Φανταστείτε να καίγεται ένα σπίτι. Ο ιδιοκτήτης είναι έξω στην αυλή και φωνάζει απελπισμένος για βοήθεια, διότι στον πάνω όροφο είναι παγιδευμένοι η γυναίκα του και τα παιδιά του. Το τηλέφωνο του είναι επίσης μέσα στο σπίτι και δεν μπορεί να τηλεφωνήσει στην πυροσβεστική.

Έρχεται ένας γείτονας και του λέει «φίλε μου, αγόρασα ένα λάστιχο ποτίσματος τέλειο. Να πεταχτώ να το φέρω να σβήσουμε τη φωτιά;» Ο άνθρωπος απελπισμένος του λέει «ευχαριστώ φίλε, αλλά πρέπει να έρθει η πυροσβεστική! «Άσχετο!» επιμένει ο γείτονας. «Να έρθει η πυροσβεστική, αλλά το λάστιχο μου είναι φοβερό και είναι μακρύ όσο χρειάζεται για να φτάσει από τη βρύση στο σπίτι». «Ναι, καταλαβαίνω ότι θέλεις να με βοηθήσεις, φίλε, αλλά δεν θα κάνει τίποτε το λάστιχο», απαντά όσο πιο ευγενικά μπορεί ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος. «Μα είναι από pvc νέας γενιάς, έχει πέντε στρώσεις με ειδική ενίσχυση πολυεστέρα και με πλέξη anti-torsion για να μην διπλώνεται. Πάω να το φέρω!».

Στο μεταξύ μαζεύονται κι άλλοι εκεί και μετά από μερικά λεπτά επιστρέφει ο γείτονας με το λάστιχο. «Πού είναι η βρύση;». Όλοι προσπαθούν ευγενικά να του πουν ότι είναι πολύ καλός άνθρωπος, που θέλει να βοηθήσει, αλλά δεν χρειάζεται το λάστιχο αυτή τη στιγμή». Ο άλλος όμως επιμένει «κρατάτε το λάστιχο να πάω να ανοίξω το νερό να δείτε! Αντέχει μέχρι 24bar πίεση!»

Στο τέλος ο άνθρωπος που καίγεται το σπίτι του, αναγκάζεται να του πει: «Φίλε ΣΕ παρακαλώ! Δε θέλω το λάστιχό σου! Σταμάτα μας επιμένεις! ΔΕΝ ΘΕΛΩ!». «Μα να σου εξηγήσω!» επιμένει ο γείτονας. «Να μην μου εξηγήσεις, δεν έχω χρόνο και μυαλό να μου εξηγήσεις αυτή τη στιγμή». «Ναι αλλά είναι επειδή δεν ξέρεις πόσο καλό είναι αυτό το λάστιχο», επιμένει ο άλλος.

Κάπως έτσι αν και πολύ πιο τραγική είναι κι η ιστορία με το καταπληκτικό σχέδιο «Αμάλθεια», του Προέδρου Χριστοδουλίδη», για δίαυλο ανθρωπιστικής βοήθειας από τη Λάρνακα στη Γάζα. Εδώ και δύο μήνες, με μια εμμονή που τρομάζει την ανθρώπινη λογική, επιμένει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και οι υπουργοί του να μας λένε ότι η καταπληκτική αυτή ιδέα κερδίζει έδαφος.

Στην πραγματικότητα όμως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν δίνει ουσιαστική σημασία σ’ αυτή την πρόταση. Όλοι την παραμερίζουν με ευγενικό, διπλωματικό τρόπο. Όσοι αναγκάστηκαν να μιλήσουν, διότι ρωτήθηκαν, απάντησαν γενικά ότι εκτιμούν τις προσπάθειες της Κύπρου για μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά ως εκεί.

Αυτό είπε όταν ρωτήθηκε εκπρόσωπος της Κομισιόν αλλά αρνήθηκε να εμπλέξει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σχέδιο.

Αυτό είπε και ο Υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν ήρθε στο Ακρωτήρι, αλλά και πάλι χωρίς να εμπλέξει τη χώρα του. Το ίδιο είπε ακόμη και Υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, με μια γενική δήλωση ότι «το Ισραήλ συνεργάζεται με όλους τους φίλους και συμμάχους για να σταλεί σύντομα βοήθεια στη Γάζα».

Ακόμη και η Βρετανία, που έστειλε ένα πλοίο στην Αίγυπτο, με ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα, έκανε μια πολύ ξεκάθαρη δήλωση, που διαχωρίζει την αποστολή αυτού του πλοίου από το σχέδιο του κυρίου Χριστοδουλίδη. Προσέξτε το διότι είναι η σημαντική λεπτομέρεια την οποία προσπέρασε το δικό μας Υπουργείο Εξωτερικών, όταν εξέδωσε εκείνη την πομπώδη ανακοίνωση, ότι η Κύπρος και η Βρετανία συνεργάζονται στενά στο πλαίσιο του σχεδίου Αμάλθεια.

