Έχεις ένα μικρό συνοικιακό σουπερμάρκετ. Πάει σχετικά καλά. Δίπλα σου βρίσκεται ένα ψιλικατζίδικο, ένα περίπτερο. Πουλάει αυτά που δικαιούται και κάποια που κανονικά δε θα έπρεπε, αλλά εσένα δεν σου κάνει ιδιαίτερη ζημιά. Ξαφνικά έρχεται κι αγοράζει το ψιλικατζίδικο η Αλφαμέγα ή το LIDL, ο Σκλαβενίτης, το Μετρό, ένας τελοσπάντων μεγάλος παίχτης, μεγαλύτερος από εσένα.
Τι θα κάνεις εσύ; Είτε θα κλείσεις είτε πουληθείς κι εσύ σε κάποιον που έχει την οικονομική δύναμη να ανταγωνιστεί. Σωστά;
Αυτό ακριβώς θα συμβεί αν υλοποιηθούν οι “νέες ιδέες” του Τσαβούσογλου, που συζητά μυστικά ο παράνομος υπουργός του ψευδοκράτους Κουντρέτ Οζερσάι με τον νόμιμο πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη. Ιδέες που ωστόσο δεν είναι καθόλου “νέες”. Χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1950 κι απλώς …αναπαλαιώθηκαν με τη χρήση του όρου “Λύση Δύο Κρατών” αντί του γνωστότερου και καθιερωμένου όρου “Διχοτόμηση”. Στην πραγματικότητα δηλαδή δεν πρόκειται για τίποτε άλλο από τον αμετάθετο στόχο της Τουρκίας να μετατρέψει την Κύπρο σε τουρκικό νησί.
Αν το ψευδοκράτος γίνει νόμιμο, ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα, με νόμιμα λιμάνια κι αεροδρόμια και με το δικαίωμα ελεύθερου εμπορίου με όλο τον πλανήτη, η Άγκυρα θα μπορεί πλέον νόμιμα να το στηρίξει με επενδύσεις και με την ασυγκρίτως ετεροβαρή σε σχέση με εμάς οικονομική ισχύ της τεράστιας τουρκικής αγοράς 80 εκατομμυρίων ανθρώπων. Θα μπορέσει επίσης να το εποικίσει χωρίς περιορισμό και μάλιστα όχι κουβαλώντας φτωχόκοσμο από την Ανατολία (όπως έκανε το 1974) αλλά με ποιοτικό εργατικό δυναμικό για τις ανάγκες της οικονομικής ανάπτυξης. Για σκοπούς συγκρίσεων σημειώνω ότι η Σιγκαπούρη, ένα νησί ίσαμε τα Κοκκινοχώρια σε έκταση, έχει 5,5 εκατομμύρια πληθυσμό και είναι ανάμεσα στις 10 πιο ευημερούσες χώρες του πλανήτη.
Όταν ο Τούρκος ξενοδόχος με τα 15 ξενοδοχεία στον βορρά θα αποφασίσει να κλείσει τον Τσόκκο με τα 35 ξενοδοχεία στον νότο, θα έχει τη δυνατότητα να κάνει τις τιμές των ξενοδοχείων του στην Κύπρο χώμα, διότι έχει αλλά 500 ξενοδοχεία στην Τουρκία. Όταν ο Τούρκος εισαγωγέας καυσίμων θα αποφασίσει να κλείσει τον Λευκαρίτη, θα κάνει τις τιμές στα 50 πρατήριά του στην Κύπρο χώμα γιατί έχει άλλα 5 χιλιάδες πρατήρια στην Τουρκία κι όταν το κάνει αυτό, θα πηγαίνουν ακόμη κι από την Πάφο να γεμίζουν οι Ελληνοκύπριοι στα κατεχόμενα. Όπως θα πηγαίνουν για να αγοράσουν τα φάρμακά τους, τα τσιγάρα τους, τα ρούχα τους, τα αυτοκίνητά τους, τα φρούτα και τα λαχανικά που θα παράγει η Μεσαορία, με το γάργαρο νερό που έρχεται από την Τουρκία μέσω αγωγού, κτλ. κτλ.
Βλακωδώς νομίζοντας πως τίποτα δε θα αλλάξει αν το ψευδοκράτος νομιμοποιηθεί, πολλοί Ελληνοκύπριοι έχουν διαγράψει οριστικά την κατεχόμενή μας πατρίδα και προτιμούν να μοιράσουμε το έδαφος και την ΑΟΖ της Κύπρου, να τους δώσουμε δηλαδή ότι είναι να τους δώσουμε προκειμένου να ησυχάσουμε μια για πάντα από τους … Τουρκαλάδες. Αλλά το τι θα συμβεί στην πραγματικότητα είναι αυτό που περιγράφω πιο πανω. Με όρους που αναπόφευκτα καθορίζει η ίδια η ζωή και οι ανάγκες της, η Τουρκία θα μετατρέψει την Κύπρο σε τουρκικό νησί κι εμείς από αφεντικά θα γίνουμε στον τόπο μας τσιράκια.
Αν πιστεύετε ότι το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που μας κυβερνά εδώ και δεκαετίες, σαν βαθύ κράτος πίσω από κάθε κυβέρνηση, έχει έγνοια για το τι θα μας συμβεί, απλά ζείτε στον κόσμο σας. Αυτοί μας απέδειξαν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός τους, με οποιονδήποτε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, ακόμη κι αν πρόκειται για ξεδιάντροπη υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος. Ό,τι προλάβουν να φάνε θα το φάνε κι όταν τα πράγματα δυσκολέψουν, απλά θα ανέβουν στο αεροπλάνο μετά συζύγων και τέκνων και θα την κάνουν γι’ άλλες πολιτείες, αλαργινές. Αλίμονο σ’ εμάς και στα παιδιά μας που θα μείνουμε πίσω…
Αν ο Νίκος Αναστασιάδης έχει τη διάθεση να υπηρετήσει τους πολίτες που τον εξέλεξαν κι όχι τα ιδιωτικά συμφέροντα του κατεστημένου, δεν πρέπει να συζητά τη διχοτόμηση της Κύπρου σαν “νέα ιδέα”. Οφείλει να επικεντρωθεί σε λύση του Κυπριακού που θα διασφαλίζει τη συνέχεια ΕΝΟΣ και μόνο κράτους στην Κύπρο, με ΕΝΙΑΙΑ οικονομία, η οποία θα ρυθμίζεται από την κεντρική εξουσία και θα αναπτύσσεται προς όφελος ΟΛΩΝ των πολιτών της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η λύση των δύο κρατών είναι αδιανόητη και ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία.