Οι κερυνειώτικες μου ρίζες… Ο Γιαννής ο Καραβαλής (τον φώναζαν έτσι οι Λαπηθιώτες γιατί ήταν από τον Καραβά) κι η γυναίκα του, η Πολυξένη. Οι γονιοί του παππού Κώστα Καραβαλή, πατέρα της μάνας μου. Στο φόντο η αυλή τους στη Λάπηθο, κάπου στη δεκαετία του 50… Εγώ δεν έφτασα τον προπάππο, αλλά έχω στη μνήμη μου ακόμη ζωηρές τις εικόνες από την παιδική μου ηλικία: την γιαγιά Πολυξένη, την μυρωμένη αυλή και το περιβόλι μαζί, με τις πορτοκαλιές και τις αθασιές και το τρεχούμενο νερό του Πενταδάχτυλου.

Θέλω να πω μια κουβέντα σε εκείνους τους πολιτικούς και σε καμπόσους άλλους ανάμεσά μας, που αποφάσισαν να μείνουμε έτσι, “τζείνοι πο’ τζει τζι εμείς πο’ δα”… Ναι ξέρω καλά τι λέω: αποφάσισαν, άσχετα τι λένε…

Λοιπόν ακούστε! Η Λάπηθος είναι παθκιά του τόπου μου. Αν τα καταφέρετε να γίνει τούτο το νησί δυο ξεχωριστές χώρες και τουρκέψει για πάντα η κατεχόμενη γη μας, χαθείτε από προσώπου γης! Πραγματικά δεν θέλετε να ξέρετε τι θα γίνει, όταν συνειδητοποιήσει ο κόσμος το κακό που του κάνατε…