Ο Χόλπμπρουκ, ο Ντάουνερ, η «τυραννία των λέξεων» και το μεγάλο φαγοπότι που ονομάστηκε «ανένδοτος αγώνας για απελευθέρωση».

1:05 PM | |

richard-holbrookeΠέρασαν 18 χρόνια από τότε που ο τότε ειδικός αντιπρόσωπος του προέδρου Κλίντον για την Κύπρο (1996-1999), Ρίτσαρντ Χόλπμπρουκ, μίλησε για την «τυραννία των λέξεων» που μαστίζει το Κυπριακό πρόβλημα.

Ήθελε να πει ότι η οποιαδήποτε προσπάθεια για λύση του προβλήματος μπουρδουκλώνεται και τελικά εκτροχιάζεται, περνώντας μέσα από ένα ατέλειωτο λαβύρινθο δηλώσεων, αντιδηλώσεων, ερμηνειών, ψειρίσματος κάθε λέξης και κάθε διατύπωσης, «τι σημαίνει αυτό, γιατί ειπώθηκε έτσι κι όχι αλλιώς, πόσο αθώα είναι αυτή η έννοια και μήπως σημαίνει κάτι άλλο, μήπως προσπαθούν να μας παγιδεύσουν, γιατί δεν έχει τελεία εδώ αλλά κόμμα, γιατί αυτή η λέξη γράφτηκε με κεφαλαία και όχι με πεζά…» κτλ κτλ…

Ο Χόλπμπρουκ, κυνικός εκφραστής της παγκόσμιας «ρεαλπολιτίκ», έβλεπε τα πράγματα στο πρακτικό τους επίπεδο και προσπάθησε δώσει μια ώθηση στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, έπειτα από μια μακρά περίοδο …ανομβρίας εξελίξεων, που ακολούθησε την απόρριψη των ιδεών Γκάλι από τον τότε πρόεδρο Κληρίδη, το 1993.

Η στασιμότητα στο Κυπριακό δεν ενοχλούσε μέχρι τότε κανένα διεθνή παράγοντα και πολύ περισσότερο τους Αμερικανούς, καθώς υπήρχε μια μακρά σταθερότητα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με λίγες κατά καιρούς εντάσεις (π.χ. Ίμια) κι απόλυτη ηρεμία στην Κύπρο. Ωστόσο, όταν το 1994 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Αμερικανοί διέβλεψαν ότι τα πράγματα θα έπαιρναν μια διαφορετική τροπή στο σύντομο μέλλον, που θα μπορούσε να φέρει σε μειονεκτική θέση την Τουρκία, της οποίας η γεωστρατηγική θέση ήταν για τις ΗΠΑ μείζονος σημασίας.

Ο Χόλπμπρουκ προώθησε την ιδέα μιας λύσης που θα είχε αμοιβαίο όφελος για όλες τις πλευρές, δηλαδή την ένταξη της Κύπρου με ταυτόχρονη λύση του Κυπριακού και έναρξη διαδικασιών για μελλοντική ένταξη της Τουρκίας. Έτσι ξεκίνησε μια νέα μακρά διαδικασία που οδήγησε τελικά στο περίγραμμα λύσης του Κυπριακού του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 2000.

Το πώς εξελίχθηκαν τελικά τα πράγματα από τότε μέχρι σήμερα είναι γνωστό. Αλλά πού θυμήθηκα τώρα ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια τον μακαρίτη πλέον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ;  Μα διότι ακόμα χθες η Παράφωνη Κομπανία των κομμάτων βρήκε και τα έψαλλε πάλι στον Αλεξάντερ Ντάουνερ (του οποίου ο τρόπος σκέψης μου θυμίζει πολύ τον παλιό εκείνο Αμερικανό διπλωμάτη).

Το τελευταίο … άσμα λοιπόν της Κομπανίας είχε να κάνει με την αναφορά του Ντάουνερ στο «έγγραφο συγκλίσεων» και στο κατά πόσο αποτελεί άτυπο ή επίσημο έγγραφο, διότι «από τον τρόπο που διατύπωσε τη δήλωσή του ο κ. Ντάουνερ προκύπτουν ερωτηματικά και διαβλέπουμε κινδύνους ότι πάμε για νέα εκτροπή» κτλ κτλ κτλ… δηλώσεις δηλαδή του τύπου που ο Χόλμπμπρουκ είχε χαρακτηρίσει τότε «τυραννία των λέξεων».

Η μαλακία που μας δέρνει σ’ αυτό τον τόπο και η οποία μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε, με την Κύπρο οικονομικά διαλυμένη και μοιρασμένη στα δύο και με την Τουρκία να καταπατά τη γη μας εδώ και 40 χρόνια, μάς εμποδίζει να εντοπίσουμε την ουσία: Υπάρχουν ή όχι συγκλίσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές που συνομιλούν εδώ και 36 χρόνια; ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ποιες είναι αυτές οι συγκλίσεις; Είναι αυτές που περιλαμβάνονται στο έγγραφο συγκλίσεων ή όχι;  Πού συμφωνούμε και πού διαφωνούμε με αυτό το έγγραφο;

Βεβαίως το λιγότερο που απασχολεί αυτούς που φωνάζουν είναι η ουσία του Κυπριακού. Διότι στην πραγματικότητα δεν θέλουν λύση. Θέλουν η Κύπρος να παραμείνει σ’ αυτή την κατάσταση του status quo, που βολεύει πολιτικά και οικονομικά όλους όσοι πέρασαν ωραία τρώγοντας και πίνοντας πάνω στην καμπούρα του απλού κοσμάκη, όλα αυτά τα χρόνια του ατέλειωτου πάρτι με το μεγάλο φαγοπότι, που ονομάστηκε «ανένδοτος, μακροχρόνιος αγώνας για απελευθέρωση της Κύπρου».

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *