Σαν σήμερα πριν από 11 χρόνια άνοιξαν τα οδοφράγματα και η πρόσβαση προς την κατεχόμενη γη μας, που ο τουρκικός στρατός απαγόρευε για τριάντα (μέχρι τότε) χρόνια. Η τότε κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας παρέμεινε μουδιασμένη και αμήχανη μπροστά στον τουρκικό αιφνιδιασμό, ενώ χιλιάδες Ελληνοκύπριοι συνωστίζονταν στα «σημεία ελέγχου» για να περάσουν από την άλλη πλευρά. Από εκείνη τη στιγμή η Τουρκία πήρε πάνω της το παιχνίδι των εντυπώσεων και με καίριες κινήσεις κατάφερε, μέσα σε ένα και μόνο χρόνο, να αντιστρέψει την εικόνα του παράνομου και αδιάλλακτου κατακτητή, που δικαίως έφερε και έπρεπε να φέρει ως κατοχική δύναμη.
Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος προσπάθησε να παίξει με την Τουρκία το … θανατηφόρο παιχνίδι των δύο αυτοκινήτων που κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης μέχρι που ο ένας από τους δύο οδηγούς να δειλιάσει και να βγει από την πορεία.
Ο Τάσσος ήταν βέβαιος ότι εκείνος που θα έστριβε πρώτος το τιμόνι προς τα χωράφια θα ήταν η τουρκική πλευρά. Ο Ντενκτάς είχε αποδείξει στο παρελθόν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν ήθελε λύση και είχε μάλιστα δείξει εντυπωσιακά την αποστροφή του προς το σχέδιο Ανάν. Ο Τάσσος ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι το απέναντι αυτοκίνητο το οδηγούσε ο Ντεντκτάς με συνοδηγό τον Ερτογάν. Στην πραγματικότητα οδηγός του απέναντι αυτοκινήτου ήταν ο ίδιος ο Ερτογάν.
Ενισχύοντας λοιπόν την ταχύτητα του δικού μας αυτοκινήτου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος έστειλε στον ΓΓ του ΟΗΕ επιστολή, τον Δεκέμβριο του 2003, με την οποία του ζητούσε να ξεκινήσουν επειγόντως οι διαπραγματεύσεις στη βάση του σχεδίου Ανάν, διότι πλησίαζε και η ημερομηνία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ και έπρεπε το Κυπριακό να λυθεί μέχρι τότε! Δύο μήνες αργότερα, το Φεβρουάριο του 2004, ο Τάσσος πάτησε κι άλλο το γκάζι: Αποδέκτηκε και επίσημα την επιδιαιτησία, ώστε μέχρι το Μάιο του 2004 να έχουμε κατάληξη στις διαπραγματεύσεις και δημοψηφίσματα!
Ο Τάσσος δεν σκοτίστηκε να βελτιώσει το σχέδιο Ανάν στις διαπραγματεύσεις. Παρέλαβε από τον Κληρίδη, για να διαπραγματευθεί, το Ανάν 3 -με τα καλά και κακά του- και κατέληξε σε ένα σχέδιο Ανάν 5 ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από το 3. Προφανώς ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι η διαδικασία ΠΟΤΕ δεν θα έφτανε ως το τέλος. Κοιτούσε το τουρκικό αυτοκίνητο να πλησιάζει από απέναντι με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι ήταν βέβαιος ότι λίγο πριν από τη σύγκρουση ο Ντενκτάς θα πεταγόταν έξω από το δρόμο. Δυστυχώς ο Ντενκτάς πετάχτηκε απλά έξω από το αυτοκίνητο! Βασικά τον πέταξε ο Ερτογάν, ο οποίος συνέχισε να τρέχει με συνοδηγό από το πίσω κάθισμα τον Ταλάτ!
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Ο Τάσσος αναγκάστηκε τελικά εκείνος ο ίδιος να οδηγήσει το δικό μας αυτοκίνητο στα χωράφια, απορρίπτοντας το σχέδιο Ανάν, μόλις πέντε μήνες μετά που ζητούσε από τον ΟΗΕ να το θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Ερτογάν παρουσιάστηκε σαν ο καλός που ήθελε τη λύση και που κράτησε το λόγο και τις δεσμεύσεις του απέναντι στα Ηνωμένα Έθνη ενώ ο Τάσσος άρχισε να λέει στο λαό και στους ξένους ακριβώς τα ΑΝΤΙΘΕΤΑ από εκείνα που έλεγε 5 και 3 μήνες προηγουμένως.
Η απόφαση της ΕΕ για εμπόριο της Τ/κ κοινότητας μέσω της πράσινης γραμμής ήταν το επόμενο βήμα αναβάθμισης του ψευδοκράτους, ενώ μερικά χρόνια αργότερα το ΕΔΑΔ αναγνώρισε την επιτροπή αποζημιώσεων στα κατεχόμενα. Ο Ταλάτ όργωσε τότε Ευρώπη και Αμερική, συναντώντας σημαίνοντα στελέχη ξένων κυβερνήσεων, ενώ στα κατεχόμενα ξεκίνησε ένας οικοδομικός οργασμός κυρίως στον τουριστικό τομέα, με την επαρχία Κερύνειας να χτίζεται απ’ άκρη σ’ άκρη.
Έκτοτε η Τουρκία μοιράζει τα χαρτιά στο παιγνίδι των εντυπώσεων, ενώ η δική μας πλευρά – το θύμα της παρανομίας και του ετσιθελισμού της Τουρκίας – μάχεται ασθμαίνοντας να πείσει τους ξένους ότι θέλει πραγματικά λύση του Κυπριακού και τερματισμό του σημερινού διχοτομικού status quo.