Έχει παραφρονήσει το στρατόπεδο της διχοτόμησης και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος. Μας έχουν φλομώσει στις υπερβολές και τα ψέματα. Ανησυχούν μήπως και γίνει κανένα … λάθος και λυθεί το Κυπριακό.
Γνωστό βέβαια το σκηνικό. Εμείς οι κάπως παλαιότεροι, το ζούμε εδώ και 43 χρόνια. Ίδια υστερία κάθε φορά που αναφύεται μια αμυρδή ελπίδα για λύση του Κυπριακού. Ίδιες ηττοπαθείς και μηδενιστικές δηλώσεις ότι όλοι είναι εναντίον μας, ότι η Τουρκία θα κάνει ό,τι θέλει, ότι το ένα κι ότι το άλλο, δεκάδες ψευδοαιτιάσεις και ψευδοδιλήμματα. Αν κανείς ακούσει τι έλεγαν πριν από 40 χρόνια, θα νομίσει ότι έβαλαν από τότε μια κασέτα πίσω από τη γλώσσα τους (διότι τότε μόνο κασέτες υπήρχαν) και λένε τα ίδια πράγματα, με τις ίδιες απαράλλακτες λέξεις και προτάσεις, από τότε μέχρι σήμερα.
Όχι λοιπόν, δεν θέλουν λύση, διχοτόμηση θέλουν. Ένα καθαρά ελληνικό κράτος στο νότο κι ας φτιάξουν κι οι Τούρκοι ένα δικό τους στο βορρά. Ό,τι ακριβώς θέλει δηλαδή κι η Τουρκία. Ότι οραματιζόταν ο Ντενκτάς. Κι αν ήταν καλό αυτό, να πω κομμάτια να γίνει, ας προδώσουμε τους προγόνους μας και την ιστορία μας, ας τους δώσουμε τους Τούρκους την Κερύνεια και τη Μόρφου και την Αμμόχωστο κι όλη την κατεχόμενη μας γη, αν είναι να εξασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας σε ειρήνη και ασφάλεια. Δεν είναι έτσι όμως. Ακριβώς το αντίθετο θα γίνει με τη διχοτόμηση. Θα χάσουμε για πάντα την Κύπρο οι Έλληνες και τα παιδιά μας θα μας καταριούνται που δώσαμε την πατρίδα μας στον Τούρκο.
Δεν ήταν χαζός ο Ντενκτάς, δεν είναι ανόητο το τουρκικό βαθύ κράτος να εξυπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα. Τα δικά τους συμφέροντα εξυπηρετούν με την πολιτική διαιώνισης της ντε φάκτο διχοτόμησης μέχρι σήμερα. Η Τουρκία θέλει τη μονιμοποίηση της διχοτόμησης, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να κάνει την Κύπρο τουρκικό νησί. Δεν θέλει την ομοσπονδία. Δότι με την ομοσπονδία στην Κύπρο θα υπάρχει μια χώρα με 80% ελληνική πλειοψηφία. Δεν θα μπορέσει η Τουρκία να κάνει παιχνίδι. Θα μας έχει πάντα μέσα στα πόδια της.
Η Άγκυρα θέλει ένα δικό της κράτος στο βορρά, καθαρά τουρκικό, στο οποίο να κάνει ό,τι θέλει. Να ενισχύσει την οικονομία του με επενδύσεις δισεκατομμυρίων, ώστε να ανταγωνιστεί και να διαλύσει τη δική μας οικονομία. Παράλληλα να φέρει εκατοντάδες χιλιάδες έποικους, περισσότερους από εμάς. Να κάνει την δική της χώρα στην Κύπρο μεγαλύτερη και οικονομικά ισχυρότερη από την Κυπριακή Δημοκρατία (τα απομεινάρια της οποίας θα διαφυλάσει ο επόμενος μας πρόεδρος Νικόλας Παπαδόπουλος).
Έτσι οραματιζόταν την Κύπρο ο Νενκτάς, έτσι την θέλει κι η Τουρκία. Απλά δεν την παίρνει να το κάνει. Δεν έχει πράσινο φως για διχοτόμηση της Κύπρου, δεν της το επιτρέπουν οι Αμερικάνοι, η Ε.Ε. και ο Ισραήλ, για τα δικά τους κι αυτοί συμφέροντα βέβαια. Η Τουρκία ποντάρει – όπως έκανε πάντα από το 1960 μέχρι σήμερα – στη δική μας αφέλεια. Και πιο πολύ ποντάρει σ’ εκείνους που της δίνουν τις αφορμές, σ’ εκείνους που μας εκθέτουν στη διεθνή κοινότητα ως φταίχτες, σ’ εκείνους που υπέγραψαν τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία τρεις φορές και μετά στην πράξη αρνήθηκαν να την διεκδικήσουν, σ’ εκείνους που απενοχοοποίησαν την Τουρκία και επί της διακυβέρνησής τους ανακηρύχθηκε κι αναβαθμίστηκε το ψευδοκράτος, σ’ εκείνους που επέτρεψαν χωρίς κανένα όρο και χωρίς βέτο στην Τουρκία να ξεκινήσει ενταξιακές με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Τουρκία πάντα πόνταρε σε εκείνους που ξελαρυγγίζονται με κούφια συνθήματα εναντίον κάθε προσπάθειας για λύση σερβίροντας ηττοπάθεια και τρόμο. Πάντα πόνταρε σ’ αυτούς και ποτέ δεν έχασε. Ούτε τώρα θα χάσει. Πάλι κερδισμένη θα βγει, αν περάσει η δική τους πολιτική.