Η Δύση προσπάθησε να αποσπάσει την Συρία από την ρωσική σφαίρα επιρροής στις αρχές της περασμένης δεκατίας. Ο Πούτιν έδειξε από τότε πως δεν τον ενδιαφέρει αν σκοτωθούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και προσφυγοποιηθούν εκατομμύρια άλλοι. Κράτησε στη δική του σφαίρα επιρροής τη Συρία διά πυρός και σιδήρου.
Οι Δυτικοί όφειλαν να είχαν πάρει το μάθημά τους από την τεράστια εκείνη ανθρωπιστική καταστροφή, για την οποία φέρουν οι ίδιοι βαρύτατες ευθύνες: Το μάθημα πώς δεν αλλάζουν έτσι οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και πώς αυτού του είδους η διελκυστίνδα αποτελεί ένα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι.
Δυστυχώς, μετά τη Συρία, πήγαν να παίξουν παιχνίδι και σε άλλες περιοχές, που βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Πρόσφατα με τη Γεωργία και τώρα με την Ουκρανία. Η παρενόχληση της Ρωσίας από τους Δυτικούς αποδείχτηκε τελικά ότι δεν ήταν πρόβλημα για τον αδίσταχτο Πούτιν, αλλά για τους λαούς αυτών των χωρών, που έμειναν εκτεθειμένοι, μπροστά στην αδυναμία των Δυτικών να στηρίξουν μέχρι τέλους την προσπάθειά τους για αποψίλωση της ρωσικής επιρροής.
Ο Πούτιν είπε σε κάθε περίπτωση ωμά ότι αυτά είναι χωράφια δικά μου και το ‘χω να καταστρέψω τον πλανήτη αλλά να μην σας αφήσω να τα πάρετε. Αυτό το είπε ξεκάθαρα και στο διάγγελμά του πριν ξεκινήσει την εισβολή στην Ουκρανία.
Δυστυχώς η πολιτική μωρία της Δύσης, η οποία εν πολλοίς οφείλεται στην απουσία εμπνευσμένης ηγεσίας, επέτρεψε στον Πούτιν να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο, για την μεταπολεμική ανθρωπότητα. Του έδωσαν την πρόφαση ή αν προτιμάτε τον “ανάγκασαν” να παραβιάσει τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και να συμπεριφερθεί σαν Χίτλερ σε ευρωπαϊκό έδαφος. Από σήμερα και στο εξής υπάρχει ξανά και αυτή η πρακτική στις επιλογές των ισχυρότερων χωρών: να λύνουν τις διαφορές τους με τη δύναμη των όπλων τους, καταλαμβάνοντας με εισβολή ολόκληρες χώρες.
Για τις μικρές χώρες, όπως είναι η Ουκρανία, η Ελλάδα και η Κύπρος, δεν υπάρχει επιλογή σε ποια σφαίρα επιρροής ή πιο γεωπολιτικό στρατόπεδο θα ανήκουν. Αυτά έχουν καθοριστεί από τις υπερδυνάμεις και η όποια προσπάθεια αλλαγής των συσχετισμών από τον αδύναμο, έχει ολέθριες συνέπειες για τον ίδιο. Η Ουκρανία ανήκει στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Τελεία! Δυστυχώς για τον ουκρανικό λαό δεν έχει δικαίωμα επιλογής και βεβαίως δεν το γράφω γιατί μου αρέσει αλλά γιατί αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Αυτό όμως με τις σφαίρες επιρροής, ας το έχουν υπόψη τους και οι εν Κύπρω φανατικοί οπαδοί του Πούτιν, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να ζητωκραυγάζουν υπέρ του, όταν εξαπέλυσε μια εισβολή ανάλογη (και για ανάλογους λόγους) με εκείνη της εισβολής της Τουρκίας στην Κύπρο, το 1974. Δεν έχει το δικαίωμα επιλογής στρατοπέδου η Κύπρος. Βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Δύσης. Τελεία! Όπως η Ουκρανία πληρώνει αυτή τη στιγμή την “ανταρσία” της απέναντι στο αφεντικό της περιοχής (τη Ρωσία), έτσι την πληρώσαμε ήδη στο παρελθόν και θα την πληρώσουμε ξανά, αν νομίζουμε ότι ο Πούτιν είναι πιο μάγκας και θα πάμε μαζί του.
(Η ψυχρή ανάλυσή μου σε αυτό το άρθρο, δεν αναιρεί ούτε ένα ιώτα από τα σχόλια που έγραψα χτες για την χιτλερική επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία. Απλώς εδώ προσπαθώ να μας προσγειώσω, όλους τους μικρούς και ανίσχυρους λαούς της γης, στην σκληρή πραγματικότητα της ρεαλπολιτίκ.)