Είναι βέβαιο ότι ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να δεχθεί παράταση πέραν του 70% των όρων του υφιστάμενου Μνημονίου, το οποίο θα μετονομαστεί σε … Πρόγραμμα. Ωστόσο, με τις αλλαγές που θα προσπαθήσει να κάνει, θα επιδιώξει να ελαφρύνει τη μεσαία τάξη και τους χαμηλά αμειβόμενους, αντισταθμίζοντας τα έσοδα του κράτους με την πάταξη της φοροδιαφυγής και τη συλλογή των φόρων που οφείλει το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Σ’ αυτό απέτυχε η κυβέρνηση Σαμαρά. Διότι φόρτωσε το μεγαλύτερο βάρος του Μνημονίου στις πλάτες των αδύναμων κι άφησε τους μεγαλοεπιχειρηματίες να κρύβουν χρήματα. Ήταν ολοπρόθυμη η προηγούμενη κυβέρνηση να υιοθετήσει μόνο όσα μέτρα συνεπάγονταν θυσίες εργαζομένων και απλών ανθρώπων, αλλά δεν προωθούσε τις μεταρρυθμίσεις που είχαν να κάνουν με τη σχέση κράτους – ιδιωτικού κεφαλαίου.

Παρομοίως λειτουργεί και η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Παρατηρείται κι εδώ μια περίεργη κωλυσιεργία άλλοτε στη θεσμοθέτηση κι άλλοτε στην εφαρμογή μνημονιακών μέτρων που αφορούν υποχρεώσεις μεγαλοϊδιοκτητών, μεγαλεμπόρων, μεγαλοδανειοληπτών κτλ κτλ.

Καμία προσπάθεια δεν γίνεται για πάταξη της φοροδιαφυγής και επιστροφή χρημάτων που βγήκαν παράνομα εκτός Κύπρου. Τον περίφημο φόρο ιδιοκτησίας τον πληρώνει τελικά μόνο ο απλός κοσμάκης ενώ οι μεγαλοϊδιοκτήτες περιμένουν – όπως πάντα – να μαζευτούν πολλά χρωστούμενα για να κάνουν … “διακανονισμό” και να την γλυτώσουν δίδοντας μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα χρωστούμενά τους.

Στις τράπεζες οι πολυεκατομμυριούχοι εξακολουθούν να χρωστούν δισεκατομμύρια χωρίς καμία διάθεση να τα πληρώσουν. Την ίδια στιγμή ο νόμος για τις εκποιήσεις – που θα τους πίεζε να αρχίσουν να πληρώνουν- δεν περνά από τη βουλή, με τα κόμματα να καμώνονται ότι τάχα προστατεύουν την πρώτη κατοικία. Γιατί να μην υποψιαστώ ότι η κυβέρνηση σκόπιμα καθυστέρησε το νόμο για την αφερεγγυότητα ώστε και τα κόμματα στη συνέχεια να επικαλούνται αυτή την καθυστέρηση για να μην περνά ο νόμος και να μένουν ανενόχλητοι οι πολυεκατομμυριούχοι δανειολήπτες;

Αν ελπίζουμε σε κάτι, από την κυβέρνηση Τσίπρα, αυτό δεν βρίσκεται ούτε στα μεγάλα λόγια, ούτε στις μπούρδες που ρίχνουν κάποιοι καμένοι ή “λαφαζάνηες” υπουργοί της. Είναι στο αν θα καταφέρει να διασφαλίσει το λαβείν του κράτους από τους πλούσιους, ώστε να υπάρξει επιτέλους ισότιμη κατανομή βαρών και ενίσχυση της κοινωνικής αποστολής του κράτους. Κι αυτό να αρχίσει να γίνεται με το καλό κάποτε κι εδώ, στη νήσο της διαπλοκής.