Κλείνουν σήμερα 25 χρόνια από τότε που 2,500 χιλιάδες νέοι άνθρωποι συνθλίβηκαν κάτω από τις ερπύστριες των τανκς ενός στυγνού, ανελεύθερου κομμουνιστικού καθεστώτος, στην «Πλατεία της Ουράνιας Γαλήνης», στο Πεκίνο. Μια ιστορική μνήμη που απαγορεύεται αυστηρά ακόμα και σήμερα στην Κίνα, με επίλεκτες μονάδες να στρατού να επιτηρούν την «τάξη», έτοιμες να επέμβουν αν πάει να στηθεί αυθόρμητα οποιαδήποτε εκδήλωση που να θυμίζει τη φοιτητική εξέγερση του 1989.

Εκείνες τις ημέρες, τέλη του Μάη με αρχές του Ιούνη, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές συγκεντρώνονταν στην μεγάλη πλατεία Τιενανμέν για να διεκδικήσουν ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, μέσα από δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που ζητούσαν να γίνουν στη διακυβέρνηση της χώρας.

Η κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας απάντησε με τον πιο σκληρό κι απάνθρωπο τρόπο. Εισέβαλε με τα τανκς στην πλατεία και δολοφόνησε χιλιάδες άοπλα παιδιά, που φώναζαν συνθήματα και τραγουδούσαν.  Με τον τρόπο εκείνο το κομμουνιστικό κόμμα κατέπνιξε την εξέγερση και η εξουσία του δεν αμφησβητήθηκε ποτέ ξανά από τότε. Όσες μεταρρυθμίσεις έγιναν στις επόμενες δύο δεκαετίες, επωάσθηκαν μέσα από τις εσωτερικές διαδικασίες του κόμματος.

Εν πάση περιπτώσει το αίμα των παιδιών εκείνων  ενέπνευσε τους λαούς της ανατολικής ευρώπης, που στέναζαν κάτω από την σκληρή καταπίεση και τη διαφθορά του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» κι οι εξεγέρσεις ακολούθησαν η μία την άλλη. Πολωνία, Τσεχοσλοβακία απολάκτησαν τον κομμουνσμό ειρηνικά, στην Ανατολικη Γερμανία ένα εκατομμύριο άνθρωποι γκρέμισαν το τείχος ενώ στη Ρουμανία εξαγριωμένοι διαδηλωτές συνέλαβαν κι εκτέλεσαν με συνοπτικές διαδικασίες το ζεύγος Τσαουσέσκου. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν κι οι άλλες χώρες, μαζί κι η ίδια η Σοβιετική Ένωση.

Αιωνία η μνήμη στα παιδιά εκείνα, που έδωσαν τη ζωή τους το φοβερό βράδυ της 3 προς 4 Ιουνίου 1989, για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.