Τα ψέματα που επαναλαβάνουν καθημερινά ο Ν. Παπαδόπουλος και οι λοιποί του απορριπτικού μετώπου όταν αναφέρονται στο Κυπριακό, δεν είναι καινούρια. Όπως ούτε και η ούτω καλούμενη “Νέα Στρατηγική”. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συστατικά στοιχεία μιας προπαγάνδας που χρονολογείται από το 1974 και έπειτα και που δαιμονοποιεί τα πάντα σε σχέση με το λύση του Κυπριακού, ενώ παράλληλα ευαγγελίζεται μια λύση που φαντάζει σε όλες τις πτυχές της δίκαιη, σύγχρονη, μοντέρνα, ιδανική. Μια λύση απλά ανέφικτη.
Ανάλογη προπαγάνδα υπήρχε και πριν από το 1974. Επινοήθηκε αμέσως μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963-64 και δαιμονοποιούσε ασταμάτητα την τότε επιδιωκόμενη λύση του Κυπριακού, για επιστροφή των Τ/κ στην Κυπριακή Δημοκρατία, προβάλλοντας ως εφικτό τον ανέφικτο εθνικό πόθο της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα, τόσο πριν από την εισβολή όσο και μετά, στόχος τους ήταν και παραμένει η διχοτόμηση της Κύπρου, ως η πιο “καθαρή” λύση. Αυτός ήταν εξάλλου και ο σκοπός του πραξικοπήματος του 1974, που έγινε για να δοθεί στην Τουρκία πρόσχημα, προκειμένου να εισβάλει και να καταλάβει διά της βίας μέρος της Κύπρου, ώστε να μεταφερθούν εκεί οι Τ\κ. Ήταν αναγκαίο να γίνει ο γεωγραφικός διαχωρισμός των δύο κοινοτήτων με τη βία, διότι κανένας από τους σούπερ πατριώτες πολιτικάντηδες και άλλους μεγαλοπαράγους, που πουλούσαν στον αφελή λαό πατριωτικά φούμαρα περί Ένωσης, δεν τολμούσε να του πει την αλήθεια ότι, προκειμένου να επιτευχθεί η “εθνική ολοκλήρωση” που οραματίζονταν μέσα στο στενό τους μυαλό, θα έπρεπε δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι να εγκαταλείψουν την γη των πατέρων τους, για να πάνε στη θέση τους οι Τουρκοκύπριοι.
Στο κόλπο δεν ήταν μόνο η χούντα του Ιωαννίδη, που διενήργησε το πραξικόπημα. Ήταν ενημεροι και πολλοί άλλοι, γι’ αυτό εξάλλου και τα κρισιμότερα στοιχεία του φακέλου της Κύπρου δεν έχουν ακόμη έρθει στο φως, διότι πολλοί θρύλοι θα καταρρεύσουν κι ο αφελής αυτός λαός, που έχυσε αίμα και δάκρυ για την ελευθερία και την υπεράσπιση αυτού του τόπου, θα πέσει από τα σύννεφα όταν μάθει την αλήθεια, πώς του την είχαν στημένη εκείνοι τους οποίους πίστεψε, λάτρεψε και δόξασε.
Η πολιτική της διχοτόμησης συνεχίστηκε και μετά την εισβολή, πρώτα με τον ούτω καλούμενο “μακροχρόνιο αγώνα”, στη διάρκεια του οποίου οι εκτοπισμένοι προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους, να μεγαλώσουν και να μορφώσουν τα παιδιά τους και να ξαναχτίσουν τις ζωές τους σε άλλους τόπους, την ίδια ώρα που το ανάλγητο κατεστημένο έτρωγε τον αγλέουρα από το λεγόμενο “οικονομικό θαύμα” στα χρόνια μετά την εισβολή. Πρόκειται για το κατεστημένο που υπέσκαψε το κράτος και τους θεσμούς του, αντικαθιστώντας τις έννοιες της ευνομίας και της αξιοκρατίας με την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι και τη διαπλοκή, τα παράγωγα δηλαδή του καρκίνου της διαφθοράς, που κατέφαγε τα σωθικά αυτής της κοινωνίας.
