Άσχετα με την κόντρα του τώρα με τον Μητσοτάκη, η αλήθεια είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς εδώ και δεκαετίες μού προκαλεί θλίψη. Ενώ είναι ένας από τους πιο αποτυχημένους, αν όχι ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός από καταβολής του ελληνικού κράτους, ο ίδιος συμπεριφέρεται λες και είναι ο γκουρού της ελληνικής πολιτικής φιλοσοφίας, με μια ρητορική που διεμβολίζει τη σφαίρα του πολιτικού ρεαλισμού και εξακοντίζεται στο ύψος δορυφόρων που αναζητούν εξωγήινη ζωή.
Ευρηματικός στην αναδιατύπωση στερεότυπων, παρωχημένων επιχειρημάτων αλλά και ομολογουμένως δεινός ρήτορας, ψωνίστηκε με αυτό του το ταλέντο και βολοδέρνει μέσα σε ένα ποτήρι νερό, που το μετέτρεψε ο ίδιος σε φουρτουνιασμένο ωκεανό, βασικά εμπορευόμενος ψευδοπατριωτισμό σε χαμηλές τιμές και πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Η Κύπρος αποτελεί ένα από τα αγαπημένα του θέματα. Δηλαδή η μοιρασμένη στα δύο Κύπρος, με τον τουρκικό στρατό κατοχής να καταπατεί εδώ και μισό αιώνα τη γη των προγόνων μας, ακριβώς λόγω του γεγονότος ότι η Τουρκία κατάφερε να διαιωνίσει το Κυπριακό με τη βοήθεια όλων όσοι αναπαράγουν τα επιχειρήματα της διχοτομικής σχολής σκέψης, της οποίας χαρισματικός διερμηνευτής είναι εξάπαντος και χωρίς καμία αμφιβολία ο Σαμαράς. Όμως τους πήραμε χαμπάρι πια τους «Σαμαράδες». Ο φθηνός «πατριωτισμός» είναι ο μανδύας, για να μη πω ο φερετζές, πίσω από τον οποίο κρυβόταν πάντα, από τα rτέλη της δεκαετίας του 1950, η σχολή των διχοτομικών, η οποία εξυπηρέτησε πολύ καλύτερα τα τουρκικά συμφέροντα από όσο οι ίδιοι οι Τούρκοι.
Ο Σαμαράς διατέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και Πρωθυπουργός. Τι έκανε για την Κύπρο, εκτός από το να μας γαργαλάει τα αυτιά με τον αυτάρεσκο βερμπαλισμό του; Τίποτα! Ήλθε, είδε, απήλθε και το μόνο που κατάφερε στην Κύπρο, στο «μέγα εθνικό ζήτημα» ήταν να συνεχίζεται ακόμη η ντε φάκτο διχοτόμηση και να είμαστε μισό βήμα πριν από την επισημοποίησή της. Ο Σαμαράς υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους αδρανείς σε σχέση με το εθνικό του καθήκον απέναντι στην Κύπρο, που ήταν να πράξει το παν για την απελευθέρωση και επανένωσή της σε μία χώρα και την αποτροπή της αποτρόπαιης διχοτόμησης, που θα σημάνει το τέλος του κυπριακού ελληνισμού στο νησί μας.