Με πολύ μεγάλο προβληματισμό, ανησυχία και λύπη άκουσα χθες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, να κάνει νέες καταπελτικές δηλώσεις εναντίον του …σύμπαντος!
Κατηγόρησε πρώτα την Τρόικα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό ταμείο ότι πλήττουν τον κοινωνικό ιστό και την ανάπτυξη και διαιωνίζουν την κρίση. Μα από αυτή την τόσο γενική τοποθέτηση λυπούμαι να πω ότι λείπει εντελώς η σοβαρότητα. Επειδή ακριβώς είναι γενικόλογη και ισοπεδωτική, και μοιάζει με δήλωση που κάνει ένας λαϊκιστής πολιτικός σε προεκλογική περίοδο και όχι ο πρόεδρος μιας χώρας που μάλιστα προεδρεύει της Ε.Ε.
Η Τρόικα προτείνει σκληρά και επώδυνα μέτρα, διότι πρέπει να διασφαλίσει ότι όλα εκείνα τα στραβά που βούλιαξαν την οικονομία, τώρα θα ισιώσουν. Αλλιώς η οικονομία θα συνεχίσει να βουλιάζει, η χώρα θα καταστρέφεται και φυσικά οι δανειστές δεν θα πάρουν ποτέ πίσω τα λεφτά τους.
Όφειλε ο πρόεδρος, αν ήθελε ο λόγος του να είχε κύρος, να απαριθμήσει όχι μόνο τα πλην αλλά και τα συν που προέκυψαν μέσα από τη διαπραγμάτευση με την Τρόικα, διότι είναι γεγονός ότι στρεβλώσεις που δεν διορθώνονταν για δεκαετίες ολόκληρες (στρεβλώσεις που πληρώναμε από την τσέπη μας κυρίως εμείς οι μισθωτοί) τώρα διορθώθηκαν εν ριπή οφθαλμού, κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της Τρόικας.
Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να αγνοεί ότι αναγκαστήκαμε να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, όπως επίσης δεν μπορεί να αγνοεί ότι πληρώνουμε με πολύ σκληρό τρόπο και τα σπασμένα όχι μόνο κάποιων τραπεζιτών, αλλά και της κακοδιαχείρισης της οικονομίας μας γενικά (κι αυτή τη φορά απαιτούμε να τιμωρηθούν εκείνοι που διά των πράξεων ή δια των παραλείψεών τους οδήγησαν τη χώρα σ’ αυτή την κατάσταση).
Αυτό το τελευταίο μάς οδηγεί και σε μια παραδοχή, την οποία ο πρόεδρος δεν είχε την πολιτική παρρησία να εκφράσει. Αγνόησε πλήρως ότι αναγκαστήκαμε από δικά μας, εγχώρια λάθη και παραλείψεις να καταφύγουμε στο μηχανισμό, και ότι ανάμεσα σ’ αυτούς που οδήγησαν την Κύπρο στην Τρόικα (πέρα από τραπεζίτες και εποπτικές αρχές) ήταν κι αυτός ο ίδιος!
Μετά άρχισε να κατηγορεί αόριστα κάποιους Ευρωπαίους εταίρους για πισώπλατες μαχαιριές εναντίον της Κύπρου… Σαν να μην άκουσε ποτέ του ότι αυτά συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή είναι μια συνομοσπονδία 27 χωρών, είναι φυσικό να παίζονται και υπόγεια παιγνίδια, όχι μόνο εις βάρος της Κύπρου αλλά και μεταξύ άλλων χωρών, μέχρι να φτάσει η Ε.Ε. σε αποφάσεις που θα είναι τελικά ένας συμβιβασμός στον οποίο θα συναινέσουν όλοι. Δεν αντιλήφθηκε ότι το παζάρι και οι σκληρές θέσεις είναι μέσα στο παιγνίδι, όπως δεν αντιλήφθηκε ακόμα και τι σημαίνει δημοκρατία, με αποτέλεσμα να πικραίνεται και να δακρύζει κάθε φορά που κάποιος τον επικρίνει.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας εδώ και πολύ καιρό αισθάνεται διαρκώς μαχαιριές στο σώμα του και χτυπήματα κάτω από τη μέση… Από τους συνεργάτες του (απατημένος σύζυγος), από τους πολιτικούς του αντιπάλους (νιώθω εναντίον μου μίσος), από το διεθνή καπιταλισμό (συστημικό πρόβλημα) και τώρα από τους Ευρωπαίους.
Μιλά παντού πια (σε διαγγέλματα, σε εγκαίνια, σε κομματικές συγκεντρώσεις, σε μνημόσυνα και τώρα και στις Βρυξέλλες) με την πίκρα ενός δυστυχισμένου ανθρώπου που αισθάνεται ότι όλος ο κόσμος τον μισά, τον πολεμά και θέλει να τον εξοντώσει… Επιτέλους ας βρεθεί κάποιος να τον παρηγορήσει. Το χρειάζεται κι ο ίδιος, το χρειάζεται και η Κύπρος, η οποία δεν βρίσκεται πια στο χείλος του γκρεμού αλλά κατρακυλά ήδη προς το βάραθρο, αναζητώντας ένα κλαρί από το οποίο θα πιαστεί για να μπορέσει σιγά πάλι να αναρριχηθεί προς τα πάνω…