Ξαφνικά έγινε κύριο θέμα συζήτησης το αν θα γίνουν ή όχι τελετές αποφοίτητησης στα λύκεια. Παιδιά, γονείς και υπουργείο είναι υπέρ, οι καθηγητές όχι. Επικαλούνται την πανδημία. Ξέρετε, αυτή την πανούκλα που σέρνεται εδώ και τέσσερις μήνες στην Κύπρο, με 16 χιλιάδες νεκρούς μέχρι στιγμής, με τα νοσοκομεία γεμάτα, με δεκάδες χιλιάδες άλλους Κύπριους απομονωμένους στα σπίτια τους, να αργοσβήνουν στα κρεβάτια τους. Ή μήπως όχι; Ή μήπως τα μπέρδεψα με κανένα έργο που είδα στο Netflix;
Ας πάμε ξανά πίσω στην πραγματικότητα: Εδώ και δυο εβδομάδες τα τεστ για τον κορωνοϊό μέσα στην κοινότητα δείχνουν ΜΗΔΕΝ. Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από τότε που επιστρέψαμε πίσω στις καθημερινές μας ασχολίες και στο συγχρωτισμό κι αντί να αυξηθούν τα κρούσματα πήγαν στο ΜΗΔΕΝ. Πέρασαν ήδη έντεκα μέρες από την …μαύρη Παρασκευή του “Κατακλυσμού” με τα γνωστά … “έκτροπα” σε νυχτερινά μαγαζιά, εστιατόρια και παραλίες, που ήμασταν “ο ένας πάνω στον άλλον” – όπως είπαν υπουργοί, αστυνομία και ΜΜΕ-και τα κρούσματα είναι ΜΗΔΕΝ.
ΜΗΔΕΝ σημαίνει ΜΗΔΕΝ και σημαίνει ότι ο κίνδυνος να σε κολλήσει κάποιος γύρω σου είναι πολύ μικρός. Δε λέω μηδενικός, διότι υπάρχει η πιθανότητα να υπάρχουν γύρω μας ασυμπτωματικοί, που δεν έκαναν τεστ και δεν το ξέρουν ότι είναι φορείς. Διότι ένα από τα χαρακτηριστικά της COVID-19 είναι ότι σχεδόν ένας στους δύο δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα και οκτώ στους δέκα δεν χρειάζονται καν γιατρό. Είναι λοιπόν αναγκαίο να συνεχίσουμε να είμαστε προσεκτικοί, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί και πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση, ιδιαίτερα όταν αρχίσουν να έρχονται και τουρίστες, με κίνδυνο να μας κουβαλήσουν ξανά τον ιό. Άλλο όμως προσεχτικοί και άλλο τρομοκρατημένοι.
Δε γίνεται να θεωρούμε ακόμη την COVID-19 πανούκλα, διότι πολύ απλά δεν είναι. Οι μεγάλες πανδημίες στην ιστορία σκότωσαν η καθεμιά από μόνη της δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους και σε εποχές που ο πληθυσμός της γης ήταν κάτω από το 25% του σημερινού αριθμού. Σε ένα συνολικό πληθυσμό της Γης που πλησιάζει τα 7 δισεκατομμύρια και μέσα σε οκτώ μήνες, από τότε που εμφανίστηκε, η COVID-19 οδήγησε στο θάνατο λιγότερο από μισό εκατομμύριο ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν άλλα προβλήματα υγείας. Συνεπώς μέχρι στιγμής, η πανδημία αυτή δε συγκρίνεται με τις μεγάλες πανδημίες του παρελθόντος.
Μετά από τέσσερις μήνες στην Κύπρο και οκτώ μήνες παγκοσμίως, τα κρούσματα στον τόπο μας παραμένουν ακόμη στο 0,1% του πληθυσμού, μέχρι στιγμής 985 περιπτώσεις, από αυτούς χρειάστηκαν γιατρό λιγότεροι από 150, μπήκαν στα νοσοκομεία λιγότεροι από 100 και ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΟΡΩΝΟΪΟ. Πέθαναν 18 άνθρωποι, που είχαν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας κι ο κορωνοϊός επιβάρυνε την κατάστασή τους σε βαθμό που δεν άντεξαν.
Στην Κύπρο (το τονίζω: στην ΚΥΠΡΟ), για τους οποιουσδήποτε λόγους, είτε έχουν να κάνουν αυτοί με τα έγκαιρα μέτρα και την πειθαρχία μας, είτε και γιατί μπορεί να βοηθά με κάποιο τρόπο και το κλίμα, η COVID-19 δεν εμφανίστηκε όπως αλλού. Υπήρξε ήπια ασθένεια. Κάποιοι λόγω της επιστημονικής τους γνώσης κι άλλοι επειδή διατηρήσαμε την ψυχραμία μας και βλέπαμε τη συμπεριφορά αυτής της ασθένειας σε άλλες χώρες, επιμέναμε ότι δεν δικαιολογείται πανικός. Πλέον όταν η θέση μας αυτή έχει δικαιωθεί και από τα πραγματικά δεδομένα, αρνούμαι να ανέχομαι ως δικαιολογημένο τον παραλογισμό, που δυστυχώς συνεχίζεται. Όταν ένας φόβος σου έχει πραγματική αιτία, τότε μόνο είναι δικαιολογημένος. Όταν ο φόβος σου εδράζεται σε εικόνες που ανασύρεις από το φοβικό σου υποσυνείδητο κι από σενάρια της φαντασίας σου, τότε χρειάζεσαι ψυχολόγο, για να σε βοηθήσει να διαχειριστείς την παθολογική αυτή κατάσταση κι όχι να απαιτείς να πάθουμε όλοι ομαδική παράκρουση.
Αφήστε λοιπόν οι καθηγητές τα παιδιά να χαρούν την αποφοίτησή τους και μη συμπεριφέρεστε μικρόψυχα. Δώστε τους την ευκαιρία να αποχαιρετήσουν το σχολείο τους και να φωτογραφηθουν για τελευταία φορά με τους συμμαθητές τους κι με εσάς τους δασκάλους τους, γιατί αυτές είναι αναμνήσεις που ο άνθρωπος κουβαλά ως το τέλος της ζωής του. Μην τους τις στερήσετε.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ: Το έγραψα ως απάντηση σε σχόλιο εκπαιδευτικού:
Για τους εκπαιδευτικούς η αποφοίτητη των τελειοφοίτων γίνεται κάθε χρόνο. Για τους τελειόφοιτους όμως ΜΙΑ μόνο φορά κι αυτή τη μία φορά θα την στερηθούν. Θυμάμαι όταν εγώ τελείωνα την έκτη δημοτικού, δεν κάναμε τελική γιορτή, λόγω μέτρων της ΠΟΕΔ. Δε θα το ξεχάσω ποτέ, ότι αποχαιρέτισα το σχολείο μου, χωρίς το σχολείο να με αποχαιρετήσει.