Ως ένας από τους πλέον ειλικρινείς εκφραστές της γραμμής της διχοτόμησης της Κύπρου, ο αρχιεπίσκοπος επέλεξε και πάλι τη μέρα των Χριστουγέννων να παραμερίσει τον Χριστό και να ασχοληθεί με την πολιτική, που δεν είναι δουλειά του και δεν του περνά, ψάλλοντας το γνωστό παράφωνο, διχοτομικό του τροπάρι.

Επιβεβαιώνοντας τη γνωστή ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον, έντυσε και πάλι το διάβολο της διχοτόμησης με πατριωτικό μανδύα, οπως εξάλλου γινόταν πάντα. Άλλοτε με πρόσχημα την Ένωση κι άλλοτε με το πρόσχημα του μακροχρόνιου αγώνα για μια καλύτερη (τάχα) λύση, δώρισαν την Κύπρο στην Τουρκία και πασχίζουν ακούραστα να της την διασφαλίσουν πάση θυσία. Διότι έτσι βολεύει το σύστημα που έστησαν από το 1960 πάνω στην καμπούρα μας, το σύστημα της ασυδοσίας, του “φάτε να φάμε όσο έχει φαΐ”, καταπατώντας νόμους, θεσμούς, διαδικασίες, Συντάγματα.

Άξιος προστάτης του αχρείου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, θεωρώ βεβαίως ότι είναι ο αρχιεπίσκοπος που μας αξίζει, έστω κι αν τον ψήφισε μόνο το 6% του λαού.