ΚΥΠΡΟΣ: ΙΣΤΟΡΙΑ VS ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ
Στις 8:20 το πρωί, της Δευτέρας 15 Ιουλίου 1974, ξεκινούσε το πραξικόπημα που διέταξε ο παρανοϊκός, αόρατος δικτάτορας της Ελλάδας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης. Άρματα και καταδρομείς της Εθνικής Φρουράς άνοιξαν πυρ εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου στη Λευκωσία, ενώ ταυτόχρονα άλλες ομάδες κατέλαβαν το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και μετέδωσαν την ψευδή είδηση ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός.
Ο Μακάριος διέφυγε από το προεδρικό και κατέφυγε στην Πάφο, όπου απηύθυνε διάγγελμα ότι είναι ζωντανός, καλώντας τον κυπριακό λαό να αντισταθεί στο πραξικόπημα, γιατί σκοπός της χούντας ήταν να διχοτομήσει την Κύπρο. Την επομένη μέρα, στις 16 Ιουλίου, ο Μακάριος φυγαδεύτηκε από τους Βρετανούς, οι οποίοι τον μετέφεραν μέσω Μάλτας στο Λονδίνο και ξεκαθάρισαν ότι μόνο αυτόν αναγνωρίζουν ως νόμιμο πρόεδρο της Κύπρου. Στη συνέχεια τον μετέφεραν στη Νέα Υόρκη, όπου τα μεσάνυχτα της 19ης προς την 20ή Ιουλίου, ώρα Κύπρου, έκανε τη γνωστή ομιλία στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και κατάγγειλε την Ελλάδα, της Χούντας, ότι έκανε εισβολή στην Κύπρο, από την οποία κινδυνεύουν και οι Τουρκοκύπριοι.
Θέλω να το κάνω σαφές πριν προχωρήσω πως για το πραξικόπημα οι ευθύνες εκείνων που το διέπραξαν δεν συγκρίνονται με τις ευθύνες κανενός άλλου, ούτε κατά διάνοια μπορεί να δοθεί ελαφρυντικό στους προδότες, επειδή διέπραξε λάθη και ο Μακάριος. Όλοι ήξεραν πως – αν γινόταν πραξικόπημα- θα έκανε εισβολή η Τουρκία κι όμως ο Ιωαννίδης το έκανε. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο: Για να επέμβει η Τουρκία, να καταλάβει το 15% του εδάφους της Κύπρου και να γίνει η διπλή ένωση, όπως προέβλεπε το σχέδιο Άτσεσον, που απέρριψε ο Μακάριος, δέκα χρόνια προηγουμένως, το 1964.
Την ημέρα του πραξικοπήματος και τις επόμενες μέρες, οι πραξικοπηματίες διέπραξαν φρικτές δολοφονίες, όχι μόνο ενόπλων αντιστασιακών αλλά και άοπλων πολιτών, αριστερών και μακαριακών. Εκείνα τα πολιτικά εγκλήματα, όπως άλλωστε και τα προηγούμενα, που έγιναν στις δεκαετίες του 1950 και του 196 0, εις βάρος Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, δεν δικάστηκαν ποτέ. Ο Μακάριος, επιστρέφοντας στην Κύπρο, τον Δεκέμβριο του 1974, έδωσε «κλάδον ελαίας», δηλαδή αμνηστία, σε όλους όσοι συμμετέσχαν στις παράνομες ενέργειες εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, περιλαμβανομένου και του πραξικοπήματος. Στο πλαίσιο αυτής της αμνηστίας την έβγαλαν καθαρή και οι φονιάδες. Για λόγους «εθνικής συμφιλίωσης». Αλλά τι είδους συμφιλίωση μπορεί να κάνει ένας λαός με ψυχρούς δολοφόνους; Από πού κι ως πού, ένας λαός που προδόθηκε, ξεσπιτώθηκε, έζησε τις σκληρές συνθήκες της προσφυγιάς, έκλαψε τα παιδιά του, χιλιάδες νεκρούς, θα έπρεπε να συμφιλιωθεί με αίτιους της καταστροφής του;
Ο μόνος που καταδικάστηκε σε Ελλάδα και Κύπρο για το πραξικόπημα ήταν, το 1976, ο Νίκος Σαμψών, τον οποίο η Χούντα πήρε κυριολεκτικά από το πουθενά και τον διόρισε «πρόεδρο» την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος. Κανένας άλλος. Ούτε ο Ιωαννίδης δικάστηκε ποτέ για την προδοσία της Κύπρου, ούτε οι τότε πολιτειακοί αξιωματούχοι στην Ελλάδα ή οι στρατιωτικοί αρχηγοί και αξιωματικοί που διέταξαν ή διέπραξαν το πραξικόπημα. Οι χουντικοί δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για το πραξικόπημα στην Ελλάδα, ενώ η οποιαδήποτε αναφορά στην τραγωδία της Κύπρου στη διάρκεια της δίκης της χούντας, ανακοπτόταν αμέσως από τους δικαστές, γιατί ήταν εκτός θέματος.
Ο πραγματικός φάκελος της Κύπρου δεν άνοιξε ποτέ. Ασχολήθηκε με αυτόν η Ελληνική Βουλή στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων στη δεκαετία του 2000, όμως και τα δύο πορίσματα κρίθηκαν από πολλούς μεροληπτικά, μη επαρκώς στοιχειοθετημένα, με σοβαρά κενά λόγω απόκρυψης σημαντικών στοιχείων, με πλήθος από αναπάντητα ερωτήματα και με κάποια προφανώς πλαστά έγγραφα που υιοθετήθηκαν επειδή βόλευαν το επίσημο αφήγημα.
Πώς όμως από το «νενικήκαμεν» της ανεξαρτησίας, το 1960, φτάσαμε στην τραγωδία της ντε φάκτο διχοτόμησης του 1974; Γιατί απέρριψε ο Μακάριος, το 1964, το αμερικανικό σχέδιο Άτσεσον, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, παρά το ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση στην Ελλάδα ήταν υπέρ της αποδοχής του; Ποια ήταν τα μεγαλύτερα πολιτικά σφάλματα του Μακαρίου και των αντιπάλων του; Σφάλματα ασυγχώρητα, γιατί εξυπηρέτησαν με ένα τρόπο ύποπτα τέλειο τα σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου, που ξεκίνησε να εφαρμόζει από το 1956 η Τουρκία. Τα σχέδια του Νιχάτ Ερίμ, για γεωγραφικό και διοικητικό διαχωρισμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με τη μαζική μετακίνηση πληθυσμών, προφανώς χωρίς την θέλησή τους. Σχέδια τα οποία υλοποιήθηκαν κατά τρόπο αποφασιστικό μετά το πραξικόπημα του 1974. Γιατί ο Ιωαννίδης έκανε το πραξικόπημα, ενώ όλοι ήξεραν ότι θα ακολουθούσε εισβολή της Τουρκίας, αν γινόταν πραξικόπημα; Και ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που ο Μακάριος έδωσε αμνηστία στους υπαίτιους μιας τόσο μεγάλης καταστροφής;
Δυστυχώς σε ένα βίντεο δεν χωράνε όλα αυτά και χρειάζεται να τα πούμε σε πολλά βίντεο, σιγά σιγά.