Σκέψεις πάνω σε ένα σχόλιο του Λάζαρου Μαύρου…

11:23 AM | |

Χτες έγραψα στο Facebook το εξής:

ANASTASIADES - EROGLOU“Ο πρόεδρος πάει αύριο Αθήνα για το Κυπριακό. Πλησιάζουν οι μέρες που οι πολιτικοί πρέπει να βάλουν την Κύπρο πάνω από κόμματα και συμφέροντα”.

Ανάμεσα στα σχόλια που γράφτηκαν από κάτω, ήταν και το εξής σχόλιο του φίλου δημοσιογράφου Λάζαρου Μαύρου:  

“Μ Ι Α ερώτηση για στοχασμούς: Αποφασίζεται ότι ΔΕΝ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΜΕ, διακόπτουμε, αποκηρύττουμε και καταγγέλλουμε ΔΙΕΘΝΩΣ τις διακοινοτικές συνομιλίες και μαζί με την Ελλάδα ΕΚΚΙΝΟΥΜΕ μια άλλη πολιτική. Σκεφτείτε ποια θα μπορούσε να είναι αυτή. Το τουρκικό μαγαζί των διακοινοτικών συνομιλιών, κερδοφόρο μόνο για την Τουρκία, επί 39 χρόνια, επάττησε για μας. Και επάττησε τον Ελληνισμό.”

Στο σχόλιο αυτό έδωσα την πιο κάτω απάντηση:

“Αγαπητέ μου φίλε Λάζαρε, σε καλωσορίζω στην καλή μας παρέα εδώ στο Facebook και στις γόνιμες συζητήσεις που θα έχουμε. 

Πριν απαντήσω στον προβληματισμό σου, θέλω να πάω πίσω στην εφηβική μου ηλικία και στην έντονη πίκρα και το άδικο που ένιωθα μέσα μου για τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρασία. Δεν μπορούσα να το δεχτώ ότι μια ελληνική πατρίδα ΧΙΛΙΕΤΙΩΝ, που γέννησε σοφούς και φιλοσόφους, έπαψε πια διαπαντός να κατοικείται από Έλληνες, κι ότι εκατοντάδες χιλιάδες απόγονοι εκείνων που πότισαν με το αίμα και τον ιδρώτα τους μια ελληνική γη σύρθηκαν στην προσφυγιά… 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπέγραψε το 1923 – με ένα ρεαλισμό που άγγιζε τα όρια του κυνισμού- τη συνθήκη της Λωζάνης κι έθαψε για πάντα την όποια ελπίδα επιστροφής των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες. Ωστόσο προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Βενιζέλος έπραξε με βάση τα δεδομένα που βρήκε μπροστά του. Ας μην ξεχνούμε ότι στη διάρκεια της δικής του πρωθυπουργίας ο ελληνικός στρατός βρέθηκε στην Μικρασία σαν απελευθερωτής. Στις πρόωρες εκλογές του 1920 ωστόσο και παρά τις πολιτικές και στρατιωτικές επιτυχίες του Βενιζέλου, ο ΛΑΟΣ τον έστειλε σπίτι του κι έδωσε την εξουσία στους φιλοβασιλικούς (τόνισα τη λέξη ΛΑΟΣ γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι λαοί είναι ευάλωτοι στο λαϊκισμό κι είναι φορές που διαπράττουν φοβερά σφάλματα).

Η φιλοβασιλική κυβέρνηση, που με τις αποκοτιές της οδήγησε τον ελληνισμό της Μικρασίας στην καταστροφή και στην προσφυγιά, ήταν η παράταξη που αντέκρουε με χλευασμό τον ρεαλισμό του Βενιζέλου. Ήταν ή παράταξη του … «οράματος», της πίστης ότι οι Έλληνες θα δικαιωθούν μέσα από τη διάπλαση του μέλλοντος με βάση τους εθνικούς πόθους . Χαρακτηριστικές ήταν οι πεποιθήσεις του Ίωνα Δραγούμη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν υπήρχε λόγος να καταλυθεί, διότι θα ερχόταν εκείνη η μέρα που οι ΕΛΛΗΝΕΣ θα ανέβαιναν στην εξουσία της και θα την μετέτρεπαν πάλι σε Βυζαντινή!

Η μεγάλη ουτοπία θάφθηκε κάτω από τα συντρίμμια της Μικράς Ασίας και η οποιαδήποτε ελπίδα η ελληνική αυτή γη να επιστραφεί στους Έλληνες – κατά τη γνώμη μου, πρακτικώς και άλλως πως – εξέλιπε διαπαντός. 

