Μετά από τον Μακάριο Δρουσιώτη και τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, χτες έδωσε και ο Τουμάζος Τσελεπής (μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας) την ίδια εκδοχή για το τι έγινε στον Κραν-Μοντανά, ότι δηλαδή η δική μας πλευρά έσπευσε να αποχωρήσει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων ενώ δεν είχε εξαντληθεί το περιθώριο να πετύχουμε το μάξιμουμ στα ζητήματα των εγγυήσεων και της αποχώρησης του κατοχικού στρατού.
Ο κ. Τσελεπής είπε χτες στην Κατερίνα Ηλιάδη, στο ραδιόφωνο του ΠΟΛΙΤΗ, ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ διαμήνυσε παρασκηνιακά στον πρόεδρο Αναστασιάδη ότι η Τουρκία έστειλε εμπιστευτική επιστολή, με την οποία αποδεχόταν κατάργηση εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων, καθώς και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, με μηχανισμό επιτήρησης. Αυτή η εκδοχή ερμηνεύει και τη δήλωση (στο OMEGA, τον Φεβρουάριο του 2020) του πρώην διαπραγματευτή της Τ/κ Κοινότητας, Οζντίλ Ναμί, ότι στο Κραν-Μοντανά η Τουρκία δεν είχε πει την τελευταία της λέξη στο θέμα των εγγυήσεων. Βεβαίως επίσημα και δημόσια η Τουρκία, όπως εξάλλου και ο Τατάρ, λέει ότι ουδέποτε θα αποδέχονταν κατάργηση των εγγυήσεων. Όσοι όμως καταλαβαίνουν στοιχειωδώς από πολιτική, ξέρουν πως μια δημόσια διάψευση, σε τέτοιου είδους ζητήματα υψίστης πολιτικής σημασίας, δε σημαίνει ότι λέει την αλήθεια.
Κάποιος, όπως εσείς κι εγώ, που δεν ήταν εκεί και δεν γνωρίζει τα παρασκήνια, θα πρέπει να εξετάσει τις αντικρουόμενες εκδοχές λαμβάνοντας υπόψη και άλλα δεδομένα. Το γεγονός, ας πούμε, ότι, μετά το αδιέξοδο στο Κραν-Μοντανά, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ κράτησε ίσες αποστάσεις και από τις δύο πλευρές ενώ ευχαρίστησε την Τουρκία για τη συνεργασία της, με βάζει σε σκέψεις. Και δεν δέχομαι τη θεωρία συνωμοσίας ότι όλος ο πλανήτης είναι εναντίον μας ή ότι ο ΟΗΕ τηρεί πάντα ίσες αποστάσεις. Δεν ισχύει. Όταν ο Ραούφ Ντενκτάς, τον Μάρτιο του 2003, απέρριψε (πριν από εμάς) το Σχέδιο Ανάν, ο ΟΗΕ υπήρξε καταπέλτης κατά της τουρκικής πλευράς. Χωρίς περιστροφές τους καταδίκασε ότι ενταφίασαν τη διαδικασία.
Αν ο κ. Τσελεπής λέει την αλήθεια, τότε είχαμε στο Κραν-Μοντανά την τραγική συντριβή μιας μακράς διαπραγμάτευσης για λύση, η οποία, για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού, θα διασφάλιζε κατάργηση των εγγυήσεων και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης των Εγγυητριών Δυνάμεων. Δεδομένο είναι επίσης το γεγονός ότι σχεδόν σε όλα τα άλλα ζητήματα, οι δύο πλευρές είχαν φτάσει μια ανάσα πριν από την τελική συμφωνία (το λέει και ο κ. Χριστοδουλίδης). Ανάμεσα στα ζητήματα εκείνα, τα οποία συμφωνήθηκαν, ήταν και η διαχείριση του φυσικού πλούτου στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την εκδοχή των Μαυρογιάννη, Τσελεπή, Δρουσιώτη και άλλων, ο κ. Χριστοδουλίδης διαφωνούσε έντονα με το να υποβάλουμε προτάσεις, διότι αυτό θα ήταν «προδοτική πράξη». Με άλλα λόγια δηλαδή, ο κ. Χριστοδουλίδης δεν ήθελε να επιμείνουμε στο Κραν-Μοντανά, να υποβάλουμε προτάσεις και να επιδιώξουμε μέχρι τέλους μια λύση που θα επανένωνε την Κύπρο σε μία χώρα, θα αποχωρούσε ο κατοχικός στρατός και θα καταργούνταν οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα. Αυτό ο κ. Χριστοδουλίδης το θεωρούσε «προδοτική πράξη».
Προτίμησε δηλαδή ο κ. Χριστοδουλίδης να παραμείνει η Κύπρος στο διχοτομικό status quo, να παραμείνουν 40 χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες για να διασφαλίζουν την διαίρεση, να συνεχίσει η Τουρκία να είναι (με βάση τη Συνθήκη Εγγυήσεως) εγγυήτρια δύναμη με μονομερές δικαίωμα επέμβασης, να παραμείνουν στην ίδια κατάσταση οι 160 χιλιάδες εκτοπισμένοι συν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, χωρίς δηλαδή λύση στο θέμα των περιουσιών τους, να συνεχίζει το ψευδοκράτος να λειτουργεί (έστω και ως παράνομο μόρφωμα) και να μας ανταγωνίζεται σχεδόν σε όλες τις μορφές της οικονομικής δραστηριότητας, με πρώτους και καλύτερους πελάτες εμάς τους Ελληνοκύπριους, να μην συζητάνε οι Τούρκοι πλέον τίποτε άλλο από τη διχοτόμηση, με λύση δύο ανεξάρτητων κρατών, να συνεχίζει να εποικίζεται και να εκτουρκίζεται η μισή Κύπρος.
Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενα των πιο πάνω κυρίων και άλλων, ο κ. Χριστοδουλίδης προτίμησε να παραμείνουμε σ’ αυτή την κατάσταση (η οποία βεβαίως εξυπηρετεί άψογα τα οικονομικά, κομματικά και προσωπικά συμφέροντα εκείνων που έκαναν την Κυπριακή Δημοκρατία ταράφι τους) ούτως ώστε να μην προβεί σε «προδοτική πράξη».
Αυτά…
Α, για να μην το ξεχάσω! Μην τολμήσετε να διανοηθείτε ότι μπορεί να έχουν έστω και δόση αλήθειας αυτά που λένε οι Μαυρογιάννης, Τσελεπής, Δρουσιώτης και άλλοι, διότι ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλίδης και το επιτελείο του θα σας πουν ότι παίρνετε το μέρος της τουρκικής πλευράς, περίπου δηλαδή ότι είστε προδότες. Οπότε, για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο, προσαρμοστείτε με την ιδέα της μόνιμης διχοτόμησης και μην το ψάχνετε. Διότι πλέον εκτός από μαλάκες θα σας λένε και προδότες.
