Πέρασαν ήδη έξι μήνες διακυβέρνησης Αναστασιάδη και το μόνο που έχω δει μέχρι στιγμής να αλλάζει στον τόπο είναι η ρητορική και όχι η ουσία. Οι απλές … δεσμεύσεις για εξυγίανση του νοσηρού πολιτικοοιοκονομικού συστήματος και τιμωρία όσων μας οδήγησαν σ’ αυτό το χάλι που ζούμε σήμερα.

Στην νοοτροπία με την οποία λειτουργεί το σύστημα δεν έχουμε δει να αλλάζει κάτι συγκλονιστικά. Η διαχείριση της κρίσης θα αξιολογηθεί εν ευθέτω χρόνω και ούτως ή άλλως προς το παρόν ακολουθούμε αυστηρά τις συστάσεις της Τρόικας σε σχέση με τη διαχείριση του Μνημονίου. Η Τρόικα μας έχει εξαναγκάσει να εισαγάγουμε ή να αναθεωρήσουμε νόμους, κανονισμούς και θεσμούς, μέσα από τους οποίους θα διασφαλιστεί μεταξύ άλλων και η χρηστή διοίκηση.

Όμως το κατεστημένο έχει ειδικευθεί στο να βρίσκει παράθυρα για να λαθροβιώνει παρασιτικά, απομυζώντας το νέκταρ και την αμβροσία της ευμάρειας από το αίμα του εργαζόμενου και του απλού φορολογούμενου πολίτη. Μάλιστα (και παρά το χαλασμό του τόπου) διατηρεί ακόμη το απύθμενο θράσος που του επιτρέπεται από την αφέλεια μεγάλου μέρους αυτού του κόσμου. Του κόσμου που εύκολα πείθεται από εύχημα μεν, έωλα δε επιχειρήματα και συνθήματα κομμάτων και πολιτικών προσωπικοτήτων…

Όσοι μάθαμε πια «πώς δουλεύουν τα πράγματα» διατηρούμε εύλογη καχυποψία καθώς το ένστικτό μας βρίσκεται διαρκώς εν εγρηγόρσει, μπροστά σε φαινόμενα και απατηλές δηλώσεις που υποκρύβουν την αταλάντευτη αποφασιστικότητα του κατεστημένου να συνεχίσει τη λαθροβίωση του, ακόμα και σ’ αυτή την εποχή της ανέχειας.

Εξακολουθώ να έχω την άποψη, ότι αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εννοεί αυτά που υπόσχεται μπορεί και πρέπει να θέσει υπό τη δική του εποπτεία την κάθαρση του συστήματος, διότι υπηρετεί ένα θεσμό με ισχυρότατο έρεισμα εξουσίας και, παρά το γεγονός ότι θα δεχθεί αμείλικτο πόλεμο από το κατεστημένο (στο οποίο ανήκει και ο ίδιος), κανένας δεν θα μπορέσει να τον εξαναγκάσει να εγκαταλείψει τη μάχη, μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας του.

Αν δεν θελήσει να πάρει πάνω του τον ιερό σκοπό της εξυγίανσης, αν καλυφθεί πίσω από νόμους και θεσμούς, επιτρέποντας στο κατεστημένο να ελιχθεί όπως έκανε όλες αυτές τις δεκαετίες της σταθερής διάβρωσης του κράτους και των θεσμών, τότε η αποτυχία του κ. Αναστασιάδη θα είναι κάτι παραπάνω από προσωπική ήττα. Θα είναι όλεθρος για τον ίδιο κι ολόκληρο το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.Διότι ο κόσμος είναι χύτρα ταχύτητας που βράζει με τη βαλβίδα ασφαλείας έτοιμη να εκσφενδονιστεί, χωρίς ωστόσο να είναι ικανή να προλάβει το σοβαρό …ατύχημα!

Γιατί γράφω αυτό το σημείωμα. Διότι ανησυχώ. Ακούω μόνο λόγια και τίποτε άλλο και οι μήνες περνούν στην μακαριότητα της ατιμωρησίας και της συντήρησης…