Η μεγάλη αυτή εισαγωγή είχε το νόημά της. Για να υποβάλω ότι με τα μεγάλα λόγια και τις ωραίες ιδέες μπορεί κανείς να γράφει υπέροχες εκθέσεις, αλλά είναι αδύνατον να σώσει την πατρίδα του, σε κρίσιμες και κομβικές στιγμές της ιστορίας της. 

Έχοντας χωνέψει πια το γεγονός ότι η Μικρασία χάθηκε για πάντα, τώρα στην ώριμή μου ηλικία ΚΛΑΙΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ. Φοβάμαι ότι τη χάνω. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ ότι η Κερύνεια, το Βαρώσι, η Μόρφου, η Καρπασία, η Γιαλούσα, θα γίνουν κάποια άλλη χώρα πλήρως ελεγχόμενη από την Τουρκία. Όχι μόνο διότι μια τέτοια εξέλιξη είναι ανάξια της ελληνικής μας ιστορίας και της μακραίωνης παρουσίας μας σ’ αυτό το νησί αλλά και διότι η αποδοχή της διχοτόμησης είναι για μένα πράξη εσχάτης προδοσίας. 

Η κατεχόμενη γη μας πρέπει να παραμείνει στα όρια μιας ενωμένης Κύπρου, ακόμα κι αν αυτή θα είναι ένα διζωνικό κράτος. Διότι έτσι ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΕΙ να αποτελεί μέρος αυτής της χώρας, αυτής της πατρίδας. Ενώ με τη διχοτόμηση ΘΑ ΠΑΨΕΙ. Θα γίνει μια χαμένη πατρίδα, χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής. Δεν είμαι αφελής να πιστεύω ότι κάποτε στο μέλλον τα τρισέγγονα των εγγονιών μας θα επιστρέψουν πίσω σαν … πρόσφυγες που επιστρέφουν στις πατρογονικές τους εστίες. Ούτε καν θα διεκδικήσουν κάτι τέτοιο.

Εισηγείσαι αλλαγή πολιτικής και ρωτάς ποια μπορεί να είναι αυτή. Απαντώ ότι εδώ που φτάσαμε, μετά από μια … σκυταλοδρομία λαθών, που συρρίκνωσαν τους εθνικούς μας οραματισμούς από την Ένωση στην Ομοσπονδία,  ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να δω ρεαλιστικά άλλη επιλογή από αυτή που έχουμε μπροστά μας: δηλαδή των συνομιλιών με ΣΥΝΤΟΜΟΤΑΤΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ σε λύση, ΠΡΙΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΟΛΟΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ στην Τουρκία (δεν τους κατηγορώ, οι άνθρωποι θέλουν ψωμί να φάνε και λεφτά να σπουδάσουν τα παιδιά τους).

Να εγκαταλείψουμε τις συνομιλίες και να αποταθούμε πού; Και με ποιο επιχείρημα; Ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο; Μα δεν το είπαμε αυτό; Δεν το καταγγείλαμε; Ποια ήταν απάντηση του ΟΗΕ; Δεν καταδίκασε ΠΟΤΕ την Τουρκία για την εισβολή αλλά μόνο για την ΚΑΤΟΧΗ μέρους της Κύπρου και ζήτησε να παρακαθίσουμε σε συνομιλίες. 

Με όσους συνομιλούμε, ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ, ΡΩΣΟΥΣ, ΚΙΝΕΖΟΥΣ, μάς λένε να ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να λύσουμε το Κυπριακό, κάτω από την υφιστάμενη συγκυρία. Λοιπόν;  Σε ποιους να αποταθούμε με μια διαφορετική πρόταση και με ΠΟΙΑ πρόταση; 

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι αυτή τη φορά απλά θα μας πουν ότι θα αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος είτε επίσημα είτε ανεπίσημα (τύπου Ταϊβάν) και η ελληνική Κερύνεια, μαζί με όλη την υπόλοιπη γη μας θα γίνει άλλη μια χαμένη ελληνική πατρίδα για πάντα. 

Δεν θέλω να πεθάνω με αυτό τον καημό, ούτε θέλω τα εγγόνια μου να με καταριούνται ότι δεν έκανα τίποτα για να σώσω την πατρίδα μου. Διότι μέχρι τότε, τα εγγόνια μου θα ζουν σε μια Κύπρο με πλειοψηφία Τούρκων κατοίκων, κουβαλητών από την Ανατολία…”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *