Ό,τι και να συμβαίνει στο παρασκήνιο, είτε πρόκειται για σκοπιμότητες που αφορούν κουκούλωμα, είτε για παιχνίδια εξουσίας, είτε για οτιδήποτε άλλο, η αδράνεια σε σχέση με τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων και συμφερόντων της Λαϊκής Τράπεζας καθώς και την προώθηση σχετικών ενεργειών, πρέπει να προστεθεί ως ένα ακόμη σκάνδαλο στην τεράστια λίστα αναμονής σκανδάλων προς διερεύνηση – για να μην πω σκανδάλων που παραπέμφθηκαν στις ελληνικές καλένδες.

Διότι δεν είναι δυνατόν, μετά την οικονομική καταστροφή και κάτω από την πίεση μιας εξοργισμένης κοινής γνώμης, αυτοί που ανέλαβαν το κρίσιμο αυτό έργο να μην κατάλαβαν τίποτα! Σαν να ήταν μια δουλειά ρουτίνας που την άφηναν στην άκρη για να την κάνουν μόλις ευκαιρήσουν. Ούτε είναι δυνατόν να αφήνουν τα χρόνια να περνούν χωρίς να κάνουν τίποτα σε σχέση με τη δουλειά που τους ανατέθηκε, διότι τσακώνονται μεταξύ τους.

Αυτό που είδαμε στην επιτροπή θεσμών της Βουλής ανάμεσα στην Επιτροπή Εξυγίανσης από τη μια (Κεντρική Τράπεζα) και την παραιτηθείσα διαχειρίστρια της Λαϊκής, ήταν ένα θέαμα όχι για γέλια, αλλά μόνο για κλάματα. 

Χώρια που, στο μεσοδιάστημα, ο πρώην μεγαλομέτοχος της Λαϊκής κ. Βγενόπουλος, συνέχισε να διασκεδάζει με την ανεπάρκεια και τη γελοιότητα (ποιος ξέρει αν όχι και την χειραγώγηση) των θεσμών σ’ αυτό το κράτος που ευλόγως χαρακτηρίστηκε “Μπανανία”.

Πείτε μου εσείς, μετά από όσα έκπληκτοι παρακολουθούμε, αν έχετε οποιαδήποτε ένδειξη ότι κατάλαβαν κάτι, είτε αυτοί που μας κυβερνούν, είτε αυτοί που μας εκπροσωπούν, είτε αυτοί που έχουν δημόσια αξιώματα ευθύνης. Αν κατάλαβαν τι έγινε σε τούτο τον τόπο και γιατί έγινε. Διότι εγώ δεν έχω καμία ένδειξη και καμία ελπίδα μ’ αυτούς. Σπασμένο καράβι μεσοπέλαγα παραμένει η Κυπριακή Δημοκρατία, “με κάτι μούτσους τρελούς πειρατές”, που λέει και το τραγούδι…

Επιμένω ότι έχουμε τεράστια ευθύνη πια εμείς οι πολίτες να αλλάξουμε τη μοίρα μας. Διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το όραμα και την ελπίδα για μια καλύτερη Κύπρο.