ΑΛΛΑ είπε ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών. Ο Ντέιβιντ Κάμερον είπε ότι το πλοίο στάθμευσε στη Λάρνακα, φορτώθηκε πάνω σ’ αυτό η βοήθεια και της Κύπρου και στη συνέχεια κατέπλευσε στο λιμάνι του Πορτ Σάιντ, στην Αίγυπτο.

Ευχαρίστησε μεν την Κύπρο για τη βοήθειά της, αλλά είπε και το εξής: «Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τους εταίρους του στην περιοχή ώστε να ανοίξουν περισσότεροι δίαυλοι βοήθειας προς στη Γάζα, όπως ο προτεινόμενος θαλάσσιος διάδρομος από την Κύπρο στο Ισραήλ και τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη». Είπε δηλαδή ξεκάθαρα, ότι είναι ΑΛΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ αυτός του κυπριακού σχεδίου, που δεν έχει ξεκινήσει ακόμη…

Με ενόχλησε λοιπόν πάρα πολύ, ως Κύπριο πολίτη, ότι το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μου προσπάθησε να μας παραπλανήσει, για να φανεί δικαιωμένος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Και στο τέλος; Φάγαμε στα μούτρα την απόρριψη και από τους ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ. Με ευγενικό τρόπο μεν, αλλά στην ουσία μας έριξαν άκυρο. «Παρακαλούμε τη φίλη Κύπρο να αποσύρει αυτό το σχέδιο», είπε ο Πρωθυπουργός των Παλαιστινίων. Γιατί; Διότι -λένε- πρόκειται για ύπουλο σχέδιο του Ισραήλ να διώξει από τη Γάζα τους Παλαιστίνιους, μεταφέροντάς τους στην Κύπρο και αλλού.

Δεν ξέρω αν καταλάβατε πόσο σοβαρό είναι αυτό που λένε οι Παλαιστίνιοι. Ελπίζω να μην ισχύει. Θέλω να ελπίζω δηλαδή. Διότι δυστυχώς αυτή η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρόεδρος, μας είπαν πολλές φορές πράγματα που δεν ισχύουν και πλέον δεν ξέρω πότε πρέπει να τους πιστέψω,

Επίσης με ενοχλεί, όχι μόνο ως Κύπριο πολίτη, αλλά περισσότερο ως άνθρωπο, όλη αυτή η προσπάθεια για αυτοπροβολή του κ. Χριστοδουλίδη ως περιφερειακού ηγέτη, μέσα από ποια κατάσταση; Μέσα από μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Δίπλα μας γίνεται κανονική σφαγή. 24 χιλιάδες νεκροί μέχρι στιγμής και πάνω από 50 χιλιάδες τραυματίες, ανάμεσα τους πολλές χιλιάδες παιδιά!

Μας επικρίνει ο πρόεδρος διότι τον επικρίνουμε. Οι βασιλικότεροι του βασιλέως δημοσιογράφοι, που μας πλασάρουν τις ιδέες του ως καταπληκτικές, μας επικρίνουν ότι δεν καταλαβαίνουμε πόσο αναβαθμίστηκε ο ρόλος της Κύπρου. Όχι, δεν το καταλαβαίνουμε, κύριοι! Διότι εδώ και δύο μήνες μας βομβαρδίζουν συνέχεια με εντυπώσεις για ένα σχέδιο που όλο «κερδίζει έδαφος» και ποτέ δεν υλοποιείται. Μάλιστα δύο φορές μας είπε επίσημα η κυβέρνηση ότι σχέδιο ξεκίνησε να εφαρμόζεται, ενώ ήταν ψέμα! Ενώ ήταν ΨΕΜΑ! Λοιπόν ΟΧΙ! Δεν αναβαθμίστηκε ο ρόλος της Κύπρου. Η Κύπρος ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ και αυτό με ενοχλεί αφάνταστα!

Η ανάγκη του Προέδρου να προκαλεί θετικές εντυπώσεις, εκείνη τη στιγμή που τις χρειάζεται, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν ο χρόνος θα αποδείξει ότι ήταν άκυρες, όχι μόνο με ενοχλεί, αλλά την θεωρώ και επικίνδυνη. Διότι βρισκόμαστε σε μια περιοχή που φλέγεται γύρω μας εδώ και δεκαετίες. Την ίδια στιγμή παραμένει ανοικτή πληγή και το Κυπριακό πρόβλημα, που επίσης μπορεί να αναφλεγεί ανά πάσα στιγμή, με τραγικές συνέπειες για εμάς και τα παιδιά μας.

Χρειαζόμαστε ΗΓΕΤΗ. Με όραμα, με πολιτική οξυδέρκεια και σοφία, που να μας εμπνέει την εμπιστοσύνη του ηγέτη, όχι του καλού σόουμαν!