Τελείται σήμερον, στις 16:00, από το ναό της δημοκρατίας (Βουλή των Αντιπροσώπων) η κηδεία του προσφιλούς μας πατρός, πάππου, αδελφού και αδερφής, Συνεργατισμού. Επιτρέψτε μου, στις επόμενες γραμμές, να γράψω ένα σύντομο επικήδειο.
Ο Συνεργατισμός γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Κύπρος ήταν βρετανική αποικία. Όραμά του ήταν να οι απλοί άνθρωποι, οι γεωργοί, οι μεροκαματιάρηδες, οι χαμηλόμισθοι που με δυσκολία τα έφερναν βόλτα, να στηρίζουν ο ένας τον άλλον, ώστε να μην έχουν ανάγκη τα λαμόγια, τους τοκογλύφους, που τους έπιναν το αίμα. Ήθελαν με αυτό τον τρόπο να μπορέσουν οικονομικά να σταθούν στα πόδια τους. Τα κατάφεραν.
Όταν όμως έφυγαν οι Βρετανοί, η Κύπρος από αποικία έγινε Μπανανία και πήραν την εξουσία οι τοκογλύφοι, χρηματίζοντας το πολιτικό σύστημα και καθιστώντας την μπαμπεσιά και τη διαφθορά κύριο χαρακτηριστικό της εξουσίας και των παρακοιμώμενών της. Τότε ο Συνεργατισμός συναποτελείτο από δεκάδες τοπικές ΣΠΕ, οι οποίες είχαν ευρεία αυτονομία η καθεμιά, αλλά και όλες μαζί συνεξέλεγαν μια κοινή επιτροπεία ως κεντρικό συντονιστικό πυρήνα του Συνεργατισμού.
Οι τοκογλύφοι μέσω των κομμάτων και των πολιτικάντηδων που λάδωναν, κατάφεραν να αλώσουν όχι μόνο το κράτος αλλά και τον Συνεργατισμό, καθώς οι επιτροπείες των τοπικών ΣΠΕ ελέγχονταν από τα κόμματα. Ξεκίνησε ένα όργιο κατασπατάλησης των χρημάτων του απλού κοσμάκη, σε σκανδαλώδεις αγορές και σε δανεικά κι αγύριστα που έδιναν χωρίς εξασφαλίσεις στους λίγους προνομιούχους. Για να κλείνουν το στόμα του απλού κόσμου, έδιναν αβέρτα δάνεια και στον καθένα κι ανάθεμα αν είχε να τα αποπληρώσει.
Ο Συνεργατισμός φαλίρισε πρώτη φορά το 1980, όταν διοικητής του ήταν ο διορισμένος από τον Μακάριο, Ανδρέας Αζίνας. Μάλιστα αυτός μπήκε φυλακή για ενάμισι χρόνο περίπου, αλλά πιστέψτε με όχι γιατί αποφάσισε η τότε κυβέρνηση Κυπριανού να καθαρίσει τις βρωμιές. Αντίθετα οι πιο μεγάλες και ξεδιάντροπες βρωμιές τότε ακριβώς ήταν που ξεκίνησαν. Τον Αζίνα τον έστειλαν φυλακή γιατί είχε αποκτήσει δύναμη και κύρος και καθώς προερχόταν από το Μακαριακό κατεστημένο, αποτελούσε δυνάμει κίνδυνο για τον Σπύρο Κυπριανού, αν αποφάσιζε να διεκδικήσει την προεδρία του κράτους… Εκτός από τον Αζίνα δεν τιμωρήθηκε κανένας.
Τότε ήρθαν οι μαλάκες, δηλαδή οι φορολογούμενοι και πλήρωσαν αδιαμαρτύρητα από την τσέπη τους τη χασούρα του Συνεργατισμού, 6 μόλις χρόνια μετά την μεγάλη καταστροφή του 1974. Από τότε ξεκίνησε άλλο μεγάλο φαγοπότι. Τα ακάλυπτα δάνεια πλήθυναν. Οι ΣΠΕ συνέχισαν να δίνουν δανεικά κι αγύριστα πολλών εκατομμυρίων στους προνομιούχους καθώς και μικρότερα ποσά σε απλό κόσμο, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Η τρύπα του Συνεργατισμού άρχισε να μεγαλώνει, να γίνεται ίσαμε την τρύπα του όζοντος, με την κάλυψη της εξουσίας και των κομμάτων, με το αζημίωτο βεβαίως, αφού έτρωγαν κι αυτοί βασιλικά μαζί με το οικονομικό κατεστημένο.
