ΟΙ “ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ” ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΔΩΡΑ

11:07 AM | |

Μέσα στο περιορισμένο πολιτικό λεξιλόγιό του κι ανάμεσα στα αμέτρητα άλλα ψέματα που έχει πει μέχρι σήμερα, ο Νικόλας Παπαδόπουλος λέει συχνά και το ψέμα με τις υποτιθέμενες “γενναιόδωρες προσφορές” του Αναστασιάδη προς την τουρκική πλευρά. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που κάνει ο Αναστασιάδης στις συνομιλίες είναι η διαχείριση της θλιβερής κληρονομιάς που μας άφησε το ίδιο το κόμμα του κ. Παπαδόπουλου, το ΔΗΚΟ. Διαχείριση των δεσμεύσεων και των τετελεσμένων που στοιβάχτηκαν πάνω στη καμπούρα μας, σ’ όλες αυτές τις δεκαετίες του λεγόμενου “Μακροχρόνιου Αγώνα”, από τραγικά αδέξιους και ερασιτεχνικούς χειρισμούς ηγετών μας που προέρχονταν ή στηρίζονταν από το ΔΗΚΟ. Χειρισμούς που χάρισαν στους Τούρκους όχι υποτιθέμενες “γενναιόδωρες προσφορές” αλλά πραγματικά και απτά πλούσια δώρα:

Πρώτο δώρο: Η Διζωνική (ή αλλιώς διπεριφερειακή) Δικοινοτική Ομοσπονδία. Ο μέγιστος αυτός συμβιβασμός, ήταν απόφαση του προέδρου Μακαρίου και τη συμφώνησε στην πρώτη “συμφωνία υψηλού επιπέδου” με τον Ντενκτάς, το 1977. 

Δεύτερο δώρο: Η Αμμόχωστος παραμένει υπό τουρκική κατοχή μέχρι σήμερα, ενώ θα μπορούσαμε να την είχαμε πάρει πίσω το 1978. Τότε προτάθηκε το λεγόμενο “Δυτικό Πλαίσιο” για λύση του Κυπριακού και είχε ως πρόταξη την επιστροφή της Αμμοχώστου, ως ένδειξη καλής θέλησης της τουρκικής πλευράς, απλά για να ξεκινήσουν οι συνομιλίες. Ήταν μόλις τέσσερα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και η πόλη δεν είχε υποστεί τη φθορά του χρόνου. Ο τότε πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού (που ήταν και πρόεδρος του ΔΗΚΟ), απέρριψε εντελώς την ιδέα. Δεν ήθελε ούτε καν να συνομιλήσει. Ένα χρόνο μετά έσπευδε να διορθώσει το λάθος, προτάσσοντας το θέμα της Αμμοχώστου στη συμφωνία του με τον Ντενκτάς, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.

Τρίτο δώρο: Επαναβεβαιώνεται η Διζωνική (ή αλλιώς διπεριφερειακή) Δικοινοτική Ομοσπονδία από τον Σπύρο Κυπριανού. Το 1979, ένα χρόνο μετά που απέρριψε χωρίς συζήτηση το “Δυτικό Πλαίσιο” και ουσιαστικά εγκατέλειψε την Αμμόχωστο στη διάθεση της Τουρκίας, έσπευσε να συνομολογήσει με τον Ραούφ Ντενκτάς την δεύτερη “συμφωνία υψηλού επιπέδου”, ότι αναζητούμε δηλαδή τη λύση που είχε απορρίψει ένα χρόνο πριν…

Τέταρτο δώρο: Δημιουργία συνθηκών για να μπορέσει ο Ντενκτάς να ανακηρύξει την ούτω καλούμενη “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”. Το 1983 ο πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού κάνει ξανά ερασιτεχνικούς χειρισμούς όταν ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Χαβιέ Πέρες Ντε Κουεγιάρ προτείνει τους λεγόμενους “Δείχτες” για λύση του Κυπριακού. Οι κάκιστοι χειρισμοί του Σπύρου Κυπριανού φορτώνουν στην δική μας πλευρά την ευθύνη για την απόρριψη των δεικτών και δίνουν στον Ντενκτάς την ευκαιρία να ανακηρύξει το ψευδοκράτος.

Πέμπτο δώρο: Το 2004 ο Τάσσος Παπαδόπουλος απενοχοποιεί την Τουρκία και φορτώνει την ευθύνη για την απόρριψη του “Σχεδίου Ανάν” στην καμπούρα των θυμάτων της εισβολής και κατοχής, των Ελληνοκυπρίων. Το σχέδιο το είχε απορρίψει ο Ραούφ Ντενκτάς τον Μάρτη του 2003 και, για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού, ο ΟΗΕ κατηγόρησε ευθέως και με δριμύτητα την τουρκική πλευρά για το αδιέξοδο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, με τελείως άστοχη εκτίμηση της κατάστασης και εντελώς ερασιτεχνικούς χειρισμούς, κατάφερε να επανέλθει το “Σχέδιο Ανάν” στο τραπέζι των συνομιλιών και μάλιστα, για να το πετύχει αυτό, συμφώνησε τον Φεβρουάριο του 2004 να μπει η διαδικασία σε ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα και κάτω από επιδιαιτησία, για να βρεθεί λύση μέσα σε ενάμιση μήνα.

Έκτο δώρο: Αναβάθμιση του ψευδοκράτους το 2004. Ο τότε πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος δέχτηκε τον “Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής” σύμφωνα με τον οποίο οι Τουρκοκύπριοι μπορούν πλέον να διεξάγουν εμπόριο μέσω της πράσινης γραμμής, χωρίς της σφραγίδες της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά μόνο με τις σφραγίδες του Τουρκοκυπριακού Εμπορικού Επιμελητηρίου. 

Έβδομο δώρο: Έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο τότε πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος δέχτηκε να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις της κατοχικής δύναμης, χωρίς να θέσει ούτε βέτο ούτε όρο και χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα.

Όγδοο δώρο: Επιβεβαιώνεται για τρίτη φορά και μάλιστα μετά την απόρριψη του “Σχεδίου Ανάν” η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, στην τρίτη “συμφωνία υψηλού επιπέδου” που υπέγραψε το 2006 ο Τάσσος Παπαδόπουλος με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. 

Τα πιο πάνω πλούσια δώρα αποτελούν ιστορικές πραγματικότητες, σε αντίθεση με τις ούτω καλούμενες “γενναιόδωρες προσφορές” που αναφέρει κάθε λίγο και λιγάκι ο Νικόλας Παπαδόπουλος και δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα φάντασμα της φτωχής πολιτικής του αντίληψης. 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *