Επειγόντως να επιστρέψουμε πίσω στη ζωή! Δε μας παίρνει άλλο. Μέσα σε συνθήκες αφόρητης ζέστης και έπειτα από δυόμισι μήνες περιορισμών, που εξέθρεψαν σε μεγάλο βαθμό αυτοκαταστροφικές φοβίες, άγχος, καχυποψία, κατάθλιψη, αχαλίνωτη καταστροφική φαντασία και προκάλεσαν σοκ στην οικονομία, ο κορονοϊός είναι πλέον το μικρότερο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα είναι πλέον ανύπαρκτο πρόβλημα (τουλάχιστον για το καλοκαίρι).
Στην Κύπρο είναι αδικαιολόγητο να μιλάμε ακόμη για πανδημία. Αλλού ναι, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει. Εδώ όχι. Η επικινδυνότητα της COVID-19 πλέον δεν τεκμηριώνεται και συνεπώς η αναστολή θεμελιωδών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών δεν αιτιολογείται. Καθίσταται πράξη αντισυνταγματική, άρα παράνομη.
Σε διάστημα δυόμισι μηνών, νόησαν λίγο περισσότερα από 900 άτομα, από τα οποία ένα ποσοστό 80% είτε δεν το κατάλαβαν ότι αρρώστησαν είτε πέρασαν την αρρώστια σαν ελαφρό κρυολόγημα. Μόνο ένα ποσοστό 20% χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα και από αυτούς πολύ λιγότεροι χρειάστηκαν εντατική, ενώ έχασαν τη ζωή τους 17 άτομα (δηλαδή ποσοστό 1,8%), όλα με άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας.
Όσο για την επιστροφή των μαθητών στα σχολεία, το πρόβλημα δεν είναι ο κορωνοϊός, αλλά η αφόρητη ζέστη που προκαλεί μέσα στις τάξεις απαράδεκτα ανθυγιεινές συνθήκες, ανεξαρτήτως του κορωνοϊού. Διότι το κράτος για δεκαετίες τώρα απέτυχε παραγωδώς να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα. Παρόλο που η ζέστη στην Κύπρο δεν παλεύεται από τον Μάιο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου, προφανώς οι αρμόδιοι, μέσα στα κλιματισμένα τους γραφεία, δεν αντιλήφθηκαν ποτέ (ή δεν τους ενδιαφέρει) ότι στα σχολεία είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει σωστή δουλειά Μάϊο, Ιούνιο και Σεπτέμβριο.
Εν πάση περιπτώσει και επειδή το θέμα της ανάρτησης είναι η άρση των αντιδημοκρατικών μέτρων, αυτό πρέπει να γίνει αμέσως, δηλαδή από την ερχόμενη Πέμπτη 21 Μαΐου. Θα πρέπει να επαναλειτουργήσουν τα πάντα. Εννοείται βέβαια ότι είναι ανάγκη να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε τα μέτρα προσωπικής υγιεινής, διότι είναι αναγκαία πάντοτε και όχι μόνο για τον κορωνοϊό και να κρατάμε για όσο καιρό δικαιολογείται, για προληπτικούς λόγους, τις καθορισμένες αποστάσεις από τους γύρω μας.