Έτσι φτάσαμε στο 2013, που έσπασε η τραπεζική φούσκα και άρχισαν τα κρυμμένα από κάτω αυτήν αηδιαστικά, γλοιώδη ερπετά του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου να τρέχουν να κρυφτούν. Αλλά επειδή “αυτοί παπάδες αυτοί τατάδες” στην εξουσία, τα σκέπασαν πάλι, Έκαναν ένα διακανονισμό με την Τρόικα να μας δώσουν ένα δάνειο ως εκεί που θα μπορούσαμε να πληρώσουμε κι υποσχέθηκαν ότι θα βρουν τρόπο να διαχειριστούν το πολύ μεγαλύτερο ποσό των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων (ΜΕΔ).
Επειδή όμως το μεγαλύτερο ποσό από τα ΜΕΔ το χρωστάνε οι … σπόνσορες του πολιτικού συστήματος, οι τοκογλύφοι και οι εκατομμυριούχοι, που εδώ και δεκαετίες δεν πληρώνουν ούτε φόρους, ούτε χρέη ούτε τίποτα και δεν τους ενοχλεί κανένας, το πολιτικό σύστημα δεν έκανε απολύτως τίποτε το αποτελεσματικό για να λυθεί το πρόβλημα. Εφάρμοσαν κάποια ανεπαρκή μέτρα, απλά για να ρίξουν στάκτη στα μάτια της Τρόϊκας και στην πραγματικότητα συνέχισαν να καλύπτουν τους λεγόμενους “Στρατηγικούς Κακοπληρωτές”.
Κοντά στην πλήρη ανυπαρξία βούλησης για επίλυση του προβλήματος των ΜΕΔ, προσθέστε και την σκανδαλώδη κακοδιαχείριση της νέας διοίκησης του Συνεργατισμού, την οποία διόρισε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, με ευθύνη του Χάρη Γεωργιάδη. Ο ΥΠΟΙΚ διόρισε εκεί τους φίλους του, αυξάνοντας τις διευθυντικές θέσεις και ανεβάζοντας σημαντικά την αμοιβή και τα ωφελήματά τους. Αν ήταν για να σώσουν τον Συνεργατισμό, θα λέγαμε σήμερα ότι άξιζαν τα λεφτά τους. Δυστυχώς όμως τον οδήγησαν στον θάνατο. Είδαμε περιουσίες υγιέστατων ΣΠΕ και ΣΠΙ να πωλούνται σε τιμές χώμα. Αν σηκώσουμε τις πέτρες να δούμε ποιοι αγόρασαν σε σκανδαλωδώς χαμηλές τιμές περιουσιακά στοιχεία του Συνεργατισμού, είμαι βέβαιος ότι θα δούμε πάλι τις ίδιες γλοιώδεις σαύρες του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου να τρέχουν να κρυφτούν αλλού.
Σκάνδαλα επί σκανδάλων κι ο απλός πολίτης, ο μεροκαματιάρης, ο χαμηλόμισθος, ο οικογενειάρχης που παλεύει κάθε μέρα να εξασφαλίσει μια υποφερτή ποιότητα ζωής στην οικογένειά του, καλείται για άλλη μια φορά να πληρώσει τα σπασμένα.
ΕΠΤΑΜΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ φορτώθηκαν στην τσέπη του φορολογούμενου, στην όλη υποτιθέμενη προσπάθεια αυτής της κυβέρνησης να σώσει τον Συνεργατισμό. Με τον εκβιασμό ότι, αν δεν επικυρωθεί η συμφωνία με την Ελληνική Τράπεζα, ο Συνεργατισμός θα κλείσει αμέσως και οι καταθέτες θα χάσουν τα λεφτά τους, με μόνη εγγύηση για τις καταθέσεις μέχρι 100 χιλιάδες, οι οποίες ανέρχονται σε 8 ΔΙΣ και θα της πληρώσουμε ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ, οι φορολογούμενοι.
