Κάποιοι δηλώνουν τάχα έκπληκτοι με τα όσα είπε στη συνέντευξή του ένας ανώμαλος Τουρκοκύπριος γέρος, που ομολόγησε δημόσια ότι “ήταν η τέχνη του” να σκοτώνει Ελληνοκύπριους στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής.
Μα συγγνώμη, τώρα το μάθατε ότι σκοτώθηκαν Ελληνοκύπριοι το 1974; Μέχρι τώρα νομίζατε ότι οι εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι, των οποίων τα οστά βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους, έχασαν τη ζωή τους σε θεομηνία; Ο ίδιος ο Ραούφ Ντενκτάς μας το είπε εξίσου κυνικά σε συνεντεύξεις του ότι δεν υπάρχει αγνοούμενος ζωντανός. Τους σκότωσαν, μας είπε, Τουρκοκύπριοι οπλοφόροι που δρούσαν αναξέλεγκτα. Βέβαια ο Ντενκτάς προσπάθησε να ξεπλύνει τις ευθύνες του τουρκικού στρατού εισβολής και να τα ρίξει όλα στους Τ/κ εξτρεμιστές, αλλά εν πάση περιπτώσει ο φονιάς Τ/κ, που ομολόγησε τα εγκλήματά του, είπε κάτι που το ξέραμε όλοι. Μα εξάλλου υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι, που είδαν τα εγκλήματα με τα μάτια τους και τα εξιστορούν ακόμη μέχρι σήμερα.
Ξέρουμε επίσης ότι υπάρχουν και εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι αγνοούμενοι. Τους σκότωσαν κι αυτούς Ε/κ γκάγκστερ, τόσο στη διάρκεια της εισβολής (σε Τόχνη, Μάραθα, Στανταλάρη, Αλόα) όσο και πιο πριν, στα χρόνια των διακοινοτικών ταραχών, όπως δολοφονούνταν τότε και δικοί μας. Όλοι έχουμε ακούσει για εφόδους στους τουρκοκυπριακούς μαχαλάδες και πισώπλατες εκτελέσεις μανάδων και μικρών παιδιών κι άλλες ιστορίες για πηγάδια γεμάτα πτώματα.
Η διαφορά είναι ότι δεν βρέθηκε ένας δικός μας γαουρόσπορος να βγει και να τα ξεράσει δημόσια όπως έκανε ο άλλος στα κατεχόμενα. Εγώ δεν λέω να τον αφήσουμε ανενόχλητο. Αν μπορεί αυτό το κράτος να κινηθεί νομικά εναντίον του, να το πράξει, εφόσον μάλιστα βγήκε από μόνος του κι ομολόγησε ότι είναι κατά συρροήν δολοφόνος.
Από εκεί και πέρα όμως το ζήτημα το τοποθέτησε πολύ σωστά σήμερα στο “Μέρα Μεσημέρι” του ΑΝΤ1 ο Σενέρ Λεβέντ. Απαντώντας στις ερωτήσεις του Νικήτα Κυριάκου, ο Λεβέντ είπε το αυτονόητο: ο φονιάς στα κατεχόμενα είναι ελεύθερος, όπως είναι ελεύθεροι και πολλοί άλλοι, τόσο στα κατεχόμενα όσο και στις ελεύθερες περιοχές. Είναι οι παλληκαράδες της τότε εποχής, που “η τέχνη τους” ήταν να σκοτώνουν άοπλους κι ανυπεράσπιστους ανθρώπους.
Είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι που χρησιμοποίησε το βρομισμένο κατεστημένο και στις δύο κοινότητες προκειμένου να προωθήσει διά του τρόμου και του μίσους τη διχοτόμηση της Κύπρου. Τη διχοτόμηση που μοίρασε γεωγραφικά τα ταράφια των δύο κατεστημένων, του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού, ώστε να μην μπαίνουν οι μεν στα πόδια των δε. Εξυπηρετώντας ταυτόχρονα και το στρατηγικό στόχο της Τουρκίας για μόνιμη παρουσία σε δικό της προτεκτοράτο στο έδαφος της Κύπρου.
Εξήντα χρόνια τώρα τα βρόμικα καταστημένα και στις δύο κοινότητες εκμεταλλεύονται τον πατριωτισμό μας τρώγοντας ό,τι τρώγεται σε τούτο το νησί. Εφτασαν να τρώνε κι από τις σάρκες μας, αλλά εμείς δεν χαμπαρίζουμε. Κολλήσαμε στο απατηλό, ψευδοπατριωτικό αφήγημα του παρελθόντος. Αντί να ψάξουμε να βρούμε την αλήθεια, να ξεμπροστιάσουμε όλους αυτούς που μας εξαπάτησαν σύροντάς μας σε συμφορές που τις πληρώσαμε πανάκριβα, με αίμα, δάκρυ και θάνατο δικών μας ανθρώπων, αντί να βάλουμε ένα τεράστιο Χ στα όσα μας πλήγωσαν και να κοιτάξουμε επιτέλους μπροστά, κολλήσαμε μέσα στην παγίδα που μας έστησαν. “Ξιππαζούμαστε” κάθε φορά που ακούμε έναν γαουρόσπορο να λέει με θράσος την ωμή αλήθεια κι αφήνουμε το παρελθόν να στοιχειώνει το μέλλον, εμάς και των παιδιών μας.