Οι διαπρύσιοι ρήτορες της “δίκαιης λύσης” ουδέποτε επεδίωξαν με ειλικρίνεια μια δίκαιη λύση. Στην πραγματικότητα έγνοια τους και σκοπός τους ήταν πάντα το πώς θα υπέσκαπταν από το πρώτο δευτερόλεπτο την κάθε νέα προσπάθεια. Μόλις εμφανιζόταν στον ορίζοντα μια νέα πρωτοβουλία άρχιζε αμέσως η μαύρη προπαγάνδα της δαιμονοποίησης. Σε παράλληλη δράση με το ντενκτασικό κατεστημένο και την Τουρκία έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να πάμε σε ναυάγιο, ώστε ο χρόνος να συνεχίσει να διαρρέει προς την μονιμοποίηση και τελικά τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο υποψήφιος για την προεδρία Ν. Παπαδόπουλος κάλεσε να μιλήσει στο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου τον καθηγητή Άγγελο Συρίγο, που ένα χρόνο πριν (1η Απριλίου 2015) έλεγε στο Φιλελεύθερο ότι η καλύτερη υπό τις περιστάσεις λύση είναι η διχοτόμηση της Κύπρου, με την αναγνώριση του ψευδοκράτους (πάνω στη γη των πατέρων μας) και η ένταξή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να μην έχουμε σύνορα μεταξύ μας οι δύο (ανεξάρτητες) χώρες.
Δεν είναι επίσης τυχαία η πρόσφατη δήλωση του Μ. Σιζόπουλου ότι η βάση λύσης που συμφώνησαν και υπέγραψαν οι Μακάριος, Σπ. Κυπριανού και Τ. Παπαδόπουλος, δηλαδή η ομοσπονδία, είναι η χειρότερη μορφή διχοτόμησης. Μια δήλωση από την οποία συνάγεται ότι η …άλλη διχοτόμηση (αυτή που μας εισηγήθηκε ο Συρίγος και όχι μόνο) είναι σίγουρα καλύτερη από την ομοσπονδία. Άσχετα αν αυτή τη λύση επικαλούνται συχνά και οι Τούρκοι από την άλλη πλευρά ως σχέδιο Β’. Συνεπώς, για το απορριπτικό στρατόπεδο, το Σχέδιο Β’ των Τούρκων δεν είναι η χειρότερη διχοτόμηση. Είναι κατά την άποψή τους καλύτερη από τη λύση που συζητούμε στις συνομιλίες…
Έχοντας λοιπόν οριστικά αποφασίσει αυτό το πράγμα, συνεχίζουν την προπαγάνδα που παρατείνει το σημερινό στάτους κβο, με σκοπό κάποτε αδιαμαρτύρητα ο λαός να ξεχάσει το αίμα και τον ιδρώτα που έχυσαν οι προηγούμενες γενιές για να υπερασπίσουν αυτό τον τόπο και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη διχοτόμηση ως την πιο λογική λύση, “αφού η άλλη που συζητάμε είναι χειρότερη”.
Θα συνεχίσουν λοιπόν να πουλάνε στον λαό πατριωτικά “φύκια για μεταξωτές κορδέλες”. Θα συνεχίσουν μας λένε ότι δεν τάχα δε δέχονται ούτε ένα Τουρκο έποικο, ενώ με τη διχοτόμηση θα μπορούν να έρθουν εδώ εκατοντάδες χιλιάδες έποικοι δίχως να μπορούμε εμείς να το εμποδίσουμε. Ότι τάχα δε δέχονται ούτε ένα Τούρκο στρατιώτη να παραμείνει, όταν δεκάδες χιλιάδες πάνοπλοι στρατιώτες θα συνεχίσουν να μας σημαδεύουν, με τη διχοτόμηση. Ότι τάχα δεν αποδέχονται το δικαίωμα των “χρηστών” που παράνομα μπήκαν στα σπίτια μας, όταν τίποτα δεν θα μας επιστραφεί με τη διχοτόμηση και τα σπίτια μας θα παραμείνουν για πάντα στους “χρήστες”. Ό,τι τάχα δε δέχονται να αποκτήσουν δικαιώματα ελεύθερης πρόβασης στην Κύπρο οι Τούρκοι πολίτες, σε ποσόστωση 4 προς 1 με τους Έλληνες πολίτες, όταν 90 εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες θα έχουν την ελευθερία πρόσβασης στην κατεχόμενη γη μας με τη διχοτόμηση. Ότι τάχα δεν αποδέχονται τα “βέτο”, την εκ περιτροπής προεδρία και τις αναλογίες στην κρατική μηχανή, όταν οι Τούρκοι θα έχουν υπό τη δική τους διαχείριση μια ανεξάρτητη χώρα μέσα στην ίδια την πατρίδα μας, με τη διχοτόμηση.
Λοιπόν, ψεύδονται ασύστολα. Μπορεί όντως να μην δέχονται αυτά που ισχυρίζονται μέσα τις από τερατώδεις υπερβολές της προπαγάνδας τους, όμως στην πραγματικότητα μάς οδηγούν στο να αποδεχτούμε σιωπηρά και αδιαμαρτήρητα πολύ χειρότερα από αυτά που απορρίπτουν. Δηλαδή, κατά τη ρήση του Ιησού, διϋλίζουν το κουνούπι αλλά καταπίνουν ολόκληρη καμήλα. Την καμήλα της διχοτόμησης.