Εδώ και πέντε χρόνια είναι γνωστό το τεράστιο πρόβλημα των ΜΕΔ, που απειλεί να μας κάνει όλους ζητιάνους σε τούτο τον τόπο διότι μιλάμε για ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, αν προσθέσουμε τα ΜΕΔ όλων των τραπεζών. Κι όμως όλα τα κόμματα ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ τους “Στρατηγικούς Κακοπληρωτές”. Όσο κι αν δημόσια το αρνούνται και λένε ότι τάχατες προστατεύουν τους απλούς ανθρώπους που “έκοψαν μέσα” και δεν έχουν να πληρώσουν, στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν αυτή τη δικαιολογία για να καλύψουν τους μεγαλοκαρχαρίες, προκειμένου να φορτώσουν στο τέλος σ’ εμάς τα χρέη τους.
Υποτίθεται ότι θα ιδρυθεί ένας οργανισμός ο οποίος θα προσπαθήσει να διαχειριστεί τα ΜΕΔ του Συνεργατισμού. Αν με ρωτάτε εμένα σας λέω μην μασάτε! Οι μεγαλοκαρχαρίες ΔΕΝ θα τα πληρώσουν. Έμαθαν να μην πληρώνουν. Προτιμούν να λαδώνουν το πολιτικό σύστημα με ένα άλφα ποσό, για να τους καλύπτει να γλυτώνουν πολλαπλάσιο ποσό σε φόρους και δάνεια, που δεν έχουν καμία διάθεση να πληρώσουν κι έχουν την απαίτηση να τα πληρώσει ο απλός εργαζόμενος. Περιμένετε και θα δείτε στα επόμενα χρόνια ότι ΔΕΝ πρόκειται να πληρώσουν. Τα χρέη θα φορτωθούν οριστικά στα χρωστούμενα του κράτους, δηλαδή στα δικά μας χρωστούμενα και θα πληρώσουμε εμείς θέλοντας και μη.
Κι αν νομίζετε ότι αυτό θα είναι το τέλος στα βάσανά μας, κάνετε λάθος. Αυτό θα είναι μόνο η ΑΡΧΗ. Διότι έπονται πολλά άλλα ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ των ΜΕΔ, στις άλλες τράπεζες, που θα μας τα φορτώσουν κι εκείνα. Είναι λογικό, σκεφτείτε το. Όταν εκείνοι που χρωστάνε στην Τράπεζα Κύπρου και στην Ελληνική δουν ότι τα χρέη στο Συνεργατισμό τα φορτώθηκε το κράτος, γιατί εκείνοι να πληρώσουν τα δικά τους; Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Θα τα πληρώσουμε πάλι εμείς.
Αν κάποτε καταφέρουμε να βγάλουμε φυσικό αέριο, τότε ίσως το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο φιλοτιμηθεί να μην καταβροχθίσει αυτό όλα τα έσοδα αλλά να αφήσει και λίγα πίσω για να πληρώσει το κράτος μέρος από τα χρωστούμενα, ώστε να ελφρύνει κάπως και τη δική μας τσέπη . Αυτή είναι δυστυχώς η κατάντια μας, αλλά θέλουμε και τα παθαίνουμε. Διότι χρόνια τώρα μας εξαπατά και μας κατακλέβει το ξιμαρισμένο κατεστημένο αυτής της χώρας κι εμείς απλά σωπαίνουμε, σαν πρόβατα επί σφαγή.
Υστερόγραφο: Δεν μπορώ να εστιάσω τις ευθύνες μόνο σε ένα κόμμα ή σε μια κυβέρνηση. Ναι θεωρώ ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη απέτυχε παταγωδώς στο Συνεργατισμό και σκανδαλωδώς μάς φορτώνει λογαριασμό δισεκατομμυρίων για το φαγοπότι άλλων. Όμως ο Συνεργατισμός ήταν έναν “κακόν κακκάτιν” εδώ και δεκαετίες κι από τα κλεψιμιά ΕΦΑΓΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ από τη μια του άκρη ως την άλλη.