Άλλη μια έρευνα που έγινε τον τελευταίο καιρό, αυτή τη φορά από τη ΣΕΚ, έδειξε πως δυο στους τρεις Κύπριους εργαζόμενους δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα. Σε μια φάση που προβλέπουν οι ειδικοί ότι θα ακριβύνουν πιο πολύ τα ενοίκια κι η αγορά ακινήτων, θα ακριβύνουν το ρεύμα και τα καύσιμα, που σημαίνει ότι θα έχουμε μετά ένα νέο τσουνάμι ακρίβειας, ενώ περιμένουμε ακόμη να δούμε και τι θα στοιχίσει στην τσέπη μας η πράσινη φορολογία που έρχεται. Συν η αβεβαιότητα για το πού θα βγάλει ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος και τι συνέπειες θα έχει για την κυπριακή οικονομία.
Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη μοιάζει σαν να κυβερνά άλλη χώρα. Τη Σιγκαπούρη, ας πούμε. Έχοντας βρει γεμάτα τα ταμεία του κράτους, έβαλε λάθος προτεραιότητες. Αντί να δει πρώτα πώς θα καλυτερέψει τη ζωή των Κυπρίων, ξεκινώντας από εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη διότι δεν τα βγάζουν πέρα, ξεκίνησε από εκείνους που παίρνουν βασιλικούς μισθούς, που ανήκουν στην προνομιούχα ομάδα του 7% του πληθυσμού, που λέει ότι δεν έχει οικονομικό πρόβλημα.
Έδωσε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια από τα λεφτά των φορολογουμένων σε μια οριζόντια ΑΤΑ και σε οριζόντιες αυξήσεις στους μισθούς της κρατικής υπηρεσίας, έδωσε δηλαδή τα περισσότερα από αυτά τα δεκάδες εκατομμύρια στους υψηλόμισθους κρατικούς υπαλλήλους και βεβαίως στους πολιτειακούς άρχοντες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κάτω. Και μιλάμε για μόνιμη αύξηση του κρατικού μισθολογίου. Αντίθετα, για τον κόσμο που δεν τα βγάζει πέρα, η κυβέρνηση έδωσε λιγότερα λεφτά, σε επιδόματα και άλλα μέτρα, τα περισσότερα από τα οποία είναι προσωρινά.
Οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν από πού να πιαστούν, για να φτιάξουν οικογένεια, να κάνουν παιδιά, να φτιάξουν τη ζωή τους. Οι πιο πολλοί μένουν με τους γονείς τους και μετά τα 30, διότι δεν μπορούν ούτε να χτίσουν, ούτε να αγοράσουν, ούτε να νοικιάσουν σπίτι και έρχονται νέες αυξήσεις.
Η κυβέρνηση επαίρεται για τις αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης και προσπαθεί να βάλει κάτω από το χαλί το τεράστιο κοινωνικό ζήτημα.
Συνεχίζοντας με λάθος προτεραιότητες, θέλει τώρα να μεγαλώσει κι άλλο τη δημόσια υπηρεσία, αντί να ασχοληθεί σοβαρά με το πώς θα την κάνει μικρότερη και αποδοτικότερη. Θέλει να φορτώσει κι άλλο μόνιμο και ανελαστικό οικονομικό κόστος στον Κύπριο φορολογούμενο, αντί να δει πως θα τον ξαλαφρώσει. Και ζητά νέες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων από τη βουλή, η οποία – να μην το ξεχνάμε- μας φόρτωσε ήδη τη νέα τοπική αυτοδιοίκηση, με δεκάδες νέες καρέκλες, που δεν χρειάζονταν και με πολύ μεγαλύτερο κόστος για την τσέπη μας από ότι πριν. Διότι δυστυχώς ούτε τα κόμματα συνειδητοποιούν το μέγεθος του προβλήματος.
Μέσα στην ολοένα αυξανόμενη δυσαρέσκεια του κόσμου για το πολιτικό σύστημα, το πολιτικό σύστημα μοιάζει με τη Μαρία Αντουανέτα, που ζούσε στη χλιδή της και δεν ήξερε τι είναι φτώχεια. Ας μελετήσουν όμως και το τέλος της Γαλλίδας βασίλισσας. Σε συμβολικό επίπεδο εννοώ. Τώρα. Πριν να είναι πολύ αργά.