροδεξιό βουλευτή Ζαχαρία Κουλία να μιλά σε ραδιόφωνο ή τηλεόραση, συνειδητοποιώ ότι κατά βάθος είμαι θρήσκος. Χωρίς να το καταλάβω βάζω τον σταυρό μου και επαναλαμβάνω αυθόρμητα τις φράσεις: “Κύριε Ελέησον, Κύριε Ελέησον, αν εν κακόν τζι εξόρισ’ το!”. Επίσης οφείλω να ομολογήσω ότι κλονίζεται η πίστη μου και λέω στον Θεό: “Μα Πλάστη μου, πόσες αμαρτίες κάναμε επιτέλους εμείς σε τούτο το νησί κι επέτρεψες να εκλεγεί τούτος ο τύπος βουλευτής;”
Αμέσως μετά όμως καταλαβαίνω ότι κακώς τα βάζω με τον Θεό. Η εξήγηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι ζούμε σε δημοκρατία και πρέπει όλα τα στρώματα του λαού να εκπροσωπούνται στη βουλή. Είναι αλήθεια ότι έχουμε ένα ποσοστό Κυπραίων που είναι φτύμμα κόλλημα ο Κουλίας. Κάτι χώρκατοι (δεν εννοώ χωρικοί), φωναλλάες, που τους συναντάς σε ξένα αεροδρόμια ή στο Selfridges κι αρχίζεις να παριστάνεις τον Ισπανό, για να μην καταλάβει ο άλλος κόσμος ότι εσύ και ο χώρκατος είσαστε από την ίδια χώρα.
Είχα λοιπόν καιρό να τον ακούσω και τον άκουσα σήμερα τυχαία στην εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου. Έπαθα πολιτισμικό σοκ! Ο Θεός να μην σας το δείξει! Αν τολμούσε να μιλήσει έτσι στον καφενέν της Τρασιυπέδουλας, όσο ευγενικοί και να είναι εκεί οι άνθρωποι, θα τον είχαν πετάξει έξω. Με γλώσσα πεζοδρομίου κατηγορούσε εκείνους που εργάστηκαν λέει εναντίον της υποψηφιότητας του προέδρου του κόμματος. Θυμίζω ότι πριν από μερικά χρόνια ο τότε πρόεδρος του ΔΗΚΟ έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία της βουλής κι ο Κουλίας τον μποϊκόταρε. Αρνήθηκε να ψηφίσει τον πρόεδρο του κόμματός του και ψήφισε άλλον, με αποτέλεσμα να εκλεγεί ο άλλος. Έκανε δηλαδή αυτό που σήμερα καταδικάζει σαν δεσπότης της Ιεράς Εξέτασης. Αλλά έτσι λειτουργεί αυτός ο τύπος ανθρώπων. Οι ίδιοι δικαιούνται να κάνουν ό,τι θέλουν, γούστο τους καουμποϊλίκι τους που λέμε, αλλά την ίδια ώρα δικαιούνται να κατηγορούν, να μειώνουν και να προσβάλλουν τους άλλους, με θράσος χιλίων πιθήκων.
Προφανώς η έννοια της “τσίπας” είναι άγνωστη στον Ζαχαρία Κουλία κι αυτό είναι γνωστό από τότε που ο μέγας πατριώτης επιχωμάτωσε (μόλωσε) αντιαρματική τάφρο της Εθνικής Φρουράς στην Πύλα, διότι πήρε άδεια λέει από την Πολεοδομία να αξιοποιήσει τη γη του, μέσα στην οποία ήταν η τάφρος. Παρόλο που ο διοικητής του στρατοπέδου, στο οποίο ανήκε η τάφρος, χαρακτήρισε ουσιώδους σημασίας την ύπαρξή της, ο Ζαχαρίας Κουλίας έκρινε στη συγκεκριμένη περίπτωση ότι τα ριάλια ήταν πιο σημαντικά από την πατρίδα. Η πατρίδα εξάλλου πωλείται φτηνά στη βουλή, στα ράδια, στις τηλεοράσεις και οπουδήποτε αλλού μπορεί κανείς να πουλήσει πατριωτική μούρη.