Έχετε μεγαλώσει ή ακόμη σας αρέσουν τα παραμύθια; Ρωτώ, γιατί σε λίγες μέρες κλείνει κιόλας μισός αιώνας από τη προδοσία του 1974 κι ακόμα το παραμύθι για το τι έγινε τότε, αποτελεί επίσημο αφήγημα. Ένα παραμύθι στο οποίο υπάρχει μια δόση αλήθειας, αλλά δεν παύει να είναι παραμύθι. Με τους καλούς και τους κακούς, όπως ορίστηκαν με βάση στερεότυπες απόψεις, οι οποίες δεν τεκμηριώνονται από την ιστορία και δεν αντέχουν στη βάσανο της λογικής. Τα στερεότυπα είναι για τους αφελείς κι οι αφελείς είναι συνήθως τα θύματα της ιστορίας. Καιρός να πούμε τις αλήθειες με βάση τα γεγονότα όπως συνέβησαν και όχι παραποιημένα. Καιρός να διατυπώσουμε τις αμφιβολίες μας, όταν το αφήγημα που μας έχουν πλασάρει είναι διάτρητο από λογικά ερωτήματα.
Στις 15 Ιουλίου 1974 η Χούντα του επίορκου ταξίαρχου Ιωαννίδη έκανε πραξικόπημα για να εφαρμοστεί στην Κύπρο το σχέδιο διχοτόμησης του νησιού, όπως το είχε εκπονήσει ήδη από το 1956 ο Τούρκος συνταγματολόγος Νιχάτ Ερίμ. Η Τουρκία εξυπηρετήθηκε από Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου για να εισβάλει εδώ και να καταλάβει παραπάνω από το ένα τρίτο του εδάφους, χωρίς ποτέ μέχρι σήμερα να έχει κατηγορηθεί από τη διεθνή κοινότητα για την εισβολή.
Διότι ήταν καλυμμένη. Από την χούντα του προδότη Ιωαννίδη, η οποία έκανε μονομερή πραξικοπηματική επέμβαση στην Κύπρο, με τη βοήθεια της ΕΟΚΑ Β’ και επιπλέον διέταξε την Εθνική Φρουρά και την ΕΛΔΥΚ να μην αποκρούσουν την τουρκική εισβολή.
Ήταν καλυμμένη και από τον Μακάριο, ο οποίος εφτά ώρες πριν από την έναρξη της εισβολής κατάγγειλε επίσημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών την Ελλάδα για εισβολή στην Κύπρο, από την οποία κινδυνεύουν και οι Τουρκοκύπριοι, κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να επέμβει κι ενώ ήξερε εκείνη τη στιγμή που μιλούσε ότι τα τουρκικά αποβατικά ήταν ήδη στις ακτές της Κερύνειας, δεν ζήτησε από την Τουρκία καν να δείξει αυτοσυγκράτηση.
Ήταν καλυμμένη η Τουρκία κι από την απροθυμία ή την αδυναμία της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα, όταν έπεσε η χούντα, να αποκρούσει τον δεύτερο γύρο της εισβολής ή τουλάχιστον να τον αποτρέψει διά της διπλωματικής οδού.
Ήταν καλυμμένη η Τουρκία κι από τους άτσαλους χειρισμούς που έκανε η δική μας πλευρά στις συνομιλίες της Γενεύης ανάμεσα στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο της εισβολής, χειρισμούς που υπαγόρευε στον Γλαύκο Κληρίδη ο Μακάριος και το λοιπό πολιτικό κατεστημένο, σε συγχορδία με τον επιπόλαιο Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γεώργιο Μαύρο, που δήλωσε εκεί επίσημα ότι η Ελλάδα θα προτιμήσει τον πόλεμο παρά την ταπείνωση και στο τέλος επέλεξε να αφήσει τους Κύπριους αβοήθητους, να τους κυνηγούν, να τους ξεσπιτώνουν και να τους σκοτώνουν οι Τούρκοι τον δεύτερο γύρο της εισβολής.
Οι παραμυθάδες χώρισαν τους καλούς και τους κακούς όπως τους βόλευε. Σε ό,τι αφορά τους Έλληνες, τα έριξαν όλα πάνω στους προδότες της Χούντας αφήνοντας στο απυρόβλητο της ιστορίας όλους τους άλλους.
Σε ό,τι αφορά τους ξένους, τα έριξαν όλα τους Αγγλοαμερικάνους αφήνοντας στο απυρόβλητο την Σοβιετική Ένωση, που είχε επίσης παίξει έναν ύπουλο ρόλο όλα τα προηγούμενα χρόνια και στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, δίνοντας πλήρη διπλωματική κάλυψη στην Τουρκία.
Την Τουρκία πιο πολύ από όλους την εξυπηρέτησαν για να εφαρμόσει στο έδαφος της Κύπρου τα διχοτομικά σχέδια του Νιχάτ Ερίμ, Ελλαδίτες και Κύπριοι, που επίσης πίστευαν ότι η καλύτερη και πιο ασφαλής λύση για το Κυπριακό ήταν η διχοτόμηση. Όσα έγιναν από το 1955 μέχρι και ΣΗΜΕΡΑ ακόμη, για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό της διχοτόμησης, δεν έγιναν κατά λάθος, από απειρία ή πολιτική αφέλεια. Έγιναν σκόπιμα. Από εκείνους που μας πουλούσαν πατριωτικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες, άλλοτε τάχα για την Ένωση κι άλλοτε της τάχα πιο δίκαιης λύσης που θα έρθει στο αόριστο μέλλον, ενώ στην πραγματικότητα μας οδηγούσαν συνειδητά στη καταστροφική διχοτόμηση.
Θα επανέλθω σε άλλα βίντεο πιάνοντας μια-μια της πτυχές της προδοσίας.