Μετά τις τουρκικές εκλογές θα ξέρουμε αν πάμε για λύση…

12:21 PM | | Comments 2

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΚΚΙΝΤΖΙΗ χθεσινή συνάντηση Αναστασιάδη – Ακιντζί επιβεβαίωσε δυο πράγματα: Ότι ευλόγως (διότι έπεται διαπραγμάτευση) εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών σε κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα αλλά και ότι υπάρχει ευτυχώς έντονη διάθεση οι διαφορές να γεφυρωθούν και να καταλήξουν οι συνομιλίες σε συμφωνία, η οποία στη συνέχεια να τεθεί σε δημοψηφίσματα.

Ο Ακιντζί υπαναχώρησε από την αρχικά ανεπιφύλακτη αποδοχή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Σύμφωνα με τη δική του εκδοχή, οι δύο πλευρές ερμηνεύουν διαφορετικά το πώς θα υλοποιηθεί πρακτικά η «διζωνικότητα» της ομοσπονδίας. Στην πραγματικότητα ωστόσο ο Ακιντζί δεν έχει περιθώρια διαφορετικών ερμηνειών σε τούτο το θέμα, διότι το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο δεν είναι το κρεβάτι του Προκρούστη. Οι ελευθερίες της διακίνησης, εγκατάστασης και περιουσίας σε όλη την έκταση της Κύπρου πρέπει να θεωρούνται αυτονότητες για όλους τους Κύπριους πολίτες. Οτιδήποτε συνιστά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών, δεν μπορεί είτε να βαφτιστεί με το ζόρι «Κεκτημένο» είτε να υιοθετηθεί ως «πρωτογενές δίκαιο».

Θα ήταν τραγική πλάνη ο Τουρκοκύπριος ηγέτης να αναμένει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή ο ΟΗΕ ή οποιαδήποτε από τις ενδιαφερόμενες μεγάλες δυνάμεις θα ασκήσουν πιέσεις προς την Κυπριακή Δημοκρατία να αποδεχτεί το ανήκουστο: την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως «πρωτογεγενές δίκαιο». Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, όχι μόνο διότι δεν υφίσταται νομικό και ηθικό έρεισμα, αλλά και διότι θα δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο σε διεθνές επίπεδο.

Συνεπώς εκτιμώ ότι ο Ακιντζί θα υποχωρήσει ξανά στα όρια της λογικής, για να μην εκτεθεί ως αδιάλλακτος και να χρεωθεί ενδεχόμενο ναυάγιο. Ο λόγος για τον οποίο έχει σκληρύνει τη στάση του είναι προφανής: Θα «παραχωρήσει» την πλήρη εφαρμογή των ελευθεριών για να λάβει ανταλλάγματα σε άλλα θέματα και κυρίως στο περιουσιακό με ανάδειξη των δικαιωμάτων του χρήστη και στην εκ περιτροπής προεδρία.

Το περιουσιακό είναι ωστόσο συνυφασμένο με το εδαφικό. Η πίεση που προκαλεί ο καθορισμός κριτηρίων για τους ιδιοκτήτες και τους χρήστες των περιουσιών που πέρασαν σε άλλα χέρια, ενισχύει σε πρακτικό επίπεδο την αυτονόητη αξίωση της ελληνοκυπριακής πλευράς για εδαφικές αναπροσαρμογές υπέρ της ελληνοκυπριακής πολιτείας. Τα εδάφη που θα αφαιρεθούν από το σημερινό ψευδοκράτος για να περιληφθούν στην ελληνοκυπριακή πολιτεία πρέπει να επιτρέπουν στην μεγάλη πλειοψηφία των εκτοπισμένων να επιστρέψουν (αν θέλουν) στα σπίτια και στις περιουσίες υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση. Αυτό μπορεί να γίνει με την «επιστροφή» του ελληνοκυπριακού τομέα της Αμμοχώστου, μεγάλων κοινοτήτων της επαρχίας Αμμοχώστου και της επαρχίας Λευκωσίας που βρίσκονται κοντά στη σημερινή γραμμή Αττίλα καθώς επίσης της Μόρφου, του Ριζοκαρπάσου και μέρους τουλάχιστον της Καρπασίας.

Αν γίνει κάτι τέτοιο εξάλλου, πρακτικά θα εξουδετερωθεί και ο κίνδυνος που ανησυχεί τους Τουρκοκύπριους μήπως οι Ελληνοκύπριοι γίνουμε περισσότεροι από αυτούς στη δική τους πολιτεία. Αν εκατό χιλιάδες Ελληνοκύπριοι δικαιούνται να επιστρέψουν υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, θα είναι εξαιρετικά απίθανο να βρεθούν κάποια στιγμή στην τουρκοκυπριακή πολιτεία περισσότεροι Ελληνοκύπριοι παρά Τουρκοκύπριοι, ακόμη κι αν όλοι οι Ελληνοκύπριοι εκτοπισμένοι, ως τον τελευταίο, αποφασίσουν να επιστρέψουν στις πόλεις και τα χωριά τους.

Το Κυπριακό είναι πολύπλοκο πρόβλημα, αλλά μπορεί να λυθεί ακόμη και σε ένα μήνα από σήμερα, αν υπάρξει ειλικρινής διάθεση κι από τις δύο πλευρές να τα βρουν, στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου και να εφαρμόσουν την μεταξύ τους συμφωνία με καλή πίστη και πλήρη σεβασμό της μίας κοινότητας προς την άλλη.

Όλα ωστόσο βρίσκονται υπό την αίρεση των διαθέσεων και των τελικών προθέσεων της Τουρκίας, η οποία βρίσκεται τώρα σε προεκλογική περίοδο και στο μέσο μιας πολυπίπεδης κρίσης που πηγάζει από εσωγενείς και εξωγενείς παράγοντες. Αυτό δεν είναι λόγος απαισιοδοξίας, διότι στην Άγκυρα συμφέρει αυτή τη στιγμή η επίλυση ενός από τα πολλά της προβλήματα, του προβλήματος εκείνου που παρακωλύει όχι μόνο την ευρωπαϊκή της πορεία αλλά και τους ενεργειακούς της σχεδιασμούς στην περιοχή.

Άρα μια αρκετά συγκρατημένη αισιοδοξία μπορεί να δικαιολογείται. Ως εκεί όμως. Αμέσως μετά τις τουρκικές βουλευτικές εκλογές, δηλαδή μέσα στους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο θα εκδηλωθούν ξεκάθαρα οι πραγματικές τουρκικές προθέσεις και θα ξέρουμε αν πάμε για λύση ή για ένα νέο άγονο και επαχθές (και για τις δύο κοινότητες) αδιέξοδο.

Comments

  1. PANAYIOTA SCHOFIELD says:

    Την ώρα που η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσής της εμείς βιαζόμαστε να νομιμοποιήσουμε με τις αποφάσεις, την υπογραφή μας και τα ..σύνδρομά μας το παράνομο κατοχικό κράτος…μπράβο μας!

    1. Αυτό, το ότι δηλαδή διαλύεται η Τουρκία, το ακούω από τον καιρό που ήμουν 10 χρόνων (1974). Τώρα είμαι 51 και αναρωτιέμαι μέχρι πότε θα μου λένε αυτό το παραμύθι για να ανέχομαι μέσα στην πατρίδα μου τον κατοχικό στρατό και τη διχοτόμηση.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *