Ο Ερτογάν συνεχίζει να βαράει το νταούλι της διχοτόμησης. Επιμένει στην παρθενογένεση του ομοσπονδιακού κράτους, με ιδρυτικά κράτη την Κυπριακή Δημοκρατία και το … ψευδοκράτος.
Κι εμείς εδώ το δικό μας βιολί… Επιβεβαιώνεται – λένε όλοι – ότι ορθά επιμένουμε σε κοινό ανακοινωθέν. Για να μην δώσουμε στους Τούρκους την ευκαιρία να μας σύρουν σε συνομιλίες στις οποίες θα θέτουν τέτοιες απαράδεκτες θέσεις… Κι εγώ λέω, ναι σωστά επιμένουμε σε κοινό ανακοινωθέν, αλλά… τα κόμματά μας συμφωνούν σε ένα κοινό ανακοινωθέν μεταξύ τους, ΠΡΙΝ ΠΑΜΕ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥΣ; Διότι είχα την εντύπωση ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις έχουν ήδη απορρίψει την Διζωνική Ομοσπονδία. Επομένως, τι κοινό ανακοινωθέν ζητούν να συμφωνηθεί;
Αλλά είναι και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Αυτά που σήμερα ο Ερτογάν ΔΕΝ διαπραγματεύεται, όπως προκλητικά δηλώνει μπροστά σε Ευρωπαίους επίσημους, τα είχαν αποδεχτεί οι Τούρκοι σε προηγούμενες φάσεις αυτής της ατέρμονης διαδικασίας των συνομιλιών. Αυτό ούτε το σχολιάζουμε, ούτε το επικαλούμαστε. Αλλά πώς να επικαλεστούμε εκείνα που οι ίδιοι απορρίψαμε;
Η ατμομηχανή του Κυπριακού έχει μετατραπεί σε ταχεία που πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά στη διχοτόμηση. Προς ικανοποίηση της Τουρκίας – που μεθοδεύει τη διχοτόμηση από το 1955 μέχρι σήμερα – αλλά και κάποιων δικών μας, που προτιμούν ένα τοίχο ψηλό μες στην μέσην, “που να μεν ρέσσουν που πάνω ούτε τα πουλιά”…